ไม่ได้มั่วค่า แค่ติดใจนิ้วคนที่ได้กันในผับ เลยตามหานิ้วนั้นมาจะหนึ่งปี เพิ่งรู้วันนี้ อาจเป็นนิ้วคุณเชน เจ้านายใหม่
ผู้แต่ง
คุณองุ่นเรื่องย่อ
ไม่ได้มั่วค่า แค่ติดใจนิ้วคนที่ได้กันในผับ เลยตามหานิ้วนั้นมาจะหนึ่งปี เพิ่งรู้วันนี้ อาจเป็นนิ้วคุณเชน เจ้านายใหม่
หญิง-หญิง,nc,นิยายยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เอ็นจอยไงคะที่ยั่วๆอะ 🫦
ไม่ได้มั่วค่า แค่ติดใจนิ้วคนที่ได้กันในผับ เลยตามหานิ้วนั้นมาจะหนึ่งปี เพิ่งรู้วันนี้ อาจเป็นนิ้วคุณเชน เจ้านายใหม่
คุณเชนอนุญาตให้เอ็นจอยส่งข้อความหาไวต์ได้ แต่ไม่ให้รับสาย เอ็นจอยจึงส่งแชตไปบอกไวต์ว่า
‘พี่ไปด้วยไม่ได้แล้ว’
คุณเชนไม่พอใจกับข้อความแค่นั้น ขอให้เอ็นจอยแก้เป็นว่า
‘พี่ไม่ชอบเรา ไม่ต้องจีบ เสียเวลา’
พอจัดการกับไวต์เสร็จ คุณเชนก็ให้เอ็นจอยเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อเชิ้ตกระโปรงตามเดิม แล้วพากลับไปเคลียร์กันที่เพนต์เฮ้าส์ แต่แค่เดินเข้าห้อง คุณเชนก็หาว่าเอ็นจอยทำหน้ายั่วใส่ เลยอุ้มเอ็นจอยไปนั่งบนโต๊ะมินิบาร์ เพื่อเลียเธออีกซักรอบ
“คุณเชนจะให้เอ็นจอยอธิบายเรื่องไวต์มั้ยคะเนี่ย?”
“ว่ามาสิ”
คุณเชนมุดหัวอยู่ใต้กระโปรงเอ็นจอย
“อื๊อ”
“แผลบ ๆ ๆ”
“คือว่าเมื่อหนึ่งปีก่อน เอ็นจอยมีอะไรกับคนแปลกหน้าในผับ”
“ซนนะเรา”
“เอ็นจอยชอบเค้ามาก”
“ชอบมากกว่าผมอีกเหรอ?”
“หมายถึงตอนนั้นค่ะ คือเอ็นจอยชอบเค้า แต่ไม่รู้ว่าเค้าเป็นใคร นี่ก็ตามหาเค้ามาจะปีแล้ว”
“หมกมุ่นจริง ๆ”
“คน ๆ นั้นคือไวต์ค่ะ”
คุณเชนหยุดกึก ก่อนจะโผล่หน้าออกมา สีหน้าคุณเชนดูเสียเส้นสุด ๆ
“คุณล้อผมเล่นใช่มั้ย?”
“ไม่ได้ล้อเล่นค่ะ”
หน้าคุณเชนดูหมองหม่น ผิดหวัง
“คุณแน่ใจได้ยังไงว่าเค้าคือคนนั้น”
“ก็เรื่องนี้มีแค่เอ็นจอยกับคน ๆ นั้นที่รู้กันสองคนนี่คะ”
แววตาคุณเชนดูโกรธขึ้นหน่อย ๆ เหมือนประมวลผลบางอย่างขึ้นมาได้
“แน่ใจนะว่าคุณไม่ได้เล่าให้คนอื่นฟังอีก”
“แน่ใจค่ะ”
“บ้าเอ๊ย”
“ทำไมเหรอคะคุณเชน”
คุณเชนนิ่งไปเหมือนพยายามสงบอารมณ์
“แล้วคุณจะเลือกใคร?”
