ดราม่า,ผู้ใหญ่,ไทย,รัก,วัยว้าวุ่น,อ่อย,นางเอกรุก,พระเอกเลว,หนี,mydoctor,นิยายรัก,นิยายชายหญิง,แอบรัก,คุณหนู,แค้น,ท้อง,ชาย-หญิง,หว๊านหวาน,โรแมนติก,18+,โรมานซ์,พี่หมอเย็นชา,เย็นชา,หมอ ,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Part ไอรีน
“........” ฉันลืมตาตื่นขึ้นมา พอมองไปที่นาฬิกาบนหัวเตียงก็พบว่าใกล้เวลาเลิกงานแล้ว พอหันกลับมามองใบหน้าคมของคนตรงหน้า
แสงไฟสาดส่องเข้ามาที่ใบหน้าของพี่หมอคีตะที่กำลังหลบไหลอยู่ ลมหายใจเป่ารดหน้าฉันอย่างสม่ำเสมอ คิ้วเข้มๆ บวกกับขนตายาว อีกทั้งผมสีบรอน ชวนให้มองไม่เบื่อ
“อืม~” เสียงครางในลำคอของร่างหนาทำให้ฉันรีบดีดตัวออกจากอ้อมแขนแกร่งและรีบวิ่งออกมาจากห้องนอนนั่นทันที
“เกือบไปแล้ว” คนตัวเล็กบ่นกับตัวเองพรางใช้มือลูกไปที่อกข้างซ้ายที่มันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ถ้าเกิดพี่คีตะตื่นขึ้นมาเห็นฉัน มีหวังมองหน้ากันไม่ติดแน่
“แกร๊ก!!!” ในระหว่างที่ฉันกำลังเก็บของเพื่อเตรียมไปถ่ายโฆษณาเย็นนี้ พี่คีตะก็เดินออกมาจากห้องนอนอย่างงัวเงีย ดูไปดูมาก็เซ็กซี่เหมือนกันแฮะ
“!!!!!!!” ร่างบางหลบสายตาของคนตัวโตที่มองมาหาเธอ คนตัวเล็กพยายามเก็บอาการประหม่าของตนเองและเก็บของต่อ
“ตึก ตึกๆ” เมื่อเก็บของเสร็จฉันก็รีบห้อยกระเป๋าแล้วเดินออกมาทันที โดยไม่รออีกคนที่เก็บของอยู่ เขาคงไม่รู้หรอกเดินมาหน้านิ่งขนาดนั้น
“ติ๊ง!!” ในระหว่างที่ฉันคิดเรื่อยเปื่อย ลิฟต์ก็มาถึงพอดี ตอนนี้เหลืออีก 1 ชั่วโมง กว่าจะถึงเวลานัดฉันว่าจะกลับไปอาบน้ำก่อนเพราะเหนียวตัวมาก
วันนี้ฉันมีถ่ายโชว์ผิวค่อนข้างเยอะ และผู้จัดการของฉันบอกว่าจะมีรุ่นพี่ผู้ชายมาถ่ายด้วย แต่ก็ไม่ได้ถามต่อว่าใคร เลยต้องไปลุ้นเอาดาบหน้า
“ซ่า~~” เสียงน้ำจากฝักบัวสาดลงมายังผิวขาวกระจ่าง ความเย็นจากน้ำทำให้คนตัวเล็กสดชื่นขึ้นมา เธออาบน้ำเสร็จก็แต่งตัวเพื่อออกไปทำงานอีกครั้ง
“บรื๊น~” เมื่อฉันขับรถออกมาจากโรงจอดรถสายตาก็ดันไปเห็นพี่หมอคีตะที่กำลังจะออกจากบ้านเหมือนกัน แถมเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ด้วย สงสัยจะไปเที่ยวหาเพื่อนสาวรึป่าว
