ดราม่า,ผู้ใหญ่,ไทย,รัก,วัยว้าวุ่น,อ่อย,นางเอกรุก,พระเอกเลว,หนี,mydoctor,นิยายรัก,นิยายชายหญิง,แอบรัก,คุณหนู,แค้น,ท้อง,ชาย-หญิง,หว๊านหวาน,โรแมนติก,18+,โรมานซ์,พี่หมอเย็นชา,เย็นชา,หมอ ,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
8:32 น. ณ มหาวิทยาลัยชื่อดัง
“ทำไมหงอยไปแบบนั้นล่ะ” เสียงเพื่อนสาวเข้ามานั่งข้างๆ คนตัวเล็กที่นั่งเซื่องซึมอยู่บนโต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม่ใหญ่
“คืองี้แก....” ฉันตัดสินใจเล่าเรื่องราวฉันกับพี่หมอให้โรสฟัง นางก็ฟังอย่างตั้งใจ
“แกก็เข้าไปเป็นเด็กฝึกที่นั่นสิ คราวนี้พี่หมอก็ไม่กล้าไล่แกแล้ว” พอโรสพูดจบประโยคก็ทำให้ฉันตาลุกวาวขึ้นมาอีกครั้ง
“ขอบใจแกมาก!” ร่างบางพุ่งเข้าไปกอดเพื่อนสาวอย่างรวดเร็ว เนื่องจากดีใจเกินเหตุ คราวนี้แหละเธอจะได้เป็นคนที่ทำงานใกล้ๆ เขา
“จ๊ะๆ แต่แกก็เผื่อใจสักหน่อยก็ดีนะ พี่หมอที่เล่าให้ฟังดูเขาจะไม่สนใจแกเลย” เฮ้ออ พอพูดเรื่องนี้ก็ทำให้ฉันกลับมาหงอยเหมือนเดิม ฉันไปหาพี่หมอหลายวันแล้วแต่ก็ไม่ได้ผมเลย
“ฉันจะทำให้พี่หมอชอบฉันให้ได้แกคอยดู” ฉันต้องทำให้ได้ ก่อนที่เราสองคนจะขึ้นเรียนและวันนี้ฉันจะแจ้งอาจารย์ว่าจะลงฝึกที่โรงพยาบาลของพี่หมอ
“แม่คะ หนูไปลงฝึกที่โรงพยาบาลนะคะ” ตกเย็นมาฉันก็โทรไปรายงานคุณพ่อคุณแม่ของฉัน เพราะท่านทั้งสองอยากให้ฉันไปดูงานที่บริษัทของครอบครัว แต่ก็อ้อนอยู่นานกว่าท่านทั้งสองจะยอม แต่มีข้อแม้คือฉันต้องบริหารงานที่บ้านไปพรางๆ ด้วย
หลายวันต่อมา
Part คีตะ
“แกๆ ได้ข่าวว่ามีเด็กฝึกงานมาใหม่ ได้ข่าวมาว่าเป็นลูกท่านหลานเธอมาฝึกในตำแหน่งผู้ช่วยผู้บริหารจ้า” เหล่าพยาบาลจับกลุ่มนั่งเมาท์กันอยู่ในแผนกซึ่งผมก็ได้ยินมาเหมือนกัน เพราะเด็กฝึกต้องมาทำงานกับผม
“ได้ข่าวว่าสวยมากแม่ หวงหมอเลยอ่า~” คำเหล่านี้ลอยเข้ามาในหูของผมแต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมตื่นเต้นอะไร หลังจากที่ไอรีนไม่มาวุ่นวายก็ดีขึ้นมากแล้ว คราวนี้หวังว่าเด็กใหม่จะไม่สร้างปัญหา
“ก๊อกๆ มารายงานตัวค่ะ” ในระหว่างที่ผมนั่งทำงานอยู่อย่างเงียบๆ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูสองสามครั้ง
“เข้ามาได้” เมื่อผมรู้ว่าเธอคือเด็กฝึกงานก็ให้เธอเข้ามา ผมทำงานทั้งรักษาคนและบริหารโรงพยาบาลไปพร้อมๆ กัน
“สวัสดีค่ะ ดิฉัน ไอรีน ไอรดา เกียรติวัฒนะไพบูลย์ มารายงานตัวฝึกค่ะ” เมื่อเสียงหวานที่คุ้นหูเอ่ยขึ้นก็ทำให้ผมหันขวับขึ้นไปมองหน้าเธอทันที
“เธอ!” ผมสบถออกมา นึกว่าเธอจะยอมแพ้ไปแล้วซะอีก แต่คนตัวเล็กกลับมาในฐานะฝึกงาน ยอมให้กับพยายามของเธอจริงๆ
“ไอรีนของหมอเองค่ะ” เสียงหวานเอ่ยก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้ผมเรื่องๆ เธอแต่งตัวที่สุภาพสำหรับการทำงานแต่แฝงไปด้วยความเซ็กซี่
“หมับ!!” คนตัวเล็กนั่งลงบนตักกว้าง คีตะมองการกระทำเธอนิ่งๆ ในขณะที่เธอกำลังอ่อยเขาอยู่แต่ไม่มีท่าทีว่าร่างหนาจะเอ่ยห้าม ยิ่งทำให้คนตัวเล็กได้ใจ
