กาลเวลาเปลี่ยนผัน ดวงใจราชามังกรจะกลับมายืดผงาดอีกครั้ง ความรักและศรัทธา ปณิธานอันแรงกล้าของพวกเขา จะพาคุณโลดแล่นในโลกแห่งแฟนตาซี
แฟนตาซี,หญิง-หญิง,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ในเรือโจรสลัดวาฬดำ ซินเทียร์และพวกต่างก็ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี ส่วนหนึ่งคงเพราะลูกเรือรู้ว่าพวกเขามาจากโรงเรียนเวทมนตร์ของราชาอาเธอร์ กัปตันของกลุ่มโจรสลัดวาฬดำเคยได้รับการช่วยเหลือจากราชาอาเธอร์ในสมัยที่ตนยังหนุ่ม และภารกิจต่าง ๆ ของราชวงศ์ก็ทำให้พวกเขายังคงติดต่อกันอยู่บ่อยครั้ง
กัปตันเรือได้พูดถึงชายคนหนึ่งที่เป็นทหารรับจ้าง เขาได้ชื่อว่าเป็น “สหายลับฝีมือ” ของราชาอาเธอร์ นามของเขาคือ “ซีโร่ อสูรกายสีชาด” ฝีมือในการต่อสู้ของคนผู้นี้ทั้งดุดัน และเพลงดาบของเขาเหมือนกับการร่ายรำของยมทูต
ทั้งราชาอาเธอร์และซีโร่ พูดได้ว่าเป็นคู่หูที่เข้าขากันเป็นที่สุด
เมื่อเมย์ได้ยินชื่อของซีโร่ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นตื่นเต้น เพราะพวกเขาก็เคยเจอกันแล้ว แถมนางยังได้ข่าวจากครอบครัวมาก่อนด้วยว่าพี่สาวของนางได้เป็นลูกศิษย์ของชายคนที่ว่า
“ชายที่มีชื่อว่าซีโร่ เป็นคนที่สุดยอดกว่าที่คิดเอาไว้จริง ๆ นะคะ”
“ข้าไม่เคยได้ยินราชาอาเธอร์ชื่นชมผู้ใดเหมือนคน ๆ นี้มาก่อน”
“นั่น อาจารย์ของพี่สาวข้าเอง และก็เป็นคนที่ช่วยพัฒนาฝีมือดาบของซินเทียร์เพื่อนข้า” เมย์เปิดเผยที่มาของความกระตือรืนร้นเป็นพิเศษที่ได้รู้ถึงเรื่องของซีโร่
“โอ้ โลกกลมเหลือเกิน ข้าอาจจะเคยพบพี่สาวเจ้าด้วย ถ้าใช่ล่ะก็ ตามที่ข้าจำได้ เขาสองคนเป็นคู่หูที่เข้ากันได้อย่างไม่น่าเชื่อ” กัปตันมองแบบสำรวจตรวจตราเมย์ “แต่พี่สาวเจ้าต่างจากเจ้า การต่อสู้ของเจ้านั้นช่างดุดันเหลือเกิน”
“เมย์ ข้าชักง่วง ๆ แล้วสิ พวกเราก็ไปพักผ่อนกันเถอะ พรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้านะ”
ซินเทียร์ไม่ได้อยากแกล้งตัดบท นางรู้สึกเพลียจริง ๆ
“จ้าที่รัก ฝันดีนะคนดี” เมย์กระโดดหอมแก้มซินเทียร์
“อะแฮ่ม!! แหมพวกเจ้าเป็นคู่รักกันรึ” กัปตันหรุบตาลง “หวานเสียจริง เฮ้อ ข้าชิงไปนอนก่อนดีกว่า”
เรือโจรสลัดวาฬดำหยุดจอดเทียบท่าเรือที่อาณาจักรซากุระ ชายคนหนึ่งยืนคุมเชิงอยู่ที่ท่าเรืออยู่แล้ว เมื่อเขาเห็นหน้าของเมย์ก็เขม่นมองแล้วก็วิ่งกระโจนเข้ามาหา ซินเทียร์ที่เห็นคนแปลกหน้าจู่ ๆ ก็วิ่งตรงเข้ามา นางตกใจ เลยเผลอง้างกำปั้นแล้วปล่อยออกไปกระแทกเข้าเต็มหน้าอีกฝ่ายอย่างแรง
ยังโชคดีที่เจ้าตัวไม่ได้ใช้เวทมนตร์ดราก้อนสเลเยอร์ของนาง มิเช่นนั้นคงมีคนตาย
“หยุดก่อน… “ เมย์เข้ามารั้งซินเทียร์ไว้ “นี่คือน้องชายของข้าเอง”
“น้องชาย!” ซินเทียร์กับบาเร็ตต้าตกใจ
“เอิ่ม…ขอโทษทันมั้ยเนี่ย” ซินเทียร์ถึงกับหน้าถอดสี
“ท่านพี่ ไม่ได้เจอกันนาน” น้องชายคุยกับซินเทียร์เมื่อพี่สาวช่วยพยุงตัวยืนขึ้น แล้วสายตาของเขาก็ประสานกับซินเทียร์ “ไม่รู้แม้กระทั่งท่านมีน้องชาย อย่างนั้นคงไม่รู้ฐานะจริงของท่านด้วย”
