ดราม่า,ผู้ใหญ่,ไทย,รัก,วัยว้าวุ่น,อ่อย,นางเอกรุก,พระเอกเลว,หนี,mydoctor,นิยายรัก,นิยายชายหญิง,แอบรัก,คุณหนู,แค้น,ท้อง,ชาย-หญิง,หว๊านหวาน,โรแมนติก,18+,โรมานซ์,พี่หมอเย็นชา,เย็นชา,หมอ ,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“คีตะคะ!” เสียงผู้หญิงดังขึ้นหลังจากที่พี่หมออนุญาตให้เข้ามา เราสองคนทำเหมือนเรื่องก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันเองที่เก็บสีหน้าเขินแทบไม่อยู่ แต่พอมองไปที่พี่หมอมันช่างเย็นเฉียบเหลือเกิน เขาเก็บอาการเก่งมากในระดับหนึ่ง
“โมนา มาได้ไง” เมื่อผู้หญิงคนดังกล่าวปรากฏตัวขึ้นมา สีหน้าของพี่หมอก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย ตอนนี้ร่างหนาดูเป็นคนอบอุ่นใจดี แถมยังยิ้มออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“พอผ่านร้านขนมที่นายชอบอะเลยแวะซื้อมาให้” พี่โมนาวางถุงขนมที่ฉันเคยซื้อมาฝากพี่หมอเหมือนกันลงบนโต๊ะหน้าโซฟา คนตัวโตนั่งลงข้างๆ เพื่อนสาวก่อนจะหยิบขนมขึ้นมากิน
ถึงเขาจะดูอารมณ์ดีขึ้นแต่ก็ยังคงมาดนิ่ง เย็นชาเหมือนเดิม ทั้งสองคนคุยกันเรื่องต่างๆ จนทำให้ฉันรู้สึกว่าเหมือนเป็นส่วนเกินขึ้นมาซะดื้อๆ
“ฮึกๆๆ ฮืออ” ฉันนั่งเอกสารอยู่ได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงเพื่อนสาวของคนตัวโตสะอึกสะอื้นขึ้นมา พอเงยหน้าขึ้นไปดู ใบหน้าสวยก็ถูกอาบไปด้วยน้ำตา
“เกิดอะไรขึ้น” เมื่อเห็นเพื่อนสาวของตัวเองร้องไห้ ร่างหนาจึงเข้าไปปลอบอย่างอ่อนโยนโดยลืมฉันที่ยังนั่งอยู่ตรงนี้
แต่จากที่ฟังคร่าวๆ เมื่อว่าเพื่อนของพี่หมอคีตะจะอกหักมา ทั้งสองคนและเพื่อนคนอื่นๆ ก็เลยนัดกันไปดื่มที่ผับของพี่เขากันคืนนี้
“อ...เอ่อ ขอตัวกลับก่อนนะคะ พอดีรีนมีธุระ สวัสดีค่ะ” เมื่อเห็นว่าพี่คีตะพยักหน้าส่งๆ ให้ฉันก็เลยเดินออกมาจากห้อง ฉันไม่อยากจะเห็นเขาออเซาะกันไปมากกว่านี้ เห็นแล้วมันเจ็บใจ
“สนิทกันมากเลยเหรอ” ร่างบางพูดกับตัวเองเมื่อเข้ามาภายในรถ ภาพที่เธอเห็นคอคีตะอ่อนโยนไม่เคยเป็นมาก่อนแถมดูเป็นห่วงเป็นใยเธอคนนั้นมากด้วย
