ไอริส : นี่ฉันชอบเวลส์งั้นเหรอ เพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้วแต่สมัยเรียนมหาลัย แต่เขามีคนนั้นอยู่แล้ว………
ดราม่า,รัก,ผู้ใหญ่,ไทย,วัยว้าวุ่น,มีลูก,หนี,ท้อง,แอบรัก,แอบชอบเพื่อน,เพื่อน,มาเฟีย,ติดหนี้,หว๊านหวาน,badfriend,20+,18+,พระเอกเลว,เพื่อนสนิท,เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ,โรมานซ์,โรแมนติก,นิยายรัก,นิยายชายหญิง,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“!!!!” เมื่อฉันเปิดหน้าจอโทรศัพท์ก็รู้สึกแปลกใจ จีน่างั้นเหรอ ไปเอาไอดีฉันมาจากไหน อย่างบอกนะว่าเวลส์เอาให้นาง
“นางจะทักมากทำไม” ยาหยีถามพร้อมทั้งขมวดคิ้วเข้าหากัน ทุกคนในนี้ต่างสงสัยกันหมดเพราะนางไม่เคยสนิทกับพวกเราไม่ว่าจะเมื่อก่อนหรือตอนนี้ แต่จู่ๆ ก็ทักมา
“จัดการเลยมึง” ยาหยีบอกให้ฉันเริ่มแผนการทวงเวลส์คืนมา อลันกับคีย์ก็พยักหน้าเห็นด้วยกับยาหยี ฉันจึงหันกลับมาสนใจห้องแชตต่อ
“มีอะไร” ฉันตอบกลับไปสั้นๆ และรอข้อความจากนางพร้อมกับเพื่อนๆ ดูซิว่านางจะมาไม้ไหน
“จะมานัดวันถ่ายคอนเทนต์ที่เธอจะมาถ่ายให้เวลส์น่ะ” ทำไมนางรู้เรื่องนี้ ฉันมองหน้าเพื่อนๆ อย่างงงๆ เพราะนี่คือความลับของบริษัท
“มันไปทำอีท่าไหนถึงทำให้เวลส์ยอมบอกมันได้” อลันเอ่ยอย่างเบื่อหน่ายกับความหลงผู้หญิงจนไม่ลืมหูลืมตาของเพื่อน
“มึงทำปกติเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกกูจะไปด้วย” ยาหยีบอกฉัน ฉันพยักหน้าตอบรับพวกมันก่อนจะพิมพ์ตอบยัยจีน่าเน่า
“อืม เธอส่งมาในแชตได้เลย” ฉันตอบกลับสั้นๆ ไม่ค่อยอยากจะสนทนาด้วยสักเท่าไร
“จีน่าได้ส่งไฟล์ให้คุณ” ฉันอ่านอย่างไม่ค่อยสนใจ
“ติ๊ง!” ก่อนที่จะปิดจอลง และทันทีนั้นก็มีข้อความเด้งขึ้นมาเรียกความสนใจฉันอีกครั้ง
“จีน่าส่งรูปภาพ” ฉันตกใจกับภาพที่เห็น จีน่าส่งรูปภาพกำลังนั่งกินข้าวอย่างมีความสุข ดูหน้าเวลส์สิ ยิ้มซะหน้าบาน กลัวคนไม่รู้รึไงว่ามีความสุข
“อุ๊ย!! ขอโทษทีพอดีส่งผิดอะ” ฉันเจ็บใจกับรูปอยู่ไม่นานก่อนที่จีน่าจะเสแสร้งมาพูดว่าส่งผิดกับฉัน
“ไม่เป็นไรมึง ที่มันทำแบบนี้เพราะมันกลัวว่าเวลส์จะสนใจมึง ไม่งั้นมันไม่ขู่มึงหรอก”
“เออจริงมันก็ขู่ไปงั้นแหละ” เพื่อนๆ ต่างพูดกับฉันไม่ให้ฉันคิดมาก เอ๊ะ! จู่ๆ ฉันก็คิดอะไรในหัวออก ฉันกดเข้าไปแล้วส่งรูปที่ฉันเคยกินข้าวกับเวลส์ไปให้นังนั่นบ้าง
