ชีวิตของพนักงานดีเด่นต้องผกผันเมื่อนิยายรักเรทเอ็กซ์ที่เธอแอบเขียนเกี่ยวกับชายที่เธอแอบรักที่ทำงานถูกเปิดเผยไปทั่วบริษัท
รัก,ตลก,ดราม่า,ฟีลกู๊ด,ตลก,ชาย-หญิง,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เสียงฟ้าร้องดังครืนใหญ่ต่อเนื่องกันไม่รู้จบ ฝนซานั่งนิ่งอยู่มุมห้องพลางมองไปรอบตัว ความมืดมิดปกคลุมไปทั่วบริเวณ ตอนนี้กี่โมงแล้วนะ.. เที่ยงคืน.. หรือตีหนึ่ง.. เธอไม่มีทางรู้ได้เลย แบตนาฬิกาสมาร์ทวอทช์ของเธอหมดไปนานแล้ว นี่เป็นวันที่หกของการไม่มีไฟฟ้าและน้ำใช้และเธอไม่มีโอกาสชาร์ตแบตอุปกรณ์ทุกอย่างที่มี
เมื่อหกวันที่แล้ว ไฟฟ้าเกิดลัดวงจรอย่างไม่มีสาเหตุ และน้ำประปาหยุดไหล ฝนซาที่ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในเมืองใหญ่ที่ปกติแล้วมีรถราและผู้คนวุ่นวาย แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับเงียบสงัดจนผิดปกติ ตอนแรกเธอคิดว่าหลายๆ อย่างคงเงียบลงเพราะผู้คนแถวนี้ไม่มีไฟฟ้าใช้ แต่พอสามวันผ่านไป เธอเริ่มคิดว่าความเงียบงันนี้มันมีอะไรผิดปกติมากกว่านั้น เธอเองทำงานเป็นนักเขียนอิสระอยู่ที่บ้านและจะออกไปซื้อของใช้ของกินแค่อาทิตย์ละครั้งเท่านั้น ไม่ได้ออกไปเห็นเดือนเห็นตะวันเหมือนคนอื่นทั่วไปเท่าไหร่นักเลยไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เธอตัดสินใจลุกไปหาอะไรกินในครัว จะทำยังไงได้ กลัวก็กลัว หิวก็หิว เธอเปิดสวิทช์ไฟฉายที่เก็บไว้ใช้ยามฉุกเฉินก่อนเดินไปเปิดตู้กับข้าว ตอนนั้นเอง เธอได้ยินเสียงหนึ่งที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนในชีวิต มันเป็นเสียงขู่ต่ำๆ ราวกับเสียงของเสือหรือสัตว์ป่าตัวโต
เธอกลั้นหายใจ
ปัง!
เสียงกระแทกที่ประตูหน้าดังขึ้น ฝนซาสะดุ้งโหยง เธอหันขวับไปมองแทบปะทะกับร่างหนึ่งตรงหน้า ร่างสูงโค้งประชิดร่างเธอมือหนึ่งดึงเอวบางของเธอเข้าประชิด อีกมือยกมือปิดปากที่อ้าเผยอของเธอ ฝนซาตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ ดวงตาโตสีน้ำตาลเข้มจับจ้องตาเธออย่างเคร่งเครียด ปากห่อเป็นวงกลมราวกับจะบอกให้เธอเงียบเข้าไว้
ปัง! ปัง! ปังๆๆๆๆ
เสียงกระแทกประตูดังสนั่นขึ้นอีกครั้ง ชายร่างสูงกอดเธอแนบกระชับขึ้นกว่าเดิม ฝนซาจ้องตาเขาราวต้องมนต์สะกด
ไม่นาน เสียงดังที่ประตูหน้าก็เงียบลง เขาค่อยๆ คลายมือจากหน้าของเธอช้าๆ
“คุณเป็นใคร เข้ามาที่นี่ได้ยังไง?” เธอกระซิบ รู้สึกได้ถึงอันตรายที่วนเวียนอยู่ข้างนอก “แล้วเมื่อกี้เสียงอะไร?”
“คุณชอบดูหนังซอมบี้หรือเปล่า?” เขาถามเสียงเครียด
หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่น “อะไรนะคะ?”
“ซอมบี้” เขาถอนใจ “ข้างนอกมีซอมบี้เต็มไปหมด นี่คุณไม่รู้เลยเหรอว่าตอนนี้ทั้งโลกวุ่นวายไปหมดแล้ว?”
