“ทำไมฉันต้องเป็นของนาย คืนนั้นเราแค่สนุกกัน อย่าคิดมาผูกมัดฉัน ถ้าอยากให้ฉันเป็นของนายก็ขอ 3 เหตุที่ฟังขึ้น แล้วฉันจะพิจารณา”
ผู้ใหญ่,รัก,ไทย,เรื่องสั้น,ครอบครัว,อบอุ่นหัวใจ,18+,พระเอกอบอุ่น,โรมานซ์,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
มือของการันต์ควานหาตัวของเจ้าขา เพื่อหวังจะได้กอดเธออีกครั้ง แต่ตอนนี้ข้างกายเขากับว่างเปล่า เขาลืมตาขึ้นมามองหาร่างบางไปทั่วห้องพบเพียงกระดาษโน๊ตและเงินจำนวนหนึ่งวางไว้ตรงข้างหัวเตียงแล้วหยิบมันขึ้นมากวาดสายตาอ่าน
‘ฉันมีเงินให้คุณได้เท่านี้ หวังว่ามันคงพอนะคะ’
“นี่เธอ คิดว่าฉันขายตัวหรือไง!!!”
ร่างหนาขยำโน๊ตนั้นทิ้งทันทีแล้วลุกขึ้นตรงไปยังห้องน้ำ เขาเปิดฝักบัวให้สายน้ำชำระความมึนเมาจนตอนนี้ชายหนุ่มตื่นเต็มตา ภาพของเจ้าขาย้อนเขามาในความคิดอีกครั้ง ความสวยที่อยู่ใต้แว่นหนา ลีลารักที่เร้าใจถึงยังอ่อนหัดอยู่ แต่มันกลับทำให้เขารู้สึกดี
“ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่ เจ้าขา”
เสียงสายเรียกเข้าที่เขาตั้งไว้สำหรับน้องสาวเพียงคนเดียวดังขึ้นดึงความสนใจของการันต์ให้กลับมายังปัจจุบัน ร่างหนาพันผ้าเช็ดตัวแล้วเดินออกจากห้องน้ำไปรับสายนั้น
“เฮียตื่นยังเนี่ย ทำไมรับสายลิสช้าแบบนี้”
“แกมีอะไร”
“ก็เฮียไปไหน กลับบ้านมาเลย น้องคิดถึง!!!”
อลิสน้องสาวหัวแก้วหัวแหวนเมื่อไรที่เธอพูดคำว่า ‘คิดถึง’ การันต์รู้ทันทีว่าน้องรักต้องมีเรื่องจะขอเป็นแน่ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่เขาก็ทำตามที่น้องขอเสมอ
“เข้าเรื่องเร็ว ถ้าจะของรถคันใหม่เฮียไม่ให้นะ”
“เปล่าเฮีย ลิสรู้ว่าเฮียทำงานจนไม่ได้กลับมาเลย เพราะฉะนั้นลิสขอฝากเพื่อนไปทำงานกับเฮียนะ”
“แต่…” การันต์กำลังคิดคำปฏิเสธอลิส แต่เสียงหวานใสของน้องบอกข้อดีของเพื่อนคนนั้นมาเป็นหางว่าว จนเขาต้องจำใจรับไว้เพื่อตัดความรำคาญ
ความเสียใจของเจ้าขาอยู่ได้ไม่นานไม่สิต้องบอกว่าอยู่ได้ไม่ถึงครึ่งวัน เธอก็โดนเพื่อนรักลากออกมาด้านนอก ถึงอลิสจะรู้ว่าบ้านของเธอไม่ได้ร่ำรวยอะไรแถมยังเป็นบ้านเช่าหลังเล็ก ๆ เก่าๆ แต่อลิสก็ไม่เคยคิดรังเกียจเธอแม้แต่น้อย แถมยังดีกับเธอมากและยังช่วยเหลือเสมอมา
“แกอย่าไปเสียใจกับอีกแค่โดนไอ้ฉลามบอกเลิกเลย”
สีหน้าของเจ้าขาดูสลดลง นั่นทำให้อลิสต้องเปลี่ยนเรื่องโดยด่วน เจ้าขาเองก็ไม่รู้ว่าเธอเองเสียในกับเรื่องไหนระหว่างโดนบอกเลิก หรือ ดันไปมีอะไรกับใครก็ไม่รู้
“เจ้าขาตอนนี้เราสองคนก็เรียนจบแล้ว แกจะทำงานที่ไหนล่ะ?”
