ยามมนุษย์ที่บิดเบี้ยวและสายเลือดความเลวได้ส่งต่อไปยังบุตรหลาน ได้สร้างฆาตรกรขึ้นมาจากความรัก
แอคชั่น,อาชญากรรม,ไทย,รัก,แฟนตาซี,วิปลาสทรชน,แฟนตาซี,สืบสวนสอบสวน,พล็อตสร้างกระแส,แอคชั่น,นิยายชายหญิง,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วันที่ลง: 4 ก.ค 2567
แก้ไขครั้งที่1 : 2 ก.ย 2567
เห็นคนแจ้งนัทว่า อ่านกลางคืนไม่ได้ นัทเลยแก้ใหม่ให้นะคะ แจ้งเตือนรบกวนใครขออภัยด้วยน้า🥺
งานวันแรกที่มาทำตำแหน่งแอดมินและดูแลเพจของเธอที่บริษัทจังเกิ้ลเทคโน จำกัดได้เริ่มขึ้นของปลายฟ้า รินใจกับการจบไม่ตรงสายงานที่เธอเรียนมาเลยสักนิด เพราะหญิงสาวจบวิทยาศาสตร์การกีฬามาแทนที่จะเป็นโค้ชให้กับนักกีฬาทีมชาติ แต่ไม่รู้คิดอะไรถึงได้มาทำงานที่แห่งนี้แทนและเหมือนเป็นงานที่หนักน่าดูในวันแรก
“เข้าใจไหมคะ?”
“ค่ะพี่เกวลิน”
“เรียกพี่ลินก็ได้จ้า ปลายฟ้า”
รุ่นพี่ที่ทำงานเกวลินหรือพี่ลิน ได้ถามน้องใหม่ไฟแรงกับความมุ่งมั่นอย่างเอ็นดู ปลายฟ้ายิ้มเจื่อนให้อยากจะบอกเสียเหลือเกินว่ามันยากกว่าที่คิด เพราะต้องจำเยอะมากๆ หัวปวดสุดๆ เลย
แต่ใครจะกล้าบอกแบบนั้นกัน…
เพราะนี่เป็นงานแรกของเธอถ้าทำผ่านงานตรงนี้ 3เดือนได้ ปลายฟ้าจะได้เป็นพนักงานประจำที่แห่งนี้ สาเหตุที่ไม่อยากไปทำงานตรงสายคงเป็นเพราะว่าที่นี่ใกล้บ้านด้วยแหล่ะมั้ง
‘สู้เขา!’
แรงใจเชียร์ตัวเองให้ลุยต่อและเธอก็ทำงานอย่างเต็มที่จนเวลาแห่งสวรรค์ที่ใครๆ ก็นึกถึงนั่นก็คือพักเที่ยง ถึงจะมีแรงใจมากมายยังไงแต่มันก็ล้าไปพอควรเพราะดูเป็นงานที่ต้องจำเยอะ
“ฉันคงบ้าแน่ๆ แค่วันแรกเองจะท้อเลยเหรอ…”
ปลายฟ้าบ่นตัวเองและแอบหลบมุมที่คิดว่าไม่น่ามีใครเจอ และนี่เป็นวันแรกของเธอที่ทำงานดังนั้นการกินจึงต้องประหยัดไปด้วยกับอาหารง่ายๆ ที่ทำออกมาจากบ้าน แค่ไข่ต้มบดกับข้าวราดน้ำปลาไม่เยอะและผักต้มอย่างฟักทองกับบลูเบอร์รี่เล็กๆ เป็นอาหารง่ายๆ ที่ทำกินเองแล้วไม่อ้วนมาก
“ปลายฟ้ากินข้าวคนเดียวเหรอคะ”
เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น ปลายฟ้าหันไปก็เจอเกวลินรุ่นพี่สาวที่สอนงานวันนี้ให้เธอด้วยใบหน้าที่ยิ้มหวานเป็นกันเอง
“ค่ะพี่ลิน”
“กับข้าวน่ากินจัง ซื้อที่ไหนเหรอ?”
