ชาย-หญิง,รัก,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,คลั่งรัก,รักวัยรุ่น,วิศวะ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
COCO PIE CLUB
ชั้น 5 RED ZONE
ท่ามกลางแสงไฟสีแดงสลัวๆ บนชั้น 5 ของตัวคลับหรู ซึ่งเป็นบริเวณเขตหวงห้ามที่มีชื่อเสียงเรียงนามว่า Red Zone
ปรากฏร่างยาวระหงของหญิงสาวผู้มีเรียวหน้าสวยสง่าโดดเด่น ในฐานะแม่เล้าตัวตึงเบอร์หนึ่งของคลับอย่าง ทะเล
ม้วนขาสลับทอดน่องสองข้าง เล่นแสงสีแดงพราวระยับ มาหยุดยืนอยู่หน้าห้องของผู้จัดการสาวสองที่เคารพรัก
ด้วยสภาวะตื่นตัว ชวนก้อนเนื้อสี่ห้องยังอกฝั่งซ้ายเต้นสั่นเร่าๆ แทบทุกครั้งที่เธอได้มีโอกาสขึ้นมาสัมผัสยังพื้นที่แห่งนี้
ชั้นที่ทุกคนรู้ดีว่ามันคือเขตหวงห้าม ถูกหุ้นส่วน และทีมบริหารวางอำนาจกีดกันพนักงานทุกคนในคลับ ห้ามก้าวก่ายขึ้นมาเด็ดขาด หากไม่ได้รับอนุญาตจากบุคคลที่เกี่ยวข้อง
ดวงตากลมโตจึงทอดผ่านชั้นบรรยากาศฝังลึกลงยังบานประตูของห้องหนึ่งใจกลางตัว Red Zone
Red Room หรือ ห้องแห่งความลับ นอกจากจะเป็นห้องทำงานของผู้บริหารระดับสูงแล้ว มันยังถูกเก็บซ่อนข้อมูลทุกๆ อย่างของคลับเอาไว้อย่างแยบยล
จึงเป็นเป้าหมายหลักสุดล่อตาล่อใจ ให้เนื้อกวางสาวอย่างเธอก้าวเข้ามาติดกับดักง่ายๆ หากไม่คิดตรึกตรองให้ดีเสียก่อน
"ใจเย็นๆ ไว้ทะเล ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม"
น้ำเสียงอ่อนหวานหวั่นวิตก เฝ้าภาวนาให้เป้าหมายในชีวิตเธอสมหวังเสียที
เมื่อลึกๆ ในใจรู้สึกคล้ายกับว่าไม่นานไม่ช้านี้ เธอจะได้รับโอกาสเข้าไปสำรวจยังห้องแห่งความลับนั้น
หลังจากกล้าแบกร่างอรชร และเรียวหน้าสวยๆ เข้ามาทำงานในที่อโคจร ในฐานะแม่เล้าดาวเด่น คนเก่งของคลับ
เพื่อสืบข้อมูลบางอย่างเงียบๆ คนเดียว และเก็บตัวเก็บใจใส่ความลับเอาไว้ ตั้งหน้าตั้งตารอเวลาและโอกาสดีๆ มานานเกือบ 3 ปี
แอ๊ดด!!
