ชาย-ชาย,รัก,ครอบครัว,ไทย,นายเอกท้อง,ร้อนแรง,แต่งงาน,มีลูก,Mpreg,ท้องได้,น้องนิว,นวพรรษ,พี่เวย์,เวทานนท์,18+,pwp,พระเอกรวย,พระเอกหื่น,พระเอกหล่อ,เลขา,พระเอกคลั่งรัก,กุหลาบดิน,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โอ๊ก อ๊วก อ๊วก แว่ะ
เสียงในห้องน้ำตอนเช้าทำเอานวพรรษตื่นจากนิทรารมณ์แสนหวาน เมื่อคืนกว่าจะได้นอนผ่านศึกรักกับคุณสามีถึงค่อนคืนจึงค่อนข้างเพลีย ว่าแต่ตัวต้นเรื่องหายไปแสดงว่าเสียงในห้องน้ำเป็นเสียงของพี่เวย์แน่ๆ แล้วพี่เวย์เป็นอะไรล่ะ คิดได้ดังนั้นจึงลุกจากที่นอนไปหาคนที่อยู่ในห้องน้ำด้วยความเป็นห่วง
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก พี่เวย์ครับเป็นอะไรหรือเปล่า นิวเข้าไปนะ”
พอเปิดประตูเข้าไม่รู้จะขำหรือจะสงสารดีที่เห็นท่านประธานบริษัทหมื่นล้านมานั่งกอดชักโครกอาเจียนจนหมดสภาพ
“เป็นยังไงบ้าง ทำไมอยู่ๆ ก็อาเจียนล่ะครับ อาหารเป็นพิษหรือเปล่า”
นวพรรษถามคนไม่สบายอย่างเป็นห่วงพร้อมกับคิดหาสาเหตุที่ทำให้คนที่สุขภาพดีมาตลอด ไม่สบายได้
“เมียจ๋า ผัวไม่ไหวแล้ว เวียนหัว คลื่นไส้ อยากอ๊วก ฮือ ฮือ ”
นวพรรษอึ้งเลยพอเห็นสามีพูดไปร้องไห้ไป อารมณ์ไหนของคุณเค้าเนี่ย สงสัยจะอาการหนัก
“โอ๋ โอ๋ พี่เวย์มีแรงลุกไหม มาเดี๋ยวนิวช่วยพยุง เดี๋ยวเราไปหาหมอกันนะครับ”
คนเป็นเมียเข้าไปพยุงคนป่วยให้ลุกขึ้นแล้วไปล้างหน้าบ้วนปากที่อ่างล้างหน้า
“อาบน้ำไหวไหม ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวนิวอาบให้”
คนตัวหนารีบส่ายหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาทันที อยากให้คนตัวบางอยู่ใกล้ๆ เขารู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอมากตอนนี้
“พี่ไม่มีแรงเลย พี่ไม่อยากเป็นแบบนี้ ฮือ ฮือ ฮือ”
“งั้นมาอาบน้ำกันครับ เดี๋ยวนิวอาบให้ ไม่ร้องนะคนดีของเมีย”
กว่าจะอาบน้ำให้เด็กโข่งเสร็จเล่นเอาเหนื่อยทั้งกายและใจเลยก็พ่อคุณเอาแต่ร้องไห้น้ำตาไหลเปรอะเปื้อนตลอดเวลา จากนั้นนวพรรษก็โอบเอวเด็กโข่งพยุงออกมาจากห้องน้ำ และแต่งตัวให้เพื่อที่จะลงไปทานข้าว
“พี่ยังเวียนหัวอยู่เลยเมียจ๋า ขอนอนก่อนได้ไหม”
