ที่เขาว่ากันก็คงจะจริงที่เวลาผู้หญิงทะเลาะกันก็ไม่พ้นทะเลาะกันเรื่องผู้ชาย ไม่ว่าใครก็เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้นแหละ ต่อให้เป็นเพื่อนรักกันก็ตาม
รัก,ดราม่า,วัยว้าวุ่น,ครอบครัว,ไทย,Plotteller,พล็อตหาเรื่องครั้งที่1,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไลลา
ครบสามวันที่ฉันไม่รับงานร่องรอยจากคนใจร้ายหายไปหมดแล้ว เขาไม่โพล่หน้ามาให้เห็นเลย แล้วฉันจะนึกถึงเขาทำไมเนี้ย เขาไม่มากวนก็ดีแล้วนิ
ติ่งต่อง...
ใครมาแต่เช้าหรือว่าเขาจะมา ฉันรีบเดินตรงไปที่ประตู เปิดประตูต้อนรับแขกผู้มาเยื่อน
“หายไปไหนมา” ฉันพูดขึ้นทั้งที่ยังไม่ทันมองหน้าแขก
“ก็ไปทำงานสิครับ ถามแปลกๆ” อ้าว ไดมอนด์เองหรอ ฉันทำหน้าตกใจเล็กน้อย
“แล้ววันนี้ไม่ทำรึไง” ฉันถามน้องชายเมื่อเดินเข้ามาในห้องแล้ว
“ทางค่ายให้พักผ่อนสองอาทิตย์น่ะ” ไดมอนด์บอก
“แล้วของที่มอนด์ให้ไปเอาอยู่ไหนล่ะ” พูดขึ้นมาก็ดีล่ะ
ฉันเดินไปหยิบถุงกระดาษสีดำออกมาโยนให้ไอ้น้องบ้าทันที
“เฮ้ยย เดี๋ยวก็พังหรอก โยนมาได้” ไดมอนด์รีบรับของอย่างเร็ว
“แกกลัวอะไรพัง ห๊ะ! ไอ้น้องบ้าใช้ให้พี่ไปเอาอะไรให้ มันน่านัก” ฉันเดินเข้าไปบิดหูไดมอนด์ด้วยความโมโห แกรู้ไหมไอ้มอนด์ว่าพี่แกต้องเจออะไรบ้าง
“โอ๊ยยย พี่ไลลาเบาๆ เจ็บบบ” ไดมอนด์ร้องโอดโอ๊ยย แค่นี้มันยังน้อยไป
“ก็เพราะไอ้ของบ้าๆ นั้น มันทำให้พี่แกโดน...” ฉันต้องชงักคำพูดไว้ทันที
“อะไร” ไดมอนด์เอามือลูบหูปอยๆ
“ไม่มีอะไร” ฉันสะบัดหน้าหนีอย่างหงุดหงิด
“อะไรของพี่เนี้ย มาถึงก็ทำร้ายน้อง” มันยังโอดครวญไม่เลิก
“แล้วแกให้พี่ไปเอาอะไรให้ล่ะ” ฉันเท้าสะเอวถามยังโมโหไม่หาย
“ก็นาฬิกาไง..แล้วก็” ไดมอนด์ทำตาโตทันทีที่นึกอะไรได้
“ไงนึกออกแล้วใช่ไหม” ฉันเสยะยิ้มให้น้องชาย เหมือนพวกฆาตกรโรคจิต
“ก็พนักงานสาวสวยเขาแถมมาให้อ่ะ” ดูมันพูดเข้า
“ออ เดี๋ยวนี้ซื้อนาฬิกาแล้วแถมไอ้ถุงบ้านั้นหรอ ห๊ะ!!” เริ่มจะเจ็บคอล่ะ
“ก็เขาให้ใช้กับเขาแหละ แต่วันนั้นมอนด์ใช้ของตัวเอง” นี่มันพูดอะไรของมันเนี้ย
“ระวังเหอะ! โรคจะถามหา มั่วไปทั่วอ่ะ” ฉันอดแขวะน้องชายไม่ได้
“ไม่มีทางครับ ระดับไดมอนด์ซะอย่างและที่สำคัญไม่ได้มั่วครับ แค่ทั่วถึง” มันพูดเหมือนภูมิใจมากอ่ะ หมั่นไส้
ป๊าบ!!
“โอ๊ยยย พี่ไลลามันเจ๊บบบ” ฉันตบหัวน้องชายไปทีหนึ่ง
หึ! สมน้ำหน้า หมั่นหน้าดี ไดมอนด์ลูบหัวตัวเองยกใหญ่
ฉันกำลังจะเดินเข้าห้องนอนเพื่อไปอาบน้ำเพราะตอนนี้อยู่ในชุดนอนอยู่
ติ่งต่อง!
“เดี๋ยวมอนด์ไปดูให้” ไดมอนด์ลุกขึ้นจากโซฟาเดินไปเปิดประตู
“ไดมอนด์ แกมาอยู่นี้ได้ไง” ฉันต้องชะงักเท้าทันทีที่ได้ยินเสียงของใครบางคน พี่เรย์
“อ้าว มอนด์ต้องถามเฮียมากกว่าว่ามากดกริ่งห้องนี้ทำไม” ไดมอนด์หันมามองฉันด้วยใบหน้าสงสัย ฉันรีบเดินเลี่ยงเข้าห้องนอนไป ก็เขาส่งสายตาดุมาให้ฉันนะสิ ฉันแนบหูกับประตูฟังว่าพวกเขาคุยอะไรกัน
“พอดีว่ากดห้องผิดนะ นึกว่าห้องเฮีย” ฉันแทบขำออกมากับคำตอบของเขา
“ห๊ะ..นี่เวลาเฮียเรย์จะเข้าห้องตัวเอง ต้องกดกริ่งขออนุญาตห้องด้วยหรอ” ไดมอนด์ถามอย่างเหลือเชื่อ
“เออน่า งั้นเฮียไปล่ะ”
“ครับ”
อยู่ดีๆ ฉันก็ยื่นยิ้มอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้าเลย เขาแถไม่เนียนเอาซะเลย
เรย์
ผมเดินกลับเข้ามาให้ห้อง เดินไปมาด้วยความกระวนกระวายใจ ผมลองเงี่ยหูฟังที่กำแพงผนังห้องที่ติดกับห้องไลลา
“ทำไมเงียบจังว่ะ” ไม่ได้ยินอะไรเลย ผมเห็นไลลาอยู่ในชุดนอนด้วยหรือว่าจะ...
ผมกลับมากดกริ่งหน้าห้องไลลาอีกครั้ง
“อ้าว เฮียเรย์มีไรครับ” โล่งอกไดมอนด์มันยังอยู่ชุดเดิม
“คือว่า...เฮียจะถามว่าแกกินข้าวยัง” ผมคิดอะไรไม่ออกล่ะตอนนี้
“ห๊ะ..อะไรของเฮียเนี้ย คนยิ่งง่วงๆ อยู่ เมื่อคืนก็ไม่ได้นอนทั้งคืน” ผมหูผึ่งทันทีที่ได้ยินไดมอนด์บอก
“แกทำอะไร!” ผมเผลอเสียงดังใส่ไดมอนด์อย่างลืมตัว
“นี่เฮียเป็นไรป่ะเนี้ย ที่มอนด์ไม่ได้นอนก็เพราะเมื่อคืนไปเล่นคอนเสิร์ตไง เฮียก็ไปด้วยไม่ใช่เหรอ”
นั้นดิ นี่กูเป็นอะไรว่ะ
“ไม่มีไรแล้วใช่ไหม” ไดมอนด์ถาม
“มะ..มีๆ คือจะคุยเรื่องเพลงอ่ะ” ผมรีบเดินเข้าไปในห้องทันที แต่ก็ไม่เจอไลลาสงสัยอยู่ในห้องนอน
“รีบพูดมาเลยมอนด์จะได้นอน” ไดมอนด์ทำสีหน้าเหนื่อยหนายเต็มทน
“เออ...คือ” จะคุยไรดีว่ะ
แล้วก็มีเสียงประตูห้องนอนถูกเปิดออกมา ผมหันมองด้วยสายตาดุ บังอาจเอาผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ผมเข้าห้องได้ไง ต้องโดนทำโทษ
ไลลาทำเมินใส่เหมือนไม่เห็นว่าผมคาดโทษเธอ อยากลองดีใช่ไหมคนสวย
“ไปทำงานก่อนนะ” ไลลาหันไปบอกไดมอนด์ ทำไมต้องรายงานมัน ทำไมไม่บอกผม
“เย็นนี้กลับบ้านด้วยกันนะ” ไดมอนด์หันไปบอกไลลา ห๊ะ ทำไมต้องกลับด้วยกันว่ะ
“อือ ได้” ไลลาตอบไดมอนด์ โดยที่เธอไม่สนใจผมเลย
ไลลาเดินออกไปแล้ว
“เอ้า ว่าไงเฮียจะคุยไร” ไดมอนด์หันมาถามผมอีกรอบ
“ไม่มีไรแล้วล่ะ เฮียก็ง่วงเหมือนกันไปนอนล่ะ” ผมตบบ่าไดมอนด์สองที พร้อมกับทำท่าหาวนอน ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วนิ