“คะ?”
“ถ้าไอ้นั่นมันคือคนที่คุณตามหาจริง ๆ คุณจะเลือกมันใช่มั้ย?”
เอ็นจอยอึกอัก
“.....”
คุณเชนดูหงุดหงิดและหัวเสีย
“เข้าใจแล้ว เดี๋ยวมา”
“คุณเชนจะไปไหนคะ?”
“ไปจัดการตัวปัญหา”
เอ็นจอยไม่ค่อยเข้าใจที่คุณเชนพูดเท่าไหร่ แต่เขาเอาสูทมาตวัดสวมแล้วเดินออกไปอย่างมีเป้าหมาย
“เดี๋ยวค่ะคุณเชน”
เอ็นจอยเอาขาเกี่ยวเอวคุณเชนเอาไว้
“ต้องไปตอนนี้เลยเหรอคะ?”
“ถ้าคุณตอบว่าเลือกผม ผมจะไม่ไป”
“นี่คุณเชนจริงจังกับเอ็นจอยจริง ๆ เหรอคะ?”
“ผมไม่เคยเรียกใครว่าเมีย”
กำแพงหัวใจเอ็นจอยถูกหลอมละลายด้วยประโยคนั้น
“คุณรอผมอยู่นี่ .. ผมยังกินคุณไม่เสร็จ”
เอ็นจอยทำหน้าตาน่ารักออดอ้อน
“แต่เอ็นจอยไม่อยากอยู่คนเดียวนี่คะ”
“เดี๋ยวผมรีบกลับมา .. จะมาเอาคำตอบด้วยว่าคุณจะเลือกผมหรือมัน”
คุณเชนประทับจูบที่หัวไหล่อย่างอ่อนโยนก่อนออกจากห้องไป
เอ็นจอยเลือดสูบฉีดไปทั่วร่าง ความจริง หัวใจเธอมันตอบได้แล้วว่าเลือกใคร
แต่ลึก ๆ เอ็นจอยก็ยังไม่ไว้ใจตัวเองว่าจะหยุดที่ใครได้!!
เอ็นจอยไม่เคยได้รับความรักที่อบอุ่นจากใครมาก่อน พ่อกับแม่เลิกกันแต่เด็ก ยายเลี้ยงเธอมาคนเดียว เธอสงสารยายจึงต้องหาเลี้ยงตัวเอง วันที่ยายเสีย เอ็นจอยไม่มีเงินจัดงานศพยายด้วยซ้ำ เธอต้องปากกัดตีนถีบจนมีวันนี้ นั่นทำให้เธอไม่เชื่อในความรัก ยิ่งคนเพียบพร้อมแบบคุณเชนจะมารักคนที่ไม่มีอะไรแบบเธอ มันน่าเหลือเชื่อเกินไป
ว่าแต่ตัวปัญหาที่คุณเชนพูดถึงคือใครกันนะ? ใช่ไวต์รึเปล่า??
เอ็นจอยเริ่มรู้สึกผิดกับไวต์ เพราะเธอเป็นคนดึงให้เขาเข้ามาวุ่นวายในความสัมพันธ์อันซับซ้อน
ตื้อ ดือ ดึ่ง เอ็นจอยกดรับสาย
“เอ็นจอยมาหาเจ๊หน่อย เจ๊อกหัก!”
“เลิกกับอีพี่เป้อีกแล้ว?”
“อย่าซ้ำเติมได้มั้ยเล่า รีบมา!!”
“ไปตอนนี้ไม่ได้”
“ทำไม? อย่าบอกนะว่าติดนิ้วใครอยู่ที่ไหน??”
