เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
"ว่าไงวะเพื่อน พักนี้ไม่เจอหน้ากันเลยตั้งแต่มึงแต่ง"
เต๋าไม่ได้เจอกับเพื่อนตั้งมันเเต่งงานและย้ายไปอยู่กับเมียที่ปทุมธานี เต๋ายังพูดไม่ทันจบเพื่อนก็พูดขึ้นมาเสียงดัง
"หยุด! มึงหยุดพูดกูไม่อยากได้ยิน!"
ราชพฤกษ์ตะคอกใส่เต๋าเสียงดังอย่างไม่พอใจเขาไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้นเกี่ยวกับเธอมันเจ็บปวดหัวใจ
"เฮ้ย! มึงเป็นไรวะบอกกูได้นะเว้ย"
เต๋าตกใจว่าเพื่อนเป็นอะไรถึงตะคอกใส่เเบบนี้เเละห้ามไม่ให้พูดถึงสาธิมาคงจะทะเลาะกันละมั้งเขาไม่ตอบและเอ่ยถามเพื่อน
"ร้านมึงมีโต๊ะเหลือไหมวะ"
ราชพฤกษ์พูดเสียงครือ
"มีสิครับเพื่อนเหลือโต๊ะหนึ่งชั้นสองแบบเปิดพอดี"
เพื่อนพูดจบเขาก็กดตัดสายทันทีและรีบเหยียบคันเร่งให้ไปถึงผับไอ้เต๋าไวๆ
เต๋าเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยของเขาเปิดผับที่บางแสนมาได้สองปีเเล้วส่วนอีกคนหนึ่งชื่อหนึ่ง เปิดร้านก๋วยเตี๋ยวกับน้องที่มุกดาหาร
ผับบางแสน
ผมเข้าไปในผับของไอ้หนึ่ง
ก็เดินขึ้นไปชั้นสองไปนั่งโต๊ะที่จองไว้ทันทีโดยไม่สนใจเพลงที่ดังสนั่นทั่วทั้งและผู้คนที่กำลังเต้นโยกย้ายสายสะโพกกันไปมาโต๊ะที่ผมจองไว้นั้นอยู่ใกล้กับบันไดพอเดินขึ้นมาชั้นสองก็เห็นไอ้เต๋านั่งรอผมอยู่เต๋าที่เห็นผมกำลังเดินไปนั่งโต๊ะก็เอ่ยทัก
"ไงเพื่อนหน้าทำเศร้ามาเชียวมีไรวะเล่าให้กูฟังได้นะเว้ยเพื่อน"
ทันทีที่ราชพฤกษ์นั่งลงเต๋าก็เอ่ยถามเพื่อนทันทีอย่างเป็นห่วงว่ามีอะไรบอกเขาได้นะ
ราชพฤกษ์ไม่ตอบแต่เรียกเด็กเสิร์ฟที่เดินผ่านไปผ่านมาแทน
"น้องๆ"
"ครับพี่"
"วิสกี้มาหกที่"
"เฮ้ย! นี้มึงสั่งเหล้ามาเยอะมึงเป็นไรวะพฤกษ์มึงมีเรื่องไรบอกกูได้นะเว้ยเราเพื่อนกัน"
เขาไม่เคยเห็นเพื่อนสั่งเหล้ามาเยอะขนาดนี้ปกติราชพฤกษ์สั่งมาแค่ดื่มเเก้วเดียวเอง
'วันนี้มันเป็นอะไรของมันวะหน้าตาก็เศร้าดูไม่สดใส'
"แป้งนอกใจกูกับไปมีอะไรกับเด็กมหาลัย"
เขาพูดเสียงสั่นเครือเหมือนจะร้องไห้แต่ไม่ได้ร้อง
"ห๊ะ!แป้งเนี่ยจะนอกใจแก"
เขาไม่เชื่อว่าสาธิมาจะนอกใจราชพฤกษ์เธอทั้งนิสัยดีแถมใจดีอีกต่างหาก
"ก็เออสิวะ! หลังๆ มานี้แป้งดูเปลี่ยนไปโทรไปก็ไม่ค่อยรับ
มึงรู้ไม่ว่าวันนี้กูไปเจออะไรมา"
"เจออะไรวะ"
ยังไม่ทันที่ราชพฤกษ์จะตอบเหล้าก็มาเสิร์ฟทันทีราชพฤกษ์ไม่พูดพ่ำทำเพลงเขาก็ยกเหล้าซดเอาซดเอาจนเหลือสามเเก้ว
เขากำลังจะยกเเก้วที่สี่เต๋าก็เอามือมาจับแก้วเขาไว้แล้วบอกว่า
"พอๆก่อนอยากเพิ่งยกเเกต้องตอบคำถามฉันก่อนว่าแกไปเจออะไรมาวะ"
เต๋าไม่ได้คำตอบเลยถามอีกเพื่อนก็ยกเอายกเอาไม่บอกสักที
"เออ ๆ!"
