ไม่ได้มั่วค่า แค่ติดใจนิ้วคนที่ได้กันในผับ เลยตามหานิ้วนั้นมาจะหนึ่งปี เพิ่งรู้วันนี้ อาจเป็นนิ้วคุณเชน เจ้านายใหม่
ผู้แต่ง
คุณองุ่นเรื่องย่อ
ไม่ได้มั่วค่า แค่ติดใจนิ้วคนที่ได้กันในผับ เลยตามหานิ้วนั้นมาจะหนึ่งปี เพิ่งรู้วันนี้ อาจเป็นนิ้วคุณเชน เจ้านายใหม่
หญิง-หญิง,nc,นิยายยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เอ็นจอยไงคะที่ยั่วๆอะ 🫦
ไม่ได้มั่วค่า แค่ติดใจนิ้วคนที่ได้กันในผับ เลยตามหานิ้วนั้นมาจะหนึ่งปี เพิ่งรู้วันนี้ อาจเป็นนิ้วคุณเชน เจ้านายใหม่
เอ็นจอยช็อกค้าง ผู้หญิงแปลกหน้าคนนั้นเดินรุกเข้ามาดันเอ็นจอยไปติดกำแพงห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
กลิ่นน้ำหอมกลิ่นเดียวกับคุณเชนโชยเข้ามาเตะจมูก
บ้าน่า!
“อยากได้อีกมั้ย?”
เจ้าของหน้าสไตล์ลูกครึ่งยิ้มซุกซน ก่อนจะเอานิ้วชี้เรียวยาวแตะริมฝีปากตัวเองเป็นการยั่วเย้า
‘นิ้วเท่า ๆ คุณเชนเลย’
เอ็นจอยเริ่มเหงื่อแตก จู่ ๆ อุณหภูมิในห้องน้ำก็พุ่งขึ้นสูงจนร่างกายปรับตัวไม่ทัน
“ดูดสิ”
นิ้วเรียวมาจ่อตรงปากเอ็นจอย ความเสี้ยนเข้าครอบงำ เอ็นจอยเผยอปากให้นิ้วสอดเข้ามา เธอเริ่มดูดและใช้ลิ้นดุนมันเบา ๆ
“อา .. ลิ้นแบบนี้ ใช่เธอจริง ๆ ด้วย”
นิ้วแบบนี้ หรือจะใช่คนเมื่อหนึ่งปีก่อนจริง ๆ .. เอ็นจอยเผลอไผลปล่อยอารมณ์จนมืออีกข้างของคนสูงกว่าล้วงเข้าไปถึงจุดซ่อนเร้น
“แฉะแล้วนี่”
“อื๊อ”
มือนั้นลากผ่านกางเกงในที่มีน้ำซึมออกมา
“อ้า”
“ครั้งก่อนเรายังไม่ได้รู้จักชื่อกันเลย เราไวต์นะ”
“เอ็นจอยค่ะ”
“อ้าซ์ ชื่อเธอนี่ยั่วชะมัด”
“ไวต์คือคนนั้นจริง ๆ เหรอ?”
“ถ้าไม่เชื่อ .. ก็อ้าขาสิ”
เอ็นจอยเคลิ้มไปกับนิ้วไวท์ที่เคล้าคลึงผ่านกางเกงในตัวบาง เธอยกขาข้างหนึ่งขึ้นตั้งบนชักโครก เปิดทางให้ไวต์เต็มที่ ไวต์ยิ้มอย่างพึงพอใจแล้วรีบสอดนิ้วเข้าไป
“เอ็นจอย! คุณอยู่ข้างในรึเปล่า”
เอ็นจอยชะงัก! ฉิบ!! ลืมคุณเชน!!!
“เอ่อ ค่ะ”
ไวต์ชะงักนิ้วไว้ที่ตรงขอบกางเกงในก่อน
“คุณอยู่กับใคร?” เสียงคุณเชนดุ ๆ
“ปะ เปล่าค่ะ”
“แต่ผมได้ยินเสียงคนอื่นด้วย”
“ว้า ไม่สนุกเลย”
เอ็นจอยหันขวับมองไวต์ที่พูดเสียงดังออกมาอย่างไม่รู้สถานการณ์
“จะออกมามั้ย?” คุณเชนกดดันจากข้างนอก “ผมนับหนึ่งถึงสาม”
เอ็นจอยขนลุกซู่ รีบผลักประตูออกไป ทันทีที่คุณเชนเห็นว่าในห้องมีใครอยู่ด้วย แววตาคุณเชนก็เปลี่ยนเป็นเฉยเมย ไร้ความรู้สึก
“คุณเชนคะ เอ็นจอยอธิบายได้”
“กลับบ้านเดี๋ยวนี้”
คุณเชนเดินหันหลังกลับออกไปเลย รู้เลยว่าคุณเชนคงโกรธมาก เอ็นจอยได้แต่ยืนนิ่งค้างทำตัวไม่ถูก
“ต่อมั้ย?”
