ดราม่า,ผู้ใหญ่,ไทย,รัก,วัยว้าวุ่น,อ่อย,นางเอกรุก,พระเอกเลว,หนี,mydoctor,นิยายรัก,นิยายชายหญิง,แอบรัก,คุณหนู,แค้น,ท้อง,ชาย-หญิง,หว๊านหวาน,โรแมนติก,18+,โรมานซ์,พี่หมอเย็นชา,เย็นชา,หมอ ,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Part ไอรีน
“เอี๊ยด~” หลังจากที่ฉันถูกพี่หมอลากฉันขึ้นรถของเขามาฉันก็ไม่ยอมพูดอะไร คนบ้าอะไรขี้บังคับชะมัดอยู่ๆ ก็อุ้มฉันมาโดยไม่ขอฉันสักคำ แต่ก็ฟินดีนะผู้ชายอุ้ม อิอิ
“ปัง!!” ประตูรถถูกปิดลงดับฝันหวานฉันดื้อๆ จริงๆ ที่พี่หมอออกอาการหวงฉันแบบนี้ฉันก็เริ่มใจอ่อนขึ้นมาแล้วแหละ
เมื่อนึกถึงหน้าเพื่อนสาวของเขาเมื่อกี้นี้ก็ยิ่งสะใจไอรีน หึ ไม่ได้กอดพี่หมอของฉันล่ะสิ แต่พอดูรวมๆ แล้วก็เป็นพี่โมนาที่ตามติดพี่คีตะเอง แต่พี่คีตะก็ยังโสดนี่หน่า
“ลงมาได้แล้ว มัวคิดอะไรของเธออยู่” เสียงทุ้มเอ่ยเมื่อเปิดประตูให้ฉัน เท้าก้าวลงจากรถไม่ทันที่จะก้าวต่อไป
“อ..โอ๊ยย” ส้นสูงคู่โปรดทำพิษเมื่อมันทำให้ข้อเท้าฉันพลิก แต่ดีที่ไม่รุนแรงมากเท่าไหร่ คนตัวโตเข้ามาประคองฉันไว้ได้ทัน
“รีนเจ็บเท้าพี่หมอ” ตอนนี้ฉันเจ็บจริงๆ ไม่ได้แสดงแต่อย่างใด แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อพี่หมออุ้มฉันขึ้นและเดินเข้าบ้านเขาไป
“อ...โอ๊ย เบาๆ สิคะพี่หมอ รีนเจ็บนะ” ร่างบางเอ่ยตำหนิคนตัวโต เมื่อเป็นดังนั้นแล้วคีตะก็เบามือลงค่อยๆ ทายาและเป่าไปที่ข้อเท้าคนตัวเล็ก
“พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องไปทำงาน หยุดหนึ่งวัน” พอทายาเสร็จคนตัวโตเอ่ยกับฉันพรางเก็บกล่องปฐมพยาบาลไว้บนชั้นที่เดิม
“ขอบคุณค่ะ” ฉันก็เชื่อฟังอย่างว่าง่ายเพราะข้อเท้าของฉันตอนนี้มันบวมเป่ง คงหายไม่ทันพรุ่งนี้ แต่คาดว่าเย็นพรุ่งนี้น่าจะเดินได้ปกติแล้ว
“หมับ!!!!” ในระหว่างที่ฉันกำลังก้มเช็คข้อเท้าตัวเองพี่หมอก็อุ้มฉันขึ้นอีกครั้ง คนอะไรเอาแต่ใจชะมัด แต่แบบนี้รีนชอบหล่อใจดีแต่ไม่ค่อยแสดงออก
“กินยาก่อนนอนด้วย” พี่หมอคีตะยื่นถุงยามาให้ฉัน การมีแฟนเป็นหมอมันดีแบบนี้นี่เอง ฉันรับถุงยามาก่อนจะยิ้มกว้างกลับไปให้คนตรงหน้า
