Heisenberg กับพันธะต้องคำสาป #ข้ารับใช้ไฮเซนเบิร์ก - 1 - อารัมภบท โดย jaynarian @Plotteller

“เราต่างมีชะตากรรมร่วมกัน” — พันธะที่ติดตัวมาเนิ่นนานของทั้งสอง — เป็นเหตุให้พวกเขาไม่สามารถดำเนินชีวิตอย่างสามัญชนแต่จำต้องกระทำการมากมายเพื่อรักษาซึ่งกันและกันแทน

Heisenberg กับพันธะต้องคำสาป #ข้ารับใช้ไฮเซนเบิร์ก - 1 - อารัมภบท โดย jaynarian @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ดราม่า,ลึกลับ,รัก,ชาย-ชาย,แฟนตาซี,คำสาป,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

jaynarian

เรื่องย่อ

ยินดีต้อนรับเข้าสู่คฤหาสน์ไฮเซนเบิร์ก

พันธะต้องคำสาป

หรือ

ตระกูลต้องคำสาป

คำบอกเล่ามากมายจากสามัญชนช่างระคายหู

หากคุณใคร่รู้เกี่ยวกับเรื่องราวของตระกูลผมนัก

ก็จงก้าวเดินเข้ามาค้นหาความจริงเสีย

ผมรอคอยที่จะบอกเล่าเรื่องราวของผมอยู่ :)

Heisenberg กับพันธะต้องคำสาป

แท็กนิยาย: #ข้ารับใช้ไฮเซนเบิร์ก

Written : jaynarian

Cover : หัวหน้าม้าหมุน พิชิตแพนเค้ก

Illust : Kuncry

TRIGGER WARNING

Blood มีฉากนองเลือด

Homicide มีการฆาตกรรม

Graphic Depictions of Violence มีการบรรยายในฉากที่ใช้ความรุนแรง

Character Death ตัวละครในเรื่องมีการเสียชีวิต

Violence มีการใช้ความรุนแรง

Classism มีการเหยียดชนชั้น

Suicide Attempt มีการพยายามฆ่าตัวตาย

Supernatural มีพลังเหนือธรรมชาติ

ตัวละครมีการทำร้าย และด้อยค่าตัวเองซึ่งเป็นอาการมาจากการสูญเสียที่เกิดขึ้นในอดีต (PTSD)

ตัวละครมีอาการของโรคหลายอัตลักษณ์ (โรคหลายบุคลิก)

ความเชื่อทางศาสนา/ล่าแม่มด/เผาทั้งเป็น/ปีศาจ

นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่ต่อ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน

หากฝ่าฝืนถือว่ามีโทษตามกฎหมาย

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น

เนื้อหาในบางส่วนมีการอ้างอิงตามประวัติศาสตร์ ความเชื่อทางศาสนา รวมถึงสถานที่

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

สารบัญ

เนื้อหา

1 - อารัมภบท

วิญญาณเจ้า

คือตัวข้า

“พวกตระกูลไฮเซนเบิร์กน่ะ มันเป็นบ้า!”

เสียงร่ำลือกล่าวอ้างดังแซ่ซ้องไปทั่วบริเวณแผงตลาด ช่วงเช้าตรู่ที่บรรดาหญิงสาวมากหน้าหลายตาต่างออกมาจับจ่ายใช้สอยกันเป็นประจำทุกวันเวลาเดิม เนื่องด้วยภาระหน้าที่ที่ต้องคอยปรนนิบัติสามีในยุคสมัยนั้น จึงทำให้พวกเธอจำเป็นจะต้องรับหน้าที่ตรงนี้ไปโดยปริยาย

เมื่อชาวบ้านรับรู้ถึงการมาเยือนของคนผู้นั้นที่กำลังเป็นหัวข้อหลักในวงสนทนายามเช้า พวกเขาต่างเอ่ยวาจามากมายที่ต่างคนต่างไร้หลักฐานยืนยันต่อคำกล่าวของตน พลางคิดอยู่ในหัวว่ามันจะต้องเป็นไปดั่งที่พวกเขาได้กล่าวอ้างอย่างแน่นอน

“นี่ เสียงดังเกินไปแล้ว” หญิงสาวคนหนึ่งกล่าวเตือนพลางเหลือบสายตาจ้องมองไปยังบริเวณทางเดินระหว่างแผงลอยทั้งสองข้างที่ทอดยาวไปจนสุดเขตของหมู่บ้านขนาดเล็กกลางหุบเขานี้

