กาลเวลาเปลี่ยนผัน ดวงใจราชามังกรจะกลับมายืดผงาดอีกครั้ง ความรักและศรัทธา ปณิธานอันแรงกล้าของพวกเขา จะพาคุณโลดแล่นในโลกแห่งแฟนตาซี
แฟนตาซี,หญิง-หญิง,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นเทียร์นั่งจิตตกอยู่ในห้อง นางยังไม่หายใจหายจากความรู้สึกเสียของรักไป เมย์คอยหาจังหวะคุยเพื่อให้นางรู้สึกดีขึ้นอยู่ตลอด โดยไม่ได้เอ่ยถึงมีอาถ้าซินเทียร์ไม่เอ่ยถึงก่อน และเอ่ยคำพูดปลอบโยนมากมายยามที่ซินเทียร์เพ้อถึงมีอาและตัดพ้อกับตนว่าเป็นความผิดของนางเองทั้งนั้นที่ไม่ได้ดูแลความรู้สึกของมีอาให้ดี
ซินเทียร์ประเมินว่าตัวนางคิดน้อยไปเอง หลายทีที่ซื่อบื้อ
นางคิดดี ๆ ไม่ได้เลยว่ามีอาตามคนท่าทางน่าสงสัยเหล่านั้นไปแล้วจะไปทำเรื่องดี ๆ หรือคนพวกนั้นจะทำให้มีอามีความสุขได้
“ข้าเริ่มรู้สึกว่าไม่ไหวแล้วเหมือนกัน… “ เมย์พึมพำ น้ำตาคลอเบ้า
“เมย์!” ซินเทียร์ตกใจกับน้ำตาของอีกฝ่าย
“เจ้าเอาแต่พูดถึงมีอา เจ้าเองก็กำลังมองข้ามความรู้สึกของข้า”
“อะไร ข้ามองข้ามอะไรไปอีก” ซินเทียร์กังวล
นางคิดว่าเมย์คงจะไม่ทำเรื่องน่ากังวลเหมือนกับมีอาที่ตามคนแปลกหน้าหายไปจากนางตลอดกาล แต่ก็ไม่ไว้ใจว่าถ้าเมย์คิดว่านางละเลยที่จะใส่ใจเหมือนกับมีอาแล้ว เมย์จะไม่ตีตัวออกห่างตนไปอีกคน
“ก็ข้ารักเจ้าอย่างไรล่ะซินเทียร์”
“อ๋อ ข้ารู้…”
มือของเมย์คว้าใบหน้าของซินเทียร์ไว้ แล้วจุมพิตที่ริมฝีปาก
“ข้ารักนาง ข้าจะอยู่ข้างเจ้า” เมย์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เราจะร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน”
เมย์กดหน้าลงมาจูบซินเทียร์อีกครั้ง
“อุ๊ย...ทำอะไรของเจ้า เมย์” เบลออกมาเแซว
“ถ้าคุณหนูชอบแบบนี้ข้าก็ขอยอมรับเรื่องเช่นนี้ได้” อีฟริตพึมพำให้รู้ว่าตนก็อยู่เป็นสักขีพยานด้วย
“นี่!! เมย์ทำอะไรของเจ้าล่ะเนี่ย” ซินเทียร์ตกตะลึงพรึงเพริด
“จะปฏิเสธข้าไหม” เมย์ถามด้วยสายตาเอาจริงเอาจัง
“ไม่ คือ… ถึงข้าเองจะชอบเมย์เหมือนกันก็เถอะ ตะ… แต่ว่า บะ...แบบนี้มันจะไม่เร็วไปเหรอ” ซินเทียร์หลบตาอย่างเขินอาย