“ฉันยังไม่รู้เลย คงจะทำพาร์ทไทม์ที่เดิมไปก่อน จนกว่าจะหางานประจำได้นะ”
อลิสยิ้มรับแต่ที่จริงเธอไปของให้พี่ชายรับเจ้าขาให้ทำงานเป็นที่เรียบร้อยแล้วเหลือแค่พูดให้เธอยอมไปทำแค่นั้นเอง อลิสลากเพื่อนรักเข้าไปให้ร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่งเป็นร้านของพี่ชายเธอเอง หวังให้การันต์ได้เจอกับเจ้าขาสักครั้งก่อนที่จะได้เริ่มงาน เพราะรู้ว่าเขาจะมาดูงานที่นี่ทุกวันเสาร์
“เจ้าขาอยากกินอะไรสั่งเลยนะ เดี๋ยวเพื่อนคนนี้เลี้ยงเอง”
เจ้าขารับเมนูจากอลิสมาเปิดดูต้องตกใจกับราคาที่มันแพงหูฉี่ จนเธอไม่กล้าจะสั่งมันเลย เมื่ออลิสเห็นว่าเพื่อนไม่กล้าสั่งเธอเลยจัดการสั่งให้เสร็จสรรพ ยังไม่ทันไรสายจากพี่ชายก็เข้า
“ว่าไงคะ? เฮีย”
[ออกมาหาเฮียเดี๋ยวนี้]
คุยยังไม่ได้คำตอบการันต์ก็ตัดสายไปเสียดื้อๆ แต่สายตาของอลิสไวพอที่จะเห็นตัวพี่ชาย ไม่รู้ทำไมไม่เข้ามาแต่กลับให้เธอออกไปหา หรือว่า…
“แกกินก่อนเลยนะ ฉันขอออกไปตามคำบัญชาของเฮียก่อนนะเดี๋ยวมา”
อลิสมีลางสังหรณ์ว่าจะไม่ได้กลับเข้าอีกจึงหยิบกระเป๋าเดินออกจากร้าน เจ้าขามองตามหลังเพื่อนไปอย่างใจหวิว ๆ
“เธอคนนั้นเป็นใคร”
คำถามแรกที่เมื่อร่างหนาเจอน้องกับถามถึงเจ้าขา นั่นทำให้น้องสาวแปลกใจ ร้อยวันพันปีไม่เห็นว่าพี่ชายของตนจะสนใจผู้หญิงคนไหน?
“สนใจหรือ เฮีย” น้องสาวตัวแสบพูดหยอกพี่ไปเพื่อดูท่าที แต่สายตาของการันต์กลับมองไปยังเจ้าขาไม่วางตา นั่นเปรียบเสมือนเป็นคำตอบที่อลิสได้รับ ในเมื่อเฮียอยากได้น้องรักก็จะให้พาไปถวายให้
“เจ้าขาเพื่อนลิสเอง คนที่ฝากให้ทำงานกับเฮียไง”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของการันต์ผุดขึ้น มันทำให้อลิสหวั่นใจ ไม่รู้ว่าพี่ชายของตนจะทำอะไรเพื่อนรักหรือไม่ จะว่าไปเฮียก็ไม่ได้มีรสนิยมชอบขืนใจใครคงไม่มีอะไรมั้ง?
