รัก,ชาย-ชาย,ไทย,ลึกลับ,พล็อตสร้างกระแส,feel good,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตลอดทั้งวันน้ำมนต์พยายามทำตัวปกติเพื่อไม่ให้คุณใสต้องเป็นห่วง ทว่าก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองนอกหน้าต่างทุกๆ 10 นาที ครั้งหนึ่งที่น้ำมนต์กำลังยืนล้างจานในห้องครัว วิญญาณร่างผอมแห้งของชายไร้ใบหน้าเดินลากขาตัดผ่านกระจกบานเล็ก มุ่งตรงไปยังหลังบ้าน ทุกการเคลื่อนไหวของวิญญาณตนนั้นจะมีเสียงเศษแก้วดังเป็นช่วงๆ
ตอนที่น้ำมนต์ยังเด็ก เขาหวาดกลัวชายไร้ใบหน้าคนนี้ที่สุด บัดนี้วิญญาณไร้หน้าคงต้องตกไปเป็นอันดับสองในรายชื่อผีที่น้ำมนต์หวาดกลัวที่สุดแล้วล่ะ
คุณใสเปิดประตูเข้ามาพร้อมถุงพลาสติกในมือ
"อาหารมาส่ง" ชายขี้แกล้งยิ้มร่าขณะฮัมเพลงเดินเข้ามา
ที่คุณใสทำตัวดีดเป็นพิเศษเพราะอยากทำให้น้ำมนต์รู้สึกผ่อนคลาย และลืมเรื่องก่อนหน้านี้
"แต่เราเพิ่งกินของหวานไปเมื่อยี่สิบนาทีที่แล้วเองนะ" น้ำมนต์แอบยิ้มเล็กน้อยกับท่าทางตลกๆ ของคุณใส
"นั่นของหวาน นี่ของคาว ป๊าพูดตลอดว่าของหวานกับของคาวแยกกระเพาะกัน"
"นายเชื่อฟังคุณลุงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"
"ตอนนี้ถึงเพิ่งเข้าใจว่าคำสั่งสอนของพ่อก็มีส่วนที่น่าเชื่อถืออยู่บ้าง"
คุณใสประสบความสำเร็จในการกวนประสาทคนรัก เขาวางถุงอาหารลง แล้วดึงร่างเล็กเข้ามาจุ๊บเหม่งไปหนึ่งที
"ดีขึ้นแล้วใช่ไหม?"
"อืม"
หลังจากนั้นทั้งสองก็ทานอาหารเย็นด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อย คุณใสเอาตัวเองมาขลุกอยู่กับน้ำมนต์ทั้งวัน จนคนตัวเล็กกลัวว่าพ่อของคุณใสจะงอนลูกชายตัวเองเข้าจริงๆ
"ตาแก่นั่นไม่เป็นไรหรอกน่า" คุณใสพูดอย่างไม่ใส่ใจขณะหยิบผลไม้ป้อนน้ำมนต์ "พี่สมก็อยู่ด้วยไม่ใช่หรือไง"
"มันไม่เหมือนกันนี่"
คุณใสกระดิกนิ้วเท้าสบายใจ
"ยังไงเขาก็ไม่มาหิ้วปีกฉันกลับไปหรอก อีกอย่าง...นายไม่ควรพูดเรื่องผู้ชายคนอื่นต่อหน้าแฟนของตัวเองนะ"
"จะหึงกับพ่อตัวเองได้ไงกัน"
คุณใสเอนตัวมาพิงไหล่เล็กแล้วทำเสียงงอแง
"ไม่พูดเรื่องเขาแล้ววววววววว ไม่พูดๆๆๆ"
น้ำมนต์แพ้ลูกอ้อนของคุณใสที่สุด ทั้งสองนอนเล่นบนโซฟาดูรายการเพลงทางโทรทัศน์ด้วยกัน นักร้องหญิงก้าวลงมาจากบันไดวนทำให้น้ำมนต์นึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ที่เขาได้สนทนากับยูเร
"นี่คุณใส..."