“ฉันมีสิทธิ์จะเซ็นให้เธอไม่ผ่านงาน” เสียงเย็นวาบถูกเอ่ยออกมากจากร่างหนาทำให้คนตัวเล็กหยุดชะงักและนิ่งแข็งไปในที่สุด
“หึ....” เสียงหัวเราะในลำคอของคนตัวโตทำให้คนตัวเล็กไม่กล้าถามออกไปอีก
“หมับ!! ว้าย!!!!!” ไม่ปล่อยทิ้งไว้นานผมก็อุ้มไอรีนที่นั่งบนตักขึ้นมาไว้บนอกก่อนจะเดินมาวางเธอลงบนโซฟากว้าง
“อย่าทำแบบนี้อีก” ผมเอ่ยเตือนเธออีกครั้งก่อนจะหันไปหยิบเอกสารกองใหญ่มาวางไว้ตรงหน้าของคนตัวเล็ก
“อะไรเหรอคะ” เสียงหวานเอ่ยถามก่อนจะหยิบเอกสารออกมาเปิดดูคร่าวๆ
“เอกสารเกี่ยวกับโรงพยาบาลเธอไปอ่านมาให้หมด แล้วมาบอกฉัน ภายในสองวัน” คราวนี้แหละเธอจะได้ไม่มีเวลามาอ่อยผม
“โหกองเท่าบ้านรีนจะอ่านยังไงให้หมดภายในสองวันคะ” ร่างบางบ่นออกมา ก็แบบนี้แหละลูกคุณหนูอย่างเธอจะเคยทำงานหนักที่ไหน
ผมเดินมานั่งบนโต๊ะทำงานก่อนจะตั้งใจอ่านเอกสารคนไข้ต่อโดยไม่สนใจคนตัวเล็ก ปล่อยให้เธอนั่งเคลียร์กับตัวเองไป
“เที่ยงแล้วเธอไปพักเถอะ” ผมพูดกับคนตัวเล็กทั้งๆ ที่นั่งกรอกข้อมูลในเอกสารอยู่ แต่ก็ไร้เสียงตอบกลับจากคนตัวเล็ก
“???” เมื่อผมหันไปหาเธอก็พบว่าคนตัวเล็กนอนหลับไปทั้งๆ ที่ในมือถือเอกสารอยู่ ผมละเหนื่อยใจให้กับเด็กน้อยจริงๆ
“ฟรึ่บ!” ร่างหนาเดินเอาเสื้อสูทมาคลุมขาให้เธอเนื่องจากกระโปรงมันถูกถกขึ้นจนอันตรายต่อความคิดของเขา
พอเข้ามาใกล้เด็กคนนี้ก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ชวนหลงใหลลอยมาแตะจมูก พลันทำให้ผมนึกถึงตอนที่ร่างบางขึ้นมานั่งบนตัก ตัวเธอนุ่มนิ่มไปหมด
“แหนะ เป็นห่วงไอรีนเหรอคะ” ความคิดหยุดชะงักลง ผมรีบยืนขึ้นและเดินกลับโต๊ะไปทันที จู่ๆ เธอก็ตื่นขึ้นมาไม่ให้ผมได้ทันตั้งตัว
“คราวหลังใส่เสื้อผ้าให้ดีๆ หน่อย” ผมพูดกับคนตัวเล็กทั้งๆ ที่ไม่มองหน้า เด็กคนนี้อันตรายต่อตัวผมจริงๆ
“ค่ะ พี่หมอบอกอะไรไอรีนจะเชื่อฟังหมด พี่หมอไปกินข้าวกันรีนมั้ยคะ” เสียงหวานเอ่ยชวนอย่างเป็นมิตรกับคนตัวสูง
“ไปเลยฉันกินแล้ว” ผมโกหกคำโตออกไป จริงๆ ผมยังไม่ได้กินหรอกแต่ผมไม่สะดวกไปกับเธอ จึงเลี่ยงให้เธอไปคนเดียว
“เดี๋ยวรีนกลับมาหานะคะ” คนตัวเล็กเอ่ยจบก็คว้ากระเป๋าออกไปข้างนอก เมื่อประตูถูกปิดลงผมก็หยุดทุกการกระทำและนั่งทบทวนตัวเองว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น
“คุณหมอคะ เมย์ซื้อข้าวมาฝากค่ะ เพราะรู้ว่าหมอไม่มีเวลาลงไป” ผมหันไปหาเมย์ที่เดินเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต ก่อนที่เธอจะวางข้างลงบนโต๊ะหน้าโซฟา
“ขอบคุณครับ” คนตัวโตเอ่ยสั้นๆ ก่อนจะเร่งทำงานต่อ เขาชินกับการกระทำของเมย์แล้วแหละเขาทำเพียงกินๆ ไปเท่านั้นเพราะงานเขาค่อนข้างที่จะยุ่งจริงๆ อย่างที่เธอบอก
“น้ำค่ะคุณหมอ ว้าย!!” เมื่อเห็นว่าผมอิ่มเมย์จึงอาสายื่นน้ำมาให้ผม ผมจึงเอื้อมมือไปรับแก้วน้ำมาแต่ก็ดันพลาดทำให้น้ำหกใส่เราทั้งสองคน