“เอ่อ…”
“ฐานะที่แท้จริงอะไรกัน” บาเร็ตต้ามองไปที่ดวงหน้าของเมย์อย่างซุกซน “ปกปิดอะไรไว้กันนะ บาเร็ตต้าผู้นี้อยากรู้มาก ๆ “
“เอาไว้เล่าให้ฟัง ข้าหิว หาร้านนั่งกินอะไรกันก่อน”
เมย์แนะนำร้านอาหารแห่งหนึ่งพร้อมกับบอกให้ทุกคนตามนางไป ทางซินเทียร์เหลือบสายตาดูน้องชายของเมย์ พบว่าใบหน้านั้นคล้ายคลึงกับเพื่อนของนางเป็นอย่างมาก
“เอาละ… “ เมย์นั่งลงที่โต๊ะตัวหนึ่ง นำให้ทุกคนนั่งตาม “อย่างที่ทุกคนรู้นะ ความฝันของข้า ข้าอยากจะเป็นผู้อัญเชิญที่เก่งกาจที่สุดในโลก…”
ด้วยความฝันของนางมันขัดกับความต้องการกับทางบ้าน เมย์ต้องหนีออกจากบ้านด้วยหัวใจที่เหนื่อยล้าเหลือทน แถมฐานะของนางเป็นถึงเจ้าหญิงของอาณาจักรซากุระแห่งนี้
“เมย์ เป็นเจ้าหญิงด้วยเหรอ”
“นึกว่ามีแค่มีอาคนเดียวที่เป็นเจ้าหญิงงั้นเหรอ” เมย์อ่านเมนูด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยน
“เจ้าหญิงถึงสามคน” ซินเทียร์เผลอพึมพำ
“สาม…” เมย์จับคำได้
“ไม่มีอะไร” ซินเทียร์รีบกลบเกลื่อน
สามคนที่ว่า นอกจากนับมีอาและเมย์ ซินเทียร์ได้นับตัวเองเข้าไปด้วย แต่นางก็พลันสงสัยว่าเจ้าหญิงที่แผ่นดินและราชายังไม่รับรู้ได้ว่ามีตัวตนอย่างนางจะนับฐานะได้ด้วยอย่างนั้นหรือ
ซินเทียร์ไม่ได้รับรู้เลยว่าราชาคูกะรู้จักกับนางแล้ว และให้คนติดตามนางเพื่อให้การอารักขาในฐานะที่นางเป็นเจ้าหญิงของพวกเขา
เหล่ามังกรต่างตื่นจากการจำศีลในเวลาไล่เลี่ยกันโดยมิได้นัดหมาย นี่ไม่ใช่การตื่นชั่วครั้งคราวเพื่อทำธุระ แต่พวกเขาตื่นตัวอย่างเต็มที่ด้วยรับรู้ถึงภัยร้ายบางอย่าง การตื่นนี้ถือว่าพวกเขาได้ออกจากการจำศีลก่อนกำหนด ขณะเดียวกันพวกสัตว์ป่าต่างก็หนีบางอย่างอย่างแตกตื่นและหวาดกลัว เผ่าครึ่งคนครึ่งสัตว์ก็มีการเคลื่อนย้ายเป็นกลุ่มคล้ายกับกำลังอพยพครั้งใหญ่ ผู้คนที่อยู่ละแวกป่าหรือหาของป่าจับสังเกตพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของสัตว์ได้ก่อน
มหาจอมเวทเมอรินรับรู้ถึงภัยที่ร้ายกาจเช่นกัน เขาจึงเดินทางไปเข้าเฝ้าราชาอาเธอร์โดยทันที
จี้ของซินเทียร์ที่สวมใส่มาตลอด เดิมทีก็มีรอยร้าวมาตั้งแต่แรกหลังจากการต่อสู้ระหว่างซินเทียร์กับมีอา
ตอนนี้ก็บังเอิญแตกออก พลังไหลทะลักออกมาทำให้ซินเทียร์หมดสติลง
ผู้คนรอบข้างเข้ามุงดู แต่ต้องเว้นระยะเพราะโดนพลังของซินเทียร์กระแทกใส่ถ้าเข้าใกล้เกินไป ส่งผลให้หลายคนที่ไม่ทันระวังในทีแรกได้รับบาดเจ็บจนถึงขนาดกระอักเลือดออกมา เมย์ต้องกางอาณาเขตทันทีที่วิเคราะห์สถานการณ์ได้ นางต้องการป้องกันไม่ให้ประชาชนโดนลูกหลงได้
อัลติเมทสกิลราฟาเอลที่ซินเทียร์ถือครองอยู่ได้ทำการสร้างวงจรกระแสเวทขึ้นมาใหม่
“ขอแจ้งเตือน อันตราย!! พลังเวทที่ไหลออกมาเป็นอันตรายต่อผู้ใช้มากไป” อัลติเมทสกิลราฟาเอลประกาศการทำงาน “ขอสร้างวงจรเวทขึ้นมาใหม่เพื่อให้ไม่เป็นอันตรายต่อภาชนะ เริ่มกระบวนการสร้างวงจรเวทขึ้นมาใหม่”
ฉุกละหุกแต่ว่าทันกาล!
ซินเทียร์ถือว่าเฉียดตาย นางรอดชีวิตมาอย่างหวุดหวิดจากพลังมหาศาลของตนเอง
เมื่อจ้องดวงตาของมีอา จะพบว่าเกล็ดน้ำแข็งเพิ่มจำนวนขึ้น ตอนนี้เพิ่มเป็นสองกลีบแล้ว และคงจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จอมมารเดียอาโบยินดีกับพัฒนาการของมีอาที่ก้าวกระโดดเป็นอย่างมาก เขามองอย่างชื่นชมนาง ในใจคิดเหมาว่านางคือผลงานที่เขาสร้างขึ้นมา
“ช่างวิเศษเสียจริง ดวงตาของท่านมีอาช่างดูเย็นชาและทำให้ข้าหวั่นไหว ได้โปรดเหยียบย่ำข้าที” ความงดงามทั้งจากรูปโฉมประกอบกับดวงตาที่น่าหลงใหล ความเข้มแข็งของมีอามีเสน่ห์จนจอมมารเดียอาโบไม่อาจห้ามใจ เขาพลั้งเผลอลุ่มหลงนางเข้าแล้ว
“หุบปากเน่าๆ ของแกไปซะ”
“อ่า…ข้าไม่เหมือนเดิม ข้าอ่อนไหวกับท่าน” จอมมารเดียอาโบสื่อสารความรู้สึกนึกคิดอย่างไม่เขินอาย
“หุบปากซะ!” มีอาถลึงตาใส่
จอมมารเดียอาโบแย้มรอยยิ้มออกมา ก่อนจะใช้พลังเพื่อเข้าสู้กับมีอา
“ยิ่งข้าอ่อนไหว ถ้าไม่ได้ครอบครอง ข้าก็จะยิ่งอยากฆ่าสิ่งนั้นแทน” เขาอธิบายสิ่งที่น่าจะเป็นจุดอ่อนและความน่ากลัวของตน
มีอาไม่โต้กลับเป็นคำพูด นางเพียงตอบโต้กลับการจู่โจม
พลังมหาศาลของซินเทียร์ที่ระเบิดออกสร้างความระส่ำระส่ายกับผู้คนและสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ ที่สามารถรับรู้ถึงกระแสพลังได้ เพราะมันเหมือนกับคลื่น กระเพื่อมเบาในระยะที่ไกลออกไป แต่เจ้าของพลังอันยิ่งใหญ่ไม่ได้รับรู้ถึงอิทธิพลของเหตุการณ์ที่นางเป็นต้นเหตุ
ซินเทียร์หมดสติไปนาน เมื่อได้สติขึ้น ก็พบว่าพลังมีความเสถียรมากขึ้น พลังเวทยังเพิ่มมากขึ้นกว่าแต่ก่อนด้วย
เมื่อเมย์รู้ว่าซินเทียร์ปลอดภัย ได้สติขึ้นมา นางก็รีบรุดมาหา ผ่านประตูเข้ามาก็พุ่งเข้าโผกอด
“ซินเทียร์… ข้านึกว่าเจ้าจะหลับตลอดกาลเสียแล้วสิ ข้าเป็นห่วงมากเลย” เมย์ร้องไห้กระซิก ฟุบใบหน้ากับไหล่ของซินเทียร์
“โอ๋ ๆ อย่าร้องเลยนะเมย์” ซินเทียร์กอดตอบ รับรู้ถึงความรักและห่วงใยที่อีกฝ่ายมีให้ “ข้าแข็งแรงดี แข็งแรงมาก”
“งั้นเหรอ…
“ เมย์ขยับออก ใช้มือเช็ดน้ำตา “ก็ดีแล้ว ดีแล้วจริง ๆ “