นวพรรษเหลือบตามองดูนาฬิกายังเช้าอยู่น่าจะยังพอนอนได้อีกสักหน่อย ไปทานอาหารเช้าช้าหน่อยคงไม่เป็นไร
“ให้นอนแปล๊บเดียวนะครับ เดี๋ยวต้องลงไปทานข้าวเช้า”
“มาอยู่ใกล้ๆ พี่หน่อยได้ไหม ขอพี่หอมหน่อยจะได้หายเวียนหัว ฟอดดดด ชื่นใจ”
นวพรรษเลยจำต้องลงมานอนข้างคนงอแง ใช้เวลาเพียงครู่เดียวเวทานนท์ก็หลับในอ้อมกอดของภรรยา นวพรรษเลยถือโอกาสโทรหาเจ้าสัวเวทินเพื่อขอหยุดให้สามี
“ ก๊อก ก๊อก ก๊อก น้องนิวพ่อเข้าไปนะลูก”
“เชิญครับคุณพ่อ”
เจ้าสัวกับพี่ท้อปเดินมาหาคู่สามีภรรยาที่เตียง ดูสภาพลูกชายของตัวเองน่าจะหนัก ปกติเวทานนท์แข็งแรงดีไม่ป่วยง่ายๆ
“วันนี้หยุดเลยนะลูก ถ้าพอไปหาหมอไหวก็ให้พากันไปหาหมอ ถ้าไม่ไหวตามหมอมาที่บ้านก็ได้นะ”
เจ้าสัวบอกลูกสะใภ้คนโปรด
”ครับ เดี๋ยวว่าจะให้นอนพักอีกสักพักก่อน เดี๋ยวนิวจะพาไปหาหมอจะได้ตรวจอย่างละเอียด ขอบคุณคุณพ่อกับพี่ท้อปนะครับ”
“งั้นพ่อกับพี่ท้อปไปทำงานก่อนนะ มีอะไรก็โทรไปนะลูก”
“ครับ คุณพ่อกับพี่ท้อปไม่ต้องห่วงนะครับ เดี๋ยวทางนี้นิวดูแลเอง สวัสดีครับ”
พอเจ้าสัวกับธนศิลป์ออกไปแล้ว นวพรรษก็ล้มตัวลงนอนตามร่างสูง ผ่านไปชั่วโมงจึงปลุกร่างสูงให้ตื่นเพื่อที่จะได้ทานมื้อเช้า
“พี่เวย์ครับ เป็นยังไงบ้างครับลุกไหวไหม หายเวียนหัวหรือยังคนดี”
เวทานนท์ค่อยลืมตามขึ้นตามเสียงเรียกของภรรยา ก่อนที่จะเอาหน้าซุกที่ซอกคอของร่างเพรียว
“อือ ฟอดดดด ชื่นใจจัง ดีขึ้นแล้วครับ พี่หลับไปนานไหม”
“เกือบสองชั่วโมงครับ ถ้าดีขึ้นแล้วเราลงไปข้างล่างกันเถอะครับจะได้ทานข้าว”
“ป่ะ จะได้ไปทำงาน วันนี้เข้าสายหน่อย” พออาการดีขึ้น ความเป็นท่านประธานยังจะมาห่วงงานอีก
“เรื่องงานไม่ต้องห่วงครับคุณพ่อกับพี่ท้อปให้หยุด วันนี้พี่ต้องไปให้หมอตรวจ เผื่อเป็นอะไร”
“ไม่เอาพี่ไม่เป็นไรมากหรอก ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว ไม่ต้องถึงมือหมอหรอก” คนไม่ชอบโรงพยาบาลรีบปฏิเสธทันที
“ไม่ได้นะครับ ไปหาหมอเถอะ ถือว่านิวขอร้องนะพี่เวย์”
พอเห็นร่างเพรียวพูดน้ำตาคลอเหมือนจะร้องไห้ขอร้องให้ตัวเองไปหาหมอ คนรักเมียอย่างเวทานนท์มีหรือจะปฏิเสธได้ลงจำต้องยอมเพราะแค่ไม่อยากเห็นน้ำตาของร่างเพรียว
“โอเค ก็ได้ครับพี่จะไปหาหมอ ไม่ร้องไม่ต้องกังวลนะครับคนเก่งของพี่”
