เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
กรกำลังเดินตรวจดูว่าคนงานเก็บลำไยตามที่เขาสั่งครบแล้วหรือยัง
Rrrrrrrrrr
"ใครโทรมากันเบอร์แปลกด้วย"
แล้วเขาก็กดรับสาย
"สวัสดีครับ ใครครับ"
"แย่แล้วครับคุณกรมีคนตีกันที่หน้ารีสอร์ทครับ"
นาวินพูดน้ำเสียงร้อนรน
ปกรณ์ได้ยินดังนั้นก็รีบขับรถไปที่หน้ารีสอร์ทกับผู้ช่วยทันที
"หยุด!ผมบอกให้หยุด"
ปกรณ์พูดเสียงดังมือที่รสาจับผมยัยปากแดงชะงักค้างไว้ส่วนยัยนั้นก็เหมือนกันแล้วทั้งสองคนก็หยุดตีกัน
"คุณกรคะมันตบฟ้าก่อนคะ"
ยัยนี่ที่เธอเพิ่งรู้ว่าชื่อฟ้าก็รีบปรี่เข้าไปฟ้องปกรณ์ทันทีส่วนรสาก้มเก็บเเว่นตาที่ตกลงพื้นตอนที่ยัยฟ้ามันตบเธอจนแว่นหลุดและตกพื้น
รสากับปกรณ์สบตากันนิ่งราวกับถูกมนต์สะกดไว้
ไม่ได้เจอกันนานหลานเธอหล่อมากเหมือนนายเเบบเลยไม่เหมือนตอนม.ปลายที่รูปร่างผอมแห้ง
ตาหน้าก็คมเข้มแบบฉบับชายไทยผิวสีเเทนเพราะทำงานในไร่ในสวนเป็นเวลานาน ตาก็คมเข้ม จมูกก็โด่งเป็นสัน ปากก็สวยเหมือนหญิง
ส่วนปกรณ์ก็มองน้าสาวด้วยความตกตะลึงเขาไม่ได้เจอน้าสาตั้งแปดน้าเขาสวยมากแถมยังเซ็กซี่อีกต่างหาก
กร หรือปกรณ์ อายุยี่สิบหกปี
เป็นลูกชายบุญธรรมของพี่ชายรสาชอบทำงานในไร่ในสวน เป็นคนมีเหตุผล ใจดีน่ารัก เป็นคนขี้หึงขี้หวง
"เรื่องราวมันเป็นยังไงครับ"
ผู้ช่วยของกรถามขึ้น
เมื่อปกรณ์กับรสาได้ยินเสียงก็ตื่นจากภวังค์
ลุงชัย หรือ วันชัย อายุห้าสิบสามปีเป็นผู้ช่วยของราชพฤกษ์มาตั้งเเต่ที่นี่สร้างเสร็จจนกลายมาเป็นผู้ช่วยของปกรณ์ และเป็นพ่อของนาวิน
"คุณคนนี้ถามฟ้าว่าบ้านคุณพฤกษ์อยู่ทีาไหนแล้วฟ้าก็ตอบว่าได้นัดไว้หรือเปล่าเธอบอกว่าไม่ได้นัด ฟ้าก็บอกดีๆนะค่ะว่าถ้าไม่ได้นัดไว้เข้าพบไม่ได้แต่คุณคนนี้ก็ไม่ฟังและตบฟ้าค่ะ"
นภาพรเล่าให้ปกรณ์ฟังไม่หมดและกุมแก้มไปด้วยและเช็ดเลือดที่มุมปากไปด้วย
ฟ้า หรือ นภาพร เป็นพนักงานต้อนรับทำงานที่นี่หลายปีแล้ว อายุสามสองปี แอบชอบราชพฤกษ์ หน้าตาดีชอบทาปากสีแดงและชอบเเต่งหน้าจัด
"จริงเหรอครับน้าสา"
นภาพรที่ได้ยินคุณกรเรียกยัยนั่นว่าน้าสาหน้าเธอก็ซีดขึ้นมาทันทีกลัวโดนไล่ออกเพราะไปมีเรื่องกับน้าของคุณกร
"ไงหน้าซีดเชียวนะ กลัวโดนไล่ออกละสิ ยัยนี่มันเล่าไม่หมดมันว่าให้น้าก่อนน้าเลยตบมัน กรต้องไล่มันออกนะมันว่าน้าก่อนว่าน้ามาอ่อยพี่พฤกษ์แถมยังว่าน้าเเรดอีกน้าไม่ยอมนะ ไล่มันออก!"