"อ้าว ทะเลมาพอดีเลย"
รอยยิ้มกว้างของผู้จัดการสาวสองอย่าง วาวา ทอดฉายเข้ามานัยน์ตาใสแจ๋ว รั้งให้ร่างกวางสาวชะงักเก็บความลับเอาไว้ลึกสุดใจ
รีบส่งยิ้มหวานให้วาวาไปด้วยความคุ้นเคย ก่อนจะส่งปลายเท้าเดินนำหน้าพี่สาวเข้าห้องรับรองอย่างว่านอนสอนง่าย
"วันก่อนทำอะไรให้คุณเพลิงหัวร้อนมาคะ? แม่สาวดาวยั่วของเจ๊"
นิ้วเล็กวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะ ค่อยๆ เงยใบหน้าเรียวสวย ดวงตากลมโตบ้องแบ๊วปกคลุมด้วยแพขนยาวงอนเด้ง
ยกเรียวปากอวบสุดเซ็กซี่ขึ้นยิ้มปะทะกับผู้จัดการสาวสอง ที่นั่งไขว้ขาอยู่ตรงหน้าเธอ
"เปล่าทำอะไรเลยค่ะเจ๊ แค่เดินผ่านหน้าเขาเฉยๆ เอง"
"ฮ่าๆ ไอ้คำว่าเฉยๆ นี่แหละ ไม้ขีดไฟชั้นดีเลยค่ะ เฉยๆ บ่อยๆ เดี๋ยวคุณเพลิงก็ระเบิดตุ้มออกมา เจ๊ไม่รู้เรื่องด้วยนะ"
"เมื่อไหร่เขาจะเลิกใช้สายตาลวนลามและคำพูดหื่นๆ แบบนั้นสักที มันเกะกะลูกตามากๆ เลยค่ะ"
"เมื่อเขาได้เอาเธอไงคะ ถามอะไรแปลกๆ ยัยคนนี้"
ความจริงอย่างที่วาวาบอกไม่มีข้อผิด ตลอดระยะเวลาเกือบ 3 ปีที่รู้จักเขามา
ไม่มีใครไม่รู้ว่าพระเพลิงคือเดอะเบสท์แห่งวงการกินตับ ทว่าดีหน่อยที่หุ้นส่วนรองคนนี้ ไม่เคยสอยเด็กในร้าน และคนใกล้ตัวมากินให้เห็นสักคน
เว้นเสียแต่ว่าทะเลคือเป้าหมายหลักของเขามานานนม แม้จะนานมากโขหน่อย แต่ยังไม่คิดจะล้มเลิกความตั้งใจที่จะจับเธอกดลึกๆ เลยสักนิด
คนอะไรทนเก่งชะมัด เก่งเกินไปพ่อหนุ่มสายแบดบอยเอ๊ย!
แต่จะทนเพราะอะไรเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ทั้งที่เจอหน้ากันเกือบทุกครั้งที่คลับ กายล่ำสันก็ทำได้เพียงวนๆ เวียนๆ อยู่ใกล้ชิดเธอ
คอยพูดจาหยาบโลน หื่นกระหาย เฝ้าหยอกเย้า หลอกล่อให้ทะเลรู้สึกรำคาญใจเล่นๆ เท่านั้นเอง
"เฮ่อ!"
กระนั้นก็อีกเรื่องที่ทำให้เธอรู้สึกเซ็ง ทว่าคงไม่เท่ากับในใจแอบรู้สึกเสียดาย ที่ทุกครั้งมีโอกาสได้ขึ้นมายังชั้นบริหารแล้ว
แต่มักมีสองแม่ลูกคู่ปราบคอยทะเลาะกันอยู่ใน Red room บ่อยครั้ง ทำให้เธอวางแผนหาทางเข้าไปไม่ได้ จึงนั่งถอนหายใจยาวๆ ระบายความกลัดกลุ้มออกมา
ความจริงเธอเข้ามาทำงานในคลับนี้ได้ 2 ปีกว่าแล้ว ความลับและความสงสัยบางอย่างที่ขนมาสุมแน่นเต็มอก ใคร่ครวญถึงเวลาที่จะต้องชัดเจนเสียที
ทว่ากลับไม่ได้เรื่องอะไรสักอย่าง แถมยังเป็นเรื่องยากยิ่งกว่าเข็นครกขึ้นภูเขาเสียอีก ที่จะไขว่คว้าเอาข้อมูลในห้องนั้นได้
"นี่ของทะเลจ้ะ"
"ทำไมเดือนนี้ได้เยอะจังเลยคะ?"