“อ๋อ ทำเองค่ะ”
“เก่งจัง สายฮีลตี้เหรอเรา”
“ค่ะพี่ลิน หนูรักษาหุ่นด้วยน่ะค่ะ เดี๋ยวใส่เสื้อผ้าไม่สวย”
หลังจากที่ได้คุยกับเพื่อนร่วมงานที่เป็นรุ่นพี่ใจดีอย่างเกวลินแล้ว เธอได้เหลือบไปเห็นชายหนุ่มที่เธอจำได้ดี ชายที่ตรงสเปคของเธอที่ใส่เสื้อผ้าสีดำทั้งชุดไม่ต่างจากที่เจอกันวันสัมภาษณ์งาน แถมวันนี้ปลายฟ้าได้เห็นรูปร่างชัดมากขึ้นเขาเป็นคนที่หุ่นดีมาก กล้ามเนื้อ อก ไหล่ หน้าท้องและส่วนต่างๆ นั้นมีรูปทรงที่สวย แค่ดูก็รู้แล้วว่าเขาผ่านการออกกำลังกาย ดูแลตัวเองอย่างดีมากๆ เป็นเวลานานถึงจะมีแบบนี้ได้
‘นั่นคุณปวริศนี่! และหุ่นนั่นมันอะไรกัน!! หุ่นดีมาก!!!’
ปลายฟ้าถึงหน้าแดงทันทีเมื่อได้เจอเขาอีกครั้ง เธอไม่สามารถห้ามหัวใจให้เต้นได้น้อยลงเลยจุดนี้ แถมร้านที่เขาสั่งคืออาหารตามสั่งเสียด้วย หญิงสาวอยากรู้เสียเหลือเกินเขาสั่งอะไรกิน
“มองใครอยู่เหรอ ปลายฟ้า?”
เกวลินทักขึ้นมาทำเอาปลายฟ้าหันขวับและหัวเราะกลบเกลือน
“คะพี่?”
"มองใครอยู่เหรอ?”
“คือคนนั้นค่ะ คนใส่เสื้อสีดำล้วนที่สั่งอาหารตามสั่งน่ะค่ะ”
ปลายฟ้าชี้ไป เกวลินหันตามก็เข้าใจทันทีว่าคนที่เธอมองแล้วมีอาการเหมือนแอบจ้องคนที่ชอบตรงสเปคใครสักคนนั้นเป็นอย่างที่คิดจริงๆ
“อ๋อ พี่ไนซ์เหรอ?”
“พี่ไนซ์?”
“ใช่ พ่อหนุ่มผิวเข้มสุดหล่อน่ะ เขาทำงานโปรแกรมเมอร์ให้บริษัทจ้าเก่งมากเลยนะ”
“เหรอคะ พี่เขาทำงานมากี่ปีแล้ว”
“ก็พึ่งเข้าเดือนที่10 น่ะ”
“อ๋อ…หนูนึกว่าเขาเข้ามานานแล้วซะอีก”
ปลายฟ้าบอกจากใจไป แต่ที่แปลกไปหน่อยคือเขาชื่อไนซ์จริงเหรอ ทำไมตอนเจอวันนั้นถึงบอกว่าชื่อปวริศที่เป็นทั้งชื่อจริงและชื่อเล่นได้กัน ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่สำหรับปลายฟ้าแต่ก็ไม่คิดจะถามอะไรมาก ยังไงเรื่องพวกนี้คงเป็นเรื่องส่วนตัวจริงๆ หรือไม่ก็แค่แกล้งเธอ
“แต่อย่าชอบเขาดีกว่านะ เขาเจ้าชู้น่ะ”
“เจ้าชู้เหรอคะ?!”
“ใช่ แล้วก็เขามีแฟนชื่อดารินจ้า เป็นลูกสาวของคุณปรานปรียาด้วยนะสงสารพี่ดารินมากๆ จังเลย”
“เอ๊ะ มีแฟนแล้วเหรอคะ?!”
ปลายฟ้าถึงกับสะดุ้งเลย ไม่อยากเชื่อว่าคำพูดของพี่ลินจะเป็นแบบนั้น เหมือนโลกทั้งใบของสาวน้อยที่ทั้งชีวิตจะเจอคนที่ใช่นั้นมันหายไปเหมือนอุกกาบาตพุ่งชนโลกแล้วเกิดอารยธรรมใหม่ หญิงสาวไม่คิดเลยว่าคนที่หน้าตาแบบชายคนนี้เหมือนไม่มีท่าทีจะนอกใจใครสักคนแท้ๆ
เกวลินรุ่นพี่สาวตรงหน้าพอเข้าใจความรู้สึกนี้ดีว่ารุ่นน้องเธอมีใจให้กับผู้ชายมากเสน่ห์แบบไนซ์ เขมทัศเสียแล้ว ซึ่งมันก็ไม่แปลกตอนที่ไนซ์เข้ามาทำงานวันแรก เขาเป็นชายหนุ่มที่ตัวสูงและโดดเด่นมาก ที่ใครเห็นแล้วต่างหวั่นไหวด้วยท่าทีที่สุภาพ อ่อนโยนใจดีชอบช่วยเหลือคนอื่น ทำให้ดาริน แสงอุทัยลูกสาวของปรานปรียาเจ้าของบริษัทจังเกิ้ลเทคโนถึงกับตกหลุมรัก
ถึงมันจะไปได้ไม่สวยในตอนหลังช่วงที่ไนซ์ เขมทัศได้นอกใจดาริน..จนเกิดเรื่องโศกนาฏกรรมขึ้น
“ใช่ ได้ข่าวว่าฆ่าตัวตายเลยนะที่จับได้ว่าคุณไนซ์แอบไปมีคนอื่นน่ะ”
“แล้วทำไมยังทำงานได้อยู่คะ…คุณปรานปรียาไม่โกรธเหรอ?”