รสาไม่ตอบคำถามปกรณ์แต่พูดอีกอย่างหนึ่งแทน
"จริงใช่ไหมครับ"
ปกรณ์หันไปถามนภาพรแทนว่าจริงใช่ไหมที่น้าสาเล่าเป็นเรื่องจริง
"เออๆจะๆจิงค่ะ"
นภาพรละล่ำละลักพูดตอบคุณกร
"ฮ่าๆๆๆๆแกโดนไล่ออกแน่ยัยปากแดง"
รสาหัวเราะเสียงดังที่เธอชนะและยัยปากแดงต้องโดนไล่ออกแน่
"ผมไม่ไล่พี่ฟ้าออกหรอกครับ"
รสาที่ยิ้มดีใจว่ายัยนี่ต้องโดนไล่ออกเเน่ก็ต้องหุบยิ้มทันทีแล้วหันขวับไปมองหน้าหลานชาย
"ทำไมกรไม่ไล่มันออกไป"
รสาถามขึ้นอย่างไม่พอใจ
"ก็ผิดกันทั้งคู่ ผมจะไล่พี่เขาออกทำไมครับ"
ปกรณ์อธิบายให้น้าสาฟังอย่างใจเย็นนภาพรที่ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มอย่างผู้ชนะให้รสา
"แต่มันว่าน้าก่อนมันยั่วโมโหให้น้าตบมันก่อน"
รสาพูดเสียงเกรี้ยวกราดไม่พอใจที่หลานเธอไม่ไล่มันออก
"ลุงชัยครับพาน้าสาขึ้นไปพักที่บ้านพ่อนะครับ"
ปกรณ์ไม่ฟังที่น้าสาวพูดแต่สั่งให้ลุงวันชัยพารสาไปพักผ่อนที่บ้านพี่ชายเธอ
"ไม่ต้อง! ปะวินยัยฟางไปกันเถอะ"
รสาบอกเสียงดังโกรธที่หลานเธอไม่ไล่ยัยปากเเดงนี่ออกจากรีสอร์ท
พูดจบก็เดินไปควงแขนนาวินเดินออกไป
"ไม่มีอะไรแล้วพี่ฟ้าทำงานต่อเถอะครับ ผมไปก่อน"
"ค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่ไม่ไล่พี่ออก"นภาพรพูดแล้วยิ้มหวานให้ปกรณ์ที่ไม่ไล่เธอออกตามที่น้าเขาบอก
"ครับ"
แล้วปกรณ์ ก็เดินไปขึ้นรถกะบะสีดำยกสูงที่จอดอยู่หน้าบ้านไม้ลุงวันชัยเดินตามเจ้านายไปขึ้นรถฝังคนขับและสตาร์ทรถออกไปที่สวนลำไยทันที
"ดูคุณสาจะโกรธคุณกรนะครับ"
"ครับเดี๋ยวน้าสาก็คงจะหายโกรธผมเองแหละครับ ถ้าผมไปง้ออ่านะ"
ประโยคหลังเขาคิดและไม่ได้พูดออกไป
เวลาน้าสาโกรธเขาถ้าเขาไม่ไปง้อน้าสาจะไม่พูดด้วยเลย ถ้าไม่ไปง้อสามวันก็จะไม่พูดด้วย น้าเป็นคนโกรธง่ายหายยากถ้าไม่ง้อนี่ไม่หายโกรธเลยนะครับ ผมคงต้องหาอะไรไปง้อน้าสาแล้วแหละ
12:00
บ้านของราชาพกฤกษ์นั้นอยู่อีกฝั่งของรีสอร์ทเป็นบ้านปูนสองชั้นผนังบ้านทาสีเทาขาว แต่ละห้องจะมีระเบียงยื่นออกมาและมีโรงจอดรถขนาดใหญ่อยู่ๆข้างบ้านมีสนามหญ้าหน้าบ้าน
พอเดินมาถึงหน้าบ้านฟางลดาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ากระเป๋าอยู่บนรถ
"แกกับน้องวินเข้าไปก่อนเลยนะเดี๋ยวฉันไปเอารถมาจอดที่นี่"
"อะนี่กุญแจ"
แล้ววินกับรสาก็มานั่งรอฟางลดาที่ม้าหินอ่อนหน้าบ้านลมเย็นก็พัดกระทบหน้ารสาจนมันรู้สึกแสบที่หน้าเพราะโดนยัยฟ้าตบ