เขากระแทกเเก้วลงกับโต๊ะเสียงดังอย่างไม่กลัวว่ามันจะแตกและตอบเพื่อนอย่างหงุดหงิด
"คือกูกะว่าจะไปเซอร์ไพร์สแป้งแต่กูเจอเซอร์ไพร์ส"
เขาเล่าให้เพื่อนฟังเสียงดังเพราะเริ่มจะเมาแล้วคนที่นั่งอยู่แถวนั้นเหลียวมาดู
"เซอร์ไพร์สยังไงวะเพื่อน"
"กูได้ยินเสียงผู้ชายคุยกับแป้งกูเลยลองเปิดประตูส่องดูก็เห็นพวกเขานอนกอดก่ายกัน กูเห็นเต็มๆตา"
พูดเเล้วก็เสียใจยกเหล้ามาดื่มอีกสามเเก้ว
"น้องๆเอามาสิบแก้ว"
"กูไม่อยากจนะเชื่อเลยวะเห็นเรียบร้อยนิสัยดีแบบนี้ไม่คิดว่าจะนอกใจแกได้ แกก็รวย หล่อ นิสัยดี ทำไมทำกับแกแบบนี้นวะ"
เต๋ากับหนึ่งก็สนิทกับแป้งพอสมควร
เต๋าพูดขึ้นเสียงเข้มที่เมียมันกับเพื่อนเขาได้ยังไงนี่คือรักเเรกของมันเลยนะ คงจะเจ็บปวดใจน่าดู
"ก็อย่างนี้ละน่ากาลเวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน ไม่เป็นไรนะเพื่อนเดี๋ยวกูหาให้เด็ดกว่าเมียมึงแน่"
"ไม่! กูไม่เอากูจะไม่รักใครอีกแล้ว พรุ่งนี้จะไปคุยกับแป้งให้รู้เรื่อง แล้วกูจะหย่าให้เร็วที่สุด!"
เขาประกาศกร้าวพูดจบก็ยกเหล้าเข้าปากแก้วแล้วเเก้วเล่า
เต๋านั่งดูเพื่อนกินเหล้าจนเมาจะไม่เมาได้ยังไงมาถึงก็ซัดไปหกแก้วและต่อดอีกสิบแล้วยังจะสั่งอีกสิบแก้วถึงคอมันจะแข็งยังไงแต่ดื่มขนาดนี้ไม่เมาก็ให้มันรู้ไป
"มึงจะทำอะไรตัดสินใจยังไงกูกับไอ้หนึ่งก็จะอยู่เคียงข้างมึงเสมอนะเว้ยเพื่อน"
พูดแล้วก็ตบไหล่ราชพฤกษ์เบาๆเพื่อให้กำลังใจ
"มึงเมาแล้วนะพกฤษ์ ปะกูพาขึ้นไปนอนบนห้อง"
"ไม่!กูไม่เมา ทำไมแป้งทำอย่างนี้กับกู กูไม่ดีตรงไหน ร้านกูก็เปิดให้ หรือกูไม่หล่อ ไม่เด็ดเท่าเด็กมันวะ "
พูดเสียงเสียงอ้อแอ้
"ฮื่อๆ กูไม่ดีตรงวะเต๋า หรือว่ากูไม่มีเวลาให้เธอ ฮื่อๆๆๆๆๆ กูไม่ดีตรง"
ทั้งพูดทั่งร้องไห้แถมยังหยิบหมอนที่อยู่ข้างตัวเองโยนลงพื้นเหมือนเด็กน้อยที่แม่ไม่ซื้อของเล่นให้"
"เฮ้อ... เมาที่ไรเป็นอย่างนี้ทุกทีอันนี้หนักสุด มึงคงจะเสียงใจมากไอ้พฤกษ์"
เต๋าพูดน้ำเสียงเนือยๆ
"มึงพูดเบาๆหน่อยลูกค้ากูตกใจหมดว่าเอาเด็กที่ไหนมาเล่นที่ผับกู"
เขาพูดและมองดูรอบ ๆ ก็เห็นลูกค้าที่อยู่ชั้นสองมองดูราชพฤกษ์บ้างก็มองด้วยสายตาเอ็นดู บ้างก็ดูน่ารำคาญบ้างก็ซุบซิบกัน
"มิกกี้ดูนู้นสิผู้ชายคนนั้น น่ารักจัง กรี้ดๆ"
บิวตี้ที่ได้ยินเสียงดังมาจากโต๊ะที่ใกล้กับบันได ก็หันไปมองและกระดี๊กระด๊าเมื่อเห็นชายหนุ่มร่างสูง หน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งนั่งอยู่กับเพื่อนท่าทางน่าดูเอ็น เฮ้ยไม่ใช่เอ็นดู กำลังเดินขึ้นบันได้สะกิดเรียกเพื่อนให้หันไปดู
