ดราม่า,ผู้ใหญ่,ไทย,รัก,วัยว้าวุ่น,อ่อย,นางเอกรุก,พระเอกเลว,หนี,mydoctor,นิยายรัก,นิยายชายหญิง,แอบรัก,คุณหนู,แค้น,ท้อง,ชาย-หญิง,หว๊านหวาน,โรแมนติก,18+,โรมานซ์,พี่หมอเย็นชา,เย็นชา,หมอ ,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“มีอะไร” เสียงทุ้มเอ่ยส่งมาทางหน้าต่าง ทำให้ฉันที่มัวแต่มองซิกแพคขาวนั้นต้องละสายตาออกก่อนจะพูดคำที่ตั้งใจไว้
“พี่หมอคะ ฝันดีนะคะ อย่าลืมฝันถึงรีนด้วยล่ะ” พอพูดจบฉันก็รีบปิดม่านและหน้าต่างทันที รู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่หน้าที่มันน่าจะแดงเป็นลูกตำลึง
Part คีตะ
“หึ” ร่างหนาหัวเราะเบาในลำคอ และยิ้มออกมาที่มุมปากให้กับเด็กดื้อข้างบ้านที่เขินเขาจนรีบปิดหน้าต่าง
“แกร๊ก!” ผมปิดม่านและหน้าต่างเพื่อเตรียมตัวนอน พรุ่งนี้ยังมีงานกองอยู่บนโต๊ะที่ต้องทำอีกเยอะ
เช้าวันรุ่งขึ้น
Part ไอรีน
“หอมจังเลย” ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาที่ห้องครัวกลิ่นหอมลอยฟุ้งเต็มไปหมด ป้ามะลิกำลังทำข้าวต้มกุ้งของโปรดฉันอยู่
“ทำให้รีนถ้วยนึงค่ะ” ฉันพูดจบป้าแกก็ตักข้าวต้มให้ฉัน หน้าตามันดูน่ากินมาก ฉันเดินถือถ้วยข้าวต้มมายังบ้านข้างๆ ทันที
“กริ๊ง~~” ฉันกดกริ่งหน้าบ้านพี่หมอไม่นานพี่หมอก็เดินออกมาเปิดให้ฉัน เขาก็แต่งตัวเสร็จแล้วเช่นกัน
“รีนเอาข้าวต้มมาฝากค่ะ” พูดจบร่างบางก็ยื่นถ้วยข้าวต้มไปให้คนตรงหน้า แต่เขาดูท่าทีอึกอัก หรือว่าเขาไม่ชอบกินข้าวต้ม
“ไม่ชอบเหรอคะ” ร่างบางถามเสียงแผ่วก่อนจะทำหน้าหงอยลงไปอย่างเห็นได้ชัด เพราะเธอตั้งใจเอามาให้เขา ซึ่งมันก็ได้ผล
“เข้ามาก่อนสิ” ฉันเดินเข้าไปตามคนตัวโต ในที่สุดก็ต้องใจอ่อนให้ฉัน อิอิ พอเดินเข้ามาวางถ้วยลงพี่คีตะก็ยื่นผลไม้มาให้ฉัน
“ถือว่าตอบแทน อีก 5 นาทีฉันจะทำงานแล้วเธอไปเตรียมตัวได้แล้ว” พูดจบคนตัวโตก็นั่งลงกินข้าวต้มที่ฉันเอามาฝากฉันยิ้มไม่หุบเลยจ้า
“แกๆ เขามาด้วยกันได้ไงอะ หรือว่าอยู่บ้านเดียวกัน!” หลังจากที่ฉันกับพี่หมอลงจากรถและเดินเข้าโรงพยาบาลมาก็ได้ยินเสียงซุบซิบทั่วโรงพยาบาล
“คิคิ” ฉันหัวเราะชอบใจออกมาอย่างพอใจ แบบนี้ก็ดีน่ะสิ จะได้ไม่มีใครมายุ่งกับพี่หมอของฉัน
“หน้าบานหมดแล้ว” พอเข้ามาในลิฟต์ที่มีเพียงแค่เราสองคน พี่หมอก็หันมาแซวฉันทันที ฮึ่ยแซวแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะคะ
“แกร๊ก!” พอเราเปิดเข้าห้องไปก็พบคนที่อยู่ก่อนแล้ว นั่นก็คือ โมนาเพื่อนสาวของหมอคีตะ เธอมาทำอะไรแต่เช้า
“คีตะกับน้องมาด้วยกันเหรอ” เธอดูไม่พอใจเล็กน้อยที่เราสองคนมาด้วยกัน อาการเธอแทบจะปิดไม่มิดอยู่แล้ว
“อืม” พี่หมอของฉันก็ตอบสั้นๆ ก่อนจะเดินไปนั่งลงที่โต๊ะทำงานเหมือนทุกวัน เธอก็เหว๋อไปเลยสิคะ สะใจไอรีนจริงๆ
17:52 น.