ไวต์เปรยถาม แต่ต่อมผิดชอบชั่วดีของเอ็นจอยมันเริ่มปล่อยสารเรียกสติ
“ขอเบอร์หน่อยค่ะ แล้วเดี๋ยวนัดไป”
________________________________
ระหว่างทางกลับเพนต์เฮ้าส์ คุณเชนนั่งนิ่งไม่พูดจาจนเอ็นจอยเกร็งไปหมด
แต่พอถึงบ้าน อยู่กันสองต่อสอง คุณเชนก็เข้ามาฉีกกระชากเสื้อผ้าเอ็นจอยจนขาดวิ่น แล้วจับเอ็นจอยขึงติดผนังในสภาพโป๊เปลือย
“มันจับตรงไหนบ้าง?”
“คุณเชน ขอเอ็นจอยอธิ..”
“ตรงไหน?”
“ข้างล่างค่ะ แต่ยังไม่ได้ทำอะไร”
แววตาคุณเชนโหดมาก
“ตรงนี้ใช่มั้ย?”
คุณเชนเอามือบีบกำของต้องห้ามของเอ็นจอย
“อ๊ะ เบา ๆ ค่ะ”
“เด็กโลภ นิ้วผมคนเดียวไม่พอเหรอไง?”
“อื๊อคุณเชน”
คุณเชนดูดหัวนมเอ็นจอยแรง ๆ จนมันบวมช้ำไปหมด
“เอ็นจอยเจ็บค่ะ”
“ผมไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องของ ๆ ผม”
“อ๊า”
คุณเชนเลื่อนตัวลงต่ำ จับน้องสาวเอ็นจอยแหวกออก แล้วใช้ปากดูดอย่างไม่ปรานี
“คุณเชนนนนนนนนนนนนนน”
คุณเชนจับขาสองข้างเอ็นจอยพาดไหล่แล้วรัวลิ้น
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ....”
เอ็นจอยใกล้จะถึงจุดสุดยอดในอีกไม่กี่นาที แต่แล้วคุณเชนกลับหยุด !!
“อย่าหยุดสิคะ”
“นี่เป็นบทเรียนของคุณ แต่งตัวซะ เดี๋ยวผมให้คนไปส่ง ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก”
เอ็นจอยทั้งอึ้งทั้งอารมณ์ค้าง ไม่เคยโดนใครเทแบบนี้
ไม่จริงน่ะ!
น่าผิดหวังที่คุณเชนเอาจริงเดินจากไปเลย
นี่เขาโกรธเธอขนาดนี้เลยเหรอ?
________________________________
ระหว่างทางกลับคอนโด เอ็นจอยแอบช่วยตัวเองในรถตู้จนสานต่ออารมณ์ที่ค้างเติ่งจนสำเร็จ
‘ทำไมเราต้องแคร์ด้วยวะ?’
เอ็นจอยได้แต่ถามใจตัวเอง ในเมื่อความจริงแล้ว จุดมุ่งหมายของเธอคือการตามหาเจ้าของนิ้ว ถ้าผลสุดท้ายมันออกมาว่าไม่ใช่คุณเชน เราก็แค่จบกับคุณเชนไปสิ
“ฮะ? แกเจอเจ้าของนิ้วทองคำแล้ว??”
“อืมมมมมมม”
“งั้นคุณเชนก็ผิดตัวน่ะสิ” เสียงเจ๊ปอบโวยวายดังออกมา
“ใช่แล้วเจ๊”
“โว้ยยยยยย! ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าเอาความเงี่ยนนำทาง นี่ถ้าแกเสียงานเพราะหักอกซีอีโอ ฉันจะด่าแกไปตลอดทั้งชีวิต”
“โอ๊ยก็แค่ได้กันขำ ๆ ปะ คุณเชนเค้าไม่จริงจังกับฉันหรอกเจ๊”
“งั้นต่อไปนี้แกก็อย่าไปยุ่งกับคุณเชนอีก เข้าใจมั้ย?”
เสียงเจ๊ปอบดูกำชับขู่แปลก ๆ
หลังจากวางสายเจ๊ปอบไป เอ็นจอยก็นอนไม่หลับ คิดถึงแต่หน้าหล่อ ๆ ของคุณเชนวนไปมา แค่คิดว่าต่อจากนี้คุณเชนจะไม่ยิ้ม ไม่มองเธอด้วยแววตาหื่นกระหายอีก เอ็นจอยก็หดหู่
นี่เราคงไม่ได้ตกหลุมรักคุณเชนแล้วใช่มั้ย?