แต่ดูจากท่าทางแล้วเพื่อนของร่างหนาน่าจะแสดงเยอะไปหน่อยไม่ค่อยสมจริงเท่าไหร่ แต่มีเหตุผลอะไรที่มาหาพี่คีตะของฉัน
เมื่อคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก ร่างบางก็ขับรถกลับคอนโดทันที เธอไม่มีธุระหรอกแต่เมื่อรู้จุดหมายของคนตัวโตในค่ำคืนนี้จึงว่าจะกลับมาเตรียมตัวสักหน่อย
20:23 ณ คอนโดไอรีน
“ฮัลโล แกเสร็จรึยัง” เสียงเพื่อนสาวดังมาจากในโทรศัพท์ วันนี้คนตัวเล็กชวนเพื่อนสาวออกไปดื่มที่ผับของคีตะ
“เสร็จแล้วๆ” ฉันตอบกลับไปแค่นั้นก่อนจะกดวางสายเพื่อนรัก และคว้าส้นสูงปรี๊ดติดมือมา ฉันไปผับทั้งทีก็ต้องจัดเต็มหน่อย
ฉันอยู่ในเดรสสั้นสีแดงเลือดหมู เพราะสีนี้มันขับให้ผิวฉันขาวขึ้น เครื่องประดับถูกตกแต่งตามร่างกายอย่างพอดี บวกกับน้ำหอมชวนติดใจที่ถูกพรมไปทั่วร่างกายของฉัน
“มาแล้วๆ” ฉันเอ่ยเรียกเพื่อนที่รอฉันอยู่ล็อบบี้ของคอนโด โรสก็แต่งตัวมาได้แซ่บไม่ต่างจากฉันเลย เราสองคนไม่พูด แค่มองตาก็รู้ว่าคิดอะไรอยู่
“ป้ะ ไปกัน ฉันรีบไปหาพี่หมอเดี๋ยวโดนหิ้วไปซะก่อน” ฉันพูดจบก็ลากมือยัยเพื่อนรักเข้ามาในรถ ฉันเลือกที่จะไม่เอารถไปเพราะจะได้ไม่ต้องขับให้เหนื่อย
“พี่หมอแกไม่โง่ขนาดนั้นหรอก” เพื่อนสาวพูดจบก็สตาทส์รถและขับไปยังจุดหมายในค่ำคืนนี้
“เอี๊ยด~~” เสียงรถหรูจอดยังหน้าร้านผับชื่อดังแห่งหนึ่ง รอบๆ มีรถจอดอยู่มากมายดูแล้วข้างในคนน่าจะเยอะพอสมควร
“ฉันสวยยังแก” ฉันเติมหน้าเล็กน้อยก่อนจะหันไปถามเพื่อนสาวที่อยู่ข้างๆ
“นี่ถ้าไม่เรียกว่าสวย พวกผู้ชายก็ตาบอดแล้ว” เพื่อนสาวเอ่ยมาตามตรงเพราะวันนี้คนตัวเล็กสวยสง่าจนแทบจะไม่มีใครเทียบติดได้เลย สวยสมฐานะคุณหนู
Part คีตะ
“ทางนี้!!” เมื่อผมเดินเข้ามาภายในผับพวกเพื่อนๆ ก็ชูไม้ชูมือขึ้นมาผมจึงเดินเข้าไปนั่งโต๊ะที่พวกมันจองเอาไว้ ซึ่งเป็นโต๊ะ VIP
“มาช้าจังวะ” ‘พอร์ช’ หนึ่งในเพื่อนของผมเอ่ยบ่นเล็กน้อยอย่างไม่จริงจัง ผมไม่สนใจก่อนจะยกแก้วเหล้าที่พึ่งชงเสร็จหมาดๆจากมือของ ‘วี’ เพื่อนอีกคนที่ชงให้ผม
“เป็นไงบ้าง?” ผมเอ่ยถามโมนาที่นั่งซึมอยู่ภายในโต๊ะ เพื่อนทุกคนต่างก็ช่วยกันปลอบเธอ