“ป้ะกลับกันค่ะ” หลังจากที่นางมาเฝ้าพี่หมอของฉันอยู่ทั้งวันก็ทำฉันอึดอัดมากพอแล้ว แต่นี่พี่โมนายังจะไปนอนที่บ้านพี่คีตะอีก แล้วที่โกรธไปมากกว่านั้นคือการที่พี่คีตะยอมให้ผู้หญิงเข้าไปนอนที่บ้าน
“เธอเก็บของเสร็จรึยัง” หลังจากที่ฉันรู้ว่าเขาจะนอนบ้านหลังเดียวกันคืนนี้ฉันก็แทบไม่อยากมองหน้าคนตัวสูงเลย มันมีความน้อยใจเต็มไปหมด
“หมอกลับก่อนเลยค่ะ รีนมีธุระต่อ” จริงๆ ก็ไม่มีหรอกแต่ฉันแค่อึดอัดเมื่อเขาสองคนอยู่ด้วยกัน ฉันเลยตีตัวออกมาดีกว่า ไม่อยากอยู่ใกล้พี่หมอร้ายแล้ว
“??????” พี่หมอเหมือนมีอะไรจะถามฉันแต่ก็โดนชะนีข้างๆ ขัดอีกจนได้ พอฉันเก็บของเสร็จก็เดินออกมาไม่รอพวกเขาสองคน
“เฮ้อออ” ตอนนี้ฉันเดินมาที่หน้าโรงพยาบาลเพื่อมองหารถเพราะเมื่อเช้าฉันมากับพี่หมอยังไงล่ะ เลยไม่มีรถขับกลับ
“ปี๊นๆ” ฉันชะเง้อมองอยู่ไม่นานรถคันหรูก็มาจอดเทียบอยู่ตรงหน้าของฉัน
“พี่ตะวัน” พอเลื่อนกระจกลงมาก็ทำให้ฉันเห็นคนขับ นั่นคือคนที่ตามจีบฉันนี่เอง เขาก็ดูมีฐานะอยู่นะแต่ไม่ใช่สเปคของฉัน
“จะไปไหนครับ ขึ้นรถสิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง” ฉันกระอักกระอ่วนแต่พอสายตาไปเห็นพี่คีตะกับเพื่อนสาวขอ
เขาฉันเลยตัดสินใจอย่างไม่ลังเล
“โอเคค่ะ” ฉันตอบกลับและก้าวขึ้นรถคันหรูไปทันทีพอมองกระจกข้างก็พบว่าพี่หมอมองมาทางเราด้วยแหละ
“เดี๋ยวรีนบอกทางค่ะ” ฉันหันหนีออกจากคนตัวโตก่อนจะมาพูดกับพี่ตะวัน พี่ตะวันไม่พูดให้มากความก็ขับรถไปตามทางที่ฉันบอก พี่ตะวันไม่ได้ทำอะไรให้ฉันกลัวเลยในระหว่างทาง
“ขอบคุณนะคะที่มาส่งรีน” ฉันก้าวลงจากรถแล้วเอ่ยขอบคุณพี่ตะวันอีกครั้งถ้าไม่ติดที่ว่าพี่เขาเจ้าชู้ก็นับได้ว่าสามารถเป็นพี่ชายคนนึงได้เลย
“มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกครับ งั้นพี่ไปก่อน” เราสองคนลากันเสร็จฉันก็กำลังจะเดินเข้าบ้านไป
“อ้าวมาทางเดียวกันทำไมไม่มาด้วยกันล่ะจ๊ะน้องไอรีน” เสียงสูงของโมนาดังเข้ามากระทบหูร่างบาง จนทำให้ร่างบางอดใจไม่ได้ที่จะหันกลับไป
“ไม่สะดวกค่ะ ขอตัวนะคะ” ฉันพูดจบหันไปสบตาคนตัวโตครู่นึงก่อนจะเดินเข้าบ้านของตัวเองมา หงุดหงิด เสียใจ น้อยใจ
19:25 น.
