อย่าให้เวทานนท์ได้คลั่งรัก เพราะเธอจะต้องรับศึกหนักมาก
ชาย-ชาย,รัก,ครอบครัว,ไทย,นายเอกท้อง,ร้อนแรง,แต่งงาน,มีลูก,Mpreg,ท้องได้,น้องนิว,นวพรรษ,พี่เวย์,เวทานนท์,18+,pwp,พระเอกรวย,พระเอกหื่น,พระเอกหล่อ,เลขา,พระเอกคลั่งรัก,กุหลาบดิน,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เลขาหน้าหวานกับท่านประธานคลั่งรัก (Mpreg)
อย่าให้เวทานนท์ได้คลั่งรัก เพราะเธอจะต้องรับศึกหนักมาก
เวทานนท์
หนุ่มนักเรียนนอก ท่านประธานผู้คลั่งรัก อย่างคุณเลขาเนี่ยไม่ใช่ตัวเล็กสเปคเขา ปากแซ่บเกิน ยิ้มอ่อยได้ทุกคนยกเว้นเขาที่เป็นเจ้านาย คนแบบนี้เขาไม่มีทางชอบเด็ดขาด
วันนี้คุณแม่ท้องแก่ใกล้คลอดอยู่บ้านคนเดียวกับเหล่าบรรดาคนรับใช้ เพราะคุณสามีมีประชุมบอร์ดบริหารที่ไม่สามารถเลี่ยงได้จำเป็นต้องไปเอง แต่กว่าจะไปได้ก็อิดออดไม่อยากไป ย้ำคิดย้ำทำสั่งเสียเมียรักไม่ให้เดินเยอะ ให้แม่บ้านคอยอยู่ใกล้ชิด มีอะไรให้โทรหาทันที จนเจ้าสัวเวทินผู้เป็นพ่อซึ่งล่วงหน้าไปทำงานก่อนหน้าโทรมาตามคุณประธานถึงได้จำใจห่างเมียรักไปทำงาน เวลาผ่านไปล่วงเข้าช่วงบ่ายแก่ๆ ของวันหลังทานของว่างมื้อบ่ายเสร็จนวพรรษก็เดินมาเพื่อที่จะเอนหลังพักผ่อนโดยมีป้าใจหัวหน้าแม่บ้านคอยพยุงมานั่ง แต่รู้สึกว่าปวดหน่วงๆ ที่เอวและที่ท้อง
“ซี๊ดดดด ถีบม่ามี๊แรงจังเลยลูก คิดถึงแด็ดดี้เหรอครับ เดี๋ยวแด็ดดี๊ก็กลับมาแล้วครับ เรามานอนรอดีกว่านะครับ”
ยังไม่ได้ทันได้นั่งลงที่โซฟาเลย จู่ๆ นวพรรษก็รู้สึกว่ามีน้ำไหลลงระหว่างขา พร้อมปวดท้องมากขึ้น
“อ๊ะ ป้าใจ มีน้ำอะไรไหลลงมาที่ขานิวไม่รู้ อูยยย นิวปวดหน่วงท้องจัง ”
ป้าใจแม่บ้านก็ตกใจกับสิ่งที่คนเป็นนายบอก
“คุณนิวจะคลอดคุณหนูแน่เลยค่ะป้าว่า เดี๋ยวเรารีบไปโรงพยาบาลกันก่อนดีกว่านะคะ นังรุ้งวิ่งแกไปบอกคนรถเอารถออกพาคุณนิวไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ป่ะ ยัยหวีแกไปเอากระเป๋าที่คุณนิวเตรียมไว้ลงมาแล้วเอาไปไว้ที่รถ ไปค่ะคุณนิว เดี๋ยวป้าโทรบอกคุณเวย์ตอนเราอยู่ในรถนะคะ ค่อยๆ เดินค่ะ อดทนหน่อยนะคะคนเก่งของป้าใจ”
“โอ๊ยยย ป้าใจ นิวปวดมากเลยครับ ฮือ ฮือ ปวด”
คุณแม่ใกล้คลอดร้องครวญคราง เอามือจับแขนป้าใจแน่น กว่าจะพากันมาขึ้นรถได้ทุลักทุเลพอสมควร ป้าใจสงสารเจ้านายที่ปวดท้องคลอดจนน้ำตาคลอ และรีบโทรแจ้งเวทานนท์ทันทีที่ขึ้นรถเรียบร้อย
“ครับ ว่ายังไงครับป้าใจ มีอะไรด่วนหรือเปล่าครับ”
“คุณเวย์คะ คุณนิวเจ็บท้องเหมือนจะคลอดคุณหนูค่ะ ตอนนี้ป้ากำลังพาไปโรงพยาบาลค่ะ”