“ขอบคุณนะคะที่ดูแลรีน” เสียงหวานเอ่ยขอบคุณอย่างนุ่มนวลปนรอยยิ้มหวานบนใบหน้า ร่าหนาทำเพียงพยักหน้าเบาๆ แล้วเดินกลับบ้านตัวเองไป
“มาค่ะ เดี๋ยวป้าช่วย” ฉันเดินขากระเพลกเข้าบ้านมาป้ามะลิก็เข้ามาพยุงฉันไปส่งที่ชั้นสองของบ้าน วันนี้พี่คีตะอ่อนโยนกับเราด้วยล่ะ เขินจังงง~
“ฝันดีนะคะ” คนตัวเล็กล้มตัวลงนอนและไม่ลืมที่จะบอกฝันดีพี่หมอของเธอ ก่อนจะเอื้อมมือไปปิดไฟบนหัวนอน ในที่สุดก็เข้าสู่ห้วงนิทรา
เช้าวันต่อมา วันนี้ฉันหยุดหนึ่งวัน พอตื่นขึ้นมาข้อเท้าฉันก็ยุบลงไปมากแล้วเลยพาตัวเองเดินลงมายังห้องครัวได้อยู่
“อ้าวคุณหนู จะลงมาทำไมไม่เรียกป้าล่ะคะ” ป้ามะลิเห็นฉันก็รีบเข้ามาประคองฉันอีกครั้ง
“รีนดีขึ้นมากแล้วค่ะ ป้าไปทำงานต่อเถอะ” ฉันพูดจบก่อนจะนั่งลงบนโต๊ะอาหารที่มีกับข้าวตั้งอยู่ก่อนแล้ว แต่ที่เพิ่มเข้ามาคือยาที่กองอยู่ข้างๆ
“ขอบคุณสำหรับยานะคะป้ะ” ฉันเอ่ยกับป้าแกอีกครั้งเมื่อป้าเดินเอาน้ำเย็นมาให้ฉัน แต่ป้าแกก็ทำหน้างง
“อ๋อ ยานี่คุณหมอที่มาส่งคุณหนูเมื่อวานเตรียมไว้ให้ค่ะ” พอรู้ว่าพี่หมอเตรียมไว้ให้ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ป่านนี้ก็คงออกไปทำงานแล้ว ยังอุส่าเป็นห่วงฉันอีก
“ติ๊งๆๆ!!” ตอนนี้ฉันเดินมานั่งที่โซฟาแล้ว หลังจากกินข้าวกินยาตามหมอสั่งเสร็จก็ว่างว่าจะมาดูซีรี่ย์ต่อสักหน่อย
“ใครทักมาเยอะแยะขนาดนี้” พอกดเข้าไปดูในแอพแมสเซนเจอร์ก็พบว่ามีทั้งหมอตะวันและคนอื่นๆ ทักเข้ามาถามไถ่ฉัน ไปเอาช่องทางติดต่อฉันมาจากไหน
“แกตี้กันป่าวคืนนี้” แชตของยัยโรสเด้งขึ้นมาบนจอพอพูดถึงเรื่องดื่มก็อยากขึ้นมากะทันหันเลยไม่ได้ดื่มมานานแล้ว
“โอเค ที่เดิม เวลาเดิม” ฉันมองดูข้อเท้าตัวเองก่อนตอบกลับไปเพราะมันแทบจะหายแล้วอีกอย่างพรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดอีกด้วย
“เคๆ” ฉันอ่านข้อความจากเพื่อนสาวก่อนจะหันไปดูซีรี่ย์ต่อเพื่อฆ่าเวลา
เวลาเดินผ่านไปนานหลายชั่วโมง ตอนนี้ก็ได้เวลาออกล่าแล้ว ฉันก็ยังคงเป็นฉัน แซ่บพริกร้อยเม็ดพันเม็ด
“ตึก ตึก ตึก” สาวน้อยลูกคุณหนู มีชื่อเสียงโด่งดังอยู่ไม่น้อย สองขายาวเรียวก้าวเข้ามาภายในผับรองเท้าแบรนด์หนูสูงหลายนิ้ว เดรสสั้นสีดำประกาย เหล่าผู้คนต่างจับจ้องไปที่เธอ