“ฮึกๆๆ ไอ้พี่บ้า” ร่างบางนอนร้องไห้อยู่บนเตียงนอนนุ่ม หมอนเปียกแฉะไปด้วยคราบน้ำตา ยิ่งจีบพี่หมอเท่าไหร่ก็ดูเหมือนว่าพี่หมอจะไม่ใจอ่อนลงเลย
ทีกับเพื่อนของเขา เขากลับใจเย็นลงมาก ไม่เคยดุเธอเหมือนที่ดุฉันเลย เขาดูอบอุ่นและคอยห่วงใยเพื่อนคนนั้นมาก ต่างจากฉันที่พี่หมอก็แค่คุยด้วยเพราะเรื่องงาน
“ฮึกๆๆ ฮืออ~” ร่างบางนอนร้องไห้อยู่นานจนเผลอหลับไปในที่สุดกับความอ่อนเพลียของร่างกาย
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันตื่นมากับใต้ตาที่บวมเป่ง และพาสังขารตัวเองไปอาบน้ำเตรียมตัวไปฝึกงานเหมือนเดิม โดยวันนี้ต้องแต่งหน้าหนาหน่อยเพื่อปิดรอยคล้ำใต้ตา
“............” เมื่อเดินออกมาก็เห็นพวกเขาทั้งสองคนกำลังจะออกไปทำงานเหมือนกัน ฉันเลยแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น
“เหนื่อยจัง” ร่างบางพูดกับตัวเองในรถก่อนจะขับรถตรงไปที่โรงพยาบาลเหมือนทุกวัน
และวันนี้ก็เป็นอีกวันนึงที่โมนา เพื่อนสาวพี่คีตะจะมาค้างด้วย ฉันกับพี่หมอแทบจะไม่ได้คุยกันเลยนอกจากเรื่องงาน
หลายวันผ่านไปที่พี่คีตะให้เพื่อนสาวค้างที่บ้านของคนเอง จนตอนนี้ฉันกับพี่หมอห่างกันไปเรื่อยๆ และวันนี้ก็เป็นวันหยุด ฉันเลยออกมาดื่มกับยัยโรสแก้เครียดสักหน่อย
“เหนื่อยก็พอเถอะ แกมีครบทุกอย่างจะไปง้อคนตาบอดนั่นทำไม” หลังจากที่ฉันเล่าเรื่องทุกอย่างให้โรส เพื่อนสนิทของฉันฟัง นางก็คอยปลอบฉันอยู่ไม่ห่าง
“ฉันก็ว่าจะพอแล้วล่ะ เหนื่อยว่ะ” ฉันพูดออกไปอย่างอ้อยอิ่ง ความรู้สึกตอนนี้ฉันท้อแท้ไปหมด ต่อให้ฉันสวย รวย หรือเก่งแค่ไหน คนมันไม่รักก็คือไม่รักนั่นแหละ
“อึกๆๆ” ฉันกระดกเหล้าเข้าปากเหมือนกับดื่มน้ำเปล่าจนยัยโรสห้ามแทบไม่ทัน
“แกไปถ่ายงานมั้ย เผื่อยุ่งขึ้นจะได้ไม่คิดถึงเรื่องเขา” ถ่ายงานเหรอก็ดีเหมือนกัน ฉันคิดอยู่ไม่นานก็ตอบตกลงมันไป