"คุณหมายความว่ายังไงกัน? ซอมบี้บ้าบออะไร" เธอสะบัดตัวออกห่างจากชายตรงหน้า
เขาคว้าข้อมือแล้วดึงเธอเข้าประชิด ประกบริมฝีปากบนปากอวบอิ่มของเธอ ฝนซาตาเบิกกว้าง พยายามผลักอกของเขาออกห่างแต่ไม่เป็นผล ยิ่งเธอผลัก เขาก็ยิ่งกอดกระชับแนบแน่น "ไหนๆ ก็คงต้องตายตกตามคนอื่นไปอยู่แล้ว มาสนุกกันหน่อยเป็นไง" เสียงทุ้มกระซิบข้างหูทำเอาเธอขนลุกเกรียว--
ก๊อกๆๆๆ
"ตื่นได้แล้วลูกเอ๊ย เดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน" แม่ตะโกนจากอีกด้านของประตู
"ตื่นแล้วจ้าแม่" ฝนซาตอบ เอื้อมไปกดล็อกออฟจากระบบนิยายออนไลน์ ก่อนลุกไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน
--------
ที่ทำงาน
ฝนซามาถึงบริษัทตรงเวลาเหมือนทุกวัน แต่ดูเหมือนวันนี้ทุกคนเอาแต่วุ่นมองจอมือถือแล้วพากันหัวเราะคิกคัก เธอหันมองเพื่อนร่วมงานคนแล้วคนเล่า ทั้งในแผนกเดียวกันและต่างแผนก ทุกคนเอาแต่จ้องมือถือจนแทบไม่มีใครทักทายใคร
พอมาถึงออฟฟิศ ฝนซาเลือกโต๊ะทำงานตัวในสุดแล้วลงนั่ง วันนี้เธออยากได้ความเป็นส่วนตัวมากเป็นพิเศษ เพื่อซ้อมบทพูดสำหรับงานเลี้ยงพนักงานคืนนี้
ฝนซาชอบที่ทำงานของเธอ แต่ละแผนกจะมีโต๊ะทำงานพร้อมคอมพิวเตอร์ประจำโต๊ะเป็นจำนวนเท่ากับจำนวนพนักงานในแผนกนั้นๆ แต่ทุกคนจะไม่มีโต๊ะทำงานตายตัว ใครมาถึงที่ทำงานก่อน ก็สามารถเลือกโต๊ะทำงานที่อยากนั่งในแต่ละวันได้ นี่เป็นไอเดียของคุณอิงอรหัวหน้าฝ่ายบุคคล เธออยากให้พนักงานทุกคนมีความยืดหยุ่นและตอบรับความเปลี่ยนแปลงได้รวดเร็วโดยไม่ยึดติดอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือที่ใดที่หนึ่งมากจนเกินไป
"ฝนซา" เสียงคุ้นเคยดังมาจากประตูออฟฟิศ เธอหันไปมองและเห็นแอนนี่ในชุดทำงานกระโปรงสั้นเหนือเข่าหลายนิ้ว ยืนพิงกรอบประตูอยู่ "นั่งทำอะไรอยู่คนเดียว ยังเช้าอยู่เลย" เธอถามด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
"อ๋อ ซ้อมขึ้นพูดงานเลี้ยงพนักงานน่ะ" ฝนซาตอบเรียบๆ
"แหวะ.. น่าเบื่อออก ไม่เบื่อหรือไงกัน?" แอนนี่พูดพลางเดินฉับๆ มาที่โต๊ะใกล้ๆ "ว่าแต่.. เสาร์นี้เธอว่างหรือเปล่า เราไปเที่ยวกันมั้ย?"
ฝนซาเหลือบมองแอนนี่ "จะไปไหนล่ะ?"
"ที่ไหนก็ได้ ฉันแค่อยากไปเที่ยวด้วยกัน เราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันนานแล้วนะ" แอนนี่ตอบอ้อนๆ
ฝนซาวางบทพูดในมือแล้วหันไปมองแอนนี่พลางยิ้มอ่อน "โอเค"
ฝนซากับแอนนี่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม แอนนี่มีทุกอย่างที่คนอื่นหลายๆ คนได้แต่ฝันถึง ทั้งพ่อแม่มหาเศรษฐี บ้านหลังใหญ่หมึมาราวกับปราสาทในเทพนิยาย แถมยังหน้าตาสะสวยรูปร่างอวบอิ่มสุดเซ็กซี่ในแบบที่หนุ่มๆ ทั้งน้อยใหญ่ในบริษัทต่างหมายปอง
เธอเชื่อว่าพ่อของแอนนี่มีเส้นสายมากพอจะฝากลูกสาวเข้าทำงานในบริษัทยักษ์ใหญ่ที่เงินเดือนดีกว่านี้หลายเท่าได้ง่ายๆ ฝนซาไม่แน่ใจว่าทำไมเพื่อนถึงเลือกทำงานที่นี่ บริษัทขนาดกลางๆ ธรรมดาๆ ไม่ได้หรูหราหรือมีชื่อเสียงมากมายอะไร
มื้อเที่ยง ฝนซากับแอนนี่เดินไปที่โรงอาหารด้วยกัน "เออ.. แอนนี่ สังเกตหรือเปล่า วันนี้ทุกคนดูแปลกๆ ยังไงไม่รู้ เอาแต่มองมือถือแล้วหัวเราะคิกคัก" ฝนซาพูด
"อ้าว นี่ไม่รู้เหรอ" แอนนี่เลิกคิ้ว แล้วดึงเอามือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ กดๆ ปัดๆ สองสามทีก่อนส่งให้เธอ "มีคนอัปโหลดนี่เข้ากลุ่มไลน์บริษัท"
ฝนซารับมือถือมาดู เธอขมวดคิ้วมุ่นก่อนเบิกตาโพลง ภาพคุ้นตาของดินไทยยืนโพสต์ท่าโชว์ร่างท่อนบนเปลือยเปล่าบนสิ่งที่ดูเหมือนหน้าปกหนังสือ "นี่มัน.."
"ใครก็ไม่รู้ในบริษัทเราแอบเขียนนิยายเรทเอ็กซ์.. ดินไทยแผนกเราเป็นพระเอกด้วยนะ" แอนนี่หัวเราะร่วน
--------
