เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บิ๊กซี
09:35
พวกเราเเวะกินเอ็มเคกันเพราะหิวมากไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อคืนแถมข้าวเช้ายังไม่ได้กินเลย
พอกินเสร็จก็พายัยฟางไปซื้อมือถือ
"อะนี่โทรศัพท์"
ฟางลดายื่นถุงโทรศัพท์ยี่ห้อดังให้นาวิน
"ขอบคุณครับ"
เขายื่นมือไปรับถุงและหยิบมาดูว่ามันเป็นรุ่นอะไร ตอนที่ซื้อพี่ฟางกับพี่สาบอกให้เขานั่งรอที่ร้านเคเอฟซีและบอกว่าจะเซอร์ไพรส์เขา ผมก็ไม่รู้ว่าพี่ฟางกับพี่สาซื้อยี่ห้ออะไรให้
พอเปิดดูเท่านั้นเเหละ
"โห!พี่มันแพงผมรับไว้ไม่ได้หรอก"
"ไม่ต้องเกรงใจพี่ซื้อให้เรา
แล้วไม่รับคืนนะ"
ฟางลดาพูดขึ้น
"หรือวินจะไม่เอางั้นพี่เอาเอง"
รสาพูดจบก็เอื้อมมือไปจะจับถุง
นาวินรีบพูดขึ้นมาและเอาถุงไปไว้ข้างหลังทันที
"เอาครับเอา"
โทรศัพท์ดีขนาดนี้ใครจะไม่เอา
แต่มันก็เกรงใจพอได้ยินว่าพี่สาจะเอาเองก็เกิดเสียดายขึ้นมาทันที เขาดีใจที่ได้โทรศัพท์ใหม่แถมมันแพงอีกด้วยพี่ฟางซื้อโทรศัพท์ซัมซุงให้เขาดูจากเครื่องเเล้วราคาน่าประมาณหนึ่งหมื่นสี่พันบาทแล้วพี่สาก็เลี้ยงเอ็มเคเขาอีกด้วยพี่ทั้งสองคนใจดีมากๆ
11:00
"วินมาทำอะไรที่นี่"
รสาถามขึ้นอย่างสงสัยเมื่อวินขับรถมาผับที่พวกเธอมาเที่ยว
เมื่อคืนทำไม
นาวินเป็นคนขับรถให้รสาตั้งแต่ออกจากโรงเเรมแล้ว
"มาเอารถมอไซค์ครับ พี่ขับรถตามผมมานะครับ"
นาวินเปิดประตูลงจากรถและเดินไปที่มอเตอร์ไซด์ที่จอดอยู่เข้าขึ้นคร่อมมอไซด์และสตาร์ทขับออกไปจากผับ
รถของนาวินนั้นเป็นรถเวฟสีเเดงดำคันเก่า
รสาขับตามรถนาวินมาเรื่อยๆจนมาถึงหมู่บ้านและขับมาเรื่อยๆจนมาถึงท้ายหมู่บ้านเธอเห็นป้ายเขียนไว้ข้างทางให้เลี้ยวขวาอีกห้ากิโลถึงรีสอร์ท รีสอร์ทของพี่ชายเธออยู่นอกเมือง เธอเลี้ยวขวาตามนาวินไปตลอดสองข้างทางจะเห็นต้นข้าวเขียวขจีเต็มเลย พอขับมาอีกซักนิดก็จะเห็นต้นอ้อยต้นยาง
ตอนนี้เราก็มาถึงที่รีสอร์ทของพี่พฤกษ์แล้วรสาจอดรถที่โรงจอดรถของรีสอร์ท
เธอเเละเพื่อนลงจากรถและเดินไปหานาวินที่จอดรถข้างๆเธอ
"รีสอร์ทสวยมากเลยวิน"
รีสอร์ทของพี่ชายเธอสวยมาก ตรงทางเข้ารีสอร์จะมีเสาไม้ทั้งสองอยู่และมีป้ายไม้เขียนว่ารีสอรท์บ้านสวนราชพฤษ์ยินดีต้อนรับเขียนไว้ทางเข้า
และพอเข้ามาก็จะเห็นต้นไม้หลากหลายชนิดให้ความร่มรื่นมาก
และมีบ้านทั้งหมดสิบหลังทุกหลังเหมือนกันหมด
"ไม่รู้ว่าห้องเต็มหรือยังนะครับเดี๋ยวผมพาไปครับ"
เขาไม่รู้เหมือนกันที่รีสอร์ทห้องเต็มหรือยังเขาจำได้ว่าแม่ไปทำความสะอาดห้องหนึ่งเเต่ไม่เเน่ใจว่ามีคนมาพักแล้วหรือยัง
พอเดินมาถึงบ้านหลังหนึ่งที่ไม่เหมือนกันกับหลังอื่นเพราะบ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้เคาน์เตอร์เช็ค
อินแบบเปิดและมีบ่อปลาขนาดกลางอยู่ที่หน้าบ้านไม้ พอเดินมาจะเห็นมีบันไดสามขั้นขึ้นไปจะเห็นเคาน์เตอร์เช็คอินอยู่ข้างหน้าและรูปปั้นสวัสดีชายหญิงอยู่ข้างเคาน์เตอร์
"แกรีสอร์ทพี่พฤกษ์สวยน่าอยู่มากเลย"
ฟางลดากระซิบบอก
"สวยก็อยู่กับฉันจนถึงหนึ่งเดือนสิยะ"
"ขอคิดดูก่อนถ้าอยู่แล้วดีฉันจะอยู่กับแกจนครบหนึ่งเดือนเลย"
รสาและฟางลดาคุยกันจนมาถึงหน้าบ้านไม้
