ชาย-ชาย,รัก,ครอบครัว,ไทย,นายเอกท้อง,ร้อนแรง,แต่งงาน,มีลูก,Mpreg,ท้องได้,น้องนิว,นวพรรษ,พี่เวย์,เวทานนท์,18+,pwp,พระเอกรวย,พระเอกหื่น,พระเอกหล่อ,เลขา,พระเอกคลั่งรัก,กุหลาบดิน,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สองวันที่เหลืออยู่ที่ภูเก็ตเวทานนท์พานวพรรษไปเที่ยวใช้เวลาร่วมกันอย่างที่รับปากไว้ ทั้งเที่ยวตามเกาะ ดำน้ำ ดูประการัง เป็นสองวันที่นวพรรษมีความสุขมาก เวทานนท์ทำตัวเสมือนพาคู่รักมาฮันนีมูน คอยดูแลเทคแคร์นวพรรษอย่างดี ขาดอย่างเดียวคำบอกรักและสถานะที่แน่นอนชัดเจนจากอีกฝ่าย ถึงแม้มันจะเป็นระยะเวลาสั้นๆ ที่ใช้ร่วมกันรู้จักกันแต่นวพรรษคิดว่าเขาเองก็รู้สึกดีกับร่างหนาแล้ว แต่ถ้ากลับไปสู่ชีวิตปกติก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องทำตัวยังไง เป็นแบบตอนนี้ หรือเป็นเจ้านายกับเลขาเหมือนเดิมหรือเปล่า พอคิดถึงตรงนี้ร่างบางก็เริ่มไม่สนุกกับความคิดของตัวเอง ทำให้ใบหน้าหวานดูเศร้าลงทันที จนคนที่นั่งอยู่ข้างๆ บนเครื่องบินขากลับมากรุงเทพสังเกตุเห็น
“เป็นอะไรไป ฮือ ทำหน้าเครียดเชียว”
“เปล่าครับ”
นวพรรษปฏิเสธเสียงเศร้า ซึ่งคนตัวสูงกว่าก็ดูออกว่าอีกฝ่ายน่าจะโกหกบอกปัดอย่างเสียมิได้ แต่เป็นอะไรนี่ซิ ที่เขายังหาสาเหตุไม่ได้ หรือว่าจะเพลียแล้วงอแง แต่ปกติหลังจากออกกำลังกายกามกันบนเตียงแล้ว ถึงจะเพลียจะเหนื่อยแค่ไหนก็มีแค่งอแง ไม่เคยเห็นทำหน้าเศร้าๆ แบบนี้ให้เห็น พอจะหันไปคุยด้วยหันหน้าหนีทำเป็นหลับเฉยเลย เวทานนท์เลยทำได้แค่หันหน้าไปมองทางคนหน้าสวยและเอามือไปคว้ามือเรียวมากุมไว้ จนกระทั่งถึงเวลาที่ต้องลง จากเครื่อง เวทานนท์ก็จูงมือคนน้องให้เดินตามทางเดินออกมา จนรับกระเป๋าเดินทาง แล้วพากันออกมายังรถที่คนขับรถที่บ้านขับมารอตามที่นัดหมายไว้ แล้วเวทานนท์ก็บอกให้นวพรรษขึ้นไปรอบนรถก่อน ก่อนที่เขาจะกลับเข้าไปด้านในของสนามบิน นวพรรษรอไม่นานคนตัวสูงก็เดินกลับมาพร้อมด้วยชาเขียวปั่นจากร้านยี่ห้อดังแล้วยื่นมาให้คนที่หน้าไม่สดใสตั้งแต่อยู่บนเครื่อง
“อ่ะ ดื่มชาเขียวหวานๆ ซะหน่อยจะได้อารมณ์ดีขึ้น ไหนยิ้มให้พี่หน่อยซิ”
“ให้นิวเหรอครับ” นวพรรษทำหน้าเหรอหรา
“อือ ให้หนูซิคะ ไม่ให้เมียจะให้ใคร เห็นหน้าเพลียๆ หนูเหนื่อยหรือเปล่า สงสัยพี่ใช้งานหนูหนักเกินไป มีเดี๋ยวพี่ให้กำลังใจ ฟอดดดด” คนพี่อดไม่ได้ที่จะหาเศษหาเลยกับคนตัวหอม
“พี่เวย์ อายคนขับรถเค้า” คนขี้อาย ใช้มือที่ว่างตีไปที่ไหล่หนาของคนมึน ก็ยังไม่เคยแสดงความรักกันให้ใครเห็นเลย ยกเว้นตอนที่อยู่ภูเก็ตกัน