“ไม่หรอก สำหรับข้าถือว่าช้าไปด้วยซ้ำ” เมย์ยิ้มออกมา
ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้น ขัดจังหวะการสานสัมพันธ์ลึกซึ้งของเมย์และซินเทียร์
“เฮ้...อ้าว มีแขกด้วยเรอะ” อาจารย์ฟลูเอโกเลออนเปิดประตูเข้ามา เมย์เด้งกายออกห่างจากซินเทียร์กะทันหัน ทั้งหน้าและหูของซินเทียร์ก็ยังแดงไม่เลิก อาจารย์ย่นคิ้ว ดูเหมือนตระหนักว่าตนเองเข้ามาผิดจังหวะ “ขอโทษที่เข้ามากะทันหัน แต่ข้ามีเรื่องต้องพูด เรื่องที่จะบอกเกี่ยวข้องกับมีอา เรารู้แล้วว่านางหนีไปกับเหล่าสี่เศียรมาร พวกเจ้าสองคนมาด้วยกันหน่อย”
เมย์กับซินเทียร์มองหน้ากัน ซินเทียร์ดีใจที่ได้ยินเกี่ยวกับมีอา
“ไปไหน… ไปกัน” เมย์พยักหน้าให้ซินเทียร์สบายใจว่าทางเมย์เองจะสนับสนุนอย่างเต็มกำลังในสิ่งที่ซินเทียร์ต้องการ และเมย์เองก็เห็นมีอาเป็นพวกของพวกนางทั้งสองคน
หลังจากแจ้งกับเมอรินว่าจะออกตามหามีอา กลุ่มของซินเทียร์นำโดยอาจารย์ฟลูเอโกเลออนก็ออกเดินทาง ไล่ตามหลังเหล่าสี่เศียรมารที่ยังเดินทางไปไม่ถึงจุดหมาย ขณะเข้าปะทะกัน ซินเทียร์ก็รู้สึกถึงมีอาได้ และพบว่ามีอาอยู่ในไหที่พวกนั้นพากันขนย้ายกันอยู่
มีอานอนขดอยู่ในที่แคบ ๆ โดยไม่มีสติ และอยู่สภาพกึ่งเป็นกึ่งตาย
รากุที่ยังบาดเจ็บอยู่ถูกซินเทียร์โจมตีด้วยไฟ และแม้ไฟจะถูกทำให้ดับลงแต่ก็ทิ้งความเสียหายไว้ให้ รากุรู้สึกทรมานจนลงไปนอนชักดิ้นชักงอ ยูนิคสกิลไฮรีเจนของรากุไม่ทำงาน หนึ่งในสี่เศียรมารเห็นเพื่อนคลั่งด้วยความเจ็บปวดก็ตัดสินใจช่วยด้วยการตัดแขนของรากุออก
“เวรเอ๊ย...เวร ยายเด็กนั่น บ้าฉิบ” รากุกุมต้นแขนที่มีเลือดไหลโกรก
“แปลกนะ นายมียูนิคสกิลไฮรีเจน แต่ทำไมมันไม่ฟื้นสภาพร่างกายของนายกันนะ น่าสงสัย” เบรนทำได้แต่สงสัย
“น่าจะเพลิงแบบพิเศษ มันช่างคล้ายกับราชามังกรแห่งจุดจบ ข้อมูลมีน้อยมาก รากุ ข้าจะตัดแขนเจ้าทิ้งก่อน เจ้าจะได้ใช้ยูนิคสกิลของนายซะ”
“เอ่อ...เอาไงก็เอา ตัดแม่งเลย เดี๋ยวมันก็งอกเองแหละ อึก”
ฉัวะ!!
