ผมตอนนี้เป็นได้แค่ตัวประกอบนักแสดงโนเนม ไม่มีใครสนใจเป็นแค่คนไร้ค่าและที่ผมต้องกลายเป็นแบบนี้ทุกอย่างก็เป็นเพราะคุณ!
ชาย-ชาย,ไทย,รัก,ตัวประกอบ,#BL,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ผมเป็นตัวประกอบที่หมายถึงได้แต่เล่นเป็นตัวประกอบ เป็นแค่นักแสดงโนเนมที่ไม่มีใครรู้จักและไม่มีใครอยากจะรู้จัก ผมจืดจางราวกับอากาศแต่ถึงจะไม่ได้เป็นที่รู้จัก แต่ผมมักจะมีงานให้แสดงอยู่เสมอถึงจะได้แสดงเป็นแค่ตัวประกอบที่ยืนในฉากเฉยๆก็ตาม แต่อย่างน้อยผมก็ยังมีงานทำมีเงินใช้
ทุกอย่างก็เหมือนปกติไปทำงานและก็กลับบ้านมานอน ถึงจะโนเนมแต่ผมก็มีต้นสังกัดน่ะเป็นต้นสังกัดที่ใครๆต่างก็อยากเข้าตอนที่มาสมัครที่นี้ก็คิดเหมือนว่าคงไม่มีทางได้อย่างแน่นอน แต่ไม่รู้ว่าเพราะยังมีบุญอยู่บ้างหรือเปล่าถึงได้ผ่านและได้เป็นนักแสดงในต้นสังกัด
ในตอนนั้นผมรู้สึกดีใจมากจริงๆ ผมที่ผ่านการคัดเลือกได้เซ็นสัญญาเป็นนักแสดงในบริษัทดังที่ใครๆต่างก็อยากจะเข้าย่อมมีต้นทุนที่ดีกว่า ผมคาดหวังว่าสักวันจะได้แสดงเป็นตัวหลักกับเขาบ้าง แต่ทุกอย่างก็เริ่มพังลงมาตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ
ไม่รู้ว่าผมใช้บุญหมดหรือยังผมถึงได้เป็นเพียงตัวประกอบเท่านั้น ไม่เป็นเพื่อนพระเอกก็เป็นเพื่อนนางเอกนายเอก หรือบางครั้งก็เป็นแค่คนที่เดินผ่านกล้องเฉยๆ แน่นอนว่าผมรู้สึกเสียใจมาก ยิ่งเราคาดหวังก็ยิ่งผิดหวังนั้นทำให้ผมรู้ซึ้งเลย
แต่ถึงจะไม่ได้แสดงเป็นตัวเด่นเลยก็ตามแต่อย่างน้อยก็ยังได้แสดงหลายเรื่องหลายบทบาทถึงบางครั้งจะเป็นแค่คนเดินผ่านก็ตาม
"เบื่อ.."
ผมพูดออกมาอย่างเบื่อหน่ายกับชีวิต
แต่พอมาคิดดูผมก็รู้สึกปลงและปลดปล่อยมากขึ้น อาจเป็นเพราะผมอยู่คนเดียวด้วยล่ะมั้งนะ ก็ผมเป็นแค่เด็กกำพร้าไม่มีครอบครัวเลยรู้สึกว่าชีวิตตอนนี้ก็ไม่ได้แย่ อย่างน้อยก็ยังได้ทำตามความฝันผมพยายามคิดในแง่บวกเยอะๆบอกตัวเองให้พยายามมากขึ้นต้องมีสักวันที่ผมจะได้เป็นนักแสดงหลัก
ผมมองดูตัวเองที่กระจกก่อนจะยิ้มให้ตัวเองเพื่อเพิ่มความมั่นใจ ผมว่าผมก็หน้าตาดีนะ ถึงจะไม่หล่อมากแต่ก็ไม่ถึงกับว่าแย่ ร่างกายก็ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ออกจะมีน้ำมีเนื้อแถมยังสูงถึง178 ซม.