“ไม่เป็นไร” ในเมื่อเพื่อนของผมไม่ยอมพูดผมก็ไม่เซ้าซี้ปล่อยให้เธออยู่กับตัวเองสักพัก พวกเราต่างก็พากันดื่มด่ำไปกับเสียงดนตรี ผู้คนต่างโยกย้ายส่ายสะโพกไปตามจังหวะ
“ขอชนแก้วด้วยได้มั้ยคะ” ไม่นานก็มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้เข้ามาขอชนแก้วกับผม ซึ่งผมก็ยิ้มบางๆ ก่อนจะตกลงชนแก้วกับเธอ เธอดื่มเสร็จก็กลับไปที่โต๊ะของตัวเองอย่างเสียงดาย
“เหยด~~ ใครวะแม่งโคตรสวย” ผมหันไปมองตาสายตาของพอร์ชที่มองไปที่โต๊ะ VIP อีกฝั่ง ซึ่งเมื่อแสงไฟสาดส่องเข้าไปที่ใบหน้าหวานที่กำลังนั่งคุยกับเพื่อน ก็ทำให้ผมต้องขมวดคิ้วทันที
“นั่นมันน้องไอรีนนี่หว่า” เสียงของวีดังขึ้นยิ่งทำให้ผมแปลกใจเพราะไม่คิดว่าวีจะรู้จักคนตัวเล็กด้วย
“มึงรู้จักเหรอ!” พอร์ชหันมาถามวีที่กระดกแก้วอย่างช้าและมองไปที่คนตัวเล็ก
“ชื่อเล่น ไอรีน ชื่อจริง ไอรดา เกียรติวัฒนะไพบูลย์ เป็นลูกสาวคนเดียวของท่านนายพลเหมันต์กับคุณหญิงประไพ มีพี่ชายหนึ่งคนแต่เรียนอยู่ต่างประเทศ เธอช่วยคุณหญิงบริหารงานมาตั้งแต่อายุ 15 แถมยังเก่งการต่อสู้อีกต่างหาก ครอบครัวนี้บอกเลยว่าไม่ใช่แค่โคตรรวยแต่มีอำนาจล้นฟ้า” วีพูดขึ้นมาทำให้ผมต้องอึ้งไปกับข้อมูลเมื่อครู่
“เอาซะกูไม่กล้าเอื้อมเลยไอ้ห่า” พอร์ชพูดขึ้นมาอย่างตัดพ้อ พวกมันไม่รู้ว่าตอนนี้คนที่พวกมันกำลังพูดถึงกำลังตามจีบผมอยู่
“ขอชนแก้วหน่อยครับ” เสียงผู้ชายดังมาจากโต๊ะของเธอ ซึ่งเข้ามาหาเธอตามประสาคนเจ้าชู้ ซึ่งเธอก็ยอมชนกับเขาไปง่าย
“คีตะจะไปไหน” ในระหว่างที่ผมกำลังจะลุกไปโต๊ะของร่างบางอย่างไม่รู้ตัวก็ทำให้ผมต้องหยุดชะงักลงเมื่อโมนาเอื้อมมือมารั้งผมไว้ก่อน
“ป่าว ไม่มีไร” ผมตอบปัดๆ ไปก่อนจะนั่งลงตามเดิมพร้อมทั้งกระตกเหล้าจนหมดแก้ว เมื่อหันไปเห็นโมนาที่กำลังจะร้องไห้อีกครั้งผมก็รีบเข้าไปปลอบ
Part ไอรีน
“มันร้ายกว่าที่แกคิดอีกนะ” เสียงโรสดังเข้ามาให้หู เมื่อกี้ตอนที่ฉันชนแก้วกับชายคนหนึ่ง ฉันแอบเห็นว่าพี่หมอคีตะกำลังจะลุกเดินมาทางนี้ แต่ก็ต้องหยุดลงเพราะโมนาเพื่อนสาวได้รั้งเอาไว้
“คิดจะมาจับพี่หมอของฉันเหรอ ฝันไปเถอะ” ฉันพูดจบก็ลุกขึ้นอย่างมั่นใจมองตรงไปที่โต๊ะของพี่คีตะ