บ้านพี่พฤกษ์นั้นดูร่มรื่นเย็นสบายไม่ร้อนสบายเพราะที่นี่มีต้นไม้เยอะ
"โอ้ย!เจ็บชะมัด"
รสาเอามือจับเเก้มตัวเองแล้วร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดตอนนี้หน้าเธอช้ำและเเดงทั้งหน้าพรุ่งนี้เช้าคงหน้าเขียวหน้าบวมแน่
นาวินที่เห็นหน้าตารสาแดงช้ำเเละเธอก็ร้องออกมาเสียงดัง
"เดี๋ยวไปเอายามาทาให้ครับ"
พูดจบก็เดินเข้าไปในบ้านเเละไปเอายาทาแผลที่ห้องนั่งเล่น
"อ้าว!วินเมื่อคืนวินหายไปไหนมาแม่โทรหาตั้งหลายสายก็ไม่มีคนรับ"
"ผมทำโทรศัพท์เสียครับ"
"เเล้วเมื่อคืนไปนอนที่ไหนมา"
"เออไปนอนบ้านเพื่อนครับ"
"ออวินเป็นอะไรลูก"
แจ่มจันทร์เอ่ยทักลูกชาย
ป้าเเจ่ม หรือแจ่มจันทร์แม่ของนาวิน อายุห้าสิบปีเป็นเเม่บ้านที่บ้านของราชพฤกษ์และทำความสะอาดรีสอร์ทอีกด้วย
"ไม่ได้เป็นอะไรครับผมจะเอาไปทำแผลให้พี่สา"
"ใครแขกของคุณพฤกษ์เหรอ ลูกรู้จักเธอเหรอ"
แจ่มจันทร์ถามอย่างสงสัยที่ลูกชายเธอรู้จักแขกของคุณพฤกษ์
"ผมคิดว่าน่าจะเป็นน้องสาวคุณพฤกษ์ ผมไปก่อนนะครับแม่"
"ห๊ะ!น้องสาวคุณพฤกษ์"
แจ่มจันทร์ร้องเสียงดังคุณพฤกษ์มีน้องสาวด้วยเหรอตั้งแต่เธอมาทำงานที่นี่ไม่เคยรู้เลยว่าคุณพฤกษ์มีน้องสาวด้วย
"ผมก็ไม่เเน่ใจเหมือนกันว่าพี่สาเป็นน้องสาวคุณพฤกษ์จริงไหม
ถ้าแม่อยากรู้เดี๋ยวผมถามให้"
เขาเองก็อยากรู้เหมือนกัน
"จ้าลูกเดี๋ยวเเม่ทำน้ำส้มคั้นไปเสริฟ์คุณเขา"
"ครับ"นาวินตอบรับแม่และเดินออกไปหน้าบ้าน
"มาแล้วครับ"
นาวินวางอุปกรณ์ล้างแผลและยาหม่องลงบนโต๊ะและนั่งลงกำลังจะเปิดฝาขวดแอลกอฮอล์
"นี่วินเข้าไปในบ้านพี่พฤกษ์ได้ยังไง รู้หรอว่ายาอยู่ไหน รู้จักกันเหรอ"
เธอถามอย่างสงสัยว่าทำไมนาวินถึงเดินเข้าไปในบ้านเหมือนคุ้นเคยกับบ้านหลังนี้ดี
"รู้ครับว่ายาอยู่ไหน และรู้จักคุณพฤกษ์ด้วยเพราะผมเป็นคนงานที่นี่ แม่ผมเป็นแม่บ้านอยู่ที่บ้านคุณพฤกษ์และรีสอร์ท"
เขาอธิบายให้รสาฟังว่าเขารู้จักคุณพฤกษ์และเป็นคนงานที่นี่
"ออแล้ววินไม่บอกพี่ตั้งเเต่แรกหละ"
รสาพยักหน้าและถามนาวินกำลังจะตอบ
"มาแล้วจ้า คุยไรกันอะ"
ฟางลดาขับรถมาจอดที่หน้าบ้านและเปิดประตูลงมานั่งที่ม้าหินอ่อน
"ก็คุยเรื่องที่วินเป็นคนงานที่นี่ไง"
"ออฉันว่าจะถามอยู่ทำไมรู้ว่าผู้จัดการไม่อยู่ แถมยังรู้ชื่อยัยนั้นที่มันตบแกด้วยที่แท้ก็เป็นคนงานนี่เอง"
"พวกพี่เป็นน้องของคุณพฤกษ์เหรอครับ"
"พี่เพื่อนกับสา ยัยสาเป็นน้องพี่พฤกษ์"
"ออครับ"
"ทำไมวินไม่บอกพี่ตั้งเเต่เเรกว่าเป็นคนงานที่นี่"