“ทางนี้!!” เพื่อนสาวเรียกคนตัวเล็กให้ไปนั่งโต๊ะที่เธอจองไว้ก่อนหน้า ซึ่งเป็นห้อง VIPแยกจากโซนธรรมดา ห้องเป็นกระจกใสมองเห็นรอบบริเวณ
“มาอย่างนางพญามากแม่” โรสเอ่ยแซวฉันก่อนจะส่งแก้วเหล้ามาให้ ฉันรับมาและนั่งลงจิบอย่างใจเย็น ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล
“ทำไมแกดูสีหน้าสดชื่นขนาดนี้ มีอะไรดีๆ ไหนเล่ามาซิ” สุดท้ายก็ไม่พ้นสายตาเพื่อนสนิทอย่างโรส ที่มองปร๊าดเดียวก็ดูออกว่าวันนี้ฉันอารมณ์ดี
“ก็ฉันบาดเจ็บนิดหน่อย แต่พี่หมอคอยดูแลดีเวอร์ เขาดูอ่อนโยนขึ้นด้วยแหละแก” ไม่รอช้าฉันรีบแบ่งปันความดีใจของฉันออกไป
“จริงเหรอ?” โรสพูดเหมือนไม่เชื่อ ก่อนจะมองไปที่อื่นฉันจึงมองตามเพื่อนตัวเองไปจนสุดทาง ก็พบเข้ากับแก๊งของพี่หมอที่พกยัยโมนามาด้วย
“ไหนว่าดูแลแกดีไงอะ” เพื่อนสาวเอ่ยกับฉันเสียงเบาก่อนจะยกแก้วเหล้ากระดกอีกครั้ง ความสุขของฉันมันจบลงเมื่อเห็นว่า ว่าที่แฟนฉันกำลังถูกอ่อยจากยัยเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
“เดี๋ยวมา” ร่างบางพูดจบก็กระดกเหล้าจดหมดแก้วก่อนจะเดินไปยังห้อง VIP ถัดจากห้องของเธอไปเพียงแค่ห้องเดียว
“อ้าวน้องรีนมาได้ไงครับเนี่ย” พี่พอร์ชเอ่ยถามฉันก่อนจะขยับที่ว่างให้ฉันนั่ง แต่ว่า...
“หมับ!!” ฉันเลือกที่จะนั่งลงบนตักแกร่งของพี่หมอคีตะ วันนี้พี่หมอใส่เสื้อเชิ้ตสีดำคอกว้างโชว์กล้ามหน้าอกจนฉันอดหวงไม่ได้
“อู้ย~ แรงมาก” พี่พอร์ชเอ่ยอย่างแซวๆ แต่ฉันก็ไม่ได้อะไร ก่อนจะเอื้อมมือไปติดกระดุมให้คนตัวโตที่ยอมให้ฉันกระทำสิ่งต่างๆ บนตัวเขาอย่างง่ายดาย
“อย่าเปิดมากสิคะ รีนหวงนะ” เสียงหวานพูดพร้อมกับแก้มที่ป่องขึ้นเล็กน้อย คนตัวโตก็ได้แต่อมยิ้มให้กับการกระทำของเธอ
“พี่ว่าน้องลงมานั่งข้างล่างดีกว่ามั้ย มันจะดูไม่ดีนะ” เพื่อนสาวที่นั่งอยู่นานก็พูดขึ้นมาสักทีเมื่อเห็นฉันเริ่มอ่อยพี่หมอ
“ไม่เหมาะยังไงคะ เพื่อนหนูไม่มีใครกล้าเอาไปพูดอยู่แล้ว” ฉันอ้าปากกำลังจะเถียงแต่เพื่อนสาวของฉันเดินเข้ามาในห้องและพูดขึ้นก่อน