“พอแล้วๆ” เพื่อนสาวเอ่ยห้ามเมื่อร่างบางเอาแต่กระดกเหล้าเข้าปากอย่างขาดสติ ตอนนี้ร่างบางแทบไม่มีสติอยู่เลย
“ฮึกๆๆ ทำไมวะแก ทำไมพี่เขาถึงไม่ชอบฉัน” คนตัวเล็กเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่ ร้องไห้ฟูมฟายออกมากลางผับดัง ทำให้คนข้างๆ หันมามองเธอเป็นตาเดียว
บวกกับชุดที่ร่างบางใส่มาวันนี้ มันช่างล่อเสือล่อจระเข้ซะเหลือเกิน เมื่อเห็นท่าไม่ดี เพื่อนสาวจึงพยุงคนตัวเล็กออกมาจากสถานที่อโคจร
“เอี๊ยด~” รถคันหรูของเพื่อนสาวจอดลงตรงหน้าบ้านของคนตัวเล็ก เธอเรียกป้ามะลิมาช่วยพยุงคนเมาเข้าไปในบ้านอย่างยากลำบาก
เมื่อพาเพื่อนเข้านอนเสร็จแล้วโรสก็กำชับให้ป้ามะลิคอยดูเธอก่อนจะขึ้นรถและขับกลับบ้านของตัวเองไป โดยทุกอย่างเมื่อครู่ถูกสายตาคู่คมจับจ้องอยู่ตลอด
หลายวันต่อมา วันนี้ฉันเลิกงานไวหน่อยเพราะต้องรีบไปถ่ายแบบที่นัดกับโรสไว้เมื่อวันก่อน แต่เมื่อมองนาฬิกาก็แทบลมจับ
เพราะอีกไม่กี่นาทีก็ถึงเวลานัดแล้ว ฉันจึงจำเป็นต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่โรงพยาบาลและใส่เสื้อคลุมไปแทน พอไปถึงจะได้ถ่ายได้เลย
Part คีตะ
“สวัสดีค่ะ” ไอรีนรีบเก็บของแล้วเดินออกไปเลย หลังๆ มานี้ผมมัวแต่คุยงานและเรื่องทั่วไปกับโมนาจนไม่ค่อยมีเวลาได้สอนงานคนตัวเล็ก
และเธอก็เริ่มห่างออกจากผมไปเรื่อยๆ ไม่รู้เพราะอะไรผมถึงไม่ค่อยชินก็ไม่รู้ที่เธอหายหน้าไป เธอมาทำงานตอนเช้า พอตกเย็นก็กลับ เราต่างคนต่างอยู่มาสักพัก
และในคืนก่อนก็เห็นว่าเธอเมากลับมาบ้านโดยมีเพื่อนสาวมาส่ง ชุดเธอมันก็ล่อแหลมไม่เข้าตาผมยังไงไม่รู้
โมนาเธอย้ายออกจากคอนโดเก่ากำลังจะหาที่ใหม่เลยมาขออยู่กับผมชั่วคราว โมนานอนชั้นล่าง ผมนอนชั้นบน
“ว๊าย!!!” เมื่อผมเดินลงมาเพื่อกลับบ้านก็ได้ยินเสียงร่างบางดังอยู่ไม่ไกลแต่เมื่อหันไปตามเสียงก็ทำใจผมตกวูบลงไปที่ตาตุ่ม
“!!!!!!!”
