ชาย-ชาย,รัก,ครอบครัว,ไทย,นายเอกท้อง,ร้อนแรง,แต่งงาน,มีลูก,Mpreg,ท้องได้,น้องนิว,นวพรรษ,พี่เวย์,เวทานนท์,18+,pwp,พระเอกรวย,พระเอกหื่น,พระเอกหล่อ,เลขา,พระเอกคลั่งรัก,กุหลาบดิน,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“พ่อกับพี่ท้อป จะออกไปข้างนอกเหรอครับ”
หลังจากที่ไปส่งคนรักขึ้นรถที่ท่านฑูตนวพลส่งให้มารับลูกชายกลับบ้านแล้วจากนั้น เวทานนท์ก็ขับรถกลับมายังบ้านเพื่อมารอรับโทรศัพท์จากคนตัวหอมที่เขาแสนจะคิดถึง ขณะที่กำลังเดินเข้าบ้านมาถึงรับแขกของบ้านก็เจอเจ้าสัวเวทินกับธนศิลป์นั่งคุยกันอยู่ที่โซฟาแต่ดูการแต่งตัวแล้วเหมือนจะออกไปข้างนอก จึงเอ่ยถามบิดาขึ้น
“แกถามทำไม จะไปกับพวกฉันเหรอ” ได้ทีเจ้าสัวเลยตอบกวนๆ ลูกชาย กลับไป
“ไม่ไปด้วยหรอก เวย์ก็แค่ถามเฉยๆ เห็นพ่อแต่งตัวหล่อ จะพาเมียไปดินเนอร์เหรอครับ เวย์ไม่ไปเป็น กขค หรอก งั้นเวย์ขอตัวก่อนนะครับ จะไปรอรับโทรศัพท์เมียเหมือนกัน”
เอ่ยแซวพ่อกับพี่ท้อปเสร็จก็หันหลังก้าวขายาวๆ แยกออกไปเพื่อจะเดินขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเอง
“นึกว่าจะไปกินข้าวที่บ้านปรียานันท์กับพ่อซะอีก ตอนแรกอุตส่าห์รอ งั้นพ่อกับพี่ท้อปไปก่อนล่ะนะ”
ขายาวที่ก้าวแยกออกไปได้ไม่กี่ก้าวถึงกับหยุดชะงักทันที เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้เป็นพ่อพูด
“เดี๋ยวครับพ่อ พ่อจะไปไหนนะครับ ” เวทานนท์รีบถามผู้เป็นพ่ออย่างดีใจ เหมือนเด็กที่จะได้ไปเที่ยวนอกบ้าน
เจ้าสัวเวทินอดขำลูกชายไม่ได้ ก่อนที่จะหันมาตอบลูกชายคนเดียว
“พ่อกับพี่ท้อปจะไปทานข้าวบ้านเพื่อนพ่อ พอดีท่านฑูตและภรรยาเค้าเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ เค้าเลยชวนไปทานข้าวที่บ้าน พ่อไปล่ะเดี๋ยวไปถึงช้า เพราะมัวแต่พูดกับแก”
เจ้าสัวเวทินได้ทีเลยแกล้งลูกชายไม่ยอมพูดประโยคเดิม เวทานนท์รีบเดินมาไปเกาะแขนผู้เป็นพ่ออย่างอ้อนทันที
“พ่อ ให้เวย์ไปด้วย เวย์ไม่อยากทานข้าวที่บ้านคนเดียวมันเหงา นะครับ”
เจ้าสัวได้แต่มองลูกชายด้วยความเอ็นดูในความคลั่งรัก
“งั้นขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วรีบลงมา เดี๋ยวพ่อรอ”