“ไม่รู้สิ สองคนนั้นความสัมพันธ์ยังดีอยู่เลย”
“ค่ะ..ขอบคุณนะคะ”
“ไม่เป็นไร หาใหม่ได้นะปลายฟ้า ในเมื่อรู้แล้วว่าเขาเป็นคนแบบไหน เราก็ไม่ยุ่งอีกแค่นั้นเลย”
“ค่ะพี่ลิน…”
“ดีมากจ้าน้องปลายฟ้า ตอนนี้ใครๆ ก็รู้กันหมดว่ามันร้ายแต่เขาทำงานดีจริง มันปฏิเสธตรงนี้ไม่ได้เนี่ยแหล่ะ แต่…”
“แต่อะไรเหรอคะ”
“ทุกอย่างที่พี่เล่ามันแค่ข่าวลือน่ะ เพราะพี่ดารินเองก็ทำตัวเหลวไหลเหมือนกันพี่เลยคิดว่าอาจจะไม่จริงก็ได้”
“ไม่จริงแต่ฆ่าตัวตายเนี่ยนะ?” ปลายฟ้าอึ้งและงงไปหมด
“ใช่จ้า เพราะฉะนั้นฟังหูไว้หูเรื่องที่ฆ่าตัวตายนะ พอดีเพื่อนพี่ไปเห็นอัพสเตตัสเที่ยวอยู่เลยตอนที่มีข่าวว่าฆ่าตัวตายน่ะ แต่เรื่องพี่ไนซ์มีคนอื่นนั่นน่ะเรื่องจริง”
มันช่างน่าเศร้าที่รักแรกของเธอพังไม่เป็นท่า อีกอย่างฝ่ายชายเขาก็เป็นได้แค่กัลยาณมิตรในฐานะเพื่อนร่วมงานที่เดียวกันเฉยๆ เท่านั้น เพียงเพราะเขามีนิสัยที่ดีมากคนหนึ่งยกเว้นการเป็นคู่รักที่ดี
นี่สินะ รักแรกไม่สมหวังเสมอไป
ดีหน่อยที่เธอไม่ออกตัวมาก ไม่งั้นจะกลายเป็นมือที่สามไม่รู้ตัวเลย โชคช่วยที่เจอรุ่นพี่แสนดีค่อยบอกก่อนแบบนี้ แต่สำหรับปลายฟ้าคงทำงานที่นี่ไม่นาน ทำแค่ครบ2-3ปี ค่อยลาออกไปหางานใหม่ที่เงินเดือนมากกว่าเดิม
เพราะชีวิตต้องดำเนินต่อ…ขอบคุณคุณปวริศหรือพี่ไนซ์ที่มาให้เธอได้รู้จักคำว่าผู้ชายที่ตรงสเปคมีอยู่จริงบนโลกใบนี้
ทว่าหลังจากที่ปลายฟ้าได้เหลือบมองไปที่ปวริศ ที่บรรยากาศเขาดูไม่น่าเป็นแบบที่พูดกัน
'ก็ดูไม่ได้เจ้าชู้นี่…’
ความรู้สึกปลายฟ้าบอกแบบนั้น ถึงจะบอกว่าเรื่องที่มีคนอื่นเป็นเรื่องจริงก็ตามทว่าสิ่งที่กวนใจหญิงสาวคงเป็นที่ดารินแฟนสาวของชายหนุ่มถึงกับกุเรื่องฆ่าตัวตายเมื่อรู้ว่าไปแอบมีคนอื่นมากกว่า ทำให้ปลายฟ้า รินใจคนนี้ถึงกับคิดแค่เรื่องนี้จนถึงเวลาพักเบรกงาน 15 นาที
‘กวนใจไม่หยุดเลยแหะ…ถ้ารู้ว่านอกใจแต่กุเรื่องฆ่าตัวตายทำไม…’
แค่วันแรกมีแต่เรื่องให้คิดเต็มไปหมดเพราะตอนที่เจอกันครั้งแรกท่าทางเขาไม่น่าเป็นคนที่ทำให้ใครอยากฆ่าตัวตายได้เลย นึกออกอย่างเดียวคือเสน่หาของชายหนุ่มทำให้พี่ดารินหึงหวงจนทำอะไรไม่คาดฝันมากกว่า
และสายตาเธอดันดีมากอีกต่างหากที่ดันไปเห็นชายหนุ่มที่เธอแอบชอบที่ตัดใจไม่ลงกำลังเก็บของที่โต๊ะทำงานตัวเองเข้ากระเป๋าสะพายข้างของเขา ไม่รู้ทำไมปลายฟ้าถึงเดินไปหาแล้วจ้องชายหนุ่มร่างสูง ผิวน้ำผึ้งตรงหน้า
“มีอะไรรึเปล่าครับ?”