________________________________
เช้าวันใหม่ เอ็นจอยมาทำงานแบบใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ใจเธอมันคอยแต่จะลอยไปหาเจ้านายคนเท่ ที่ไม่โผล่หน้ามาให้เห็นอย่างผิดปกติ
“สวัสดีค่ะ พิงก์นะคะ ฝากตัวด้วยค่ะ”
วันนี้มีเด็กฝึกงานมาใหม่ 2 คน คนแรกคือน้องพิงค์ เด็กปี 3 หน้าตาน่ารักแบ๊ว ๆ ทำผมสีชมพูสมชื่อ ดูไม่มีพิษมีภัย ส่วนอีกคนเป็นผู้หญิงเหมือนกัน มาฝึกแผนกไอที แต่เอ็นจอยยังไม่เจอหน้า
“พี่เอ็นจอยคะ พี่แจ๊ดบอกว่าคุณเชนซีอีโอดุมากเลยเหรอคะ?”
พิงค์ถามอย่างกังวล
“ก็ไม่นะ”
“เหรอคะ?”
“ไม่ต้องห่วง พิงค์ไม่ได้ต้องเจอเค้าบ่อยหรอก เราแค่มาฝึกงานเอง”
คุณเชนก็ดุแหละ .. แต่ดุแค่บนเตียง พอเอ็นจอยคิดถึงคืนนั้นที่ห้องคุณเชนก็รู้สึกดีมาก เธออยากจะคลานเข่าเข้าไปขอโทษคุณเชน
‘ให้อภัยเอ็นจอยได้มั้ยคะ? เอ็นจอยผิดไปแล้ว’
เอ็นจอยสั่นหัวแล้วเดินไปชงกาแฟดื่มให้จิตใจมันสงบ
“พี่ไม่เห็นโทรหากันเลย”
เอ็นจอยหันกลับไปตามเสียงแล้วก็ต้องตกใจมาก เพราะคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอคือไวต์!!
“มาได้ไง?”
“ก็อยากมาอยู่ใกล้ ๆ พี่”
“เอาดี ๆ”
“ไวต์มาฝึกงานแผนกไอที เห็นพี่เอ็นจอยตั้งแต่เช้าแล้ว”
ฮะ! โลกกลมไปมั้ย?
“รู้ได้ไงว่านี่โตกว่าถึงมาเรียกพี่?”
“ถามพี่คนอื่นเอา”
“ตั้งใจตามมาเหรอ?”
“ถ้าบอกบังเอิญพี่จะเชื่อมั้ย?”
ด้วยอะไรก็ไม่รู้ แต่เอ็นจอยรู้สึกว่าคนตรงหน้ากำลังเล่นเกมสงครามประสาทอะไรสักอย่างกับเธออยู่ ซึ่ง...เอ็นจอยก็ชอบเล่นเกมซะด้วย!
“พี่ยังแฉะอยู่รึเปล่า? ให้ไวต์ช่วยได้นะ”
ไอ้เด็กนี่! ไม่อ้อมค้อมเลยแฮะ!!
“เบา ๆ เดี๋ยวคนอื่นได้ยินเข้า”
“แถวนี้ไม่มีใคร ไวต์เช็กแล้ว”
หรือจะพิสูจน์นิ้วไวท์ในห้องนี้เลยดี! โอ๊ย!! เอ็นจอยพยายามดึงสติกลับมา ไม่รู้ทำไม แต่เธอไม่อยากให้ไวท์เป็นเจ้าของนิ้วตัวจริง
“ขอบใจ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้”
“ถ้าพี่อยากได้นิ้วเมื่อไหร่ ก็โทรเรียกนะ”
ไวต์ยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วเดินออกไป เอ็นจอยใจจะหล่นวูบ ไม่ใช่เพราะตื่นเต้นที่ไวต์มาอยู่ใกล้ แต่เอ็นจอยกังวลว่าคุณเชนจะจำไวต์ได้มั้ย? แล้วเขาจะยิ่งโกรธเธอกว่าเดิมรึเปล่า
เอ็นจอยเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานก็พบว่าน้องพิงค์ไม่อยู่ตรงนั้น
“พิงก์ไปไหนพี่แจ๊ด?”
“คุณเชนเรียกพิงก์เข้าไปพบ”
ว่าไงนะ?
เอ็นจอยรู้สึกหึงปรี๊ดขึ้นมาราวกับว่าเธอรู้เท่าทันความคิดคุณเชน เอ็นจอยรีบเดินตรงไปที่ห้องคุณเชนทันที เธอเห็นยัยเด็กพิงก์กำลังเคาะประตูด้วยท่าทางสดใสน่ารัก เอ็นจอยหาที่แอบฟัง
“มาแล้วค่ะคุณเชน”
คุณเชนชะโงกหน้าออกมา ตาวาวเหมือนเห็นอาหารน่ากิน
“เข้ามาสิ รอเรามาแก้เบื่ออยู่เลย”