ดาบฟันลงไปที่เนื้อ แขนทั้งสองตกลงไปที่พื้นด้วยสภาพกำลังเน่าเปื่อย เมื่อพวกมันหลุดออก ความเจ็บปวดก็ได้หายไป และในเวลาเพียงชั่วพริบตาแขนใหม่ได้งอกออกมาอย่างน่าเหลือเชื่อ แต่ถึงร่างกายจะสมบูรณ์ แต่กำลังของรากุก็อยู่ในช่วงถดถอย พลังเวทเป็นปริมาณมากถูกใช้ไปเพื่อแลกเปลี่ยนกับแขนทั้งสองนั่นเอง
“เวทราชสีห์เสียงคำรามแห่งพงไพร” อาจารย์ฟลูเอโกเลออนโจมตีอย่างรุนแรงบ้าง
“ไม่เบา ๆ สมแล้วเป็นหนึ่งในสามพี่น้องราชสีห์ ถ้าไม่หลบก็ตายชัวร์”
“ถ้าตายด้วยเวทแค่นี้ สี่เศียรมารก็กระจอกไปแล้ว” ฟลูเอโกเลออนปรามาส
“ไง ยายเด็กตรงนั้น ข้ามีเรื่องต้องจัดการกับแก” รากุมีความแค้นต่อซินเทียร์ “เบรน ไป! ไปจัดการคนอื่น”
“งั้นข้าก็เอายายเด็กผู้อัญเชิญก็แล้วกัน” เบรนเลือกเมย์เป็นคู่ต่อสู้ เขาเบือนหน้ามองอีกหนึ่งในพวก “พวกเจ้าจะสู้กับใครดีล่ะ”
อีกสองคนมองฟลูเอโกเลออน
“นั่นสินะ ต้องเป็นข้าสิ” ฟลูเอโกเลออนแสยะยิ้ม
“สมแล้วเป็นคนที่บ้าบิ่นขั้นสุดจริง ๆ ” รากุมองออกว่าหญิงสาวผู้นำกลุ่มที่อาวุโสสุดนั้นไม่ได้กลัวพวกนั้น
การปะทะกันที่ดำเนินต่อ ต่างฝ่ายต่างงัดเอาเวทมนตร์ทุกแขนงมาใช้เล่นงานคู่ต่อสู้ ถ้าได้รับชมก็ต้องคิดว่าการประมือของพวกเขาช่างดุเดือดซะเหลือเกิน การต่อสู้ระหว่างซินเทียร์กับรากุ ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน แม้รากุจะใช้คาถาลวงตาแต่ไม่ได้ผลกับซินเทียร์ผู้ที่มีอัลติเมทสกิลที่มีชื่อว่าราฟาเอล ราชาแห่งองค์ความรู้ที่คอยคลายเวทลวงตาอย่างต่อเนื่อง
ตอนนี้ซินเทียร์ชักดาบของตัวเองออกมา
“เวทลวงตาห้วงคำลวงแห่งความเพ้อฝัน” รากุใช้เวทลวงตาอีกครั้ง
ซินเทียร์จับได้ว่ามีการโจมตีทางจิตร่วมด้วยขณะที่อีกฝ่ายโผเข้ามา จิตของนางไม่ได้รับความเสียหาย เช่นเดียวกับร่างกาย
“เคียก ๆ แกไม่ได้เก่งอะไรนักหนานี่ กระจอกเสียจริง” รากุพูดปั่นหัว
“แกพูดบ้าอะไรของแกวะ หุบปาก แล้วเอามีอาคืนมาด้วย” ซินเทียร์ตะคอกใส่หน้าของรากุ “กระบวนท่าปราบมังกรรูปแบบที่หนึ่ง ดาบเพลิงราชามังกร”
“เพลิงนี่อีกแล้ว โซลอีทเตอร์ ฮา…!!” เสียงคำรามดังสนั่นมาพร้อมกับรูปลักษณ์ที่เริ่มเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
รากุจงใจใช้มนตราต้องห้าม เขาตั้งใจเปลี่ยนสภาพตนเองให้กลายเป็นอสูรกายที่ไร้สติ มีเพียงแต่สัญชาตญาณแห่งความหิวกระหายอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ที่ต้องทำแบบนี้เพราะไม่เช่นนั้นเขาอาจจะโดนเพลิงของซินเทียร์ให้ต้องเจ็บปวดทรมานอีก เพลิงของซินเทียร์คือสิ่งที่เขาอาจไม่สามารถเอาชนะได้