ปวริศไม่สิ..พี่ไนซ์เขาได้ถามขึ้นมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มและใจดีเหมือนทุกที ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ที่ตัดใจเขาไม่ขาดถึงกับเต้นรัว ให้ตายสิเธอไม่อยากเชื่อสิ่งที่พี่ลินพูดเลยแต่มันก็..ยากมาก
“คือว่าพี่ว่างไหมคะ?”
“ไม่ครับ พอดีวันนี้ต้องกลับเร็วน่ะ และพี่ปรานก็บอกให้ทุกคนกลับได้เลยครับ ห้ามอยู่ในบริษัทนาน”
“ห้ามอยู่นานเหรอคะ ตอนหนูสัมไม่เห็นเขาพูดตรงนี้เลย”
“เธอยังไม่ได้เข้ากลุ่มไลน์บริษัทสินะ”
ไนซ์ได้หยิบขึ้นมาและให้เธออ่านข้อความดังกล่าว
ปรานปรียา : ทุกคนกลับได้เลยนะ วันนี้ให้เลิกเร็ว
“ถ้างั้นทุกคนก็…กลับได้เลยเหรอคะ?”
“ใช่ ทุกคนเตรียมของกลับบ้านแล้ว เห็นไหม?”
ชายหนุ่มยิ้มและทุกอย่างเอาเข้ากระเป๋าเรียบร้อยรวมไปถึงโน็ตบุ๊คด้วย โดยที่ไม่คิดจะสนทนากับปลายฟ้าต่อ
“คือว่าพี่ปวริศ…เอ่อ..พี่ไนซ์คะ”
ปลายฟ้าเรียกและเขาหยุดเดินหันมามอง
“แฟนเก่าพี่ฆ่าตัวตายเพราะพี่นอกใจจริงเหรอคะ?”
ในที่สุดก็ได้ถามไปและหัวใจดวงน้อยๆ ก็เต้นรัวเหมือนกำลังตีกลองไม่เป็นจังหวะ ชายหนุ่มหันมาด้วยใบหน้าที่นิ่งและสบตากลมหวานของปลายฟ้านานอยู่ไม่กี่วิ ซึ่งแววตาสีดำของพี่ไนซ์หรือปวริศนั้นทำให้หญิงสาวถึงกับรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจมน้ำตายอย่างไรอย่างนั้น
“จริงครับ”
“พี่ดารินฆ่าตัวตายจริงเหรอ? ไม่ได้กุเรื่องเหรอคะ..คือ..อา หนูหมายถึง”
“เรื่องจริงหมดครับ ไม่มีกุเรื่องทั้งนั้น”
คำตอบที่ไม่มีคำแก้ตัวใดๆ ได้ดังขึ้นทำให้ปลายฟ้าที่เหมือนจะจมน้ำได้กลับมาสู่ความเป็นจริงอีกครั้ง ซึ่งยังไม่ทันได้ถามอะไรเลยพี่ไนซ์หรือปวริศก็จากไปอย่างหน้าตาเฉย
‘เดี๋ยวสิ เมื่อกี้เขาตอบว่า ’เรื่องจริงหมด’ เหรอ?!’