เอ็นจอยเป็นห่วงว่าเจ๊ปอบจะเมาแล้วโดนตบทรัพย์ เลยตัดสินใจโทรไปขออนุญาตคุณเชน คุณเชนขัดใจนิดหน่อย แต่เขาไม่อยากทำตัวเผด็จการจนเอ็นจอยอึดอัด
ทั้งคู่ตกลงกันว่าพอคุณเชนเสร็จธุระจะไปรับเอ็นจอยที่บาร์แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเพนต์เฮ้าส์คุณเชนนัก
________________________________
เอ็นจอยมาถึงร้านก็ปาไปห้าทุ่มกว่า ๆ แล้ว สภาพเจ๊ปอบดีกว่าที่คิด เจ๊แกแค่นั่งจิบเหล้าฟังเพลงเบา ๆ ไม่ได้ร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลังเหมือนที่แล้วมา
“ทะเลาะอะไรกันอีกเจ๊?”
“จับได้ว่ามันนอกใจ”
“อีพี่เป้อะนะ! บ้า!!”
“เวลาคนเรามันหน้ามืดตามัว มันก็หลงผิดได้หมดแหละ”
“คมบาดจิตตตต”
“มึงก็ระวังล่ะอย่าไปเป็นเมียน้อยใคร”
“ฉันเนี่ยนะ พูดจาแปลก ๆ”
“ก็แค่พูดเตือนไว้ มึงเหมือนน้องสาวแท้ ๆ ของกู กูไม่อยากให้ชีวิตมึงพัง”
“ไม่พังหรอกเจ๊ ฉันกำลังมีความสุข มีความสุขสุด ๆ ไปเลย”
เอ็นจอยชนแก้วกับเจ๊ปอบ เจ๊ปอบหน้าเอือม ๆ ดูอมทุกข์ ทันใดนั้นสายตาเอ็นจอยก็ไปสะดุดกับคนคุ้นหน้าที่หันมาเห็นเธอพอดี
ไวต์อีกแล้ว! ทำไมทุกที่ ๆ เธอไปต้องบังเอิญเจอไวต์ด้วย!!
“เจ๊!”
“อะไร?”
“นั่นอะ คนนั้น คนที่เป็นเจ้าของนิ้วที่ฉันตามหา”
“ฮะ? คนไหนนน???”
พอไวต์เห็นเอ็นจอยก็ลุกมาหาด้วยแววตาแสบ ๆ
“พี่หักอกผมแรงมากนะ”
หน้าไวต์ที่ดูแค้น ๆ ดูน่ารักขึ้นชอบกล
“อยากเคลียร์มั้ยล่ะ?”
“ถ้าได้ก็ดี”
เอ็นจอยกลัวคุณเชนจะไม่พอใจ แต่ก็อยากให้ทุกอย่างมันจบในคืนนี้
________________________________
ไวต์พาเอ็นจอยมานั่งจิบไวน์ในมุมลับ ๆ เพื่อเปิดใจคุยกัน
“พี่เป็นแฟนคุณเชนเหรอ?”
“แล้วทำไม?”
“อยากเป็นของเล่นไฮโซเหรอไง? ไม่รู้เหรอว่าเค้าไม่ได้มีแค่พี่”
เอ็นจอยเจ็บใจจึ้ก
“ไม่ต้องมายุ่งเรื่องคนอื่น คุยแค่เรื่องของเราพอ”
“ผมตามหาพี่มาตั้งหนึ่งปี พี่จะมาเทผมง่าย ๆ ไม่ได้นะ”
“แล้วเรามีอะไรพิเศษเหรอไง พี่ถึงต้องสน”
“ก็วันนี้ตอนเรียนโยคะ พี่ยังอ้าขาให้ไวต์อยู่เลย”
มือของไวต์เอื้อมมาจับต้นขาเอ็นจอย เอ็นจอยสะดุ้ง .. แย่ล่ะ! อารมณ์ค้างมาจากคุณเชนด้วยสิ
เอ็นจอยรู้สึกเสียวซ่านขึ้นมา เมื่อคิดว่านิ้วเรียว ๆ ของไวต์แหย่เข้าไป
“ร่างกายพี่มันมีปฏิกิริยากับไวต์ อย่าปฏิเสธเลย”
ใช่! เอ็นจอยปฏิเสธไม่ได้!! ถ้าเป็นแต่ก่อนเธอคงเรียกไวต์ไปเอากันหลังบาร์แล้ว แต่ตอนนี้ศีลธรรมเอ็นจอยมันสูงส่งขึ้นมาจนตัวเองก็ยังงง
หรือว่ามันเป็นเพราะความรัก
“พี่รักคุณเชนเหรอ?”
