ระหว่างเรา แค่ความรับผิดชอบ แต่ระหว่างทาง กลับเผลอใจ ไม่อาจหักห้าม//แนวท้องได้ อบอุ่น นุ่มฟู และเจ้าหนูน่าหยิก
ชาย-ชาย,โอเมกาเวิร์ส,ผู้ใหญ่,รัก,ครอบครัว,NC,NC+,18+,แฟนตาซี,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หนึ่งเดือนต่อมา
“มึงหมอบอกเป็นอะไร?”
ยุวดี เพื่อนรักของพันวาปรี่เข้าหา พร้อมๆ อันยองเพื่อนอีกคน ทั้งคู่ต่างก็ร้อนใจ ในอาการป่วยของเพื่อนรัก ที่ไม่อยากจะคาดเดา เพราะอาการเช่นนี้มีออกบ่ายในละครหลังข่าว
“คือ..”
พันวาเอ่ยเสียงสั่น ใบหน้าซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด เพราะตลอดทั้งอทิตย์เขาเอาแต่อาเจียน กินอะไรก็ไม่ได้ จนน้ำหนักลดลงอย่างรวดเร็ว
“คืออะไรวะ!”
อันยอง เพื่อนเพศสภาพเช่นเดียวกับพันวา รีบคะยั้นคะยออย่างร้อนใจ เพราะเขากับยุวดีตั้งข้อสังเกต ระหว่างรอเพื่อนรักออกจากห้องตรวจอย่างมีเหตุผล และก็หวังว่ามันจะไม่ใช่อย่างที่พวกเขาคิด
“เรา..ทะ..ท้อง”
พันวาตอบเพื่อนทั้งสองเสียงสั่น สีหน้าซีดเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้เขาจะรู้ดีว่าตนนั้นท้องได้ แต่ที่ผ่านมาก็ป้องกันตัวเองเป็นอย่างดี แต่ทำไมรอบนี้ก็ดันพลาดเสียได้
“เชี่ย!”
“เชี่ย!”
สองเพื่อนรักถึงกับสบถคำ ในขณะที่พันวาเอา แต่ก้มหน้าต่ำด้วยความสับสน มืดมนไร้หนทาง ถึงแม้จะรู้ว่าพ่อของเด็กในท้องตนเป็นใคร
“คนนั้น..ใช่ไหม?”
อันยองรู้เรื่องที่พันวาปลื้มเจ้าของร้านอาหาร ที่ต่างจังหวัด และยังมีความสัมพันธ์กันลึกซึ้ง
“แล้วจะเอายังไง?” ยุวดีเอ่ยขึ้นด้วยความโมโหแสดงอาการจะเอาเรื่อง
“เรา..เรา”
“ต้องไปบอกเรื่องนี้..ให้เขารับผิดชอบ”
อันยองพูดพลางจ้องมองเพื่อนรัก ที่ทำสีหน้าราวกำลังจะร้องไห้ เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นหากที่บ้านของพันวารู้ มันใหญ่เกินกว่าเขาจะจัดการเพียงลำพัง
“เขา..”
“เขาต้องรับผิดชอบนะฝุ่น”
ยุวดีรีบเอ่ยต่อแม้ จะรู้ว่าเรื่องที่เพื่อนรักได้แซ่บกับผู้ชายในฝัน มันแค่สนุกๆ ครั้งเดียวจบ สมหัวใจแล้วก็แยกย้าย ไม่ได้จริงจัง และไม่สานต่อความสัมพันธ์ แต่ตอนนี้มันดันมีเจ้าเม็ดถั่วตัวน้อยขึ้นมา
พันวาขอเวลาทำใจอยู่สองวัน ก่อนจะเดินทางไปยังร้านของอลัน ซึ่งอยู่ต่างจังหวัด ในขณะที่ร่างเล็กกลับมาทำงาน ที่สำนักงานใหญ่ที่เมืองหลวง
ตั้งแต่เช้าวันนั้น ที่เขาแซ่บกันกับอลัน จนไม่รู้หลับใหลไปรอบที่เท่าไหร่ แต่เมื่อตื่นขึ้นมา พันวาก็รีบออกเดินทางเข้ากรุงทันที และก็ไม่ได้ติดต่อกับอลันอีกเลย เป็นเวลานานนับเดือน
แต่เมื่อไม่กี่วันมานี้ ร่างเล็กก็มีอาการวิงเวียนคลื่นไส้ จนอาเจียนเป็นระยะ แม้ไม่ถึงกับป่วยหนัก แต่ก็ก่อกวน จนรู้สึกน่ารำคาญ ทำให้เขาตัดสินใจไปหาหมอ จนได้รู้ว่าตนนั้นตั้งครรภ์ได้เกือบสี่สัปดาห์
