ที่เขาว่ากันก็คงจะจริงที่เวลาผู้หญิงทะเลาะกันก็ไม่พ้นทะเลาะกันเรื่องผู้ชาย ไม่ว่าใครก็เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้นแหละ ต่อให้เป็นเพื่อนรักกันก็ตาม
รัก,ดราม่า,วัยว้าวุ่น,ครอบครัว,ไทย,Plotteller,พล็อตหาเรื่องครั้งที่1,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ที่เขาว่ากันก็คงจะจริงที่เวลาผู้หญิงทะเลาะกันก็ไม่พ้นทะเลาะกันเรื่องผู้ชาย ไม่ว่าใครก็เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้นแหละ ต่อให้เป็นเพื่อนรักกันก็ตาม
ผู้แต่ง
กณิกา
เรื่องย่อ
ไลลา : คนหนึ่งเขาชั่งดีกับฉันจะทิ้งลงยังไง คนหนึ่งเคยทิ้งไปแต่รักไม่เคยจางหาย
มิโน่ : คุณเคยทำลูกโป่งหลุดมือไหม ตอนนั้นคุณ โทษอะไร โทษสายลมที่พัดแรงไป หรือ โทษมือเราที่จับมันไม่แน่น พอ
เฌอรีน : สิ่งที่ฉันอยากได้ไม่ใช่แค่ตัวนายแต่ฉันอยากได้ใจของนายด้วย
ไลลา เฌอรีน มิโน่ ทั้งสามเป็นเพื่อนรักกัน และมันควรจะแบบนั้น ถ้าหากคนใดคนหนึ่งไม่เกิดคิดเกินคำว่าเพื่อน พวกเขาทั้งสามจะสามารถรักษาความเป็นเพื่อนไว้ได้รึเปล่า....
"ไลลา"เสียงของเฌอรีนกระซิบเรียกฉัน สายตาของเธอหันไปมองมิโน่ว่าได้ยินเธอรึเปล่า
"อะไรหรอ...เฌอรีน" ฉันกระซิบถามกลับไป
"วันนี้วันเกิดมิโน่ใช่ป่ะ"เฌอรีนถาม
"อืม..ใช่ ทำไมหรอ" ฉันถามเฌอรีน
"ไปหาของขวัญให้มิโน่กัน"เฌอรีนชวน
"ฉันเตรียมไว้แล้ว"ฉันบอกเฌอรีน
"เร็วจังเหะ..."เฌอรีนพูด ฉันได้แต่นั่งอมยิ้มกับตัวเอง
"งั้น...ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ"เฌอรีนพูดพร้อมกับทำท่าทางออดอ้อนอย่างน่ารัก
"แล้วจะไปยังไง...ถ้ามิโน่รู้เดี๋ยวก็ไปด้วยอีกล่ะ"เพราะไม่ว่าฉันจะไปไหนมิโน่มักจะติดตามไปทุกที่
"ก็อย่าบอกสิ...เดียวฉันจัดการเอง" เมื่อเฌอรีนเห็นฉันทำหน้าสงสัยอย่างไม่เข้าใจ
"นี่...มิโน่นายจะจัดปาร์ตี้วันเกิดที่ไหนหรอ" เฌอรีนถามมิโน่
"รุ่นพี่ฉันจะพาไปเลี้ยงที่ ST ผับนะ"มิโน่ตอบ
"ดีเลย...ตอนนี้ฉันกับไลลายังไม่มีชุดสวยๆ ใส่เลยอ่ะ งั้นฉันกับไลลาไปช้อปปิ้งก่อนนะ" พูดจบเฌอรีนก็ลากฉันออกจากห้องเรียนทันที
เสียงมิโน่ร้องเรียกบอกให้รอก่อน แต่เฌอรีนก็ไม่รีรอรีบพาฉันเดินออกมาจนถึงหน้ามหาลัย
"แล้วเราจะไปกันยังไงล่ะ"อย่างน้อยถ้ามิโน่ไปด้วยก็จะได้มีคนพาไปเพราะเขามีรถ
"เดี่ยวฉันโทรบอกพี่ชายฉันมารับดีกว่า"เฌอรีนบอก
"นี่แกมีพี่ชายด้วยหรอ...ฉันไม่เห็นจะรู้เลย"ฉันถามด้วยความสงสัย เพราะเฌอรีนเป็นลูกคนเดียวของบ้าน
"ลูกพี่ลูกน้องนะ...พี่ชายฉันหล่อมากเลยนะจะบอกให้ ระวังแกจะหลงเสน่ห์พี่ฉันเขาล่ะ" เฌอรีนบอก ฉันยืนยิ้มขำๆ กับคำพูดอวดสรรพคุณความหล่อของพี่ชายซะเวอร์เชียว
"ตอนนี้เฌอรีนอยู่หน้า มอ.ค่ะ มารับไปช้อปหน่อยสิ" เฌอรีนพูดพร้อมกับทำเสียงออดอ้อนให้กับคนในสาย
"น่ารักที่สุด...เดี๋ยวจะติดต่อสาวๆ สวยๆ ให้เป็นการตอบแทนนะคะ" ฉันยืนดูเฌอรีนคุยโทรศัพท์ก็อดกำกับท่าทางของเพื่อนไม่ได้ ถ้าผู้ชายคนไหนเจอยัยเฌอรีนอ้อนแล้วละก็หลงทุกราย
"เรียบร้อย" เฌอรีนหันมาบอกฉัน
"แล้วพี่แกเขาไม่ทำงานทำการหรอ..."ฉันถามเฌอรีน จะมีสักกี่งานที่ทำให้คนเรามีเวลาว่างมากพอที่จะออกไปไหนมาไหนได้อย่างใจคิด
"จะทำไม่ทำพี่ฉันก็ไม่อดตายหรอก...เพราะว่าเขาเป็นเจ้าของค่ายเพลงชื่อดังเชียวนะ อิสระจะตาย"เฌอรีนพูดอย่างชื้นชม
"หรอยะ"ฉันอดแหวะเพื่อนไม่ได้ ไม่รู้จะอวยอะไรกันนักหนา เฌอรีนยักไหล่แบบกวนๆ ใส่ฉันหนึ่งที ฉันก็ได้แต่ส่ายหน้าขำกับท่าทางของเพื่อน
ยืนรอสักพักก็มีรถหรูสีน้ำเงินคันหนึ่งมาจอดตรงหน้าฉันกับเฌอรีน เฌอรีนรีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งข้างคนขับ ฉันก็เปิดประตูไปนั่งที่เบาะด้านหลังเฌอรีน