แต่ซินเทียร์หาได้กลัวรูปร่างที่เปลี่ยนไปเป็นสิ่งน่าเกลียดน่ากลัวได้
นางเคยฝึกกับราชามังกรผู้เป็นพ่อเลี้ยง ยามเขาเปลี่ยนเป็นร่างมังกร แม้ดูสง่าน่าเกรงขามแต่ก็ดูน่าขนพองสยองเกล้ามากกว่า รังสีอำมหิตของมังกรมีพลังน่าประหวั่นพรั่นพรึงอย่างที่รูปร่างพิลึกพิลั่นและพลังที่สัมผัสได้ตรงหน้าไม่อาจไปเทียบเคียงได้
“ฮะ ๆ ๆ แกไม่มีทางรอดได้หรอก แกไม่มีทางจะรอดไปได้” รากุดูเหมือนยังไม่ได้เปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์แบบ
“กระบวนท่าปราบมังกรรูปแบบประสานดาบมังกรผ่าสวรรค์ ย้ากกกกกก”
คมดาบของซินเทียร์ตัดร่างของรากุขาดออกเป็นสองท่อนโดยปราศจากความลังเล รากุร้องออกมาสุดเสียงอย่างเจ็บปวดพร้อมกับเลือดที่ไหลนองออกมาเป็นทางจากร่างท่อนบนและล่าง ด้านอาจารย์ฟลูเอโกเลออนฟันพร้อมกับปล่อยเวทรุนแรงที่สามารถจัดการกับเหล่าสี่เศียรมารทั้งสองที่รุมนางอยู่ลงไปอย่างง่ายดายในจังหวะเดียวกัน
เบรนเห็นท่าไม่ดี คว้าไหแล้วรีบวิ่งหนีไปด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อว่ากำลังแบกไหอยู่
“เวทสามผสาน ลูกศรประกายเพลิงวายุแสงอาทิตย์อัสดงแผลงศร”
ถึงแม้เบรนจะรวดเร็ว แต่เวทรูปแบบใหม่ของเมย์ที่ฝึกกับอาจารย์เอลลี่หนึ่งในคนที่แข็งแกร่งพอกับฟลูเอโกเลออนก็ตามทัน
“บ้าน่า!! นี่มันเวทผสาน ท่านเดียอาโบ ข้าขอโทษที่ทำให้ท่านผิดหวัง อ๊ากกกกกกก”
เอวัง!
กล่าวได้ว่าเหล่าสี่เศียรมารได้พบจุดจบ
จอมมารรับรู้ได้ว่าเสียบรรดาลูกน้องคนสำคัญไป เขารีบมาปรากฏตัวและทำลายไห ก่อนจะอุ้มร่างของมีอาไว้ ตาของมีอาเปิดออก ความอาฆาตแค้นเต็มเปี่ยมอยู่ในดวงตาที่พร้อมจะแผดเผาไอเย็นใส่ผู้ที่นางหวังให้พินาศ นัยน์ตาของนางคือนัยน์ตาแห่งเทพเหมันต์ที่ส่งต่อกันมาในตระกูลราจิน่า
“เอ้า! เจ้าตกเป็นสมุนของข้าแล้ว จงไปลาจากเพื่อนรักของเจ้าซะ”
“ได้สิ เรื่องแค่นี้เอง” มีอากระตุกยิ้ม และขยับจากอ้อมแขนของจอมมารลงมายืนเต็มสองเท้าโดยไม่ต้องให้จอมมารพยุง “ริต้ามาตามคำบัญชาของข้าเดี๋ยวนี้ ซินเทียร์ แกไม่มีทางเข้าใจข้าหรอก ไม่มีทางรู้ว่าการสูญเสียทุกอย่างเป็นอย่างไร เจ็บช้ำแค่ไหน”
“ข้ามาแล้วเจ้าค่ะ” มหาอาวุธปรากฏขึ้น “ตามที่นายท่านเรียก เชิญบัญชาได้เลย”
“มีอา…” ซินเทียร์เรียกชื่อเพื่อนด้วยเสียงแหบสั่น การเห็นริต้าทำให้รู้ว่ามีอาไม่คิดจะเจรจาด้วยเลย และกะจะเล่นงานนางจริงจนถึงแก่ชีวิตได้ “แม้จะต้องหักแขนหักขานาง ข้าจะต้องพานางกลับไปคุยกับข้าให้ได้”
“ให้มันได้อย่างงี้สิ สมแล้วที่แกเป็นตัวตนที่อันตรายที่สุด” มีอายิ้มด้วยแววตาที่ทำให้ซินเทียร์ขนลุก ปากจิ้มลิ้มที่เคยคุยอย่างสนุกสนานและหัวเราะไปกับหลาย ๆ เรื่องด้วยกันตะโกนขึ้น “อาภรณ์เทพเหมันต์”