“งั้นทานข้าวกันครับจะได้ไปหาหมอ”
นวพรรษเลยถือโอกาสชวนคนป่วยไปทานอาหารเช้ากัน ก่อนจะเตรียมตัวไปโรงพยาบาล
“เคร้ง อุ๊บ”
นวพรรษมองตามเสียงทันทีก่อนจะเห็นคนป่วยวิ่งออกจากโต๊ะกับข้าวไปห้องน้ำ เดินตามมาดูก็เห็นเวทานนท์อาเจียนออกมาเป็นน้ำเพราะเจ้าตัวยังไม่ได้ทานอะไรเลย
“เป็นยังไงบ้างครับพี่เวย์ ไหวไหมครัว”
นวพรรษสอบถามอาการพร้อมลูบหลังไปด้วย ด้วยความเป็นห่วง หลังจากบ้วนปากแล้วคนป่วยก็โดนพยุงกลับมานั่งโต๊ะรับประทานอาหาร
“พี่เหม็นกับข้าวอ่ะ ป้าใจเอากุ้งไม่สดมาทำให้หรือเปล่า”
คนป่วยเบือนหน้าหนีจากถ้วยข้าวต้ม เพราะรู้สึกเหม็นเห็นแล้วชวนคลื่นไส้
“ไม่นะครับ นิวทานก็ปกติดีนี่”
คนป่วยขยับมานั่งใกล้กับภรรยาพลางสูดดมที่ซอกคอของคนตัวบาง
“พี่เวย์อยากทานอะไร เดี๋ยวนิวไปทำให้”
นวพรรษถามด้วยความห่วงใยพอเห็นอีกคนทานอะไรไม่ได้ก็ไม่สบายใจ เลยลองเสนอเมนูอื่นเผื่ออีกคนจะทานได้
“พี่เอาแค่ไข่เจียวก็ได้ จะได้ไม่ยุ่งยากแต่ต้องเป็นฝีมือเมียพี่นะ เดี๋ยวให้เด็กมาเอาถ้วยข้าวต้มออกไปห่างๆ พี่หน่อยได้ไหม พี่เหม็น”
“โอเค ได้ครับเดี๋ยวนิวเอาไปเก็บเอง พี่รอนิวแปล๊บนึงนะเดี๋ยวนิวไปทำไข่เจียวมาให้”
รอไม่นานไข่เจียวฟูๆ กับข้าวสวยร้อนๆ ก็มาเสิร์ฟ เวทานนท์ก็ทานด้วยความเอร็ดอร่อยไม่มีอาการคลื่นไส้ให้เห็น
“น้ำส้มครับพี่เวย์ นิวเพิ่งคั้นสดๆ”
เมื่อเห็นอีกคนอิ่มนวพรรษก็เลื่อนแก้วน้ำส้มไปให้คนพี่ดื่มเผื่อจะสดชื่นขึ้น
“ขอบคุณมากครับ เมียจ๋าของพี่น่ารักที่สุดเลย ฟอดดดด”
“ไปครับ เสร็จแล้วก็ไปแต่งตัวจะได้ไปหาหมอกันนะครับ”
สองสามีภรรยาโอบประคองกันขึ้นไปบนห้องอีกครั้ง เพื่อเตรียมตัวไปโรงพยาบาล
“อาการที่คุณเวทานนท์เป็นตรวจดูแล้วปกติทุกอย่างเลยนะครับ ผลเลือดอะไรก็ปกติ มีอีกอย่างโบราณท่านบอกว่าอาการแพ้ท้องแทนเมีย”
เสียงคุณหมออาวุโสของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังที่เจ้าสัวเวทินเป็นเจ้าของอยู่เอ่ยกับสองสามีภรรยา
“แพ้ท้องแทนเมีย” สองเสียงอุทานพร้อมกัน
“แต่เมียผมเป็นผู้ชายนะครับคุณหมอ ท้องไม่ได้ คุณหมอตรวจดีแล้วใช่ไหมครับ” เวทานนท์เอ่ยบอกคุณหมอ
“หรือพี่เวย์ไปทำผู้หญิงที่ไหนท้อง บอกนิวมานะ”