"หือ...อะไรเหรอ หรือไอผีตัวนั้นโผล่มาอีกแล้ว!" คุณใสดีดตัวลุกขึ้น มองไปรอบๆ อย่างหาเรื่อง
"ไม่ใช่แบบนั้น" น้ำมนต์ดึงชายเลือดร้อนให้นั่งลงแทบไม่ทัน "ฉันแค่มีเรื่องอยากจะถาม...เกี่ยวกับยูเรน่ะ"
"ยูเหรอ เรื่องอะไรล่ะ"
"ฉันแค่อยากรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง"
คิ้วของคุณใสขมวดเข้าหากัน ยกมือขึ้นบีบแก้มคนรักอย่างมันเขี้ยว
"ทำไม? ...นายสนใจหมอนั่นเหรอ เพิ่งพูดไปหยกๆ ว่าอย่าพูดถึงผู้ชายคนอื่นต่อหน้าแฟนตัวเอง ไหนดูซิ จะทำโทษยังไงดี"
คุณใสผลักน้ำมนต์ลงกับโซฟา ทั้งหอม ทั้งจูบ ฟัดแก้มนุ่มนิ่มของคนร่างเล็กอย่างเมามัน มือก็จี้เอวอีกฝ่ายไปด้วย น้ำมนต์ดีดดิ้นแทบไม่ได้หายใจ
"มะ ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนั้น อ๊ะ อย่ากัดหู...!!"
ยิ่งน้ำมนต์ส่งเสียงร้อง ก็ยิ่งเป็นการกระตุ้นให้คุณใสรุกหนักกว่าเก่า ใช้เวลาอยู่นานกว่าคุณใสจะยอมปล่อยน้ำมนต์ให้เป็นอิสระ
"ฉัน ฉันไม่ได้สนใจเขา" น้ำมนต์พยายามอธิบายขณะสูดหายใจ "เพราะว่าก่อนหน้านี้ ท่าทางของยูเรดูแปลกๆ ไป ก็เลย..."
"หมอนั่นทำไม?" คุณใสทำท่าจะพุ่งเข้ามาฟัดน้ำมนต์อีกครั้ง
ในที่สุด ร่างเล็กก็ตัดสินใจเล่าให้คุณใสฟัง
"บางทีฉันอาจจะคิดมากไปเอง แต่เขาดูเหมือนไม่ค่อยชอบใจที่เราคบกันเสียเท่าไหร่" น้ำมนต์สรุป
คุณใสมิได้มีสีหน้าแปลกใจ เพียงแค่ทอดถอนใจราวกับคิดไว้อยู่แล้วว่าเหตุการณ์นี้จะต้องเกิดขึ้น
"ก็...ไม่แปลกที่หมอนั่นจะไม่ชอบความสัมพันธ์ของเราสองคน เพราะเราเป็นผู้ชายทั้งคู่..."
สีหน้าของน้ำมนต์บ่งบอกว่าไม่เข้าใจ ทำไมการที่พวกเขาเป็นผู้ชาย แล้วจะไม่สามารถรักกันได้...ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย
"ฉันก็ไม่ควรเอาเรื่องส่วนตัวของหมอนั่นมาพูดหรอกนะ เอาเป็นว่าตอนเด็กๆ หมอนั่นมีประสบการณ์ที่ไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้...ดังนั้นอย่าไปสนใจคำพูดพวกนั้นเลยนะ"
แม้ยังมีบางสิ่งที่ดูขัดกับคำอธิบายอยู่บ้าง แต่หากคุณใสยืนยันเช่นนั้น น้ำมนต์ก็ไม่คิดที่จะถามอะไรต่อ ทุกคนย่อมีปมในใจที่ไม่ต้องการให้ผู้อื่นรับรู้
"ถ้าหมอนั่นทำตัวแย่ๆ กับนายละก็บอกฉันเลยนะ!"
"แทนที่เขาจะเข้าหาฉัน เขาดูจะเข้าหาคุณใสมากกว่า"
เปลือกตาของคนเจ้าเล่ห์หรี่ลง จ้องมองคนตัวเล็กที่เบนหน้าหนีหลังจากกล่าวคำพูดแสดงความหึงหวงออกมา
มุมปากของคุณใสยกยิ้มขึ้นอย่างพอใจ เขาบึ่งไปล็อกกลอนประตูบ้าน ชักปลั๊กโทรทัศน์ และกลับมาหอบเอาร่างเล็กพาดบ่า
"อ๊า!"