“อ้าวมาได้ไงแก” ฉันถามเพื่อนสาวก่อนจะเอามือไปคล้องคอคนตัวโตอย่างหาที่ยึด
“เบื่อๆ เลยแวะมาหา นั่งด้วยคนนะคะ” โรสพูดจบก็นั่งที่ว่างข้างพี่พอร์ชที่พี่เขาพึ่งขยับให้ฉันนั่งเมื่อกี้
“จริงค่ะพี่คีตะ รีนเป็นถึงลูกท่านนายพลกับคุณหญิงใครจะกล้ามาว่ารีนเสียๆ หายๆ แบบไม่ลืมหูลืมตา” ฉันพูดเสริมคำพูดโรสอีกครั้งก่อนจะซบลงไปที่อกของพี่คีตะ
กลิ่นน้ำหอมเคล้ากับกลิ่นแอลกอฮอล์มันทำให้ฉันแทบกรี๊ดออกมาดังๆ ตอนนี้พี่คีตะก็ไม่มีท่าทางจะห้ามฉันเลยแม้แต่นิด
“ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” พี่โมนาทนไม่ไหวเลยรีบวิ่งแจ้นหนีไปเลยจ้า จริงๆ ฉันก็ไม่ได้ร้ายกาจอะไรหรอก แต่ฉันไม่ยอมให้ใครมาใช้วิธีสรกปกเข้าหาพี่คีตะหรอก
“หอมมั้ยล่ะ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่พี่โมนาเดินออกไปได้ไม่นาน เขารู้ได้ยังไงว่าฉันกำลังแอบดมกลิ่นหอมบนตัวของเขาอยู่
“อ...อะไรคะ อึกๆๆ” ฉันลุกขึ้นมานั่งหลังตรงแต่ไม่ได้ลุกออกจากตัก มือยกแก้วขึ้นมาดื่มแก้เขิน แต่พี่หมอก็ใช้ปลายนิ้วเรียวมาปาดคราบเหล้าที่เปื้อนบนปากของฉัน สายตาเราสองคนจ้องกันนิ่ง
“กรี๊ดด!!” อยู่ๆ เสียงกรีดร้องก็ดังมาจากห้องน้ำพอรู้ว่าเป็นพี่โมนา พี่คีตะก็ผลักฉันออกอย่างไม่ใยดีก่อนจะรีบวิ่งไปหาเพื่อนสาวของตนเอง
“แสดง!!!” เมื่อฉันเดินเข้ามาที่จุดเกิดเหตุก็รับรู้ว่าเธอโดนลวนลาม แต่เธอแสดงได้ไม่เนียนเลยนี่สิฉันเลยจับโป๊ะเธอได้
“ไอรีน!!!” พี่หมอหันมาตะคอกใส่ฉันทั้งๆ ที่เรื่องตรงหน้าคือเรื่องโกหกแท้ๆ นี่เขาไม่เชื่อฉันเลยรึยังไง
“ก็รีนพูดจริง พี่ดูไม่ออกหรือยังไง” ฉันเถียงคอเป็นเอ็นกับคนตรงหน้า แต่ประโยคถัดมาก็ต้องหน้าชาไปแถบนึง
“ใครจะอ่อยไปทั่วเหมือนเธอล่ะ” พี่หมอที่เคยใจดีกับฉันคนนั้นมันหายไปแล้ว เขาเหมือนคนที่ไม่รู้จักฉันอย่างงั้นล่ะ
“นี่พี่ ก่อนจะว่าคนอื่นหันไปดูอีสตอนั่นก่อนมั้ย แสดงจนเมื่อยหมดแล้วน่ะ” โรสเข้ามาขัดบทสนทนาของเราสองคน ซึ่งฉันก็พูดไม่ออกเหมือนกัน
“พอได้แล้ว” คนตัวโตตะโกนออกมาเสียงดังก่อนจะอุ้มเพื่อนสาวผ่าฝูงชนออกไป ฉันร้องห้ามเขาเท่าไหร่ก็ไม่ได้ผลเลยสักนิด
“ฮึกๆๆ”