คนเมียก็ไม่ยอมเริ่มคิดมาก มีอีกทางคือสามีไปนอกใจแอบมีคนอื่นแล้วฝ่ายหญิงท้อง
“เปล่านะจ๊ะเมียจ๋า ผัวไม่เคยนอกใจนอกกายเมียเลย สาบานได้”
คนตัวสูงรีบปฏิเสธทันทีกลัวเมียจะเข้าใจผิด เดี๋ยวงานเข้าแล้วยุ่งเลย พลางรีบดึงมือเรียวมากุมไว้ทันที
“เอ่อ ทุกวันนี้ก็มีนะครับที่ผู้ชายสามารถท้องได้ ในตัวคุณนิวอาจจะมีมดลูกเทียมแฝงอยู่ลองตรวจการตั้งครรภ์ดูไหมครับ หมอว่าไม่แน่ถ้ามีจริงอาจจะมีเจ้าตัวเล็กอยู่ในท้องแล้วก็ได้นะครับ เพราะอาการป่วยของคุณเวทานนท์เหมือนคนแพ้ท้องแทนเมียทุกอย่าง”
พอได้ยินคุณหมออธิบายคนป่วยรีบอ้อนอีกคนทันที
“ ที่รักตรวจดูเถอะนะเผื่อเราโชคดีอย่างที่คุณหมอว่า”
นวพรรษถึงกับไปไม่ถูกเขาเป็นผู้ชายจะท้องได้ยังไง ถ้าตรวจแล้วไม่ท้องก็สงสารอีกคนคงอยากมีลูกมาก
“เอ่อ แล้วผมต้องทำยังไงครับคุณหมอ”
“งั้นเบื้องต้นคุณนิวต้องตรวจเลือดและปัสสาวะ เดี๋ยวคุณนิวไปปัสสาวะใส่กระบอกนี้มาแล้วยื่นให้คุณพยาบาลหน้าห้องนะครับ”
“ได้ครับ พี่เวย์รออยู่นี่นะครับเดี๋ยวนิวมา”
พอคนตัวบางเดินออกไป คุณสามีก็มองตามตาปรอยในใจภาวนาให้มีเจ้าตัวเล็กในท้องน้อยๆ ของภรรยาด้วยเถอะเขาอยากมีเบบี๋ตัวน้อยๆ กับนวพรรษภรรยาของเขา แต่ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร เพียงครู่เดียวนวพรรษก็เดินกลับมาหาสามีในห้องคุณหมอ ก่อนที่จะพากันนั่งพักที่ห้องรับรอง VIP สำหรับเจ้าของโรงพยาบาล
รอผลตรวจไม่นานทั้งคู่ก็มาอยู่ในห้องของคุณหมออีกครั้งเพื่อฝังผลตรวจ ตอนนี้มือของคนป่วยเย็นเฉียบมีเงื่อออกตามมือ สีหน้าดูตื่นเต้นและลุ้นมาก ส่วนนวพรรษก็เห็นใจสามีกลัวอีกคนผิดหวังได้แต่เอามีลูบมือหนาเพื่อปลอบประโลมทั้งเวทานนท์และตัวเอง
“พร้อมกันแล้วใช่ไหมครับ ก่อนอื่นหมอขอแสดงความยินดีกับว่าที่คุณพ่อคุณแม่มือใหม่ด้วยนะครับ ตอนนี้คุณนิวตั้งครรภ์ได้ 12 สัปดาห์แล้วครับ”
แค่ได้ยินคุณหมอบอกว่าภรรยาท้องทำเอาเวทานนท์ดีใจจนร้องไห้น้ำตาไหลออกมา หูอื้อไม่ได้ยินอะไรต่อจากนี้แล้ว พร้อมยิ้มทั้งน้ำตา
“เมียจ๋า เรามีลูกแล้ว เรามีตัวเล็กแล้ว พี่ดีใจมาก ฮือ ฮือ ฮือ เมียพี่ท้องแล้ว ฮือ ฮือ ฮือ”
เวทานนท์ร้องไห้สะอึกสะอื้นแบบลืมอายหมอ จนคนเป็นภรรยาต้องโอบปลอบด้วยสองแขน