ไหนจะผิวสีขาวมากจนผมเองก็ยังงงด้วยซ้ำไป ทั้งที่ตอนเด็กๆผมทำงานเลี้ยงตัวเองมาตลอด ตากแดดมาก็ไม่น้อยแต่ทำไมถึงไม่คล้ำลงเลย แต่เพราะผมมีผิวที่ขาวเวลาที่อากาศร้อนมากหรือเมามากๆตัวเลยแดง
และผมไม่ชอบตอนตัวแดงนักมันทำให้ผมรู้สึกอ่อนแอ หรือเพราะผมหน้าตายังไม่ดีพอกันนะ ผมได้แค่คิดแต่ก็ไม่ได้มีความคิดจะทำศัลยกรรมเพราะมันต้องใช้เงินจำนวนมากในการทำ
ผมพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะเช็กกับตัวเองอีกครั้ง และเดินไปหยิบกระเป๋าสีดำใบไม่ใหญ่มานักก่อนจะเปิดประตูห้องและล็อกห้องให้เรียบร้อย
"ร้อนจัง"
ผมพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะรีบเร่งฝีเท้าเดินผ่านทางม้าลายเมื่อเห็นสัญญาณไฟเป็นสีเขียว ผมไม่มีรถส่วนตัวเลยต้องเดินเท้าไปที่บริษัท โชคดีที่บริษัทไม่ได้อยู่ไกลมากนักผมจึงใช้เวลาเดินไม่นาน
เมื่อมาถึงผมก็เดินเข้าบริษัท เดินเข้าลิฟต์และกดไปที่ชั้นที่ตนต้องการ เนื่องจากผมเป็นนักแสดงระดับ D จึงไม่ต้องเข้ามาที่บริษัททุกวัน แต่ก็ต้องเข้ามาพูดคุยกับผู้จัดการบ้างเพื่อให้เขาส่งบทละครให้ไปแคส
เมื่อถึงชั้นแล้วผมก็เดินออกจากลิฟต์เดินตรงไปห้องของผู้จัดการทันที ผมเคาะประตูห้องก่อนจะเปิดออกมาก็พบกับผู้จัดการที่ตอนนี้กำลังจัดเก็บเอกสารมากมายบนโต๊ะ
คุณมีน เธอเป็นผู้จัดการของผม มีนที่เห็นว่าคนที่เรียกมาแล้วจึงวางกระดาษที่ถือลงบนโต๊ะข้างๆก่อนจะส่งเอกสารที่ตนเองวางไว้อีกทียื่นให้ผม
"ลองไปแคสบทดูสิ ถึงจะเป็นตัวประกอบอีกแล้วก็เถอะ แต่ถ้าเธอเล่นดีอาจจะเด่นกว่านักแสดงหลักก็ได้นะ"
ผมรับเอกสารที่คุณมีนมอบให้ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างและลองอ่านบทดู อืม บทก็ไม่ค่อยแย่ถึงจะออกน้อยแต่ก็เด่น แถมยังได้ออกตลอดเรื่องด้วย
"ขอบคุณครับ"
ผมพูดขอบคุณคุณมีนอย่างจริงใจถึงคุณมีนจะเมินเฉยก็ตาม ผมลองเปิดดูรายชื่อนักแสดงหลักก็ต้องตกใจไม่น้อย เมื่อเห็นชื่อพระเอกของเรื่อง
"อ่อ แล้วก็ทำตัวดีๆล่ะ เธอน่าจะเห็นแล้วใช่ไหม คุณเดม่อนก็เล่นเรื่องนี้ด้วย"
ผมพยักหน้าตอบกลับไปว่าจะทำตัวดีๆ เดม่อน เป็นนักแสดงที่เป็นรุ่นเดียวกับผมแถมยังมาแรงสุดๆในตอนนี้ถึงผมจะไม่ค่อยชอบเขาเท่าไรก็เถอะ ก็นะ ใครจะไปชอบคนที่มาแย่งบทกันล่ะ
ผมที่ได้รับบทที่แคสแล้วจึงขอตัวกลับบ้าน เหลือเวลาอีกแค่3วันในการท่องบท ผมจึงตั้งหน้าตั้งตาท่องบทและพยายามทำความเข้าใจตัวละครไปด้วย ผมนั่งอ่านจนรู้สึกเมื่อย เมื่อเงยหน้าขึ้นไปก็พบกับรูปของเดม่อน
แต่มันไม่ใช่เพราะว่าผมชอบเขาหรอกนะ ผมลุกขึ้นหยิบคัตเตอร์ขึ้นมาก่อนจะใช้มันกรีดไปตามรูปของเดม่อน และนี้คือวิธีระบายอารมณ์ของผม คนที่ทำให้ผมต้องกลายเป็นแค่ตัวประกอบ!