"อุ้ย!หล่ออะเเก เหมือนเด็กเลยฉันชอบ"
มิ้กกี้ที่ถูกเพื่อนสะกิดก็หันไปดู
มิ้กกี้ดูจะตื่นเต้นไม่น้อยที่เห็นชายหนุ่มเมาแล้วเหมือนเด็กน้อย
สาวสองทั้งสองคนรีบเดินไปที่โต๊ะของราชพฤกษ์ทันที
"เออมีอะไรให้หนูช่วยไหมคะพี่"
บิวตี้เอ่ยถามเพื่อนของพ่อหนุ่มที่เมาหลับไปแล้ว
"เอ เอ่อ ไม่เป็นไรครับ"
เต๋าตอบเสียงตะกุกตะกักที่เห็นสาวประเภทสองรูปร่างสูงใหญ่แต่งตัวจัดเต็มมาเที่ยวที่ผับสองคนเอ่ยถาม
"ไม่ช่วยจริงเหรอพี่ หนูไม่กิน เอ๊ย! ไม่ทำอะไรเพื่อนพี่หรอกค่ะ"
มิกกี้พูดยิ้มๆ และเลียริมฝีปาก
ไปด้วย
เต๋าที่ได้ยินและเห็นท่าทางไม่น่าไว้มจแบบนั้นก็เกิดกลัวขึ้นมาว่า ทั้งคนสองจะทำมิดีมิร้ายกับเพื่อนเขาหรือเปล่า
"ไม่เป็นไรจริงๆครับ กลัวน้องจะเหนื่อยที่ต้องแบกไอ้นี้ขึ้นห้องกันสองคน"
เอ่ยบอกอย่างเกรงใจแต่ไม่ได้เกรงใจนะ เกรงกลัวมากกว่า
"ไม่หนักเลยพี่น่าทะนุถนอมออก ใช่ไหมมิกกี้"
บิวตี้บอกกับเต๋าเสร็จก็หันไปถามมิกกี้
"ใช่ๆค่ะ"
มิกกี้ตอบแล้วพยักหน้าอมยิ้ม
"หรือพี่กลัวพวกหนูสองคน"
บิวตี้จีบปากจีบคอถาม
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ คือพี่กลัวน้องๆจะเหนื่อยและเสียเวลาในการมาดื่มมาเที่ยวกับเพื่อนนะครับ"
"โอ้ยไม่เสียเวลาเลยค่ะแค่นี้เอง"
มิกกี้ละล่ำละลักตอบออกมาเร็วๆกลัวว่าจะไม่ได้ช่วยแบกหนุ่มหล่ออย่างราชพฤกษ์ขึ้นห้อง
เต๋าที่หมดข้ออ้างเลยให้สองคนแบกไอ้พฤกษ์ให้ไปบนห้องนอนที่อยู่ชั้นสาม
"เออก็ได้ครับ
เต๋าไม่รู้จะหาข้ออ้างยังไงเลยตอบตกลงให้ทั้งสองสาวแบกราชพฤกษ์ขึ้นห้อง
"อ๊ายยยย!"
ทั้งสองสาวเอามือจับกันยิ้มกริ่มอย่างดีใจ
แล้วทั้งสองคนก็รีบไปหิ้วปีกราชพฤกษ์ทั้งสองข้าง
"แค่จับแขนก็แน่นแล้วอะแก"
บิวตี้กระซิบพูดกับมิกกี้
"ตามพี่มานะครับ"
"ค่ะ/ค่ะ"
พอเดินไปได้สักพัก
"ไหนแกลองจับหน้าท้องดูสิมิกกี้ว่าจะแน่นแค่ไหน"
แล้วมิกกี้ก็ลองลูบไล้หน้าท้องของราชพฤกษ์
"ว้าย!แกเป็นลอนเลยอะ เหมือนจะมีหกลูกนะแก"
"ไหนแก ๆ"
แล้วบิวตี้ก็ลองจับดู ก็เหมือนที่เพื่อนบอกจริง ๆ
'อ๊าย!!แน่นมากแม่'
บิวตี้กำลังจะจับต่ำลงไปอีก
แล้วเต๋าก็หันมาเห็นพอดี
"อะแฮ่ม! ถึงห้องแล้วครับ มาเดี๋ยวพี่จัดการเอง"
พูดจบก็เดินไปคว้าแขนเพื่อนมาจับไว้ไป
สาวสองที่เห็นดั้งนั้นก็ปล่อยแขนของราชพฤกษ์อย่างน่าเสียดาย
"ค่ะ"
พูดเเละทำสีหน้าเซง ๆ
"ขอบคุณมากนะครับ"พูดยิ้ม ๆ
ตอนนี้สองสาวก็เดินออกมาแล้ว
"ชิ หาผู้ใหม่ก็ได้"
บิวตี้พูดและสะบัดผมอย่างเซง ๆ