เมื่อถูกยกลอยโดยไม่ทันตั้งตัว น้ำมนต์จึงเผลอส่งเสียงร้องประหลาดๆ ออกมา ทำเอาทั้งคนอุ้มและคนถูกอุ้มชะงักไปตามๆ กัน
น้ำมนต์ยกมือขึ้นปิดหน้าเพราะความอับอาย แทบอยากมุดลงไปในท่อซิงค์ล้างจานเดี๋ยวนั้น
คุณใสพยายามจะไม่หัวเราะ เขาไม่อยากทำลายบรรยากาศโรแมนติกที่กำลังก่อตัวขึ้นทีละน้อย แต่ให้ตายเถอะ...คนตัวเล็กที่อยู่บนไหล่ของเขาน่ารักเกินไปแล้ว
"เก็บเสียงไว้ร้องต่อจากนี้เถอะ..." คุณใสกระซิบ
คำพูดสองแง่สองง่ามที่ออกจากปากของคุณใส ทำให้น้ำมนต์ดีดดิ้นเป็นปลาขาดน้ำระหว่างที่ถูกหามเป็นถุงปุ๋ยขึ้นไปยังห้องนอนของตน
ประตูห้องเปิดออก เป็นอีกครั้งที่ร่างผอมแห้งของน้ำมนต์ถูกวางลงบนเตียง ทว่าครั้งนี้ให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป ในแววตา สีหน้าและจังหวะหายใจของชายร่างสูง ทำให้น้ำมนต์รู้สึกเหมือนตนกำลังจะถูกจับกลืนลงท้อง
น้ำมนต์กระเถิบถอยไปชิดหัวเตียงเพื่อหนีจากสายตาคุกคามของคุณใส หารู้ไม่ การที่ร่างเล็กถอยหนี ยิ่งเป็นการกระตุ้นอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี
"จะ จะ จะ จะทำอะไร!!!"
คนตัวเล็กพูดไม่เป็นภาษาเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกอย่างรวดเร็วราวกับใช้มายากล ต้นแขนสีแทนที่มีมัดกล้ามอย่างนักกีฬาดูสวยงามเมื่อไร้การปกปิด แผงอกแน่นเห็นรูปทรงได้อย่างชัดเจนแม้ถูกบดบังด้วยเสื้อกล้ามสีขาวสะอาดตา
น้ำมนต์ตะลึงงัน
ก่อนที่ร่างสูงจะทันได้ดึงเสื้อกล้ามออกจากตัว มือทั้งสองข้างของร่างเล็กก็ยกขึ้นห้ามเอาไว้
"ถะ ถะ ถะ ถ้านายทำเรื่องไม่ดี ฉะ ฉะ ฉันจะฟ้องคุณลุงนะ!"
รอยยิ้มของคุณใส บ่งบอกว่าเขามิได้เกรงกลัวคำขู่ของน้ำมนต์เลยแม้แต่น้อย
คุณใสค่อยๆ คืบคลานขึ้นมาบนเตียง เข้าใกล้คนรักทีละน้อย
น้ำมนต์รู้สึกอยากจะร้องไห้ ในหัวพยายามคิดทบทวน ว่าคำพูดหรือการกระทำใดของตนที่ไปกระตุ้นความเลือดร้อนของคุณใสเข้า แม้จะไม่คุ้นชินกับการแสดงความรัก แต่น้ำมนต์ก็ไม่ได้ใสซื่อขนาดที่มองไม่ออกว่าคุณใสคิดจะทำอะไร
แขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแข็งแกร่งยันไว้บนผนัง ล็อกทางหนีของน้ำมนต์ไว้เป็นที่เรียบร้อย ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆ เคลื่อนลงต่ำ
คุณใสจินตนาการเรื่องแบบนี้มานักต่อนัก เขาคิดเสมอว่าหากวันนี้มาถึง จะต้องทำให้น้ำมนต์พอใจที่สุด ต้องอ่อนโยนให้มาก เอาใจให้มาก และเย้ายวนให้มาก ทว่าด้วยท่าทางตื่นกลัวของน้ำมนต์ทำให้คุณใสเลือกที่จะเปิดเกมด้วยการจูบเบาๆ ที่หน้าผาก ไล่ลงมาที่แก้มและริมฝีปาก ทว่าก่อนที่จะเริ่มสเต็ปต่อไป ฝ่ามือเล็กก็ดันตัวคุณใสเอาไว้
"ฉัน ฉันรู้ว่านายคิดอะไรอยู่ ฉันก็อยากจะให้ความร่วมมือนะ แต่ว่า...แต่ว่า...ฉันไม่เคยศึกษามาก่อนเลยว่าผู้ชายกับผู้ชายจะทำเรื่องแบบนี้กันยังไง...”
ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งขุดหลุมฝังตัวเอง ทั้งน่าอายและน่าขบขัน น้ำมนต์รู้เพียงว่าบนโลกใบนี้เพศเดียวกันก็สามารถทำเรื่องอย่างว่า และสำเร็จความใคร่ร่วมกันได้ ถึงกระนั้นเขาก็ไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งมันจะเกิดขึ้นกับตัวเอง จึงไม่เคยศึกษา และไม่เคยจินตนาการภาพในหัวเอาไว้ การกอดจูบลูบคลำที่ทั้งสองทำร่วมกันมาจนคุ้นชิน คือที่สุดสำหรับสิ่งที่น้ำมนต์คิดเอาไว้ หากเกินเลยไปกว่านั้น มันสมองของน้ำมนต์ก็มืดแปดด้าน
ท่าทางกระอักกระอ่วนของคนรักไม่ได้ทำให้คุณใสรู้สึกโกรธหรือคิดว่าเป็นการตัดอารมณ์หรืออย่างไร หากแต่เขาเข้าใจดี ครั้งก่อนที่คุณใสเกือบควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาคงทำให้น้ำมนต์รู้สึกกลัวกับท่าทีที่ต่างออกไปจากเดิมของตน
แต่แล้วมันสมองที่ทั้งหล่อเหลาและชาญฉลาดของคุณใสก็เกิดไอเดียบรรเจิดขึ้น
ชายหนุ่มไม่รอช้าวิ่งไปฉวยเอาโน้ตบุ๊กที่วางอยู่บนโต๊ะหนังสือแล้วกระโดดขึ้นเตียงอีกครั้ง ก่อนจะกระเถิบไปนั่งเบียดกับคนรักที่กำลังงุนงงกับการกระทำของเขา
คุณใสไม่รอช้า ทันทีที่โน้ตบุ๊กพร้อมใช้งาน เขาก็ค้นหาเว็บหนัง 18+ สำหรับผู้ชายทันที
น้ำมนต์ที่เห็นเช่นนั้นแทบสำลัก เขาตีแขนคุณใสเบาๆ
"นายทำอะไรเนี่ย คนลามก โรคจิต!"
"โรคจิตตรงไหนกัน มันเป็นเรื่องธรรมชาติ อีกอย่างเมื่อครู่นายพูดว่าไม่เคยศึกษาเรื่องแบบนี้มาก่อน...นี่ไง! เรามาศึกษาด้วยกัน"
"ตะ ตะ ตอนนี้เลยเหรอ? แต่ว่ามันดึกแล้วนะ" น้ำมนต์พยายามบ่ายเบี่ยง
"เช้าหรือค่ำก็ไม่เกี่ยวหรอกน่า พรุ่งนี้พวกเราไม่มีเรียน เพราะงั้นยังมีเวลาศึกษาหนังพวกนี้ได้ทั้งคืน"
...ล้อกันเล่นใช่ไหม? ...
"แต่ให้มานั่งดูด้วยกันมันก็..."
"ทำไมล่ะ เราคบกันแล้วนี่ คนรักกันจะดูเรื่องแบบนี้ด้วยกันก็ไม่เห็นแปลก" คุณใสกล่าวอย่างหน้าไม่อายขณะกดเล่นวิดีโอ
"แปลกมากเลยต่างหาก!"
น้ำมนต์ขนลุก ในวิดีโอฉายภาพชายร่างบึกบึนสองคนในห้องเล็ก ทั้งสองเริ่มเล้าโลมกัน
คุณใสตั้งอกตั้งใจเป็นอย่างมาก ราวกับจะจดจำทุกท่วงท่าที่นักแสดงเริ่มบรรเลงรักใส่กัน
"โอ้! ท่านี้ไม่เลว"
ท่ากายกรรมผาดโผนแบบนั้นมันน่าสนใจยังไงกัน!
และแล้วคู่รักทั้งสองคนก็ได้ทำการศึกษาวิธีการร่วมรักระหว่างชายชาย จนได้บรรลุบทเรียนรักร่วมเพศขั้นสูงในคืนเดียว