“...........” มันอ่านแต่ไม่ยอมตอบอะไรกลับมา หึ คิดจะเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับฉัน
หลังจากนั้นฉันก็กดเข้าแชตของเวลส์ทันที เพื่อทำอะไรบางอย่างให้เวลส์กับนางออกห่างจากกัน เพราะดูจากสถานการณ์แล้วเวลส์น่าจะบอกเธอทุกเรื่อง
“พรุ่งนี้นายว่างรึเปล่า” ฉันกดส่งข้อความไปหาเวลส์ ไม่นานเวลส์ก็อ่านข้อความนั้นที่ฉันส่งไป
“เธอมีอะไรรึเปล่า” เวลส์เลือกที่จะไม่ตอบฉัน แต่ถามฉันกลับ เย็นชาจังนะ เมื่อก่อนไม่เห็นเวลส์เป็นแบบนี้กับฉันเลย
“ฉันจะไปถ่ายงานที่คุยกันไว้พรุ่งนี้ แล้วรถฉันเสียนายแวะรับฉันไปด้วยสิ ทางผ่านพอดี” ฉันโกหกเพื่อหาข้ออ้างให้เวลส์มารับฉัน เพราะคอนโดฉันอยู่ระหว่างคอนโดเวลส์กับบริษัทของเวลส์พอดี
“เค ฉันไปรับพรุ่งนี้ 7:30 น.” ไม่นานเวลส์ก็ตอบรับคำขอของฉัน ฉันชูโทรศัพท์ให้เพื่อนดูแชตฉันกับเวลส์ ทุกคนมองตากันและรับรู้ได้ทันทีโดยไม่ต้องพูดคุยกัน
“งั้นกูกลับละ เจอกันพรุ่งนี้ที่กอง ขอบใจพวกมึงมาก” เมื่อเคลียร์เรื่องราวต่างๆ จบ ฉันก็ขอตัวเพื่อนไปนอนเอาแรงเพื่อนลุยต่อพรุ่งนี้
เช้าวันรุ่งขึ้น ณ บริษัทของเวลส์
“เอี๊ยดด” เวลส์จอดรถที่ชั้นจอดรถส่วนตัวของผู้บริหาร ฉันกับเวลส์ลงจากรถพร้อมกันและเดินตรงไปที่สตูดิโอถ่ายงานทันที
“เวลส์คะ มาช้าจัง นึกว่าจะไม่มาให้กำลังใจจีน่าซะแล้ว” เมื่อจีน่าเห็นหน้าของเวลส์ก็เดินมาออดอ้อนทันที อีกทั้งยังส่งสายตาไม่พอใจที่ฉันเดินมาพร้อมกับเวลส์
“แวะรับเพื่อนมาอะเลยเลทนิดหน่อย” เวลส์ตอบกลับจีน่าเสียงนุ่ม พอนางรู้นางก็เดินมาเกาะแขนอีกข้างของเวลส์ทันทีเพื่อที่จะขั้นกลางระหว่างฉันกับเวลส์ หึ!! มาให้กำลังใจยัยนี่สินะ ถึงได้มาเช้ากว่าปกติ
“ทำไม?” ในขณะที่ฉันจะขอตัวไปเปลี่ยนชุดเซตแรก สายตาฉันไปสะดุดกับชุดที่นางใส่ ทำไมนางใช้ชุดตรีมเดียวกับฉันเลยล่ะ
“อ่อ จีน่าถ่ายคู่กับเธอนะ” เมื่อเวลส์เห็นฉันทำหน้าสงสัย ก็ตอบคำถามที่ฉันสงสัยทันที
“!!!!” พอฉันเข้าใจทุกอย่างก็อึ้งเลยค่ะ จีน่าไม่ได้ดังอะไรขนาดนั้น แถมยังมีข่าวเสียๆ หายๆ ไม่หยุดหย่อน แบบนี้จะไม่ทำให้ภาพลักษณ์บริษัทดรอปลงหรอกเหรอ
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว” พอฉันทำหน้าไม่เข้าใจ จีน่าจึงรีบบอกให้ฉันออกไปจากตรงนี้ทันที ฉันหันไปมองหน้าเวลส์เพื่อส่งสัญญาณให้เขาทำอะไรสักอย่าง
แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ...เวลส์ให้ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อมาถ่ายงานคู่กับจีน่า ฉันได้แต่จำใจและเดินเข้าไปให้ห้องเสื้อ
“เฮ้อออ” ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จจ้องมองตัวเองในกระจก พร้อมทั้งถอนหายใจยาวออกมายาวเหยียด ก่อนจะหมุนตัวเพื่อเดินออกไปหน้าเซต
“!!!!!” ยังไม่ทันก้าวออกจากห้อง จีน่าก็ยืนกอดอกมองฉันอยู่หน้าประตู นางมาตั้งแต่เมื่อไหร่
ฉันทำเป็นเมินนางและเดินเบี่ยงเพื่อจะออกจากห้องเสื้อ แต่นางก็มาขวางไว้และเอื้อมมือไปล็อกห้อง จากนั้นนางก็ค่อยๆ เดินมาหาฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้ถอนหนีอะไร ทำไมฉันจะต้องกลัวนางด้วย
ฉันเห็นท่าทีแบบนั้นจึงยืนกอดอกเพื่อแสดงให้จีน่ารู้ว่าฉันไม่ได้กลัวนาง นางเดินเข้ามาจนใกล้ฉันมากขึ้น
“อย่ามายุ่งกับเวลส์ของฉันอีก ไม่งั้นฉันไม่ทำแค่ขู่เธอแค่นี้แน่” นางเดินมากระซิบใกล้หูฉัน ฉันแสยะยิ้มใส่นางก็จะเดินชนไหล่นางเพื่อมานั่งบนเก้าอี้ อย่างผู้ที่เหนือกว่า
“เหอะ เธอทำกับเขาไว้ขนาดนั้นคิดว่าเขาจะให้อภัยเธอง่ายๆ เหรอ หวังสูงไปมั้ย?” ฉันตอบกลับท่าทีเย่อหยิ่งเพื่อข่มขู่นางบ้าง ฉันไม่ยอมให้นางมาข่มขู่ฉันฝ่ายเดียวแน่
“แต่เธอก็เห็นว่าเขากอดฉัน เธอคงไม่ได้ใสซื่อขนาดนั้นหรอกมั้ง นังไอริส” ฉันกระตุกวูบหนึ่งหลังจากที่ภาพของเวลส์กำลังกอดนางวันนั้นมันโผล่เข้ามาในหัวฉัน แต่ฉันก็ต้องเก็บอาการไม่ให้ด้อยไปกว่ามัน
“เธอคงไม่รู้สินะ....” ฉันพูดทิ้งท้ายให้นางสงสัยก่อนจะเดินไปใกล้ๆ นางเหมือนที่นางทำกับฉันเมื่อกี้
“ว่าเราเคย ‘นอน’ ด้วยกัน บ่อยจนฉันจะต้องมีตู้เสื้อผ้าที่ห้องของเขาเลยแหละ” ฉันกระซิบที่ใบหูของนางก่อนที่แสยะยิ้มและชนไหล่นางเดินออกมานอกห้อง
เมื่อกี้ที่ฉันพูดจบฉันก็แอบเห็นนางโกรธจนเลือดขึ้นหน้าเลย สะใจชะมัด ก่อนที่ฉันจะยิ้มอย่างผู้ชนะและเดินไปหาเวลส์คุยเรื่องเซตแรกที่จะถ่าย
“กรี๊ดดด” เสียงดังออกมาจากในห้องเสื้อผ้าที่ฉันพึ่งเดินออกมาเมื่อครู่นี้ ยัยจีน่าคิดจะทำอะไรของนาง เมื่อทุกคนได้ยินเสียงจึงรีบเข้าไปดูนาง
