ไม่ได้มั่วค่า แค่ติดใจนิ้วคนที่ได้กันในผับ เลยตามหานิ้วนั้นมาจะหนึ่งปี เพิ่งรู้วันนี้ อาจเป็นนิ้วคุณเชน เจ้านายใหม่
หญิง-หญิง,nc,นิยายยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เอ็นจอยไงคะที่ยั่วๆอะ 🫦ไม่ได้มั่วค่า แค่ติดใจนิ้วคนที่ได้กันในผับ เลยตามหานิ้วนั้นมาจะหนึ่งปี เพิ่งรู้วันนี้ อาจเป็นนิ้วคุณเชน เจ้านายใหม่
เอ็นจอยช็อกค้างที่ถูกจับได้ เธอรีบตีหน้าเศร้าออกมาจากใต้โต๊ะ
“คุณเชนรู้ได้ไงคะว่าเอ็นจอยอยู่ตรงนี้?”
มุมปากคุณเชนยกขึ้น ราวกับว่าเขาเหนือกว่า ความจริงแล้วคุณเชนไม่ได้เดินออกจากไปจากห้อง เขาแค่ทำอุบายให้เอ็นจอยเข้าใจว่าเขาเดินออกไปแล้วเท่านั้น
“ผมเห็นคุณในกระจก”
ชิบ .. เอ็นจอยลืมมองไปเลยว่าใกล้โต๊ะทำงานมีกระจกตั้งอยู่ในองศาแปลก ๆ อยู่ แต่ว่า..คุณเชนเห็นแค่ไหนกันนะ??? เอ็นจอยเริ่มกังวลใจ
“คือ.. เอ็นจอยทำของตกไว้เลยเข้ามาหา แต่พอคุณเชนกับคุณแพทเข้ามา เอ็นจอยตกใจ เลยไปแอบใต้โต๊ะน่ะค่ะ”
“คุณตั้งใจแอบดูผม”
“เอ็นจอยไม่ได้ตั้งใจนะคะ”
“ผมจะทำยังไงกับคุณดี .. เอ็นจอย”
ไม่รู้ทำไมเอ็นจอยรู้สึกน้ำว่าเสียงคุณเชนดูสนุกมากกว่าโกรธ
“เอ็นจอยผิดไปแล้ว เอ็นจอยสัญญาว่าจะไม่เอาเรื่องคุณเชนกับคุณแพทไปเล่าที่ไหนเด็ดขาดค่ะ”
“แค่สัญญาปากเปล่ามันไม่พอหรอก”
“งั้นคุณเชนอยากให้เอ็นจอยทำยังไงล่ะคะ เอ็นจอยจะทำทุกอย่างตามที่คุณเชนต้องการเลยค่ะ”
“ทุกอย่างเลยเหรอ?”
“ค่ะ”
“พูดแล้วนะ”
ถ้าไม่ได้ตาฝาด เอ็นจอยเห็นคุณเชนยิ้มมุมปากนิด ๆ จากนั้น คุณเชนก็ปล่อยเอ็นจอยออกมาจากห้องง่ายดายกว่าที่คิด เอ็นจอยเดินครุ่นคิดถึงรอยยิ้มแปลก ๆ ของคุณเชนตลอดทางกลับมาที่โต๊ะทำงาน ทันใดนั้นลมเย็น ๆ จากแอร์พัดวูบเข้าไปใต้กระโปรง เอ็นจอยชะงัก เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า
เธอลืมใส่กางเกงในตัวโปรดกลับมาด้วย !!
________________________________
เอ็นจอยต้องอยู่โล่ง ๆ หวิว ๆ แบบไร้อะไรปกคลุมจนถึงเย็น หลังเลิกงาน ที่ออฟฟิศอยากจัดปาร์ตี้ต้อนรับคุณเชนในฐานะ Ceo คนใหม่ เอ็นจอยเลยทำทีเสนอสถานที่ไป
เดาสิว่าที่ไหน?
ที่ผับแห่งนั้นไงล่ะ !
ถึงจะเสี่ยง แต่เผื่อว่าเธอจะได้เช็คอะไรบางอย่าง และได้คำตอบซักทีว่าคุณเชนคือคนที่ตามหา เพราะถ้าไม่ใช่! เอ็นจอยจะได้ไม่เสียเวลาหลงทาง และไม่เสียหน้าที่การงาน !!
ด้วยความที่พนักงานในออฟฟิศมีแค่ประมาณ 30 คน ก็เลยปิดแค่โซนหนึ่งของผับ ไม่ถึงกับต้องเหมาร้าน
ตอนแรกเอ็นจอยก็ไม่อยากพาคนจากที่ทำงานมาผับที่เธอใช้ออกหากินหรอก แต่คืนนี้เอ็นจอยมาในลุคสาวเปียใส่แว่น จึงไม่มีใครที่ผับจำเธอได้
“คุณเชนเคยมาที่นี่มั้ยคะ?”
เอ็นจอยใช้จังหวะที่ไม่มีใครรุมล้อมคุณเชน เข้าไปชวนคุย
“เคย”
“เหรอคะ?”
“นานแล้ว”
ถ้าคุณเชนคือผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ เธอก็เริ่มสงสัยว่าเขาจะจำเธอได้มั้ย แต่ดูทรงแล้วน่าจะจำไม่ได้
“เบื่อเหรอคะ?”
“อืม เอ็นเตอร์เทนผมหน่อยสิ”
“คะ?”
“ไหนบอกจะทำทุกอย่างที่ผมต้องการ”
“ได้ค่ะ”
“งั้นตามมา”
เอ็นจอยใจเต้นตึกตัก เพราะทางที่คุณเชนพาเธอไปคือทางเดินไปห้องน้ำ แค่คิดถึง sex ในห้องน้ำผับเมื่อหนึ่งปีก่อน เอ็นจอยก็ร้อนระอุไปหมด
คุณเชนพาเอ็นจอยเดินทะลุเข้าไปข้างหลังซึ่งเป็นห้อง V.I.P
“คุณเชนจองไว้เหรอคะ?”
“อืม”
เอ็นจอยมาผับนี้บ่อยแต่ยังไม่เคยเข้าห้อง V.I.P เธอจึงตื่นเต้น พอเดินตามคุณเชนเข้าไปในห้องก็ตะลึง เพราะในห้องติดกระจกล้อมรอบ
“คุณเชนอยากให้เอ็นจอยทำอะไรคะ”
คุณเชนล็อกประตูแน่นแล้วหันกลับมาจ้องเอ็นจอยด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“ผมเห็นนะว่าคุณทำอะไรใต้โต๊ะผม”
“คุณเชน !”
จู่ ๆ คุณเชนที่นิ่งมาตลอดก็เผยแววตาระยิบระยับ ซึ่งเป็นร่างที่เอ็นจอยไม่เคยเห็นมาก่อน หรือว่านี่คือตัวตนที่แท้จริงของคุณคะ?
“ทำให้ผมดูอีกทีสิ คนสวย”