ฟางลดาถามนาวิน
"ถามเหมือนพี่สาเลย พี่ไม่ได้ถามผมนิ เห็นถามว่ารู้จักรีสอร์ทนี้ไหมผมนึกว่าพี่จะมาเช่าห้องอยู่
"ออ"
"เเล้วแบบนี้พี่ก็ใช้วินยกกระเป๋าขึ้นไปเก็บบนบ้านได้ดิ"
"ได้ครับ"
"ช่วยยกขึ้นไปเก็บบนห้องด้วยนะวิน ถ้ายกขึ้นไปเก็บเเล้วพี่จะให้เงินค่าจ้างที่พาพี่มาที่นี่"
"ผมไม่เอาหรอกครับ เเค่พี่ฟางซื้อโทรศัพท์ใหม่ให้ผมมันก็มากพอเเล้ว"
พี่ฟางซื้อโทรศัพท์ให้เขามันก็เเพงมากเเล้วที่จริงซื้อให้เขาราคาถูกๆก็ได้แต่นี่พี่ฟางซื้อให้เขาตั้งหมื่นกว่าบาทแค่ก็มันก็มากพอเเล้ว
"เพื่อพี่ใช้งานวินบ่อยๆไงเอาไปเถอะ เสร็จแล้วค่อยมาเอาเงิน"
"ครับ"
นาวินลุกขึ้นแล้วเดินไปหลังกะบะไปเอากระเป๋าของพี่สากับพี่ฟางขึ้นไปเก็บบนห้อง
"น้ำส้มคั้นค่า"
แจ่มจันทร์นำน้ำส้มคั้นมาเสริฟ์
และวางลงบนโต๊ะ
"ขอบคุณค่ะป้า"
"แล้วนี่พี่พฤกษ์ไปไหนคะ บ้านเงียบเชียว"
ตั้งเเต่มาที่นี่ยังไม่เห็นพี่พฤกษ์เลยบ้านก็เงียบเหมือนไม่มีคนอยู่แต่เปิดประตูหน้าบ้านไว้
"คุณพฤกษ์ออกไปข้างนอกค่ะคุณ"
"รสา หรือจะเรียกว่าสาเฉยๆก็ได้ค่ะสาเป็นน้องพี่พฤกษ์ค่ะ"
รสาเเนะนำตัวด้วยรอยยิ้ม
"ออค่ะ"
คุณสาก็สวยส่วนคุณพฤกษ์ก็หล่อบ้านนี้มีแต่คนหน้าตาดี แถมคุณสาก็ไม่ถือตัวด้วย ป้าแม่บ้านคิดในใจ
"ป้าชื่อป้าเเจ่มนะค่ะ เป็นแม่ของวินค่ะ เป็นแม่บ้านที่นี่หลายปีเเล้วค่ะ"
"แล้วสวนผลไม้อยู่ตรงไหนค่ะเห็นพี่พฤกษ์เคยบอกว่าปลูกผลไม้ไว้เยอะ"
"อยู่หลังรีสอร์ทประมาณสองกิโลเมตรค่ะคุณสา"
สวนผลไม้ของราชพฤกษ์อยู่หลังรีสอร์ท
"ทานข้าวไหมค่ะเดี๋ยวป้าไปทำมาให้นี่ก็เที่ยงเเล้วค่ะ"
"ทานค่ะ เดี๋ยวหนูกับเพื่อนจะตามเข้าไปนะค่ะ"
"ค่ะ"
แล้วป้าเเจ่มก็เดินเข้าไปในครัวเพื่อทำอาหารให้คุณสากับเพื่อนกิน
"มานี่แกเดี๋ยวฉันทายาให้"
"โอ้ย!แกทำเบาๆหน่อยสิ"
พอทำแผลเสร็จรสากับเพื่อนก็เดินเข้ามาในบ้านพอดีกับที่ป้าแจ่มยกอาหารมาวางไว้ได้ที่โต๊ะ อาหารที่ป้าแจ่มทำนั้นมีทั้งเเกงเขียวหวานไก่ และ แกงจืด
"วินมากินข้าวด้วยกันสิ"
ฟางลดาชวนนาวินที่เดินลงมาหลังจากเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บบนห้องเสร็จเเล้ว
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปทานกับเเม่ดีกว่า"
เขาจะมานั่งทานร่วมโต๊ะกับพี่สาและพี่ฟางได้อย่างไรเธอเป็นถึงน้องสาวของเจ้านายเขาเลยนะทำแบบนั้นไม่ได่หรอก
"จ๊ะ"ฟางลดาตอบกลับนาวินด้วยรอยยิ้ม
และนาวินเดินออกไปหาแม่ที่ห้องครัวทันที