“แกจะไปไหน” โรสเอ่ยขึ้นหลังจากที่ฉันกำลังจะเร่งฝีเท้าเข้าไปหาพี่หมอ
“ไปช่วยพี่หมอไง” ฉันหันมาตอบเพื่อนสาวก่อนจะหันกลับไปที่โต๊ะของพี่คีตะอีกครั้ง เมื่อเดินผ่านตามโต๊ะต่างๆ มาพวกผู้ชายก็แซวไม่หยุดหย่อน แต่ตอนนี้ใจฉันมันอยู่ที่โต๊ะพี่คีตะแล้ว
“ขอโทษนะคะ ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยคะ” เมื่อร่างบางเดินมาถึงจุดหมายก็เอ่ยเสียงหวานให้กับคนภายในโต๊ะ พี่คีตะก็มองมาเช่นกันแต่ไม่ได้เอ่ยทักฉัน
“เชิญเลยครับน้องไอรีนสุดสวย” หนึ่งในกลุ่มเพื่อนพี่คีตะ ฉันพอจะรู้จักอยู่คนนึงนั่นคือพี่วี ฉันเคยถ่ายแบบร่วมกับพี่เขา
“พี่วีสวัสดีค่ะ รีนขอดื่มด้วยนะคะ” เมื่อพูดจบพี่วีก็ยื่นแก้วมาให้ฉัน ฉันจึงกระดกดื่มไปครึ่งแก้ว เห็นแบบนี้ฉันก็สายปาร์ตี้เหมือนกันนะ
“สวัสดีสาวน้อยพี่ชื่อพอร์ชครับ โสดมาก” พี่พอร์ชเอ่ยพร้อมขยิบตาส่งมาให้ฉัน ฉันได้แต่ยิ้มกับการล้อเล่นของพวกพี่ๆ
“ส่วนนี่....”
“พี่คีตะ กับพี่โมนา” ยังไม่ทันที่พี่พอร์ชจะแนะนำอีกสองคนให้ฉันรู้จักฉันจึงพูดขึ้นมาก่อน เพราะฉันรู้จักพวกเขามาก่อนแล้ว
“รู้จักพวกมันด้วยเหรอ” พี่วีเอ่ยถามตามประสาคนรู้จัก ซึ่งฉันก็พยักหน้ารับรู้ทันที จะไม่ให้รู้จักพ่อของลูกฉันได้ไงกัน
“พอดีรีนฝึกงานที่โรงพยาบาลของพี่หมอน่ะค่ะ” ฉันรีบคลายความสงสัยให้เพื่อนๆ ของพี่คีตะ พวกเราก็นั่งดื่มกันไปสักพัก
“คีตะคะ โมนะมึนหัว” เพื่อนสาวพูดก่อนจะซบลงไปที่ตัวขอพี่หมอ แหมเสแสร้งเก่งจริงๆ ไม่รู้จักอรีนการแสดงสะแล้ว
“พรึ่บ!!” ฉันแกล้งหลับไปกลางอากาศทันที ทำให้พี่หมอต้องรีบเข้ามารับตัวฉันไว้ก่อนจะหัวฟาดพื้น
“พวกผู้หญิงเมากันแล้วเอาไงดีวะ” พอร์ชพูดขึ้นก่อนจะกุมขมับอย่างหนักใจ
“งั้นมึงไปส่งไอรีนเพราะเป็นเด็กฝึกงานของมึง ส่วนพวกกูไปส่งโมนาเอง” และก็สมใจฉันไปอีกเรื่องที่พี่หมอจะไปส่งฉัน ในระหว่างกลับฉันจึงขยิบตาส่งไปให้เพื่อนเป็นอันรู้กัน
“อื้ออ กลับเอง” อีกฝั่งด้านโมนาที่รู้ว่าต้องกลับกับเพื่อนสองคนเลยแกล้งทำเป็นดีขึ้นและจะกลับเอง ทุกการกระทำไม่รอดพ้นจากสายตาของโรสเพื่อนสนิทของไอรีน