“พ่อกับพี่ท้อปห้ามหนีไปก่อนนะ รอเวย์แปล๊บเดียวไม่เกิน 20 นาที เดี๋ยวเวย์มา”
บ้านปรียานันท์
“น้องนิว ขึ้นไปอาบน้ำไปลูก เดี๋ยวคุณม๊าจะไปดูแม่บ้านเค้าทำอาหารเสียหน่อย อาบน้ำเสร็จแล้วรีบลงมาทานข้าวนะลูก คุณม๊าให้แม่บ้านเค้าทำที่อาหารโปรดของน้องนิวโดยเฉพาะ หนูอยากทานอะไรพิเศษไหมลูก”
คุณหญิงอัญพัชร์ บอกลูกชายเมื่อนั่งคุยกันให้หายคิดถึงหลังจากที่นวพรรษกลับมาจากทำงาน
“ไม่ครับ นิวทานอะไรก็ได้ครับ คุณหญิงคนสวย ก่อนไปอาบน้ำขอนิวหอมหน่อย ฟอดดด”
“เอ๊ะ เจ้าลูกคนนี้ มาหอมแก้มเมียป๊าทำไม คนนี้ป๊าหวง”
ท่านฑูตนวพลเอ่ยแซวลูกชาย ที่โตแล้วก็ยังติดหอมแก้มพ่อหอมแก้มแม่เหมือนตอนยังเล็กอยู่
“แก้มเมียป๊า ก็คือแก้มม่าม๊านิวไหม ป๊าอิจฉาม่าม๊าเหรอ งั้นเดี๋ยวนิวหอมแก้มคุณป๊าด้วยก็ได้ ฟอดดดด รักนะครับ ปาป๊า มาม๊า งั้นนิวไปอาบน้ำก่อนนะครับ”
หอมแก้มผู้ให้กำเนิดทั้งสองเสร็จ นวพรรษก็ขอตัวแยกขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองเพื่ออาบน้ำแต่งตัวใหม่ เดี๋ยวทานข้าวเสร็จค่อยโทรหาพี่เวย์ก็แล้วกันจะได้โทรคุยได้นานๆ นวพรรษกำลังยืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจกหลังอาบน้ำเสร็จ เขาใส่กางเกงขาสั้นสีขาวกับเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีชมพูอ่อนแต่ด้วยรูปร่างที่สุดแสนจะเพอร์เฟค ผิวขาวเนียนทำให้เขาดูดีได้แม้จะอยู่ในชุดที่แสนธรรมดา
“ก็อก ๆๆ คุณนิวคะ คุณหญิงให้มาตามค่ะ ”
เสียงสาวใช้เอ่ยเรียกคุณหนูคนเดียวของบ้าน นวพรรษเลยเดินไปคว้าโทรศัพท์มือถือแล้วเดินออกไปจากห้องนอนของตัวเองทันที
“นิวเสร็จพอดีครับพี่แป้น ขอบคุณมากนะครับที่มาตาม”
เอ่ยขอบคุณแม่บ้านเสร็จนวพรรษก็เดินลงไปที่ชั้นล่างของบ้าน ยังไปไม่ถึงห้องรับแขกแต่ก็ได้ยินเสียงสนทนากันและเสียงหัวเราะของคุณป๊าของตัวเอง เอ๊ะ คุณป๊ากับคุณม๊ามีแขกแน่เลย สงสัยจะคุยถูกคอกับแขกมากถึงหัวเราะอย่างชอบใจ แล้วขาเรียวก็ก้าวเข้าไปในห้องรับแขก พอได้เห็นแขกของคุณป๊ากับคุณม๊าเท่านั้นแหละ ทำให้นวพรรษตกใจ ท่านเจ้าสัวกับพี่ท้อปและพี่เวย์มาได้ยังไง มากันทั้งบ้านเลย ไม่เห็นบอกก่อนว่าจะมา
“มาแล้วเหรอลูก น้องนิวมานั่งข้างๆ ม่าม๊าเร็ว”