“ห๊า อะไรนะครับนิวจะคลอด เดี๋ยวผมจะรีบไปครับป้าใจ”
“ใครเป็นอะไรเจ้าเวย์” เจ้าสัวเวทินหันมาถามลูกชายหลังจากเพิ่งประชุมเสร็จก็พากันนั่งคุยกันในห้องประชุมต่อ
“นิวครับ นิวจะคลอดครับคุณพ่อ เดี๋ยวเวย์ขอไปโรงพยาบาลก่อนนะครับ กุญแจ กุญแจ รถไปไหน โอ๊ย รอแด็ดดี้ก่อนนะเบบี๋ เวย์จะได้เห็นหน้าลูกแล้วครับพ่อ”
เวทานนท์สติแตกทั้งตื่นเต้นดีใจและตกใจ พูดผิดๆ ถูกๆ จนผู้เป็นพ่อดึงแขนเอาไว้
“ใจเย็นๆ เจ้าเวย์ ตั้งสติ มาเดี๋ยวพ่อกับพี่ท้อปไปด้วย ให้คนขับรถให้ดีกว่าดูแล้วแกไม่มีสติ ป่ะรีบไปกันเถอะ”
“ป้าใจครับ นิวอยู่ไหนครับ เมียผมอยู่ไหน” เวทานนท์รีบถามหาภรรยาทันทีที่มาถึงโรงพยาบาล
“คุณนิวอยู่ในห้องคลอดค่ะ คุณหมอบอกว่าถ้าคุณเวย์มาถึงให้เข้าไปติดต่อด้านในได้เลยค่ะ” ป้าใจรีบบอกเจ้านายทันที
“โอเคครับเดี๋ยวผมเข้าไปตอนนี้เลย ฝากป้าใจบอกคุณพ่อกับพี่ท้อปด้วยนะครับ กำลังเดินตามมา”
พูดเสร็จคนตัวสูงที่ตอนนี้จิตใจร้อนรน สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเพราะความเป็นห่วงภรรยาหน้าหวานกับลูกน้อยก็รีบฝากข้อความถึงผู้เป็นบิดาแล้วรีบเข้าไปในห้องคลอด และเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดปราศจากเชื้อโรคตามคำแนะนำของเจ้าหน้าที่และเข้าไปหาภรรยาที่อยู่บนเตียงรอคลอด
“ที่รัก พี่มาแล้วครับ เจ็บมากไหม”
เวทานนท์เข้าไปนั่งบนเก้าอี้ข้างกายคุณแม่แล้วก้มหอมแก้มและหน้าผากคนท้องเพื่อให้กำลังใจ ถ้าเขาปวดแทนได้เขาก็ยินดีที่จะปวดแทนคนที่เขารักที่สุดคนนี้ นับว่านวพรรษภรรยาของเขามีความอดทนและเสียสละมากในการที่จะต้องอุ้มท้องลูกน้อยตั้งเก้าเดือน ต้องคอยดูแลตัวเองคอยทะนุถนอมเพื่อให้ลูกมีร่างกายสมบูรณ์มีพัฒนาการตามอายุครรภ์ไหนจะต้องมีทนต่อความเจ็บปวดตอนคลอดอีก เห็นแล้วก็อดสงสารภรรยาไม่ได้จากที่ตอนแรกอยากมีลูกหลายๆ คน คงต้องคิดใหม่แล้ว มือหนาเอื้อมไปจับมือเรียวที่ตอนนี้อวบอิ่มมากุมไว้เพื่อให้กำลังใจ
“พี่เวย์ ฮึก อึก นิวไม่เป็นไร นิวจะอดทน เดี๋ยวเราก็จะได้เห็นหน้าเบบี้ของเราแล้ว ไม่ร้องนะครับคุณพ่อ”
กลายเป็นคนท้องเสียอีกที่ต้องให้กำลังใจอีกฝ่ายเพราะตอนนี้เวทานนท์น้ำตาคลอและไหลออกมาแล้ว
“คุณแม่พร้อมแล้วนะครับ เดี๋ยวหมอจะผ่าคลอดเอาน้องออกแล้วนะครับ เดี๋ยวต้องฉีดยาชาบล็อกหลัง คุณแม่จะรู้สึกชาขา ขยับขาไม่ได้นะครับ พร้อมนะครับ”
“พร้อมครับ” เพียงชั่วครู่ที่คุณหมอทำหัตถการผ่าคลอดเอาเด็กออก เป็นเวทานนท์เสียเองที่ไม่กล้าที่จะมอง เขามองแค่เพียงใบหน้าแสนหวานของภรรยา พร้อมกับใช้มืออีกข้างที่ว่างลูบผมนิ่มอย่างรักใคร่