ปลายฟ้าอึ้งไปชั่วขณะถึงเมื่อกี้ตอนที่ได้สบตากับหชายหนุ่มร่างสูงนั้นราวกับหลุดไปที่ไหนก็ไม่รู้ก็ตาม
‘เขาไม่คิดจะพูดอะไรจริงเหรอ?! ไม่แก้ตัวจริงดิ’
สร้างความงุนงงไปหมด ปกติพวกเจ้าชู้จะเป็นคนที่มีคำพูดที่หว่านล้อมเก่งมากและพยายามให้คนเชื่อในด้านดีของเขา แต่พี่ไนซ์เขาไม่เป็นแบบนั้นจะเรียกว่าหน้าด้านหรืออะไรดี ปลายฟ้าแยกไม่ออกเลยทีเดียว ถึงอย่างนั้นใบหน้าตอนที่พูดเรื่องดาริน เขามีสีหน้าที่เฉื่อยชามาก ราวกับเหมือนความรักของดารินกับไนซ์ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
‘แปลกจัง…ทำไมชอบเข้าข้างตัวเองจัง’
ปลายฟ้าต่อว่าตัวเองในใจ ทั้งทีได้ยินจากปากของฝ่ายชายแล้วแท้ๆ แถมเรื่องดาริน แสงอุทัยฆ่าตัวตายมันก็เป็นเรื่องจริงด้วย ไม่ใช่การกุเรื่องแต่อย่างใด
“ปลายฟ้ากลับได้แล้วนะ วันนี้พี่ปรานใจดีมากเลยอยู่ๆ ก็ให้กลับบ้านเร็วเฉย วันนี้พึ่งจะ 2โมงเองแท้ๆ”
เกวลินเดินเข้ามาหาปลายฟ้ารุ่นน้องตัวเองที่ยืนคุยกับชายหนุ่มที่ตอนนี้เขาจากไปแล้ว
“คุยกับไนซ์มาเหรอ พี่บอกแล้วไงว่าเขาเป็นคนยังไงน่ะ”
“เอ่อ..หนูแค่อยากได้ยินจากปากเขาเฉยๆ ค่ะ”
“คนแบบนั้นเขาแก้ตัวให้ตัวเองดูดีจะตายไป”
“งั้นเหรอคะ คือพี่ลิน…หนูรู้แล้วค่ะว่าพี่ดารินแฟนพี่ไนซ์เขาฆ่าตัวตายไปแล้วจริงค่ะ”
“อะไรนะ!?”
“หนูได้ยินจากปากเขาเองค่ะ คิดว่าไม่น่าโกหก…”
จากที่ปลายฟ้าได้คุยมาเขาไม่ได้แก้ตัวอะไรเลยสักนิด นอกจากยอมรับหน้าตาเฉยแถมใบหน้าของพี่ไนซ์ก็นิ่งมากเสียจนเธอแอบกลัวจนขนหัวลุกแทนเสียอีก
“ถ้าตายจริง..พี่ดารินก็ตายแล้วเหรอ จะว่าไปน้องเดฟที่เป็นน้องชายของพี่ดารินที่อยู่อนุบาล2 ก็เสียชีวิตไปด้วยนะ”
“อะไรนะคะ!?”
“ปวดหัวอะ กลับบ้านเถอะจ้าปลายฟ้า ไม่ต้องไปสนใจหรอก”
“น่าแปลกนะคะที่คุณปรานปรียาดูไม่อะไรหรือโมโหใส่”
“ถูกต้อง ถ้าเป็นพี่นะไล่มันออกไปแหละ แต่ใครจะไปทำกันเพราะถ้าไล่แบบนั้นมันจะไม่ยุติธรรมน่ะสิ” เกวลินเล่าไปถอนหายใจไป
“คือพี่ลินคะ”
“ว่าไงจ้ะ”
“พี่ไนซ์ ชื่อจริงปวริศเหรอคะ?”
“ไม่นะ เขาชื่อเขมทัศน่ะ”
“เอ๊ะ จริงเหรอคะ?”
“ใช่ เขาบอกว่าชื่อปวริศเหรอ?”