“ไม่ร้องนะครับคุณพ่อ เดี๋ยวเบบี๋ร้องตามนะครับ เรามาฟังลุงหมอพูดต่อดีไหมครับว่าต้องปฏิบัติตัวยังไง ขอโทษคุณหมอด้วยนะครับ”
ปลอบคนขี้แยเสร็จก็หันมากล่าวขอโทษคุณหมอที่ต้องหยุดพูดกลางคันเพื่อให้ว่าที่คุณแม่ปลอบว่าที่คุณพ่อ
“ไม่เป็นไรครับ งั้นเดี๋ยวหมออธิบายต่อเลยแล้วกันนะครับ พร้อมนะครับ”
คุณหมอสูงวัยยิ้มให้อย่างใจดีและเอ็นดูลูกเจ้าของโรงพยาบาลทายาทหมื่นล้านที่รักภรรยามาก
“ก่อนอื่นเลยคุณแม่ต้องฝากครรภ์ก่อนนะครับ การปฏิบัติตัวจะอยู่ในสมุดฝากครรภ์หรือจะหาอ่านเพิ่มเติมได้ หมอจะจัดให้ยาบำรุงครรภ์ไปทานและนัดตรวจครรภ์เป็นระยะๆ นะครับ ส่วนคุณพ่อถ้ามีอาการแพ้ท้องเดี๋ยวหมอจะจัดยาแก้แพ้ไปให้ ช่วงสามเดือนแรกงดมีเพศสัมพันธ์ก่อนนะครับ เสี่ยงต่อการแท้งเพราะครรภ์ผู้ชายจะมีความเสี่ยงมากกว่าผู้หญิง หลังจากพ้นระยะสามเดือนแรกสามารถมีได้ แต่ไม่ควรรุนแรงและโลดโผน”
“งั้นเเสดงว่าตอนนี้ก็สามารถมีอะไรได้แล้วใช่ไหมครับ เพราะสิบสองสัปดาห์แปลว่า สามเดือนแล้ว”
ว่าที่คุณพ่อขี้หื่นเอ่ยถามคุณหมอกลางคัน เล่นเอาคนตัวบางเขินอายในความหื่นของสามีตัวเองทันที เล่นเอาคุณหมอหน้าแดงเหมือนกัน
“เอ่อ ก็ ก็มีได้ครับ แต่อย่างที่หมอบอกว่าไม่ควรรุนแรงและโลดโผน”
สองสามีภรรยานั่งฟังคุณหมออธิบายจนเข้าใจและทำการฝากครรภ์เรียบร้อย แล้วก็พากันกลับบ้าน ขากลับก่อนถึงรถเวทานนท์มองเห็นรถเข็นขายผลไม้รู้สึกเปรี้ยวปากอยากกินเลยเข้าไปซื้อ
“เอามะม่วงเปรี้ยว มะม่วงดอง องุ่นดอง แล้วก็ฝรั่งดองครับ”
ฉึก ฉึก เสียงมีดแม่ค้าสับผลไม้ใส่ถุงให้ แค่เห็นคนแพ้ท้องแทนเมียก็น้ำลายสอทันที
“ทั้งหมดเท่าไรครับ” เอ่ยถามพลางรับถุงผลไม้มาไว้กับตัว
“ร้อยยี่สิบบาทจ้า”
“เอาไปหนึ่งพันเลยครับไม่ต้องทอนนะครับ”
แม่ค้ายิ้มขอบคุณทันที “ขอบใจมากนะพ่อหนุ่ม หล่อแล้วยังใจดี ว่าแต่ซื้อไปให้เมียเหรอ มีแต่ของเปรี้ยวๆ”
“ซื้อกินเองครับ ผมแพ้ท้องแทนเมีย” เวทานนท์ตอบอย่างภาคภูมิใจ
“ท่าทางจะรักเมียน่าดูถึงได้แพ้ท้องแทน” แม่ค้าแอบแซว
“ครับ ผมไปก่อนนะครับป้า ขอให้ขายดีๆ”
ว่าแล้วก็รีบวิ่งกลับมายังภรรยาตัวบางที่ยืนรออยู่ไม่ไกล
“ป่ะกลับบ้านไปพักกันที่รัก แด็ดดี๊อยากนอนกอดมามี้จะแย่แล้ว”