“เมย์ขอโทษค่ะคุณหมอ เดี๋ยวเมย์เช็ดให้” ยังไม่ทันที่ผมจะเอ่ยปฏิเสธเมย์รีบหยิบทิชชูมาเช็ดบริเวณที่น้ำหกใส่ซึ่งมันอยู่ตรงหน้าอกของผม
“หมอถอดออกค่ะเดี๋ยวเมย์เอาไปซักแห้งให้” เธอขยับเข้ามาโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัวก่อนจะลงมือปลดกระดุมเสื้อให้ผม ทว่า
“พี่หมอคีตะขา” ผมกำลังห้ามมือของเมย์ที่กำลังลำเส้นอยู่ เสียงหวานก็ดังมาทางประตูเราสองคนหันไปมองคนที่มาหใหม่
Part ไอรีน
“พรึ่บ!!” ฉันเปิดเข้ามาก็เห็นว่ายัยพยาบาลกำลังคิดไม่ซื่อกับพี่หมอของฉัน ฉันเลยรีบเข้ามานั่งแทรกกลางระหว่างพวกเขาสองคน เมื่อประเมินสภาพตรงหน้าก็พอจะเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“เธอเข้ามาได้ไง” ไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยพูดเสียงแหลมของคนข้างๆ ดังเข้ามาในโสตประสาท น่าลำคาญสะจริง
“จะเข้าไม่ได้ ได้ยังไงล่ะคะพี่ ก็นี่พี่หมอของรีน” ฉันไม่พูดป่าวแต่ก็หันไปนอนซบอกแกร่งที่เปียกชื้นอยู่ ซึ่งพี่หมอก็ให้ความร่วมมือโดยไม่ผลักฉันออก
“พี่หมอเปียกเหรอคะ” เสียงหวานเอ่ยถามก่อนจะใช้นิ้วเรียวแตะไปที่อกแกร่งลูบไล้เช็ดหยดน้ำอย่างช้าๆ
“คุณหมอคะ แบบนี้ไม่เหมาะสมนะคะ” เสียงแหลมทำให้ฉันต้องหันไปหาอีกครั้ง ยังไม่ออกไปอีกเหรอยะ
“คุณออกไปก่อนเดี๋ยวผมคุยกับเด็กฝึกงานเอง” พูดจบหน้าพยาบาลสาวก็แสดงความโกรธออกมาอย่างปกปิดก่อนที่นางจะสะบัดก้นเดินออกไปข้างนอก
“หึ...” ฉันหัวเราะออกมาเบาๆ ในลำคอ ทั้งที่ยังนอนซบพี่หมออยู่ ตัวหอมชะมัดเลยอะ กล้ามหน้าอกเป็นมัดๆ เนื้อขาวน่ากินสุดๆ
“พอใจเธอรึยัง” ในระหว่างที่ฉันชื่นชมร่างกายของพี่หมออยู่นั้นก็ได้ยินเสียงทุ้มอยู่ข้างหูก่อนจะหันขึ้นไปตามเสียง
“!!!!!!” แต่เมื่อหันขึ้นไปก็แทบหยุดหายใจเพราะพี่หมอมองมาที่ฉันอยู่ก่อนแล้ว ทำให้จมูกของฉันกับเขาสัมผัสกันเบาๆ
“ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก” เมื่อลมหายใจของพี่หมอเป่ารดมาที่ใบหน้าของฉันทำให้เลือดลมภายในสูบฉีดขั้นรุนแรง
“เป๊ะ!!” แต่ฝันหวานก็ต้องจบลงเมื่อพี่หมอดีดเข้ามาที่หน้าผากของฉันอย่างแรง ก่อนที่เราจะผละออกจากกันและนั่งตามปกติ
“แก่แดด” พี่หมอพูดอย่างไม่จริงจังก่อนจะลุกขึ้นไปที่โต๊ะของตัวเองโดยข้างๆ มีเสื้อแขวนอยู่สองสามตัว
“พรึ่บ!!” อึ้งค่ะ ฉันอึ้ง เมื่อพี่หมอถอดเสื้อผ้าที่เปียกน้ำออก ทำให้ฉันได้เห็นหุ่นอันล่ำบึกของพี่หมอคีตะ ซิกแพคขาวเป็นลอนบวกกับหยดน้ำที่เกาะตามกล้ามเนื้อ ทำให้ฉันละสายตาออกไปไม่ได้เลย
“พรึ่บ!!” อยู่ๆ เสื้อตัวที่เปียกก็ถูกพี่หมอโยนมาใส่หน้าฉันพอเอามันออกพี่หมอก็ใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว เสียดายจัง
“อย่ามัวแต่มอง เอาไปซักแห้งให้ฉันที่ชั้นล่าง” พี่หมอสั่งฉันก่อนจะจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่และเดินมานั่งลงบนโต๊ะทำงานและตั้งใจทำงานต่อเหมือนเดิม