“หึ.....” ความน้อยใจมันประเดประดังเข้ามาใส่คนตัวเล็ก ก่อนที่เธอจะเลี้ยวรถขับออกไปยังจุดนัดหมาย
“เอี๊ยด~” ฉันขับรถเข้ามาจอดในสตูถ่ายภาพ เพราะวันนี้เราจะถ่ายกันที่นี่ พอรถถูกจอดลงพี่ผู้จัดการก็รีบเข้ามาตามตัวฉันทันที
“มาแล้วเหรอ ไปเปลี่ยนชุดก่อนค่อยมาแต่งหน้าทำผม” พี่ผู้จัดการเดินนำฉันไปยังห้องแต่งตัว ซึ่งชุดที่ฉันใส่วันนี้ก็คือชุดนอนที่ไม่ได้นอน เพราะมันโชว์ผิวได้เนียนที่สุด
“โอเคมาตรงนี้เลย” เมื่อฉันเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วก็ใส่เสื้อคลุมออกมา พี่ผู้จัดการก็พาฉันไปนั่งที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
“ผิวดีมากคุณน้อง~” ช่างแต่งหน้าสาวสองเอ่ยชมชั้นก่อนที่จะลงมือแต่งหน้าให้อย่างปรานีต ลุคที่แต่งวันนี้เป็นโทนบางๆ เพื่อให้ความรู้สึกคลีนไปกับสินค้า
“เสร็จแล้วค่ะเหลือทำผม” ไม่นานผมของฉันก็ถูกจัดให้เข้าทรง ตรีมวันนี้ก็เหมือนสาวน้อยพึ่งตื่นนอนแต่ผิวหน้าผิวกายไม่โทรมขาวใสเหมือนเด็กน้อย
“เราไปหน้าฉากกันดีกว่าค่ะน้องไอรีน” พี่ผู้จัดการเช็คดูความเรียบร้อยก่อนจะนำฉันไปที่หน้าเซตถ่ายรูป ซึ่งทุกคนก็มากันพร้อมแล้ว
“แล้วคนที่จะถ่ายกับรีนล่ะคะ” ในเมื่อฉันมองหาแต่ก็ไม่มีวี่แววของอีกคน มาสายแบบนี้มันจะยิ่งทำให้ฉันเลิกงานช้านะรู้ตัวมั้ยเนี่ย
“ทำผมอยู่ค่ะ แต่น่าจะเสร็จแล้ว” ทีมงานขานตอบฉันก่อนจะทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ฉันนั่งลงรอได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงผู้มาใหม่
“ขอโทษที่มาช้านะครับ” เสียงอันคุ้นหูทำให้ฉันรีบหันขวับไปยังต้นเสียง และก็ทำให้ฉันชาวาบไปทั้งตัวเพราะเขาคือ...
“พี่คีตะ...” ฉันเอ่ยชื่อคนตรงหน้าออกมาแบบไม่รู้ตัว เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
“อ้าวรู้จักกันเหรอ งั้นดีเลยจะได้ไม่ต้องนาน” เสียงตากล้องเอ่ยอย่างดีใจ แต่ฉันกลับไม่ดีใจเลยสักครั้ง นี่เขาจะมาถ่ายกับฉันงั้นเหรอ
“คีตะคะ โมนารอตรงนี้นะคะ” เมื่อมองไปตามเสียงเจื้อยแจ้วก็ทำให้ความตกใจถูกแทนที่ด้วยอารมณ์เสียสุดๆ เขาไปรับกันมาสินะเลยได้มาช้าแบบนี้