การฟาดฟันของทั้งคู่ไม่มีการออมมือ เมย์และฟลูเอโกเลออนมองอยู่อย่างห่าง ๆ เพราะรู้สึกว่าการแทรกมือเข้าไปในการประลองกันของสองสาวอาจจะนำผลร้ายให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งถูกเพลี่ยงพล้ำและบาดเจ็บได้ อีกทั้งไม่แน่ใจว่าการเข้าร่วมสู้กับซินเทียร์จะเป็นสิ่งที่ให้คำตอบแน่นอนว่าจะชนะได้
ทั้งสองหญิงแกร่งต่างงัดเอาเวทมนตร์ทุกศาสตร์ออกมา
จี้ที่ซินเทียร์สวมใส่มาโดยตลอด เกิดรอยร้าวจากการปะทะอย่างรุนแรงของคลื่นพลังของทั้งสอง พลังเวทของซินเทียร์ที่ถูกผนึกไว้ในจี้นั้นได้ตื่นขึ้นมา ซินเทียร์รู้สึกได้ถึงพลังที่ท่วมท้นขึ้น ผมที่มีสีดำได้แปรเปลี่ยนเป็นสีขาวราวกับขนนก นางตกอยู่ในโหมดดราก้อนฟอร์ท ร่างนี้ทรงพลังเกินคำบรรยาย
การต่อสู้ควรจะต้องถึงจุดสิ้นสุดได้แล้ว
ในหัวของซินเทียร์ปรากฏภาพความทรงจำดี ๆ เกี่ยวกับมีอา
ซินเทียร์หยุดการโจมตีไปชั่วขณะอย่างสะเทือนใจ นั่นเป็นการเปิดช่องโหว่ที่มีอารอมาตลอด ทางมีอาตวัดเคียวใส่จุดตายของซินเทียร์ที่เปิดให้เห็น แรงเหวี่ยงเป็นไปอย่างรุนแรง สายตาของมีอาเย็นชาจ้องเข้าไปในดวงตาของซินเทียร์
“อย่างแกที่ไม่มีวันเข้าใจ… “ มีอาพูดด้วยตาที่แววโรจน์ “ข้าน่ะต้องเจ็บปวด แต่แกไม่มีทางเข้าใจ”
ซินเทียร์กระอักเลือดออกมาทางริมฝีปาก เมื่อครู่นางเบี่ยงตัวทันและใช้เวทมนตร์ผลักปลายเคียวให้เบี่ยงพลาดเป้า
เคียวของมีอาพลาดจุดตาย แต่ซินเทียร์รู้ดีว่าตนเองได้รับบาดเจ็บสาหัส
“มาเถอะ…” จอมมารเดียอาโบเข้ามาโอบไหล่ของมีอา
“ตอนนี้แกไม่ใช่เพื่อนของข้าแล้ว” มีอาพูดเช่นนั้นเป็นการทิ้งท้าย
“ดะ…เดี๋ยวก่อน อึก ข้ายังสู้ไหว” ซินเทียร์พยายามจะออกเดิน ดาบที่ใช้พยุงตัวยืนไว้ถูกดึงขึ้นจากพื้น
จอมมารเดียอาโบจากไปโดยจุดระเบิดตราที่อยู่บนตัวสี่เศียรมาร เวทเคลื่อนย้ายทำงานขณะที่เขาอยู่ในกลุ่มหมอกควัน เขาหายไปจากตรงหน้าทุกคนพร้อมกับมีอา ทุกคนที่ตกใจกับแรงระเบิดปลอดภัย พวกนางถูกช่วยไว้ด้วยพลังของชายหนุ่มผู้หนึ่ง เมย์ที่ตัั้งสติได้รีบเขย่าร่างของซินเทียร์ที่ยืนนิ่งไม่ไหวติง ซินเทียร์ยังเบิกตากว้างทำสีหน้าถมึงทึงน่ากลัว แต่ว่าไม่มีสติอยู่แล้ว
“จี้ของซินเทียร์ เสียแล้วสินะ” ชายที่เข้าช่วยเหลือพวกนางปรารภขึ้น “มาเถอะ เราต้องกลับไปที่โรงเรียน”
เขาเทเลพอร์ตพาซินเทียร์ เมย์ และฟลูเอโกเลออนกลับมาที่โรงเรียนอาเธอร์ในทันที
“เราต้องรีบรักษาซินเทียร์” ชายหนุ่มปริศนาจับมือเมย์ที่บีบข้างแขนของซินเทียร์ไว้แน่น “นางไม่ได้สติ บาดเจ็บสาหัสมาก”