“แอ๊ อุแว๊ อุแว๊ แอ๊ แว๊” เสียงทารกน้อยร้องเสียงดังหลังจากที่คุณหมอเอาออกมาจากตัวของมารดา
“เด็กผู้ชายนะครับคุณแม่ คุณพ่อ” คุณพ่อคุณแม่มือใหม่หันไปมองลูกน้องตัวแดงที่ร้องไม่หยุดพร้อมน้ำตาแห่งความปรีติยินดีหลั่งไหลออกมา คุณหมอนำทารกน้อยมามาวางไว้บนอกคุณแม่เพื่อให้คุณพ่อกับคุณแม่ได้เห็นลูกน้อยชัดๆ ก่อนที่จะส่งให้พยาบาลไปทำความสะอาดแล้วนำไปที่ห้องเด็กอ่อนต่อไป
“ขอบคุณมากนะที่รัก ที่มีลูกชายท่ีน่ารักให้พี่ ฟอดด” คนตัวสูงเอ่ยกับภรรยาและหอมแก้มใสนั้น
“นิวก็ขอบคุณพี่เวย์เหมือนกันนะครับที่เป็นสามีที่ดี และทำให้ครอบครัวเราสมบูรณ์”
หลังจากออกมาจากห้องคลอดตอนนี้นวพรรษถูกส่งตัวมาพักฟื้นที่ห้องพักวีไอพีที่ใหญ่เป็นพิเศษของโรงพยาบาลสมฐานะเจ้าของโรงพยาบาลเพราะเจ้าสัวเป็นเจ้าของอยู่ ภายในห้องพักฟื้นตอนนี้มีทั้งเวทานนท์ เจ้าสัวและธนศิลป์ กับอีกทั้งทางครอบครัวของคุณป๊าคุณม๊า รวมถึงป้าใจที่มาให้กำลังใจคุณแม่หลังคลอด พร้อมมาต้อนรับหลานคนแรกของตระกูลทั้งสอง ทุกคนต่างตื่นเต้นที่ได้เห็นหน้าหลานชายเพราะก่อนที่จะนำเด็กน้อยทายาทหม่ืนล้านไปที่ห้องเด็กอ่อน พยาบาลได้เอาไปให้ทั้งคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายดูแล้ว และทุกคนก็พากันแห่ไปส่งหลานชายตัวน้อยถึงห้องเด็กอ่อน
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก ขออนุญาตค่ะ สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ พยาบาลเอาน้องมาส่งค่ะ”
เสียงของพยาบาลขออนุญาตเข้าห้องพักคนไข้ระดับวีไอพีเจ้าของโรงพยาบาล พร้อมทั้งเข็นรถทารกน้อยเข้ามา
“มาแล้ว หลานยายมาแล้ว” คุณม๊ารีบเดินไปรับหลานที่รถเข็นทันที และอุ้มจากเปลเด็กมาสู่อ้อมอกของตัวเอง
“น่ารักน่าชังจังเลยลูก หน้าเหมือนน้องนิวเลย คุณป๊าดูสิ” คุณยายพูดอย่างตื่นเต้นและเอ็นดูหลานคนแรก
“ใช่ๆ หน้าเหมือนน้องนิวจริงๆด้วย” คุณป๊ารีบสนับสนุนภรรยาทันที
“เจ้าสัวมึงมาดูหลานซิ หน้าเหมือนน้องนิวเลยแสดงว่าต้องหล่อเหมือนตา”
คุณป๊าขิงอวดหลานกับเพื่อนรักอย่างเจ้าสัวเวทินทันที
“ไหนดูซิ หลานรักของปู่ อู้ววว ท้อปที่รักมาดูซิ เจ้าหนูน้อยหลานของเรามีผมสีน้ำตาลเหมือนเจ้าเวย์เลย โตมาน่าจะหล่อเหมือนปู่กับพ่อเน๊าะ” ฝั่งเจ้าสัวไม่น้อยหน้าเกทับทันที
“คุณปู่คุณย่า คุณตาคุณยาย ขอคุณแด็ดอุ้มลูกบ้างครับ”