“เขากำลังใกล้เข้ามา”

ชายหนุ่มผู้ที่มีใบหน้าคมคายกำลังย่างก้าวเดินเข้ามาภายในบริเวณแผงตลาด ที่มีชาวบ้านมากหน้าหลายตายืนจับจ้องมายังตัวตนของเขาตาไม่กะพริบ รูปร่างสูงผอมบวกกับผิวขาวสว่างที่เด่นสะดุดตา แถมยังมีนัยน์ตาสีเขียวมรกตแสนล้ำค่าในยุคสมัยนั้นให้ได้เชยชมอีกต่างหาก

แท้จริงหากว่าความงามเหล่านั้นมิได้อยู่บนใบหน้าและเรือนร่างของเขาผู้นี้ ผู้คนคงต่างแห่สรรเสริญยกย่องตัวตนอันงดงามของเขาราวกับว่าเขาเป็นบุตรคนโปรดของพระผู้เป็นเจ้าไปเสียแล้ว

“เขาคือปีศาจในร่างมนุษย์”

คฤหาสน์หลังใหญ่โตที่ตั้งตระหง่านอยู่บริเวณกลางหุบเขา ถูกปกคลุมไปด้วยเสียงร่ำร้องจากเหล่าสัตว์ป่าหลากหลายชนิดพร้อมบรรดาพืชพรรณที่ในตอนนี้ต่างเติบโตปกคลุมจนทำให้แสงสว่างแทบจะสาดส่องไม่ถึงพื้นดิน จึงทำให้ตัวคฤหาสน์ตรงหน้านี้ช่างดูมืดมน โดดเดี่ยว และวังเวงพิกลนัก

เมื่อสองเท้าก้าวเดินเข้ามายังใจกลางบริเวณด้านหน้าของตัวคฤหาสน์ ก็จะพบกับบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกเติมแต่งให้เต็มไปด้วยบรรดาดอกกุหลาบสีแดงสดพร้อมกับกลิ่นหอมเย้ายวนชวนฝันที่มนุษย์ยากจะปฏิเสธ เนื่องด้วยกลิ่นทั้งหลายผสมปนเปรอไปด้วยความรู้สึกที่มนุษย์คะนึง,คำนึงหา อันได้แก่ ความโลภ, ความริษยา, ความใคร่, หรือแม้กระทั่งความรัก

เมื่อตัดสินใจก้าวเดินเข้ามา พร้อมกับความประสงค์ที่ต้องการจะครอบครองสิ่งที่คะนึงหาอยู่ในใจ สุดท้ายก็จะต้องสิ้นลมต่อความเจ็บปวดที่กำลังรอคอยอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลไฮเซนเบิร์กแทนเสียอย่างนั้น

“ปล่อยผมไปเถอะ ขอร้อง-”

ฉึก!

ยังไม่ทันที่ชายชราจะได้เอ่ยประโยคร้องขอชีวิตนั้นจนจบ เสียงของเขาก็ดับวูบไปในอากาศทันใด หลังจากที่ถูกของมีคมประจำกายของชายหนุ่มเสียบเข้าไปยังบริเวณหน้าอกด้านซ้ายของชายชราอย่างสุดกำลัง จนทำให้ของเหลวสีแดงไหลรินหยดชโลมลงสู่มวลดอกกุหลาบสีแดงสดนั้นจนแทบจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน

สามัญชนผู้นี้ ช่างน่าสมเพชเสียจริง

ชายหนุ่มยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยหลังจากเชยชมผลงานตรงหน้าที่ตนเองได้ลงมือจัดการไป จากนั้นจึงพยุงร่างกายของชายชราขึ้นมาเพื่อเริ่มทำตามขั้นตอนต่อไปอย่างไม่นึกลังเลแต่อย่างใด

หลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จสรรพ สายตาของเขาเหลือบมองไปยังบริเวณบ่อน้ำอีกครั้ง พลางยกยิ้มเยาะขึ้นเล็กน้อยจากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นมองไปยังดวงจันทร์ที่กำลังสาดส่องแสงพลางหลับตาอย่างอ่อนล้า

“ข้าขอมอบจิตวิญญาณของสามัญชนผู้นี้ให้แก่เจ้า จงรับมันไปเติมเต็มเสียเถิด วิญญาณข้า”