พันวาเกิดในตระกูลที่ตนกำเนิดเป็นโอเมก้า แต่คนในตระกูลก็ต่างมีครอบครัวแตกแขนงไปแต่งงานกับ ตระกูลเบต้า และอัลฟาบ้าง
จนลูกหลานหลายๆ คนก็กลายเป็นลูกผสม แล้วแต่ว่าใครจะได้รับยีนเด่นจากตระกูลใดมากกว่ากัน
“เอ้อ!..ตัวเล็ก..หนูกำลังจะได้เจอแล้วนะ”
พันวายกมืออุ่นลูบหน้าท้องแบนของตนเบาๆ บอกกล่าวเจ้าเม็ดถั่วในท้อง ก่อนจะเปิดประตูเดินเข้าไปในร้านอาหารของอลัน
และเพียงพนักงานต้อนรับกล่าวทักทาย ชายร่างใหญ่ที่นั่งคุยอยู่กับเพื่อนก็เงยหน้าขึ้นมามอง ลูกค้าที่เข้ามาใหม่ด้วย อย่างเป็นปกติ
“คุณฝุ่น”
อลันส่งเสียงตื่นเต้นดีใจ เมื่อเห็นคนที่เขาเฝ้ารอมาตลอด นับตั้งแต่ครั้งนั้นที่ได้ร่วมรักกัน จากวันนั้นมาเขาก็มีอะไรกับไม่ถึงฝั่ง เพราะในใจเฝ้าคิดถึงแต่พันวา ราวกับว่าถูกจองจำ ด้วยพิษหว่าน เสน่หา
“อื้อ~ดะ..เดย์~~”
พันวาถูกอีกคนซากแขน เดินตรงปรี่ไปยังห้องน้ำ ก่อนที่ชายร่างใหญ่จะแสดงอาการหิวโซ แทนถ้อยคำทักทาย ในขณะที่ร่างเล็กได้แต่ตื่นตกใจ ไม่เคยเจออาการเช่นนี้มาก่อน
“จุ๊บ~~~อื้อ~~”
อลันโหมแรงจูบพร้อมวาดไหวฝ่ามือใหญ่สอดเข้าไปในเสื้อของพันวา เพื่อสัมผัสกายอุ่นที่เขา เฝ้าคะนึงหามาแรมเดือน
“อื้อ~~ดะ ..เดย์ .เดย์..อื้อ~~~~”
“ผมคิดถึงคุณฝุ่น”
พันวาพยายามผลักดันตัวคนร่างใหญ่ออก แต่ทว่าร่างกายที่อ่อนล้าจากอาการแพ้ทอง แถมยังรถมาไกล
และในตอนนี้เขาก็ตกอยู่ในวงกายที่ล้อมตัวเขาเอาไว้ให้หลังยืนชิดกำแพง แทบไม่มีช่องวาง ทางใดเลยที่จะดิ้นรนให้พ้นกายอีกคนได้
“อื้อ~~ดะ..เดย์~~อื้อไม่นะ..ฝุ่นมีเรื่องจะบอก~”
“จ๊วบ~~เอาไว้เสร็จก่อนแล้วค่อยบอก”
อลันขยับกายบดเบียด พร้อมปลดตะขอกางเกงรูดซิปลง ก่อนจะจับพันวาหันหลังให้กับเขา มือใหญ่รีบจัดการกางเกงของคนตัวเล็ก ที่เขาเฝ้าคิดถึงอย่างรีบร้อน
เพราะกลิ่นกายของพันวา มันหอมหวนรัญจวนใจ ทำให้เขาหลงใหลเสน่หา ประหนึ่งย่าสั่ง ให้คลั่งใคร่ จนไม่อาจมีใครอื่น ได้นอกจากเจ้าของกลิ่น
“มะ..ไม่นะ..ไม่นะเดย์”
“ขอล่ะ..อยากจะเป็นบ้าอยู่แล้ว”
“ไม่ได้นะ..เดย์”
“รอบเดียวฝุ่น..แป๋บเดี๋ยว ..เดย์ไม่ไหวจริงๆ”
อลันกระสับกระส่าย เหมือนคนโดนยาปลุกกำหนัด ทั้งๆ ที่เป็นนักรักผู้ช่ำชอง แค่คิดอยากจะปลดปล่อยเพียงกระดิกนิ้ว ก็มีพร้อมจะเสนอกายให้เชยชมอยู่มากมาย แต่กลับทำไม ได้เพราะเฝ้าแต่คิดถึงใครคนนี้
“เดย์ไม่ได้..ไม่..เดย์..ฝุ่นท้อง”
“ก็ชั่ง..อ๊ะ..อื้อ~~~~~”
อลันเอาแต่โหมโรงแรงเร้า จนเขาคิดใคร่ครวญในสิ่งที่อีกคนเอ่ยเมื่อครู่ ทำให้เขาจำต้องหยุดชะงักทุกอย่าง ด้วยความตื่นตกใจ
“ฝะ..ฝุ่น..ท้องเหรอ? ..อ่อ..ขอโทษนะ..และยินดีด้วย”
ชายร่างใหญ่ หัวใจหล่นลงที่ปลายเท้าพร้อมๆ กับอารมณ์ที่กำลังพลุกพล่านก็พลันดับวูบลง เหลือแค่เพียงความเสียดาย ก่อนที่พันวาจะสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ส่งเสียงสั่น
“ฝุ่นท้อง..กับเดย์”