“ไม่ค่ะ คือหนูแค่ถามเดาน่ะค่ะ คิดว่าหน้าเขาคือชื่อนี้เฉยๆ”
“อ๋อ อย่าไปเดาชื่อใครถ้าไม่ถามนะปลายฟ้า”
“ค่ะ”
หลังจากที่ได้ถามไปนั้นปลายฟ้าได้งุนงงมากกว่าเดิม ทำไมตอนเจอกันที่สัมภาษณ์งานถึงได้บอกว่าตัวเองชื่อปวริศกันนะ
‘เจอแต่เรื่องปวดหัวซะแล้วสิ’
เพราะว่าจากที่ปลายฟ้าได้ยินมาทั้งหมดเกี่ยวกับชายหนุ่มที่ทำงานตำแหน่งโปรแกรมเมอร์ให้กับบริษัทภายในวันเดียวแต่กลับมีเรื่องให้น่าสงสัยเป็น 100คำถามเสียอย่างนั้น
ตัวเขามีชื่อว่า ไนซ์ เขมทัศ ไม่ได้ชื่อปวริศ…
ตัวเขามีแฟนสาวชื่อดาริน แสงอุทัยที่เป็นลูกของคุณปรานปรียา แสงอุทัยที่เป็นเจ้าของที่เธอทำงานวันแรก แต่ฆ่าตัวตายเพราะจับได้ว่าชายหนุ่มนอกใจ…
นอกจากลูกสาวที่ตายแล้ว น้องเดฟลูกชายคนเล็กวัยอนุบาล2 ได้เสียชีวิตด้วย
และที่สำคัญ ไนซ์ เขมทัศ ยังทำงานที่นี่ได้โดยที่คุณปรานปรียาไม่ได้ว่าอะไร…
‘นี่เราอยู่ในที่มีแต่คนแปลกซะแล้วสิ’
ไม่คิดว่าวันแรกที่ได้มาทำงานที่บริษัทจังเกิ้ลเทคโนจะได้พบเรื่องแปลกๆ ที่ไม่น่าเชื่อเยอะแยะเต็มไปหมด น่าแปลกที่ปลายฟ้ากลับรู้สึกขนหัวลุกมากกว่าจะตกใจเพราะชายหนุ่มที่ชื่อ ไนซ์ เขมทัศ ที่โกหกตัวเองว่าชื่อปวริศอะไรนั่นมีแต่เรื่องคนตายจนน่ากลัวไปหมด
ทำให้มุมมองของปลายฟ้าเปลี่ยนไปทีเดียวเพราะเขามีแต่เรื่องแบบนี้เข้ามาพัวพัน ราวกับว่าเหมือนทุกอย่างตั้งใจให้มันเกิดขึ้นอย่างไรอย่างนั้น
‘ไม่หรอก..คงไม่มีใครอยากให้มันตั้งใจเกิดขึ้นมาหรอก’
ปลายฟ้าคิดในใจ
‘เพราะว่าถ้าจับได้ว่านอกใจและฆ่าตัวตาย คนที่รับผิดชอบต้องเป็นเขาเหรอ’
เหมือนจะเข้าข้างอีกฝ่ายแต่ปลายฟ้ามองยังไงปวริศเองก็ไม่ควรรับผิดชอบการตายอีกฝ่าย แม้สาเหตุจะมาจากเขาก็ตาม
‘ทำไมคุณปรานปรียาไม่โกรธนะ’
นี่คือสิ่งที่ไม่เข้าใจมากที่สุด คือพี่ดารินได้ฆ่าตัวตายเหตุเพราะเสียใจที่แฟนหนุ่มนอกใจ ถ้าเป็นปลายฟ้า รินใจคนนี้จะไม่ให้อภัยเด็ดขาดหากเรื่องนี้เกิดขึ้นกับลูกแสนรักของตัวเอง
ทว่ามันไม่ใช่เรื่องของเธอที่ต้องเก็บมาใส่ใจ
เรื่องคนอื่นก็คือเรื่องคนอื่น สำหรับปลายฟ้ารับรู้ไว้ก็เท่านั้นพอ ไม่จำเป็นต้องใส่ความรู้สึกอะไรลงไปเพราะชีวิตใครชีวิตมัน ใครจะตายหรืออยู่มันไม่ได้เกี่ยวกับเธอ แม้ในหัวใจของหญิงสาวมันตีกันไปหมด ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับเรื่องนี้
เพราะทั้งชีวิตคนที่ชื่อไนซ์ เขมทัศหรือปวริศ มันคือชายในฝันที่ตรงสเปคในแบบที่เธอชอบมาตลอด
ทำให้หัวใจของเธอมันยากที่จะยอมรับได้ว่า อยากรู้จักเขามากกว่านี้ และภาวนาให้เรื่องทุกอย่างเป็นเพียงแค่เรื่องที่ผ่านไปและหวังว่ามันจะไม่เกิดขึ้นตัวเอง
แค่หวังเฉยๆ …
จริงๆ …