“ฮึก ฮือออ” จีน่าร้องไห้ฟูมฟาย เสื้อผ้ายับ หัวฟู เหมือนกับมีเรื่องกับใครมา เวลส์เลยเข้าไปพยุงนาง นางทำท่าทีกลัวฉัน ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์จึงหันมามองฉันตาเดียว
“เกิดอะไรขึ้น!” ฉันสะดุ้งโหยง เวลส์ถามจีน่าด้วยน้ำเสียงแข็ง น่ากลัว
“เขาทำร้ายจีน่าอะเวลส์ เขาไม่พอใจที่เวลส์กอดจีน่าวันนั้น แต่จีน่าพยายามอธิบายแล้วนะว่ามันไม่มีอะไร” จีน่ามองมาที่ฉันแล้วพ่นคำโกหกออกมาไม่หยุด ฉันละยอมใจกับนางจริงๆ
“ริส ทำไมทำแบบนี้” เมื่อนางพูดจบเวลส์ก็หันมาถามฉันทันที นี่เขาจะไม่ฟังฉันก่อนเลยรึไง ผู้หญิงคนนี้พูดอะไรเขาก็เชื่อไปหมด ฉันเริ่มโมโหกับการกระทำของเวลส์
“ฉันไม่ได้ทำ นังนี่มาขู่ฉันก่อน ฉันก็แค่ขู่กับก็แค่นั้นเอง” ฉันพยายามอธิบายให้ร่างหนาเข้าใจถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้
“….” จีน่าเธอส่ายหน้าเพื่อแสดงว่าที่ฉันพูดมันไม่จริง และยังเข้าไปแอบหลังเวลส์เหมือนกลัวฉันมาก เหอะแสดงเก่งจริงๆ ฉันแสยะยิ้มให้กับท่าทางของนาง
“ริส จีน่าไม่ใช่คนแบบนั้น” ร่างหนาพยายามพูดกับฉันด้วยความใจเย็น บอกเลยว่าตอนนี้ฉันไม่พอใจเป็นอย่างมากนี่คนตัวโตเลือกที่จะเชื่อนางมากกว่าเชื่อฉัน
“ฉันคบกับนายมากี่ปี นายน่าจะรู้นิสัยฉันนะเวลส์ กับอีแค่ผู้หญิงที่เคยทิ้งนายไปนายเชื่อมันมากกว่าฉันงั้นเหรอ” ฉันตอบกลับทันควัน
“นี่! หยุดนิสัยเสียได้แล้ว ฉันรู้จักจีน่าดี เราเคยคบกันมาตั้งนานจีน่าไม่เคยมีนิสัยแบบนี้” ร่างหนาตะคอกใส่ฉันจนทุกคนในที่นี้ต่างหวาดกลัวและรีบก้าวถอยห่างทันที ตอนนี้น้ำตาฉันกำลังเอ่อล้นออกมา ไม่ได้ฉันต้องกลั้นไว้
“เค งั้นฉันขอโทษแล้วกันนะ” ฉันสูดลมหายใจลึกๆ พูดขอโทษนางต่อหน้าเวลส์และทุกคน ก่อนที่จะเดินออกไปยังดาดฟ้าเพื่อสงบสติอารมณ์
“ฮึก ฮืออออ” ฉันปล่อยโฮออกมาทันทีหลังจากที่หนีออกมาจากตรงนั้นได้แล้ว ทำไมเขาไม่เคยเข้าข้างฉันเลย ทำไมเขาไม่เชื่อฉัน ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เพื่อนๆ ก็ติดงานกันมาไม่ได้ในวันนี้
ฉันระบายบ่นกับตัวเองจนพอใจ ก่อนที่จะตั้งสติเพื่อเดินกลับมาที่หน้าเซตเหมือนเดิม ฉันเห็นเวลส์ปลอบใจมันอย่างอ่อนโยน เรื่องของเขาสิริสเธออย่าไปสนใจ
ทีมงานต่างพากันเกร็ง พอเห็นงานไม่เดินก็มีทีมงานบางคนมาเติมหน้า เซตผมให้ฉันใหม่ก่อนที่จะเริ่มงานกันแบบอึดอัด อึมครึม ไม่มีใครพูดอะไรออกมามากมาย