“แก…กลับไปได้แล้ว”
“แต่ว่า…” สายตาคมกริบของพี่จ้องมายังอลิสทำให้เธอต้องกลืนคำที่จะพูดลงไป
“เฮีย… ถ้าไม่ได้ชอบหรือไม่คิดจริงจัง อย่าทำอะไรเจ้าขานะ”
เมื่อการันต์ไล่น้องสาวให้ออกไปพ้นทาง เขายืนมองเจ้าขาอยู่ที่ตามอยู่นานจนลูกน้องในร้านเห็นเขาจึงได้เข้ามาหาทัก ทำให้ชายหนุ่มกลับมามีสติอีกครั้ง
“บอกทุกคนในร้านว่าทำเป็นไม่รู้จักฉัน”
“ได้ครับ คุณการันต์”
พอเห็นเจ้าขาเริ่มกระวนกระวาย เขาจึงเดินไปหาเธอยังโต๊ะ อาหารบนนั่นเหมือนว่าเธอจะไม่ได้กินมันเลยสักนิด แต่เมื่อเจ้าขาเงยหน้าขึ้นมองผู้มาเยือน เธอตกใจที่เห็นชายหนุ่มอีกครั้ง
“เจอกันอีกแล้วนะ เจ้าขา” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยเสียงเรียบไม่บ่งบอกอารมณ์ใด ๆ แต่เขากลับหยิบเงินให้กระเป๋าตังค์วางตรงหน้าเธอ
“นี้อะไรคะ” เจ้าขาถามกลับด้วยความสงสัย มันเป็นจำนวนเงินที่เธอทิ้งให้กับเขา
“เงินเธอไง แล้วอีกอย่างเมื่อคืนเธอทำให้ฉันมีความสุขมาก เพราะฉะนั้นค่าอาหารมื้อฉันจ่ายให้” เกิดความเงียบในโต๊ะอาหารทันที เจ้าขามองหาอลิสแต่กลับไม่มีวี่แวว แล้วจะเอาได้ดีละยัยเจ้าขาถ้าต้องจ่ายค่าอาหารนี่เองคงจะไม่มีปัญญาเป็นแน่น
“กินสิ เพื่อนเธอคงจะไม่กลับมาเร็ว ๆ นี่หรอก” ชายหนุ่มเชิญตัวเองนั่งลงฝั่งตรงข้ามแล้วเลือกตักอาหารให้เธอ แต่เจ้าขาก็ยังไม่กล้าที่จะกินมันอยู่ดี นั่นจึงทำให้เขาแปลกใจกับถ้าทางของหญิงสาวตอนนี้ซึ่งมันผิดกับเธอตอนเมื่อคืนเอามาก ๆ
“ขอบคุณที่เลี้ยงนะคะ ฉันว่าคุณคงจำคนผิดแล้วค่ะ”
“ไม่ผิดหรอก ไม่เชื่ออยากรำลึกกันอีกสักรอบไหมล่ะ?”
ในเมื่อเจ้าขาเลือกที่จะไม่จำเขา ฉันคนนี้ละที่จะทำให้เธอจำฉันจนไม่มีวันลืม แล้วจะหาว่าฉันใจร้ายไม่ได้นะ เจ้าขา
“ไอ้บ้า” เจ้าขาเลือกที่จะลุกเดินออกจากร้านไป ยังเดินไม่พ้นประตูร้านด้วยซ้ำไป การันต์จับไปที่แขนของร่างบางลากเธอไปยังรถซึ่งเขาได้จอดอยู่ด้านหน้าร้านพอดี ถึงหญิงสาวจะร้องโวยวายมากเท่าไร แต่คนในร้อนกับไม่มีใครออกมาช่วยเธอเลย
“ปล่อยฉันนะ!!! คุณทำบ้าอะไร” เจ้าขาโดนลากมาถึงรถหรูแล้วชายหนุ่มก็ยัดเธอเข้าไปนั่งข้างคนขับ แม้ว่าร่างบางจะพยายามลงจากรถมากเท่าไรแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้อยู่ดี
“นั่งนิ่งถ้ายังไม่อยากตาย”
รถหรูเล่นออกไปอย่างรวดเร็วโดยเจ้าขาไม่รู้เลยว่าเขาจะพาเธอไปยังที่แห่งใด ตอนนี้หญิงสาวเริ่มกลัวเขาขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก จนมาถึงบ้านพักซึ่งไกลจากผู้คนมากแล้วยังอยู่กลางป่าเขา สายตาของหญิงสาวมองไปโดยรอบ
การันต์ลากเธอลงรถแล้วยังลากให้เข้าไปในบ้าน ซึ่งภายในบ้านได้รับการดูแลเป็นอย่างดีถึงบ้านหลังนี้จะไม่ได้ใหญ่แล้วยังอยู่กลางป่าเขา เมื่อประตูปิดลงชายหนุ่มดึงเจ้าขาเข้ามาประกบริมฝีปากทันที ดวงตาของเธอเบิกกว้างสองมือพยายามดันเขาให้ออกห่าง
“เธอจะยอมรับหรือยัง?”
“ไม่” คำตอบนั้น มันทำเอาการันต์อยากจะเอาชนะมากขึ้นไปอีก ร่างหนาดึงหญิงสาวเข้าไปจูบอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาขบเม้มริมฝีปากของเจ้าขาจนมันเริ่มจะบวมแดง แต่อีกฝ่ายยังพยายามดันหรือบางครั้งก็ทุบตีไปที่อกของชายหนุ่ม ทำยังไงมันก็ยังไม่เป็นผลเหมือนเดิม
“ยอมรับไหม?”