"แหม! ก็คนสวยของเจ๊ทำงานดี ดีลลูกค้าได้หมดขนาดนี้ มีที่ไหนทิปจะไม่ปังละคะ"
"ดีจัง ขอบคุณมากๆ นะคะเจ๊"
ใบหน้าสวยยิ้มกว้าง ตากลมลุกวาวเมื่อมองเห็นบางอย่างหนาปึกอยู่ในซองสีขาว ยังกับซองผ้าป่าสามัคคีก็เถอะ
แต่ทุกคนที่นี่รู้ดีว่ามันคือทิปที่ร้านได้จากลูกค้าในแต่ละเดือน ซึ่งมีวาวาเป็นผู้จัดการแบ่งสันปันส่วนให้เหมาะสมกับหน้าที่และตำแหน่งงานของแต่ละคนเท่าๆ กัน
"เจ๊! หนูขอถามอะไรอย่างได้ไหม?"
"ว่ามาสิจ๊ะ"
"ทำไมเขาถึงได้หวงพื้นที่บนนี้จังเลยคะ?"
แท้จริงเธอเองก็รู้อยู่พอประมาณ จากคำบอกเล่าเม้าท์มอยของบรรดาสาวๆ ในร้าน
ถึงเขตหวงห้ามทั้งหมดของชั้นนี้ ทว่าทะเลแค่อยากลองเชิงถามผู้จัดการเสียหน่อย
"เจ๊ก็ไม่รู้อะไรมากมายหรอกนะ เรามาทำงานก็อยู่ในส่วนทำงานเท่านั้นแหละ"
"แต่เจ๊ว่ามันไม่น่าสงสัยหน่อยเหรอ? "
วาวาชะงักไปชั่วครู่ ใบหน้าสวยฉบับเคลือบด้วยเครื่องสำอางหนา พยายามจะไม่คิดไหลตามคนน้อง
แต่ก็อดที่จะนึกถึงความซับซ้อน และความลึกลับหลายอย่างน่าสงสัยของที่นี่ไม่ได้
คิดไปคิดมาไม่เอาดีกว่า แค่ขึ้นมาบริหารเงินของร้านที่ห้องนี้ 1 ครั้งต่อเดือนก็ถือว่าเสี่ยงตาย
เสี่ยงโดนคนที่คุ้มบังเหียนอย่างไฟกัลป์ หยุมหัวเข้ารอมร่ออยู่แล้ว เรื่องอื่นจึงไม่อยากก้าวก่ายให้ตัวเองงานเข้าอีกหน
"เจ๊ก็สงสัยใช่ไหมล่ะ?"
"ถ้าเจ๊เล่าแกอย่าไปเล่าต่อนะทะเล"
"รูดซิปปากแล้วล็อกกลอนไว้อย่างดีเลยค่ะ"
"เท่าที่เจ๊ได้ยินคนเก่าแก่เล่ามา ห้องคุณไฟเคยมีพี่พนักงานผู้หญิงถูกฆ่าตาย!"
จบประโยคนั้น หัวใจดวงน้อยเต้นสั่นระรัวรุนแรงราวกับกำลังดิ้นหนีตายจากการถูกทุบตีด้วยค้อนเหล็กกล้า
ทะเลนั่งเกร็งตัวเย็นเฉียบ หน้าซีดเผือด สงบปากสงบคำลง ครั้นรู้ว่าสิ่งที่เธอกำลังตามหา เริ่มมีมูลความจริงก่อตัวหนาเป็นเส้นตรงให้เดินสืบสาวราวเรื่องต่อ
จะไม่ให้ทะเลรู้สึกอะไรเลยก็ได้นะ หากว่าศพผู้หญิงคนนั้น ไม่ใช่ศพของ สายธาร ผู้เป็นต้นเหตุทั้งหมดของการมาเหยียบที่นี่ และยังขึ้นชื่อว่าเป็นแม่แท้ๆ ของเธอ