“สวัสดีครับท่านเจ้าสัว สวัสดีครับพี่ท้อป สวัสดีครับท่านประธาน” นวพรรษยกมือไหว้ท่านเจ้าสัวเวทินและครอบครัว
“หวัดดีลูก น้องนิวพ่อบอกหลายครั้งแล้วให้เรียกพ่อเหมือนเจ้าเวย์ ถ้าเรียกเจ้าสัวอีกพ่องอนจริงๆ แล้วนะ”
“ขอโทษครับคุณพ่อ นิวยังไม่ชิน” กล่าวขอโทษเจ้าสัวเวทินเสร็จก็นั่งลงข้างกายมารดาของตัวเอง พลางแอบมองท่านประธานมาดขรึมที่ทำสายตาดุมองมาทางตัวเอง
“แล้วตอนทำงาน น้องนิวทำได้ไหมคะ ดื้อกับท่านประธานหรือเปล่า”
คุณม๊าถามท่านประธานท่ีนั่งมองหน้าลูกชายตัวเองอยู่
“เอ่อ ไม่ครับน้องทำงานเก่งครับ ช่วยเหลือเวย์ได้เยอะเลย”
“อาหารน่าจะพร้อมแล้ว ไปคุยกันต่อที่โต๊ะทานข้าวกันดีกว่าป่ะ”
คุณป๊าชวนทุกคนและลุกขึ้นพร้อมกับม่าม๊าเดินนำไปห้องอาหาร ตามด้วยเจ้าสัวเวทินและท้อป ส่วนเวทานนท์ยังไม่ลุกตามไปเพราะรอให้นวพรรษลุกก่อน พอเห็นคนน้องลุกคนตัวสูงก็เข้าประชิดทันทีพร้อมทั้งจับแขนเรียวไว้
“มานี่เลย มาให้พี่ลงโทษเลย”
“ลงโทษอะไร นิวไม่ได้ทำอะไรผิด”
“ไม่ผิดได้ยังไง มาถึงบ้านแล้วไม่ยอมโทรหาพี่ แล้วที่สำคัญใส่กางเกงสั้นขนาดนี้”
“ก็อยู่บ้านตัวเองไหม ปกตินิวก็ใส่แบบนี้ นิวกะว่าทานข้าวเสร็จถึงจะโทรหาจะได้คุยนานๆ”
“ไม่รู้ล่ะคิดถึง พี่หวง ฟอดดด”
พูดเสร็จก็แอบหอมแก้มลงโทษอย่างไว คนโดนเอาเปรียบรียบมองซ้ายขวากลัวมีคนเห็น
“พี่เวย์ เดี๋ยวมีคนเห็น” พูดจบก็เดินหนีเข้าห้องอาหารด้วยแก้มที่เริ่มขึ้นสีชมพูเพราะความอาย คนพี่รีบเดินตามอย่างไว
“มานั่งกันได้แล้วลูกๆ มามา ”
คุณม๊าเรียกทั้งสองให้มานั่ง นวพรรษรีบนั่งลงข้างมารดาของตนทันที คนพี่ที่เดินตามมาก็เลยเนียนนั่งลงข้างร่างเพรียวบางที่ว่างอีกข้าง ขณะที่ทานข้าวผู้ใหญ่ก็คุยกันไปรำลึกความหลังสมัยยังวัยรุ่นกันอย่างสนุกสนาน
“น้องนิวตักกับไข่ลูกเขยให้พี่เวย์หน่อยซิลูก เห็นเจ้าสัวบอกพี่เวย์ชอบทาน ม๊าก็เลยให้เค้าทำไว้ให้”
นวพรรษเลยต้องบริการคนพี่ โดยการตักกับข้าวให้คนที่นั่งข้างๆ
“ขอบคุณครับ น้องนิว”
คนพี่พูดขอบคุณขณะที่มืออีกข้างล้วงลงข้างกายเพื่อลูบขาเนียน นวพรรษได้แต่มองปรามด้วยสายตา มีหรือคนพี่จะสนใจ มือยาวลูบไล้ขึ้นลงแล้วล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้นของอีกคน ปลายนิ้วสะกิดเกี่ยวเอาขอบกางเกงในให้พ้นทางแล้วเล่นกับท่อนเนื้อทันทีที่เจอ นวพรรษสะดุ้งโหยงรีบหนีบขาทันที
