"เฮียคีขา...หนูลิสชอบเฮียคีนะ...คิกคิก"
เสียงพูดของอลิสเมื่อตอนบ่ายยังคงก้องอยู่ในหูของเขา คำพูดที่แสนบริสุทธิ์นั้นทำให้หัวใจของคีตะเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีเด็กผู้หญิงคนไหนมาชอบเขาในวัยเพียงเท่านี้
รัก,ครอบครัว,จีน,ดราม่า,ไทย,เมียเด็ก,คลั่งรัก,มาเฟีย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
" เฮียคีขาาาา หนูลิสมาแย้ววววววววววว อิอิ "
สาวน้อยตัวเล็ก ตาโตแก้มป่อง ยิ้มจนตาหยี่ ในมือยังถือถุงขนมอยู่ วิ่งมาหาคีตะ
เด็กหนุ่มรุ่นพี่ที่มาเยี่ยมพร้อมครอบครัว
ทันทีที่คีย์ตะเปิดประตูลงมาจากรถ ยัยหนูตัวน้อยแก้มป่องก็รีบวิ่งมารับ
" ว่าไงครับ ตัวเล็ก "
" หนูลิสคิดถึงเฮียคีมากๆเย้ยยยนร้าาา มีหนมมาฝากด้วย "
คนตัวเล็กพูดพลางชูถุงขนมในมือยื่นมาให้เฮียคีย์ของเขาด้วยใบหน้าที่แสนน่ารัก
คีตะ เด็กชายอายุ 13 ขวบ ที่เป็นลูกชายคนโตของ คณิน กับ โรส
เจ้าของกิจการรีสอร์ทและสวนส้มเขียวหวานที่ใหญ่เป็นอันดับ 1 ของประเทศ
เป็นตระกูลที่มีอิธิพล
อลิส เด็กน้อยแก้มป่องเจ้าของรอยยิ้มหวาน อายุ 6 ขวบและเจ้าของหัวใจของหนุ่มน้อยคีตะ
ลูกชายเพื่อนสนิทของ ภูผา กับ ลดา พ่อและแม่ของยัยตัวเล็กน่ารักน่าเอ็นดู
" ไงคะสาวน้อยของม๊า "
โรสทักทายเด็กตัวน้อยลูกสาวของเพื่อนสนิทที่เธอรักและเอ็นดูเหมือนลูก
" คิดถึงแต่เฮียคี ไม่คิดถึงม๊าหรอ น้อยใจแล้วนะ "
" โอ๋ๆ นร้าาา หม่าม๊า หนูลิสก็คิดถึงหม่าม๊าด้วยย อิอิ "
อลิสพูดพลางหัวเราะคิกคัก อย่างน่าเอ็นดู
" มาถึงกันแล้วหรอ ฉันเตรียมอาหารไว้รอแล้ว เข้าไปในบ้านกันเถอะ "
ลดากล่าวทักทายเพื่อนสนิทที่พึ่งมาถึงแและช่วยกันถือของที่โรสซื้อมาฝากเข้าไปในบ้าน
" ไงมึง "
ภูผาเอ่ยทักคณิน มาเฟียหนุ่มเพื่อนรัก
โดยที่เขาพยักหน้ารับคำทักทายของเพื่อน
และชวนกันเดินเข้าไปในบ้านตามหลังสาวๆที่เดินนำไปก่อนหน้านี้
" เฮียคีขา แล้ว คาน่าละคะ ไม่มาด้วยหรอ "
อลิสว่าพลางทำคอเอียงด้วยความสงสัยที่ไม่เห็น คาน่าเพื่อนสาวตัวน้อยของเธอ
" คาน่าไม่ได้มาครับ เราเข้าไปในบ้านกันกันนะ เฮียหิวแล้วเนี่ย "
คีตะพูดพร้อมกันจูงมือตัวเล็กเดินไปหาผู้ใหญ่ที่จัดอาหารรออยู่ภายในบ้าน
ทั้งสองครอบครัวทานอาหารและพูดคุยกันด้วยความอบอุ่น ภายในบ้านสวนของครอบครัวภูภา
ที่มีการ์ดคอยรักษาความปลอดภัยให้นับสิบคน
" เฮียคีขา หนูลิสง่วงแย้ว "
คนตัวเล็กพูดพรางขยี้ตาเบาๆ เพราะความง่วง
" กินอิ่มก็จะหลับเลยหรอตัวเล็ก "
เด็กหนุ่มยิ้มและจิ้มแก้มป่องๆของเด็กน้อยตรงหน้าด้วยความเอ็นดู
สายตาที่อ่อนโยนมองดูใบหน้ากลมๆ แก้มยุ้ยๆ แล้วยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน
" งั้นเดียวเฮียพาไปนอนนะครับ "
เด็กน้อยพยักหน้างึกๆ ตอบรับอย่างว่าง่ายเพราะ กินอิ่มก็ต้องนอนหลับ