แล้วพวกเราสองคนก็เดินเข้าไปที่เคาน์เตอร์เช็คอินมีผู้หญิงคนหนึ่งใส่เสื้อม่อฮ่อมของโรงเเรม
สีกรมหน้าตาดีแต่งหน้าจัด ทาปากสีแดงผมยาวสวย จมูกโด่งดูหน้าแล้วน่าจะอ่อนกว่าเธอสามปี ส่วนนาวินบอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วเดี๋ยวตามมา
"สวัสดีค่ะ"
พนักงานต้อนรับเอ่ยทักทาย
รสาด้วยรอยยิ้ม
"มีห้องว่างไหมค่ะ"
รสาเอ่ยถาม
"เต็มแล้วค่ะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันมาหาเจ้าของรีสอร์ท"
เธอจะเช่าห้องอยู่กับเพื่อนเธอ
และอยากสนับสนุนช่วยพี่ชาย
มาหาพี่ชายทั้งที่ไม่อยากอยู่ฟรีๆ แต่ตอนนี้ห้องมันเต็มหมด
แล้วคงต้องไปอยู่บ้านพี่ชายเเล้วเเหละ
"ได้นัดไว้หรือเปล่าคะ"
"ไม่ได้นัดค่ะ"
"พบไม่ได้ค่ะถ้าไม่ได้นัดไว้"
"บ้านของเจ้าของรีสอร์ทอยู่ที่ไหนคะ"
รสาไม่ฟังสิ่งที่พนักงานต้อนรับบอกเลยเธอเอ่ยถามขึ้นว่าบ้านพี่พฤกษ์อยู่ที่ไหน
"คุณค่ะที่ฉันบอกไปเมื่อกี้ไม่ได้ยินหรอกค่ะ"
พนักงานต้อนรับทำหน้าไม่พอใจที่รสาไม่ฟังที่เธอพูด
"ฟังค่ะ ฉันถามว่าบ้านเขาอยู่ที่ไหน"
รสาตอบเธอน้ำเสียงสีราบเรียบ
"เอ๊ะ!นี่เธอที่ฉันพูดไม่เข้าใจเหรอห๊ะ!"
พนักงานต้อนรับสาวพูดเสียงดังและทำหน้าตึงใส่รสา
ฟางลดาที่เห็นท่าไม่มีเลยลากเพื่อนออกมาแต่เพื่อนขัดขื่นและไม่ยอมมากับเธอเธอทำอะไรไม่ได้ได้แต่ยืนแยู่ข้างเพื่อนเพื่อมีอะไรเกิดขึ้นจะได้ช่วยทัน
"ถ้าไม่บอกเตรียมตัวเก็บของออกจากรีสอร์ทได้เลย"
รสาว่าขึ้นเสียงราบเรียบ
"แกเป็นใคร!ถึงจะมาไล่ฉันออก"
พนักงานสาวตอบกลับเสียงดัง
"เป็นใครก็ได้เธอไม่ต้องรู้หรอก"
พนักงานสาวที่ได้ยินรสาตอบก็อยากจะกรี๊ดออกดังๆแต่กลัวคนที่มาพักจะได้ยิน
"ถ้าไม่บอกก็เตรียมตัวเก็บของได้เลยจ๊ะ"
รสาพูดและยิ้มมุมปาก
"เราไปกันเถอะแก"
ฟางลดากระซิบบอกรสาแล้วฟางลดาก็จูงมือเพื่อนออกมา
ทันทีตอนเเรกรสาขัดขื่นแต่ก็ยอมไปกับเธอ
พนักงานสาวคิดว่ายัยเด็กนี่เป็นเด็กของคุณพฤกษ์จะมาอ่อยคุณพฤกษ์ของเธอเพราะเด็กนี้เอาแต่ถามว่าบ้านคุณพฤกษ์อยู่ไหนแถมเเต่งตัวก็เหมือนมาจะอ่อยคุณพฤกษ์อีกเธอแอบชอบคุณพฤกษ์มานานเเล้วตั้งแต่ที่เธอมาทำงานวันเเรก
"ออคงจะเป็นเด็กคุณพฤกษ์สินะ ฉันไม่กลัวหรอกนะก็แค่เด็กคุณพฤกษ์จะมาอ่อยคุณพฤกษ์ละสิ แต่งตัวก็เหมือนสก๊อย แบบนี้คุณพฤกษ์เขาไม่ชอบหรอก"
พนักงานต้อนรับว่าให้รสาน้ำเสียงเย้ยหยันและยิ้มเยาะ
รสาเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องหันขวับมามองอย่างเกรี้ยวโกธรที่ยัยนี่มาว่าเธอเเต่งตัวเหมือนสก๊อยแถมยังว่าเธอจะมาอ่อยพี่พฤกษ์อีก
วันนี้รสาใส่ เสื้อสีดำ สายเดี่ยว ผูกเชือกโชว์หลังกับกางเกงยีนขาสั้น และใช่เเว่นตาสีดำกับต่างหูแบบหนีบสีทองห้าชิ้นแต่ใส่ต่างหูแค่ข้างเดียว
"มันจะมากไปแล้วนะยัยปากเเดง"
รสาเดินปรี่เข้าไปจะตบเธอ
รสากำลังระงับอารมณ์ไม่ให้ไปตบยัยปากแดงนี่
"แกเรากลับกันเหอะ อย่ามีเรื่องกันเลย"
ฟางลดาเห็นท่าไม่ดีเหมือนจะมีการตบตีกันเกิดขึ้นเลยรีบลากเพื่อนกลับแต่รสาขัดขืนไม่ยอมไปกับเธอเลย
"ไม่กล้าตบละซี้ อีสก๊อย!อีแรด"
พนักงานต้อนรับพูดเสีบงดังเเละทำหน้าท้าท้ายรสา
"ยัยฟางปล่อยฉัน ทนไม่ไหวเเล้วโว้ย!"