“น้องนิวเป็นอะไรหรือเปล่าลูก”
ฝ่ายคุณม๊าที่นั่งอยู่อีกข้างถามขึ้นเมื่อเห็นลูกชายสะดุ้ง
“เปล่าครับคุณม๊า นิวเคี้ยวไม่ทันระวังเผลอกัดโดนลิ้นตัวเองครับเลยเจ็บ”
“อ่อ ระวังหน่อยนะลูก”
“ตาเวย์ กับข้างอร่อยไหมลูก”
“อร่อยครับคุณน้า”
เวทานนท์รีบปล่อยมือจากขากางเกงคนน้องอย่างเสียดาย แล้วรีบตอบเอาใจว่าที่แม่ยายทันที
“มาคุณเน้อ คุณน้าอะไร เรียกม่าม๊าเหมือนน้องนิวเลยลูก คนกันเองแท้ๆ”
“ครับ ขอบคุณม่าม๊าที่กรุณาครับ”
“อุ๊ย น่ารักจังเลยหล่อแล้วยังนิสัยดีอีก ม่าม๊าจองเป็นลูกเขยเลยนะ”
“ฮึม ฮึม คุณหญิงลืมไปหนือเปล่าว่าเราไม่มีลูกสาวนะ” ฝ่ายคุณป๊าถามภรรยาคู่ใจทันที
“แหม คุณป๊าก็ถึงเราไม่มีลูกสาวแต่เรายังมีน้องนิวไง ม่าม๊าไม่ถือนะ ถ้าลูกจะชอบกัน ม่าม๊าน่ะแฟนคลับสายวาย”
“จริงหรือครับม่าม๊าคนสวย งั้นถ้าเวย์จะขอคบกับน้องนิว ม่าม๊าจะไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับ”
“ไฟเขียวเลยลูก”
“อึม อึม คุณหญิง เบาได้เบา”
คุณป๊าของนวพรรษรีบเบรคภรรยาคนสวยที่ดูเหมือนจะยกลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวใส่พานให้อีกฝ่าย ส่วนคนน้องที่โดนพาดพิงนั่งเขินหน้าแดงไปหมด
“งั้นถ้าวันนี้กูก็สู่ขอน้องนิวให้ตาเวย์ลูกชายกูเลยละกันนะไอ้นุ มึงกับคุณหญิงคงไม่ขัดข้องนะ เพราะเด็กมันชอบกันจริงๆ เจ้าเวย์คงอยากจะแต่งเต็มที่แล้วใช่ไหมลูก”
เจ้าสัวเวทินได้ทีรีบช่วยพูดให้ลูกชายคนเดียวทันทีที่มีโอกาส เวทานนท์ยิ้มกริ่มที่พ่ออย่างขอบคุณที่หาทางช่วยตัวเองให้สมหวัง
“ครับ ถ้าม่าม๊ากับคุณป๊าไม่ว่าอะไร เวย์อยากแต่งกับน้องเร็วๆ ครับ”
คุณหญิงยิ้มรับ “น้องนิวว่ายังไงลูก”
นวพรรษมัวแต่เขินพอโดนม่าม๊าถามเลยสะดุ้ง “เอ่อ นิวแล้วแต่ม่าม๊ากับคุณป๊าเลยครับ”
“อ้าว ม่าม๊าไม่ได้แต่งด้วยซะหน่อย งั้นม่าม๊ากับป๊าก็แล้วแต่เจ้าสัวเห็นสมควรเลยแล้วกัน”
คุณหญิงสรุปรวบรัดให้ลูกชายตัดสินใจเองเพราะถึงแม้ทั้งคู่จะอยู่ต่างประเทศ แต่ก็รู้เรื่องราวของลูกชายคนเดียวตลอด
“งั้นเราไปคุยกันที่ห้องรับแขกต่อแล้วกัน“ คุณป๊าเลยชวนทุกคนไปคุยต่อหลังจากทานข้าวเสร็จ