คำถามที่ตอบยาก ที่ผ่านมา เอ็นจอยไม่เคยซีเรียสกับใครมาก่อน
“รักกับ Sex พี่จะเลือกอะไร?”
เดี๋ยวนะ ทำไมหูเราเริ่มวิ้ง ตาเริ่มพร่ามัว ภาพตรงหน้าเบลอ ๆ ไปหมด
“พี่คิดว่าอะไรมันยั่งยืนกว่า??”
ทำไมง่วงแบบนี้?
“ไวต์ พี่ถามหน่อย ทำไมเราถึงจำพี่ได้?”
“ก็ตอนเอากันในห้องน้ำ หน้าพี่ยังติดตราตรึงไวต์อยู่เลย”
ก่อนที่สติสุดท้ายของเอ็นจอยจะขาดไป .. มีคำถามผุดขึ้นมาในหัวเอ็นจอยว่า
มันเห็นหน้าเราชัดได้ไงวะ? ในเมื่อคืนนั้นไฟมันดับ??
________________________________
เชนขับรถพอร์ชมาจอดที่หน้าคอนโดหรูแห่งหนึ่ง เขาเดินเข้าไปในตัวอาคารด้วยสีหน้าคาดโทษหนัก เชนขึ้นลิฟต์ตรงไปที่ชั้นสูงสุดของคอนโด ที่นั่น เขาเจอกับแพทที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ กำลังรอเชนอยู่
“ผัวมาหาเมียแล้วเหรอคะ?”
“แพท! นี่เป็นแผนคุณใช่มั้ย??”
“พูดเรื่องอะไรคะผัว มาปล้ำเมียดีกว่า”
แพทปลดชุดคลุมออก เห็นร่างกายเปลือยเปล่าที่สวยงามสมวัย แต่ตอนนี้เชนเห็นเพียงแต่ความน่าเกลียดจากผู้หญิงคนนี้
“คุณจ้างให้ไอ้ไวต์มันมาหลอกเอ็นจอยใช่มั้ย?”
“เอ็นจอยอีกแล้ว! แพทเบื่อชื่อนี้เต็มทน”
“สารภาพมา!”
“เชน ..”
“ผมเอาจริงนะแพท”
แพทกลัวสายตาคู่นั้น มันเป็นสายตาของคนรังเกียจกัน
“โอเค! ไวต์เป็นลูกเพื่อนแม่แพท แพทก็เลยฝากเข้ามาทำงานที่บริษัท แพทก็เพิ่งรู้ว่าเค้าสองคนเคยมีซัมติงกัน”
“ไม่จริง! อย่ามาโกหก”
“แพทไม่ได้โกหก”
“ผมเช็กประวัติไอ้ไวต์ ปีที่แล้วมันยังอยู่อังกฤษ ไม่ได้กลับไทย ไม่มีทางที่มันจะไปเจอเอ็นจอยในผับ พูดความจริงมาแพท!!ไม่งั้นผมไม่เอาคุณไว้แน่!!”
แพทถอนหายใจ
“ถ้าเชนหวงยัยเด็กนั่นมาก ทำไมไม่จับมัดไว้ให้อยู่แต่บ้าน
ป่านนี้...
ไวต์กับมันคงได้กันแล้ว!!”