“ไม่” เจ้าขายังเลือกที่จะยืนยันคำเดิม ทำให้การันต์เล่นแรงมากขึ้น เขากระชากเสื้อของเธอจนมันขาดออก ดูเหมือนว่าอารมณ์ของเขาตอนนี้ไม่สนใจว่าอะไรจะถูกหรือผิด แค่ต้องการให้เธอยอมรับ มือข้างหนึ่งเลื่อนขึ้นมาบีบนวดยังอกขาวซึ่งยังอยู่ภายใต้บรา มืออีกข้างก็กอดรัดยังเอวของเธอไม่ให้หนีได้
“ยอมรับยัง?” คำนี้การันต์ถามเจ้าขาเป็นรอบที่สามได้ เธอเริ่มกลัวเขาขึ้นมาจึงตัดใจยอมแพ้ แล้วบอกให้สิ่งที่เขาต้องการ ในตอนนี้น้ำตาของเจ้าขาเริ่มคลอเบ้าตา มันพร้อมจะออกได้ทุกเมื่อ
“ใช่! ฉันเอง ฉันขอละ อย่ามาตามตื๊อฉันเลย ฉันเจ็บเพราะผู้ชายมามากเกินพอแล้ว ปล่อยฉันไม่เถอะนะ” เหมือนคำพูดของเธอจะทำให้เขาจำได้ว่า เมื่อวานตอนเธอเข้าหาเขาตอนเริ่มเมา เธอเล่าให้ฟังว่าแฟนที่คบกันมาสี่ปีบอกเลิกเพราะเธอหมดประโยชน์ แล้วยังเล่าออกมาจนหมด เอาจริงเจ้าขาก็เหมือนกับเขาที่จะมีคนเข้าเพื่อผลประโยชน์ แต่ของเธอหนักว่าตรงที่เธอให้ใจเขาไปเต็มร้อย
“ฉันขอโทษนะ” น้ำตาของหญิงสาวไหลออกมาอีกครั้ง นั้นทำให้การันต์ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ปล่อยให้เธอร้องออกมาเหมือนเมื่อค่ำก่อนที่เธอดื่มจนเมา ร่างบางทรุดลงนั่งยังพื้นทันที เขาถอดเสื้อของตัวเองไปคลุมให้เธอแล้วนั่งลงเป็นเพื่อนอย่างเดิมแม้นว่าเขาทำกับเธอแรงไปแต่ไม่รู้ว่าเธอร้องเพราะเรื่องนี้หรือเรื่องอื่น การันต์ปล่อยให้อีกฝ่ายร้องไห้ออกมาไม่ว่าเธอจะร้องไปนานแค่ไหนเขาก็อยู่ข้างตัวเธอ จนเมื่อน้ำตาขอร่างบางแห้งหายจนหมด เจ้าขาหันไปมองหน้าการันต์
“ทำไม?” คำถามของเธอ มันทำให้เขาหันกลับไปมองหน้าอีกฝ่าย จนสายตาทั้งสองประสานกัน ดวงตาแดงก่ำของเธอสั่นไหว ราวกับว่าการันต์อาจไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด
ถ้าฉันรองเปิดใจ นายจะทำร้ายฉันเหมือนฉลามไหม?เจ้าขาได้แค่ถามเขาในใจ
“ทำไมนายถึง…” ไม่ต้องรอให้เจ้าขาพูดจบ เขาตอบเธอไปอย่างมั่นใจไร้ความลังเลใด ๆ ชายหนุ่มมองเข้าไปในตาคู่สาวผ่านแว่นที่เธอยังใส่ถึงมันจะเลอะไปด้วยคราบน้ำตาก็ตาม
“เธอเป็นของฉันคนเดียว”
“ทำไมฉันต้องเป็นของนาย คืนนั้นเราแค่สนุกกัน อย่าคิดมาผูกมัดฉัน ถ้าอยากให้ฉันเป็นของนายก็ขอ 3 เหตุที่ฟังขึ้น แล้วฉันจะพิจารณา” คำตอบของเธอมันทำให้เขายิ้มออกมาเพราะนั้นเธอยอมเปิดใจให้เขาแล้ว