คนตัวสูงเอ่ยขึ้นบ้างเพราะอยากเห็นหน้าลูกชายชัดๆ อยากสัมผัสลูกใกล้ ๆ เคยแต่หัดอุ้มหุ่นเด็กตอนเข้าคอร์สคุณพ่อคุณแม่มือใหม่เท่านั้น คุณม๊าเลยอุ้มหลานน้อยตัวแดงมาให้ลูกเขย
“ค่อยๆ นะลูก ประคองคอไว้ ไปอยู่กับแด็ดดี้นะครับคนเก่งของยาย”
คุณพ่อมือใหม่ค่อยๆ ประคองลูกน้อยเข้ามาในอ้อมแขน ทันทีที่ได้สัมผัสลูกน้อยความตื้นตัน ความดีใจทำให้คุณพ่อมือใหม่ถึงกับน้ำตาเอ่อล้นไหลออกมาอย่างไม่อายใคร
“ลูกรักของแด็ดดี้ ที่รักดูลูกเราซิ น่ารักน่าชังมากเลย ตัวแดงๆ หน้านิดเดียวเอง”
เวทานนท์อุ้มลูกไปหาคุณแม่หลังคลอดที่นอนอยู่ที่เตียง พอได้เห็นหน้าลูกชัดเจนคุณแม่มือใหม่ก็น้ำตาไหลอีกเหมือนกันแต่เป็นน้ำตาที่ไหลออกมาจากความปลาบปลื้ม แค่เพียงเห็นหน้าลูกนวพรรษก็เกิดความรักเต็มหัวใจ
“ลูกแม่”
“แล้วนี่ตั้งชื่อให้หลานกันหรือยัง“ คุณป๊าถามขึ้น
“ยังเลยครับ รอให้คุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายตั้งให้ครับ”
“เอาอย่างนี้ไหม เอาชื่อพ่อกับแม่มารวมกัน ชื่อน้องเนม ดีไหม” ท่านเจ้าสัวเสนอขึ้น
“ป๊าก็ว่าดีนะ เวย์กับนิวเป็น เนม ลูกๆ ว่าไง” คุณป๊าหันมาถามความเห็นจากผู้ให้กำเนิดเด็กน้อย
“นิวว่าชื่อนี้ก็ดีเหมือนกันนะครับ พี่เวย์ว่าไงครับ”
“ดีครับ พี่ชอบ คุณปู่ตั้งให้น้องเนมคงชอบใช่ไหมลูก”
“เหลือชื่อจริงทีนี้ ให้ตากับยายเค้าตั้งแล้วกัน” เจ้าสัวส่งไม้ต่อให้เพื่อนรักกับภรรยาทันที
“ม๊าไปหาหลวงตามา เดี๋ยวม๊าเปิดที่ม๊าจดมาก่อนนะลูก สำหรับน้องเนมเกิดวันพุธกลางวัน ชื่อที่หลวงตาตั้งให้ ชื่อ วรานนท์ แปลว่า ความยินดีในสิ่งประเสริฐ คนที่เกิดพุธกลางวัน มีลักษณะ มีความอ่อนโยน มีความใจดี มองโลกในแง่ดี คนที่เกิดพุธกลางวันนั้นส่วนใหญ่มักจะเป็นคนที่มีอัธยาศัยพูดคุยดี เป็นคนชอบพูดชอบคุย มีวาทศิลป์ดี มีปฏิญาณไหวพริบดี เป็นไงชอบไหมลูก” คุณม๊าถามลูกเขยกับลูกชายตัวเอง
“เวย์ว่าเพราะ แล้วก็ความหมายดี งั้นเอาตามที่คุณม๊าบอกแล้วกันนะครับ ขอบคุณคุณปู่และย่าแล้วก็คุณตาคุณยายที่เอ็นดูต้ังชื่อให้นะครับ ตกลงชื่อเล่นชื่อน้องเนม ชื่อจริง เด็กชาย วรานนท์ โชติกุลวัฒนา นะครับ”
เวทานนท์สรุปการตั้งชื่อลูกให้ทุกคน ที่เขาและนวพรรษไม่ตั้งไว้เองเพราะอยากให้ผู้หลักผู้ใหญ่คุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายได้มีส่วนร่วมและแสดงให้เห็นถึงว่าเขาสองคนยังให้ความสำคัญของผู้ให้กำเนิดอยู่และอีกอย่างเพื่อความเป็นศิริมงคลแก่ลูกเพราะชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้ย่อมได้รับการคัดสรรว่าดีที่สุดแล้ว