ไม่ได้มั่วค่า แค่ติดใจนิ้วคนที่ได้กันในผับ เลยตามหานิ้วนั้นมาจะหนึ่งปี เพิ่งรู้วันนี้ อาจเป็นนิ้วคุณเชน เจ้านายใหม่
หญิง-หญิง,nc,นิยายยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”
เสียงร้องครางถี่บ่งบอกว่าใกล้จะถึงจุดหมายของ เอ็นจอย สาวแซ่บวัย 30 ร่างบางแต่นมโต ดังลั่นรถซูเปอร์คาร์ ทำให้คนที่อยู่ข้างใต้ซึ่งเป็นเพียงทอมหน้าละอ่อนวัย 20 ต้น ๆ รีบใช้ลิ้นตวัดติ่งเสียวรัว ๆ พร้อมใช้มือสองข้างเขี่ยหัวนมซ้ายขวาของเอ็นจอยเร็ว ๆ อย่างรู้งาน
“พี่ขอนิ้วได้มั้ย?”
ทอมเด็กรีบสอดนิ้วเข้าไปในร่องแฉะ
“ไม่ .. ตรงนี้” เอ็นจอยสั่งด้วยเสียงกระเส่า ก่อนจะค่อย ๆ จับมือคนทำมาถูปุ่มกระสันของตัวเองช้า ๆ อย่างควบคุม
“ซี้ดดดดดด”
ทอมหมาเด็กแทบคลั่ง ใส่นิ้วไม่ยั้ง เพราะท่าแหกขาของเอ็นจอยที่กำลังเปลือยเปล่าคือ X แตกมาก นิ้วทอมตวัดขึ้นลงเร็วขึ้นเป็นจังหวะ เอ็นจอยเด้งสะโพกรับทุกดอกไม่พลาด
“อ๊ะ! อ๊ะ!! อ๊ะ!!! อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
สิ้นเสียงเหมือนจะขาดใจ ขาเอ็นจอยที่พาดพนักคนขับอยู่ก็หุบลง
‘ดี แต่ยังไม่ใช่!’
นี่ยังไม่ใช่ “เจ้าของนิ้ว” ที่เธอตามหา .. ผู้หญิงปริศนาที่มีเซ็กส์กันในห้องน้ำผับเมื่อ 1 ปีก่อน .. แต่ตอนนั้นเธอดันเมามาก แถมไฟร้านก็มาดับใส่ จนเอ็นจอยจำไม่ได้ว่าหน้าตาผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไงกันแน่ สิ่งเดียวที่เอ็นจอยจำได้คือ “นิ้วเรียวยาว” ที่ทำให้เธอเสียวซ่านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
เพื่อที่จะตามหาคน ๆ นั้น เอ็นจอยเอากับคนในผับไปแล้ว 6 คน และทอมเด็กที่คอยขับรถลูกค้าไปจอดนี่ก็เป็นรายที่ 7 !
แต่สุดท้าย เอ็นจอยก็ต้องผิดหวังอีกครั้ง ...
“มึงต้องเปลืองตัวอีกเท่าไหร่วะ? พอเหอะ ชาตินี้ มึงคงไม่ได้เจอเค้าแล้วแหละ”
เสียงกระชากสติผ่านโทรศัพท์จากพี่ปอบ พี่กะเทย ที่เอ็นจอยนับว่าเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวที่ยังเหลืออยู่
จริง ๆ อีเจ๊มันชื่อปอม แต่ชอบกินของดิบ เพื่อน ๆ เลยพากันเรียกปอบมาตั้งแต่สมัยเรียน
“กูยังไม่หมดหวังเว้ยอีเจ๊ ! ชาตินี้ กูต้องได้โดนอีกซักที!!”
________________________________
เช้าวันจันทร์มาถึง เอ็นจอยกลายร่างเป็นสาวเนิร์ดใส่แว่นไปทำงานอีกครั้ง ที่เอ็นจอยต้องสร้างอีกบุคลิกขึ้นมา เพราะเธอไม่อยากให้คนที่ทำงานรู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอว่า “ร่าน” แค่ไหน
ยิ่งที่ทำงานของเธอคือ “บริษัทถุงยางอนามัย” นำเข้าแบรนด์ดังระดับโลก ยิ่งทำให้เธอต้องทำตัวเป็นมืออาชีพเข้าไว้
เอ็นจอยทำงานในตำแหน่งลูกค้าสัมพันธ์ หน้าที่ของเธอคือต้องคอยพูดคุยกับลูกค้าที่ Walkin และโทรเข้ามา
“อ้าซ์ .. ของพี่แข็งแล้ว”
ปลายสายวันนี้เป็นพวกโรคจิตที่ชอบโทรเข้ามาก่อกวน หลังจากแบรนด์ปล่อย AD ถุงยางจนเป็นไวรัลทั่วโซเชี่ยล ก็มีพวกแปลก ๆ โทรมาให้เอ็นจอยหรรษาตลอด
“อ้าซ์ .. อมให้พี่หน่อย”
ถ้านี่เป็นนอกเวลางาน เอ็นจอยคงเล่น Sex phone ให้อีกฝ่ายเสร็จเป็นบุญไปแล้ว แต่เสียใจด้วย นี่มันเวลางาน !!
“การกระทำลักษณะนี้ ถือเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 397 ในเรื่องการคุกคามให้เกิดความเดือดร้อนรำคาญ มีโทษปรับไม่เกิน …”
ตู๊ด ๆ ๆ ๆ ไอ้โรคจิตตัดสายทิ้งไปทันที ไม่แน่จริงนี่หว่า !
“คุณเอ็นจอยใช่มั้ย?”
เสียงหวานเบา ๆ ทักขึ้น เอ็นจอยเงยหน้าขึ้นแล้วก็ต้องอึ้ง เมื่อเสียงหวานช่างขัดกับลุคของคนตรงหน้า .. ผู้หญิงทรงผัว ร่างสูงเกิน 170 ใส่เชิ้ตปลดกระดุม ผิวขาว จมูกโด่ง ผมซอยระต้นคอ หน้านิ่งไม่บอกอารมณ์
แต่ปล่อยรังสีโคตรฮ็อตจนเอ็นจอยตัวสั่นอยากจะอ้าขาให้ตรงนั้น
“ค่ะ เอ่อ.. คุณ?”
“ได้ยินว่าคุณคนเดียวจัดการกับพวกโรคจิตไปนับสิบ .. ทำได้ดี แต่ต่อไปนี้ ผมจัดการเอง”
พูดจบแล้วก็หมุนตัวกลับไป แต่กลิ่นหอมที่โชยมาทำให้เอ็นจอยชะงักค้าง ใจเต้นรัวเร็วไปหมด
“พี่แจ๊ด ๆ คุณคนนั้นเค้าเป็นใคร?”
เอ็นจอยรีบกระโดดไปถามหัวหน้างานของตัวเอง
“คุณเชน Ceo คนใหม่”
เอ็นจอยเนื้อเต้นไปหมดด้วยความดีใจ นี่แหละ ! กลิ่นหอมที่เอ็นจอยจำได้ขึ้นใจ ตอนแรกเอ็นจอยคิดว่ามันเป็น กลิ่นน้ำหอมในห้องน้ำผับ แต่มันเป็นกลิ่นน้ำหอมของเจ้าของนิ้วที่เธอตามหาต่างหาก กลิ่นเซ๊กซี่เท่ ๆ แต่ไม่เหมือนใคร และกลิ่นยั่วสวาทนั้นมันลอยออกมาจากตัวคุณเชน