รสาสะบัดมือฟางลดาที่จับไว้ออกอย่างเเรงและเดินไปหลังเคาน์เตอร์ตวัดมือตบหน้ายัยนี่เสียงดัง
"เพียะ!"
"โอ้ย!"
ยัยปากแดงร้องด้วยความเจ็บปวดและเอามือกุมแก้มข้างที่รสาตบ
"มึงกล้าตบกูเหรออีหมาบ้า!"
"เออ!"
รสาพูดจบยัยปากแดงก็ตบรสาคืน
จนหน้ารสาหันไปทางซ้ายตามเเรงที่ยัยนี่ตบ
"เพียะ!"
"ว้าย! ยัยสามีใครอยู่บ้างช่วยด้วย! ช่วยด้วยมีคนตบกัน"
ฟางลดาร้องขอความช่วยเหลือ
"มึง!"
รสาตาโตที่โดนยัยปากแดงตบคืนแล้วทั้งสองก็หยุมหัวกัน
นาวินที่ทำธุระเสร็จได้ยินเสียงคนร้องมาจากบ้านไม้เลยรีบวิ่งไปดูเห็นพี่สากับเจ้ฟ้ากำลังหยุมกันอย่างเมามันส์
"น้องวินช่วยด้วยจะทำยังไงดี"
"เอางี้พี่ไปจับพี่สาไว้ส่วนผมจะจับเจ้ฟ้า"
แล้วฟางลดาก็ทำตามที่นาวินบอกแต่ไม่ได้ผลเพราะทั้งไม่ยอมออกจากกันเลยทั้งสองไม่มีใครยอมใคร ทั้งนาวินและฟางลดาต่างกระเด็นกระดอนออกมากันคนละทาง
"ผู้หญิงเวลาตีกันแรงเยอะจังวะ"
นาวินพูดกับตัวเองเบาๆ
"จะเอายังไงดีวินจับแยกออกก็ไม่ได้"
"โทรหาผู้จัดการเลยวิน"
ฟางลดาบอกเพราะผู้จัดการมาสองคนนี้ก็จะหยุดตีกันเอง
"เออผู้จัดการไม่อยู่ครับ"
นาวินตอบฟางลดา
"ทำไมวินถึงรู้ว่าผู้จัดการไม่อยู่"
ฟางลดาขมวดคิ้วอย่างสงสัยที่วินรู้ว่าผู้จัดการไม่อยู่แล้ววินรู้ได้ยังไงกัน
"อย่าพึงถามอะไรตอนนี้เลยพี่เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง"
นาวินบอกฟางลดาว่าอย่าพึ่งมาถามตอนนี้เพราะสองคนนั้นตบกันหน้าเเดงไปหมดแถมเลือดออกทั้งสองคนด้วยถ้าไม่ห้ามเลือดคงเต็มหน้าเพราะไม่มีใครยอมใคร
"แล้วจะทำยังไงดี โทรหาน้องกรสิวิน"
นาวินขมวดคิ้วทั้งสองข้างว่าพี่ฟางรู้จักคุณกรได้อย่างไรหรือว่าจะเป็นหลานของพี่รสา เมื่อคืนพี่สาเรียกเขาว่ากร หรือว่าจะใช่ คงไม่ใช่หรอกมั้งได้เเต่คิดอยู่ในใจ
"โทรเร็วๆสิ!อย่างเพิ่งสงสัยเดี๋ยวพี่เล่าให้ฟัง"
ฟางลดาที่เห็นนาวินทำหน้าสงสัยเเละไม่กดโทรออกสักทีรีบบอกเขาเสียงดัง
"ครับๆ"
แล้วนาวินก็รีบกดเบอร์โทรคุณกรโทรออกทันที