“อายทำไม เค้ารู้หรอกว่าเราเป็นอะไรกัน เดี๋ยวกลับบ้านเลยนะ” เวทานนท์หันไปบอกคนขับรถ แล้วก็หันไปดึงคนตังบางให้เอียงศีรษะมาซบไหล่ตัวเอง แล้วใช้มือแกร่งโอบร่างเพรียวบางไว้
พอรถมาถึงบันไดหน้าคฤหาสน์หรูของเจ้าสัววาทิน ซึ่งมีเจ้าสัวกับธนศิลป์คู่รักต่างวัยยืนรออยู่ เวทานนท์โอบไหล่คนขี้อายลงจากรถ นวพรรษยกมือไหว้บุคคลทั้งสองที่ตนเองเคารพที่ยืนรออยู่หน้ามุก
“สวัสดีครับ คุณลุง สวัสดีครับพี่ท้อป”
“หวัดดี หวัดดีลูก เป็นไงบ้างเหนื่อยกันไหม หิวหรือยัง พ่อให้คนทำอาหารไว้ให้แล้ว มีแต่ของโปรดของน้องนิว ทั้งนั้นเลย ป่ะไปกินข้าวกันก่อน ค่อยไปพัก” เจ้าสัวเวทินกับธนศิลป์เดินนำเข้าไปในตัวบ้าน
“เอ่อ” นวพรรษหันมามองหน้าคนที่ไม่ยอมปล่อยมือที่โอบไหล่ตัวเองอยู่
“ไม่เอ่อล่ะ ป่ะ คุณพ่อกับพี่ท้อปรอทานข้าวอยู่ อย่าให้ผู้ใหญ่รอนาน ที่สำคัญพี่ว่าหนูต้องหิวข้าวแล้วแน่เลย เมื่อกี้พี่ได้ยินเสียงท้องร้อง ที่ไม่ยิ้มน่าจะหิวข้าวใช่ไหม” ร่างสูงหันไปพูดแกมบังคับให้อีกคนเดินเข้าไปในต้วบ้าน แล้วก็หันมาสั่งลูกน้อง
“เดี๋ยวเอากระเป๋าทั้งสองใบไปไว้ที่ห้องผมเลยนะ”
เมื่อทานข้าวเสร็จท่านเจ้าสัววาทิน ก็หันไปพูดนวพรรษ
“เดี๋ยวทานข้าวเสร็จเจ้าเวย์ก็พาน้องไปพักผ่อนเลยนะ น้องนิวนอนนี่เลยนะ เมื่อกลางวันพ่อของน้องนิวโทรมาพ่อบอกไปแล้วว่านิวอยู่นี่ไม่ต้องเป็นห่วง”
“เอ่อ ครับ ขอบคุณครับ”
“กับข้าวไม่ถูกปากเหรอนิว ปกตินิวชอบกุ้วผัดซอสมะขามนี่ มือน้ีทำไมทานน้อยจัง” ธนศิลป์เอ่ยถามรุ่นน้องบ้าง ทันทีที่สังเกตุเห็นว่านวพรรษดูทานได้น้อยกว่าปกติ และดูหน้าเศร้า พูดน้อยกว่าปกติ
“อร่อยครับพี่ท้อป แต่นิวยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ครับ เมื่อกี้เพิ่งกินชาเขียวปั่นไป ยังแน่นท้องอยู่เลย”
นวพรรษบอกรุ่นพี่ที่เค้านับถือไปเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเป็นห่วง นี่เค้าผิดปกติจนทุกคนดูออกเลยเหรอเนี่ย ไม่เอาแล้วอย่าเศร้าซินิว ยิ้มไว้ อย่าให้ทุกคนเค้าเป็นห่วง คนเศร้าให้กำลังใจตัวเอง
เมื่อทานข้าวเสร็จนวพรรษก็เดินตามคนตัวสูงขึ้นมาชั้นบน พอถึงทางแยกห้องที่เคยพักก็จะเลี้ยวออกไปห้องที่ตัวเองเคยพัก แต่โดนเวทานนท์ดึงแขนไว้ก่อน
“จะไปไหนคะ ฮือ”
นวพรรษหันมามองคนพี่ด้วยความใบหน้าฉงน “ก็ ไปห้องพักนิวไงครับ”
“ไม่ต้องไปไหนเลย ไปนอนห้องพี่ ห้ามนอนแยก นอนด้วยกันกับพี่เลยต่อไปนี้” คนเผด็จการบอกคนน้อง