“งั้นเราเริ่มถ่ายกันเลยดีกว่าครับ” เมื่อตากล้องให้สัญญาณเราสองคนก็เดินเข้าฉากกัน แต่ดูแล้วเขาน่าจะมืออาชีพอยู่พอตัว พี่คีตะออกมากับเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ไม่ติดกระดุมเพื่อโชว์ซิกแพค กับกางเกงขาสั้นพร้อมนอน
“แชะ แชะๆๆ” เมื่อเราเข้าฉากก็เริ่มถ่ายทันทีโดยที่ถ่ายคู่กับผลิตภัณฑ์ตามที่บรีฟไว้ก่อนหน้านี้ เมื่อฉันกับพี่คีตะเริ่มใกล้ชิดกันเพื่อนสาวของเขาก็จ้องฉันจนตาแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้ว
“ไอรีนถอดเสื้อคลุมออกได้ครับ” เมื่อถ่ายจนได้ภาพที่ดีแล้ว ตากล้องก็สั่งถอดเสื้อคลุมออกเพื่อถ่ายเซตต่อไปซึ่งเป็นการถ่ายในอ่างอาบน้ำที่เตรียมไว้
“พรึ่บ!!” ฉันมองไปยังเพื่อนสาวของพี่คีตะก่อนจะเผยยิ้มเล็กน้อย ปลดเสื้อคลุมออกโชว์หุ่นแซ่บพริกร้อยเม็ดของฉัน
เมื่อเสื้อคลุมถูกทีมงานเอาไปเก็บ ก็ทำให้พวกผู้ชายและผู้หญิงต่างก็มองฉันเป็นตาเดียว พี่โมนาก็มองฉันนะ คอยดูฉันจะเอาให้กระอักไปเลย
“พี่ลงไปก่อนเลยค่ะ” ฉันหันไปคุยกับพี่คีตะที่เขาก็มองฉันเช่นเดียวกัน แต่ไม่ได้มองแค่หน้า เหมือนพี่เขาจะมองทุกซอกทุกมุมของฉัน นั่นยิ่งทำให้เพื่อนสาวแทบอยู่ไม่สุข
“จ๋อม~” พี่คีตะลงไปแช่ในอ่างอาบน้ำที่มีกลีบกุหลาบโรยอยู่ ทำให้เสื้อผ้าบางของเขามันแนบติดเนื้อจนเผยให้เห็นซิกแพคเป็นลอนวาว
“ขออนุญาตนะคะ” ฉันพูดพอเป็นพิธีก่อนจะหย่อนตัวลงไปนั่งบนตักของพี่คีตะเสื้อผ้าน้อยชิ้นของฉันหนักน้ำจนทำให้มันโชว์เนินอกมากกว่าเดิม
“แชะๆๆ” เมื่อลงมาเราสองคนก็เริ่มโพสต์ท่าต่างๆ อย่างมืออาชีพ โดยไม่ลืมที่วางแพลนไว้ตอนแรก
“เปลี่ยนท่าได้ครับ” เมื่อถ่ายท่านั่งตักเสร็จก็ถูกสั่งเปลี่ยนท่า ฉันเลยตัดสินใจหันหน้าไปนั่งคล่อมคนตัวโต เขาดูจะตกใจเล็กน้อยแต่ก็ปรับตัวให้กลับมาเป็นปกติ
Part คีตะ
“!!!!!!” ตอนนี้คนตัวเล็กอยู่ในท่าที่นั่งคล่อมตัวผมอยู่ หน้าอกอวบอิ่มมันโชว์หราอยู่ตรงหน้าผมบวกกับหยดน้ำที่เกาะตามผิดขาวเนียนของเธอ
“หมับ!!!” แต่ยังไม่ทันได้ปรับตัวคนตัวเล็กก็โน้มตัวลงมาซบที่อกของผม และใช้มือข้างขวาวางทาบมาที่หน้าอกแกร่ง
“ดีมากครับ แชะๆๆ” พอท่าถูกจัดให้เข้าที่ตากล้องก็เริ่มถ่ายภาพต่อ
“ขอสมจริงกว่านี้อีกนิดครับ” ตากล้องก็ขยันจริงๆ นี่ขนาดเธอนอนซบอกผมในอ่างอาบน้ำแล้วมันยังไม่สมจริงอีกเหรอ แล้วต้องทำยังไง