" ม๊าลดาครับ ผมขอพาน้องลิสเข้านอนนะครับ ตัวเล็กง่วงแล้วครับ "
" ได้ครับคี ม๊าฝากน้องด้วยนะ หนูลิสง่วงแล้วก็นอนนะคะอย่างอแงกับเฮียคีนะ "
อลิสหันหน้ามามองหน้าแม่แล้วอ้าปากหาว เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนในบ้าน
เพราะความน่ารักน่าเอ็นดู
" ปะ เฮียพาไปนอนครับ "
คีตะเดินจูงมืออลิสขึ้นไปนอนในห้องพักชั้นบนของบ้าน
" น่ารักจัง หนูลิสเนี่ยทำให้ได้เห็นตาคีในมุมที่ไม่ค่อยได้เห็นเลยนะ "
โรสพูดขึ้นมาแล้วยิ้มเมื่อเห็นลูกชายที่เป็นเด็กค่อนข้างเงียบและไม่ค่อยพูดคุยหรือสนใจคนอื่น
แต่กลับกันเมื่อมาที่บ้านสวนแล้วได้เจอหนูลิสทีไร
เด็กชายที่เคยเย็นชาก็เปลี่ยนเป็นเด็กยิ้มง่ายและอ่อนโยน
ทุกคนต่างยิ้มเห็นด้วยกับโรส
" ท่าทางจะต้องรีบจองไว้ให้ตาคีแล้วแหละ แก้มป่องขนาดนี้เดียวโดนแย่งไปแย่เลย "
คณินพูดสมทบกับภรรยา เมื่อเห็นความน่ารักและอบอุ่นของเด็กทั้งสองที่อยูด้วยกัน
" ลูกกูพึ่ง 6 ขวบ มึงจะรีบจองไปไหน "
ภูผาพูดดักทางเพื่อนสนิทเพราะห่วงลูกสาวตัวน้อย
" ยังไงลูกมึงก็ต้องเป็นลูกสะใภ้กูแน่ๆ กูมั่นใจ "
" ไอ้คณิน มึงนี่มันกวนประสาทกูจริงๆ "
ทั้ง โรส และลดา ต่างหัวเราะให้กับท่าทางของสามีที่ทะเลาะกันเป็นเด็กๆ
" ลิสนอนแย้วน้าาาาาา ง่วง "
อลิสพูดพลางหลับตาลงด้วยความง่วง โดยที่มีคีตะนั่งมองอยู่ข้างๆ
ใบหน้าแสนหวาน แก้มป่องที่อมชมพูอ่อนๆ ขนตางอนยาวเรียงเส้นสวย
ปากเรียวบางสีเหมือนลูกพีช ยิ่งมองก็ยิ่งทำให้คนที่มองไม่อยากละสายตาไปจากเด็กน้อยตรงหน้า
" ฝันดีครับ เด็กน้อยของเฮีย "
ริมฝีปากอุ่นประทับจูบลงบนหน้าผากของเด็กน้อย
คีตะนั่งมองใบหน้าหวานของอลิสที่หลับไปด้วยความเอ็นดู สายตาที่อ่อนโยนของเขาจับจ้องอยู่ที่แก้มป่องๆ นั้นอย่างไม่วางตา ริมฝีปากบางค่อยๆ
ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันในวันนี้
"เฮียคีขา...หนูลิสชอบเฮียคีนะ...คิกคิก"
เสียงพูดของอลิสเมื่อตอนบ่ายยังคงก้องอยู่ในหูของเขา คำพูดที่แสนบริสุทธิ์นั้นทำให้หัวใจของคีตะเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีเด็กผู้หญิงคนไหนมาชอบเขาในวัยเพียงเท่านี้
"เฮียคีก็ชอบหนูลิสนะ..."
คีตะพูดเบาๆ กับตัวเอง ริมฝีปากของเขาค่อยๆ ประทับลงบนแก้มป่องๆ ของอลิสอีกครั้งอย่างแผ่วเบา ราวกับกลัวจะปลุกเธอให้ตื่น
"เฮียสัญญาว่าจะปกป้องหนูลิสตลอดไป..."
คีตะกระซิบข้างหูของอลิสอย่างอ่อนโยน ร่างกายเล็กๆ ของเธอขยับเล็กน้อยราวกับกำลังตอบรับคำสัญญานั้น
คีตะนั่งเฝ้ามองอลิสจนกระทั่งเธอหลับสนิท เขาจึงค่อยๆ ลุกขึ้นและเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ ทิ้งให้อลิสนอนหลับอย่างสบายใจในอ้อมกอดของความฝัน
.................................
โปรดติดตามตอนต่อไป