“ได้ยังไงล่ะ ไม่เอาหรอก เดี๋ยวท่านเจ้าสัวกับคนอื่นรู้มันน่าเกลียด ให้นิวไปนอนห้องเดิมนะครับ”
“โอ๊ย เค้ารู้เรื่องเรากันหมดแล้วที่รัก ไม่มีใครเค้าว่าอะไรหรอก เหลือแต่รอไปขอ และแต่งงานเข้าหอจริงๆ ตอนนี้ก็ซ้อมเข้าหอไปก่อน”
นวพรรษทำหน้าเหรอหราตกใจที่เรื่องน่าอายที่เลขาอย่างเขามีอะไรกับท่านประธานเจ้านายของตัวเองมีคนอื่นรู้โดยเฉพาะท่านเจ้าสัวและพี่ท้อป ใบหน้าสวยหวานตอนนี้เริ่มแดงด้วยความเขินอาย มันทำให้เวทานนท์มองอย่างเอ็นดูมาก ไม่น่าเชื่อว่าเวลาช่วงไม่กี่วันเขาจะหลงคนตัวบางได้ขนาดนี้ ก่อนนี้ยังมองดูว่าคนหน้าหวานน่าหมั่นไส้ หน้าแกล้งอยู่เลย ดูเหมือนคนคนนี้จะทำให้คนที่อยู่ใกล้รักและเอ็นดูได้แทบจะทุกคนไม่ว่าผู้หญิงผู้ชาย คนหนุ่มคนแก่ ทุกคนล้วนแต่หลงเสน่ห์รอยยิ้มหวานกันหมด ทุกคนได้รับรอยยิ้มหวานกันถ้วนหน้า ยกเว้นเขาที่เป็นท่านประธานหรือเจ้านายที่ต้องทำงานกันด้วยกันอยู่ทุกวันไม่เคยได้รับรอยยิ้มนั้นเลย จะไม่ให้เขาหงุดหงิดได้ยังไง หรือว่าเขาจะเริ่มหวงอีกคนตั้งแต่ตอนนั้น ยิ่งตอนนี้รอยยิ้มนี้หวงมากไม่อยากแย่งปัน ไม่อยากให้คนตัวบางยิ้มให้ใครเลย สงสัยต้องให้พ่อเขารีบไปคุยกับพ่อแม่ของนวพรรษแล้วล่ะ เขาอยากมีสิทธิ์ในตัวของคนน้องให้เต็มที่ และถูกต้อง แต่ตอนนี้เขาอยากใช้สิทธิ์ในตัวคนน้องแล้ว แค่คิดก็คึกแล้วพูดถึงก็สงสารเมียเหมือนกันที่เขาใช้งานเมียตัวเองหนักเกินไป ทำไงได้ล่ะก็เมียเขาน่าหลงไหลขนาดนี้
“ป่ะ ไปพักกันเถอะ”
เวทานนท์รีบอาศัยช่วงเวลาที่อีกคนกำลังไปไม่ถูกเพราะกำลังอายอยู่ดึงเข้าห้องตัวเองทันที พอมาอยู่ในห้องนอน นวพรรษก็เริ่มได้สติ
“เอ่อ พี่เวย์มันน่าเกลียดอ่ะ นิวอายเจ้าสัว วันนี้ให้นิวนอนที่ห้องโน้นก่อนได้ไหม” นวพรรษพยายามที่จะออกจากห้องนอนคนตัวสูง
“หึ หึ ไม่ต้องอายแล้วครับเมีย เจ้าสัวไม่ถือแถมยังสนับสนุน พี่พูดเรื่องของเราให้พ่อรู้แล้ว ป่ะเราไปอาบน้ำกัน ดึกแล้ว มาเร็วพี่ถอดเสื้อผ้าให้”
คนพี่อาศัยความรวดเร็วถอดเสื้อผ้าคนน้องและของตัวเองแล้วก้มอุ้มคนน้องท่าเจ้าสาวเดินตัวเปลือยเปล่าเข้าห้องน้ำไป โดยที่อีกคนยังไม่ทันได้ตั้งตัว รีบใช้สองแขนโอบรอบคอคนอุ้มหน้าหล่อเพราะตกใจอารามกลัวตก สร้างความชอบอกชอบใจให้คนพี่ขี้แกล้ง หลังจากนั้นในห้องน้ำนวพรรษก็โดนแกล้งให้เสียวในห้องน้ำกว่าจะได้นอน เสียวไปหลายน้ำคนแกล้งก็เสร็จสมไปสองน้ำเน้นๆ กว่าจะพากันออกมาพักผ่อนได้เกือบเที่ยงคืน คนน้องก็หลับในอ้อมกอดอีกคนด้วยความเพลีย