“จุ๊บ!!!!!” ในระหว่างที่ผมกำลังคิดอยู่นั้นร่างบางก็ไวกว่าที่ผมคาด เธอจูบลงมาที่อกแกร่งของผมจนเผยให้เห็นรอยลิปสติกสีแดงสด
เรียวนิ้วค่อยๆ ลากไล้ไปยังกล้ามหน้าอกต่ำลงไปเรื่อยๆ ไปยังกล้ามหน้าท้อง คนตัวเล็กสัมผัสหน้าท้องของผมเบาๆ บวกกับหน้าอกตูมที่เบียดเสียดร่างกายของผม
ทำให้ตอนนี้ผมไม่มีกระจิตกระใจจะถ่ายต่อแล้ว อะไรต่ออะไรของเธอมันทำให้ผมแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ เธออันตรายจริงๆ
“หมับ!!” ผมโอบเอวบางเฉียบให้ใกล้ตัวผมมากขึ้น ตอนนี้เธอแอบหน้าแดงเล็กน้อยแต่ก็ยังคงถ่ายต่ออยู่ มือหนาใต้ผิวน้ำที่ถูกบดบังด้วยกลีบกุหลาบกำลังคืบคลานไปตามร่างบางอย่างเชื่องช้า คนตัวเล็กเกิดอาการประหม่าเล็กน้อย
“โอเคครับผ่านครับ!” เมื่อเซตเมื่อกี้ผ่านคนตัวเล็กก็ลุกขึ้นทันทีโดยไม่รอช้า ผู้จัดการรีบเอาเสื้อคลุมมาให้เธอเนื่องจากตอนนี้ค่อนข้างอากาศเย็นบวกกับเสื้อผ้าน้อยชิ้นของเธอ
“...........” เธอเดินหายเข้าไปในห้องแต่งตัวผมก็เช่นกัน เนื่องจากวันนี้ถ่ายเสร็จแล้ว เราสองคนออกมาด้วยเสื้อผ้าปกติ ก่อนจะมานั่งเช็ครูปที่พึ่งถ่ายไป
“รูปออกมาดีมากครับ” ซึ่งมันก็จริงอย่างที่ตากล้องบอก ไอรีนเธอมีความเป็นมืออาชีพสูงมาก
“ติ๊ง!” ระหว่างที่ผมดูรูปกับคนตัวเล็กอยู่นั้นเสียงแชตก็ดังขึ้นทำให้ผมต้องออกมาคุยธุระก่อน ซึ่งก็เป็นโมนาที่ทักมาบอกว่าเธอกลับไปก่อนแล้ว
“แกร๊ก!” ในระหว่างที่ผมกำลังจะเก็บโทรศัพท์ก็เห็นร่างบางเดินขึ้นรถตัวเองไปทันที ไม่รอช้าผมรีบสาวเท้าก้าวเข้าไปยังตัวรถทันที
“ปัง!!!” เสียงประตูรถถูกปิดดังจนคนตัวเล็กที่กำลังคาดเข็มขัดต้องเงยหน้าขึ้นมามองเสียงดังกล่าว
“มีอะไรคะ?” ร่างบางถามออกไปด้วยความสงสัย แต่ทว่า....
“พี่!! เอาคืนมาเดี๋ยวนี้นะ!!” ร่างบางโวยวายขึ้นมาเมื่อกุญแจรถของเธอมาอยู่ในมือของผม
“จะทำอะไรคะ พี่หมอปล่อยนะ” ร่างบางพยายามดิ้นเมื่อคนตัวโตเดินอ้อมมาอุ้มเธอออกจากรถไป และวางเธอที่เบาะข้างคนขับของรถเขาเองก่อนจะสั่งเลขาให้ขับรถของคนตัวเล็กไปไว้ที่บ้านเธอ
“บรื๊น~” รถเคลื่อนตัวออกจากสตูตรงมายังบ้านของอีกเดน คนตัวเล็กนั่งเงียบมาตลอดทางไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักคำ
