จากเพื่อนร่วมชั้นที่เคยอยู่โรงเรียนเดียวกันสู่พี่น้องต่างสายเดือด เมื่อความรักต้องห้ามก่อตัวขึ้น ความวุ่นวาย จึงบังเกิด!
ดราม่า,ผู้ใหญ่,วัยว้าวุ่น,อื่นๆ,ตะวันตก,ความรัก,โรแมนติก,นิยายสนุก,นิยายรัก,นิยายชายหญิง,หวาน,18+,โรมานซ์,รักไม่สมหวัง,รักโรแมนติก,รักข้างเดียว,รักวัยรุ่น,ดราม่า,มาเฟีย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ในร้านกาแฟบรรยากาศสบายๆ ไคลิคนั่งอยู่ที่โต๊ะมุมหนึ่งของร้าน กาแฟลาเต้ร้อนวางอยู่ตรงหน้า เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ตรงข้ามกับเขามีเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม
"หน้าตาแกดูสดใสนะไคลิค" เอริคถามขึ้น ทำลายความเงียบ
"เหรอ...ฉันก็รู้ว่าตัวเองตัวเบาๆนะ" ไคลิคตอบเสียงเรียบแต่หน้าดูเจ้าเล่ห์ (ノ⌐■◡■) ノ
"อย่าบอกนะ.....แกไปได้ผู้หญิงที่ไหนมา?" เฮอเรซถามอย่างรู้ทัน
ไคลิคยิ้มกับยกแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม ੧ (ਠ ᴥ ਠ ˵) ノ"ใครๆๆๆบอกเพื่อนหน่อยดิ"เอริคกับเฮอเรซถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
"เดี๋ยวพวกแกก็รู้เอง สักวันนะ"ไคลิคตอบ
"โถ่อะไรวะ เดี๋ยวนะ แกจริงจังเหรอ ผู้หญิงคนไหนที่ทำให้ผู้ชายปากหมาและเย็นชาแบบแกไปหลงเธอได้" ไคลิคส่ายหน้า "ฉันไม่ได้หลงแต่ฉันคลั่งรักเลยแหละ"
"ต้องไปไหว้พระสักหน่อยแล้วล่ะ" เฮอเรสพูด "ไคลิคคลั่งรักสาวจนถอดตัวไม่ได้ นาโอมิที่เคยบอกชอบแกคงหมดหวัง"(＝⌒▽⌒＝)
ไคลิคเงียบไปครู่หนึ่งมองไปทางอื่น เอริคมองหน้าไคลิคแล้วจับสังเกตได้ในทันที(´°_°')
"ผู้หญิงคนที่แกไปเล่นเชอร์รี่ นาโอมิเหรอ?" เอริคถาม
ไคลิคลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที "ไปก่อนนะ พอดีพ่อนัดทานข้าว ไว้เจอกัน"(*＾▾＾*）
เอริคกับเฮอเรสตะโกนเรียกไคลิค "เห้ย ไอ่ไคลิคกลับมาพูดเรื่องนี้ให้จบก่อน!!!"(╯ಠ⌣ಠ) ╯
ร้านอาหาร...
โต๊ะอาหารขนาดใหญ่ถูกจัดเตรียมอย่างประณีตพร้อมด้วยอาหารหลากหลายชนิด บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดแต่แล้วความหวังของเธอก็ได้พังลงเมื่อคนที่อยู่ตรงหน้าของเธอคือไคลิค เพื่อนร่วมชั้นเดียวกันกับเธอที่เคยเรียนด้วยกัน (;´༎ຶٹ༎ຶ')
ความอึดอัดเป็นการพบกันอีกครั้ง นาโอมินั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับไคลิคเขายังคงหล่อเหลา สูงขึ้น ตัวโตขึ้นอย่างมาก ไม่ได้เจอกันมาสิบปีเขากลับเปลี่ยนไปราวกับคนละคน เหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ เธอสงสัยแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก โดยมีพ่อของเขาที่นั่งตรงข้ามกับแม่ของเธอ
นาโอมิรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอเต้นระรัวอยู่ในอก เธอไม่กล้าสบตากับเขาตรงๆ ได้แต่ก้มหน้ามองจานอาหารตรงหน้า มือของเธอสั่นเล็กน้อยขณะที่เธอพยายามใช้ส้อมตักอาหารเข้าปาก แต่ก็แทบจะไม่รู้สึกถึงรสชาติใดๆ(˃̣̣̥⌓˂̣̣̥ㆀ)
ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่ไคลิคอย่างไม่เชื่อสายตา ความเจ็บปวดฉายชัดอยู่ในแววตาคู่นั้น เธอพยายามสะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้ แต่ริมฝีปากที่เม้มแน่นและมือที่กำแน่นใต้โต๊ะบ่งบอกถึงความข่มขื่นในใจ(｡•́︿•̀｡)
ไคลิคเหมือนเขาไม่รู้สึกอะไร นั่งกินข้าวได้ชิลมากๆ เขามองมาทางเธอราวกับจำเธอไม่ได้ยังไงอย่างนั้นก็นะ ผ่านมาตั้งนานใครจะไปจำได้กันล่ะ สายตาของเขาจ้องมองมาที่เธอเหมือนอยากจะฆ่ากันให้ตายยังไงอย่างนั้น เธอไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยนะ พ่อนายต่างหากที่จะแต่งงานกับแม่ของเธอ อย่ามามองหน้าแบบนั้นนะ
"นี่ลูกสาวของคุณยูรา ชื่อนาโอมิ นี่ไคลิค ลูกชายของลุงเอง รู้จักกันไว้นะ" พ่อของไคลิคแนะนำนาโอมิให้รู้จักเขา
"ฉันรู้ว่ามันกะทันหันไปหน่อย แต่ฉันกับคุณยูรา...."เขาเอ่ยขึ้นด้วยเสียงตะกุกตะกัก
"ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นครับ ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว" ไคลิคตัดบทเสียงแข็ง（≧_≦）
"ไคลิค......"พ่อของไคลิคพยายามจะพูดต่อ แต่ถูกเขาขัดขึ้นอีกครั้ง
"ผมขอตัวนะครับ...."เขาลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าเย็นชา・_・
ไม่รอให้ใครพูดอะไรต่อ ไคลิค ก็เดินออกจากห้องอาหารไปทันที ทิ้งให้เธอกับผู้ใหญ่ทั้งสองนั่งนิ่งเงียบอยู่โต๊ะอาหาร นาโอมิวิ่งตามไคลิค ออกมาจากห้องอาหาร เธอตะโกนเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ มีลูกน้องของเขา เข้ามาขวางเธอไว้ เขาหยุดเดินและหันกลับมา ลูกน้องเขาก็เดินออกไปเขามองเธอด้วยสายตาที่เรียบเฉย
"คุณไคลิค..."นาโอมิที่กำลังจะพูดขึ้น...
"มีอะไรอีก! เธอต้องการอะไรจากฉัน เราสองคนไม่เคยรู้จักกัน ไม่น่ามีเรื่องอะไรให้เกี่ยวข้องกันนะ" เขาพูดเสียงเรียบแต่รู้สึกเย็นไปทั้งตัว
เธอโดนสายตาความเย็นชาของเขาอีกแล้วเหรอ(っ ఠ్ఠᗣఠ్ఠc) เธอพูดอย่างลำบาก พยายามกลั้นหายใจเอาไว้
"ฉันรู้ว่าเราไม่ได้รู้จักกัน แต่นายช่วยเลิกประชดประชันก่อนจะได้ไหม"ᕕ༼✿•̀︿•́༽ᕗ
"แม่..แม่ของฉันไม่ได้คิดจะแย่งพ่อของคุณไปจากคุณเลยนะคะ"
ไคลิคมองหน้านาโอมิด้วยสายตาเย็นชา....(◑_◑)
"ผมไม่ได้อะไรหรอก พ่อผมแต่งงานมา4 ครั้ง ได้ นี่คงจะเป็นครั้งที่5 จะห่วงผมเนี่ยควรห่วงแม่ของเธอเถอะ"
ดวงตาคมกริบจ้องมองเธอที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาเหยียดหยาม
"คิดว่าแม่ของเธอจะมาแทนที่แม่ของผมได้งั้นเหรอ?! ถึงแม้แม่ของผมจะตายไปแล้วก็เถอะ" ไคลิคเอ่ยเสียงเย็น
"อย่าฝันหวานไปหน่อยเลย"
นาโอมิกำมือแน่นพยายามสะกดกลั้นอารมณ์โกรธที่กำลังปะทุขึ้นในใจᕦ (ᓀ_ᓂ) ᕤ
"ฉันไม่เคยคิดจะให้แม่มาแทนที่ใครทั้งนั้น แม่แค่ต้องการจะดูแลพ่อของนายวันที่ท่านไม่มีใครก็เท่านั้นเอง" เธอตอบเสียงแข็ง
ไคลิคหัวเราะในลำคออย่างดูถูก "ดูแล?หรือว่าต้องการจะเอาสมบัติของตระกูลผมกันแน่!"
คำพูดของเขาทำให้นาโอมิแทบจะระเบิดอารมณ์ออกมา แต่เธอพยายามระงับสติอารมณ์เอาไว้
"คุณกำลังดูถูกแม่ของฉันอยู่นะ แม่ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น" เธอพูดเสียงสั่น
"แล้วเธอคิดว่าผมจะเชื่อคำพูดของเธออย่างนั้นเหรอ? ผู้หญิงเห็นแก่เงินอย่างแม่ของเธอ ผมเห็นมาเยอะแล้ว"
นาโอมิกำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อ "คุณนี่มัน....."(｀▼´) ψ
"ว่าไงนะ?!" เขาหรี่ตาลง "อยากจะด่าผมนักใช่มั้ย?เอาสิผมไม่ถือสาผู้หญิงอย่างเธอที่ทำอะไรไม่ได้หรอกนะ"(˘◝ ‿ ◜˘)
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆพยายามระงับอารมณ์โกรธเอาไว้凸 (❍◡❍) 凸
"ฉันจะไม่ลดตัวไปทะเลาะกับคนอย่างคุณหรอกนะ ในเมื่อคุณไม่คิดจะเข้าใจก็เชิญตามสบาย เถียงไปก็เท่านั้น" นาโอมิพูดเสียงเรียบ
"แต่ฉันขอเตือนคุณเอาไว้อย่างหนึ่ง อย่าดูถูกคนที่คุณไม่รู้จักดีพอจะดีกว่านะ"
นาโอมิก็หันหลังเดินจากไป ทิ้งให้เขายืนอยู่ท่ามกลางทางเดินด้วยความรู้สึกผิดหวังเหมือนที่เธอเคยโดน เขายังหยิ่งและเย็นชาตลอด ให้ตายเถอะ ไปชอบคนอย่างเขาได้ยังไงกันแต่ก็ยังรู้สึกใจเต้นอยู่ตลอดเวลา
ภายในโรงแรมที่ประดับประดาไปด้วยดอกไม้นานาพันธ์ุ แสงไฟอ่อนๆ ส่องลงพื้นสร้างบรรยากาศอบอุ่นให้โรแมนติกเสียงเพลงบรรเลงเบาๆคลอไปกับเสียงพูดคุยของแขกเหรื่อที่มาร่วมแสดงความยินดีตรงกลางโรงแรมมีแท่นพิธีที่ตกแต่งอย่างสวยงาม
บ่าวสาวทั้งสองยืนเคียงข้างกันด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุขแม่ของเธออยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ส่วนพ่อของเขาอยู่ในชุดสูทสีดำที่ดูสง่างามทั้งคู่ต่างส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความรักให้แก่กัน
นาโอมิยืนอยู่ข้างๆแม่ของเธอในฐานะเพื่อนเจ้าสาว เธอพยายามซ่อนความรู้สึกเจ็บปวด´¯' (͒˃̩̩⌂˂̩̩͒) ･ﾟﾟ･｡เอาไว้ภายใต้รอยยิ้มที่ฝืนออกมาไคลิคยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามในฐานะเพื่อนเจ้าบ่าว เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาที่อ่านไม่ออกพิธีแต่งงานดำเนินไปอย่างช้าๆ คำสาบานรักที่บ่าวสาวกล่าวต่อกันทำให้แขกเหรื่อหลายคนถึงกับน้ำตาซึม
สายตาของนาโอมิมองไปรอบๆมีแต่มาเฟียเต็มไปหมด ทำให้เธอรู้สึกว่าคนที่แม่แต่งงานด้วยนั้นเป็นตระกูลมาเฟียหรือเปล่าเมื่อถึงเวลาสวมแหวนแต่งงานบรรยากาศในโรงแรมก็ยิ่งทวีความโรแมนติกขึ้นไปอีกสายตาเห็นมีชายสองคนใส่ชุดสูทสีดำกระซิบคุยกับไคลิคเขาเลยเดินออกไปจากงาน
นาโอมิไม่ได้อยู่เห็นแม่ของเธอสวมแหวน แต่เธอเดินตามไคลิค ออกมาจากงาน เดินไปข้างหลังของโรงแรมพอจะเดินต่อได้ยินเสียงปืนดังลั่น ทำให้นาโอมิตกใจ(´•̥¬•̥'▼)หยุดเดินทันทีและเสียงของไคลิคก็ดังออกมาจากทางด้านหลัง....
"เก็บกวาดให้เรียบร้อย เผาทิ้งเลยก็ยิ่งดี" เสียงของไคลิคพูดกับลูกน้อง
เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นมา........ミ (☉﹏☉) ミ
"ใครนะ?!"
เธอรีบวิ่งเข้ากลับเข้าไปในงานด้วยสีหน้าตลึง(*⊙ ﹏ ⊙)และรวบรวมสติของตัวเองเอาไว้ พวกเขาคือมาเฟีย แม่แต่งงานกับพวกมาเฟียเหรอ ทำไมกันล่ะ ทั้งที่รู้ว่าเราเกลียดมาเฟียขนาดไหนนะ นาโอมิได้เอาแต่เก็บมันเอาไว้ในใจส่วนที่ลึกที่สุด
หลังจากพิธีแต่งงานเสร็จสิ้นแขกเหรื่อต่างพากันมาแสดงความยินดีกับบ่าวสาว เธอพยายามเก็บอาการโกรธไว้เพราะนี้เป็นงานแต่งงานของแม่ ไคลิคก็เข้ามาในงาน เธอหลีกเลี่ยงการพบหน้ากับเขาแต่ก็ไม่เป็นผล เมื่อเขาเดินมาหานาโอมิด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"ยินดีกับแม่ของเธอด้วยนะที่จับพ่อของผมสำเร็จ" ไคลิดพูดเสียงเรียบ
นาโอมิพยักหน้าตอบรับ แต่ไม่พูดอะไรเลย ~(>_<~)
"เธอเป็นอะไรหรือเปล่า ดูจากสีหน้าเหมือนไม่สบายเลย" เขาพูดต่อ
เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาส่งยิ้มให้เล็กน้อย............
"เปล่า พอดีเจ็บคอเล็กน้อย เลยไม่ค่อยอยากจะพูดกับใคร" เธอตอบเสียงหนักแน่น
"งั้นเหรอ....ก็นึกว่า?!"
"อะไรเหรอคะ?"(⊙_⊙)
มือของเขาจับไหล่ของเธอและเขาก้มลงมากระซิบที่ข้างหูของฉัน.....
"ระวังหน่อยก็ดีนะ......น้องสาว การสอดรู้สอดเห็นเรื่องคนอื่น เธออาจจะตายได้นะ" เขายิ้มให้พร้อมพูดไปด้วยแววตาที่น่ากลัว(^_^)
ฝากกดหัวใจและคอมเม้นบวกเพิ่มชั้นด้วยน้าา ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักทุกคนเลยค่าบ
