เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"ช่วยกันยกขึ้นรถเร็วเสร็จแล้วจะได้ไปกินข้าว"
ปกรณ์บอกคนงานทั้งหมดช่วยกันยกลำไยที่เขาตรวจเสร็จเมื่อเช้าจะได้เอาส่งที่ตลาด
"ครับนาย"
คนงานช่วยกันยกลังลำไยขึ้นรถด้วยความขมักเขม้นเพื่อที่จะได้ไปกินข้าว
"พรุ่งนี้น้าชัยบอกคนงานไปขุดมันสำปะหลังให้หมดทั้งสิบไร่เลยนะครับ"
"ครับคุณกร"
"อะนี่ครับ"
เขาพูดยิ้มแล้วยื่นเงินแบงค์พันให้น้าชัย
"ให้ทำไมครับ?"
"น้าชัยก็เอาเงินนี่ไปเลี้ยงคนงานนะครับซื้ออะไรก็ได้ไปเลี้ยงคนงานแล้วแต่น้าชัยเลยครับ"
"ขอบคุณครับคุณกร"
วันชัยยื่นมือไปรับเงินเเบงค์พันจากเจ้านายแล้วพูดขอบคุณด้วยรอยยิ้ม
"แล้วคุณกรจะไปไหนครับไม่ไปทานข้าวด้วยกันเหรอครับ"
วันชัยเห็นปกรณ์เดินไปทางที่รถจอดอยู่เขาสงสัยเลยถามขึ้นปกติเจ้านายเขาจะไปกินข้าวกับเขาและคนงานคนอื่นๆเป็นประจำที่โรงอาหาร
"ออเออผมจะกลับบ้านนะครับน้าชัย"
เขาหันไปตอบน้าชัยด้วยใบหน้ายิ้มๆ
"ออครับ"
แล้วปกรณ์ก็เดินไปขึ้นรถเเละขับออกไปทันที
12:30
โรงอาหาร
"ถ้าไม่อิ่มมารับเพิ่มได้นะจ๊ะพ่อหนุ่ม"
ป้าสมพูดบอกคนงานหนุ่มรุ่นลูกด้วยรอยยิ้ม
"เออๆครับ"
ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มเจื่อนๆพอป้าสมตักกับข้าวให้เสร็จก็รีบเดินออก
"แม่เขากลัวจนรีบหนีไปเลย เดี๋ยวก็ไม่คนมากินข้าวที่นี่หรอกแม่เขากลัวแม่หมดแล้วเนี่ย"
กานตักข้าวไปด้วยและพูดกับแม่ตัวเองไปด้วย
"ตักข้าวไปเลย!มั่วเเต่พูดมากอยู่นั้นแหละ"
ป้าสมใจโดนลูกสาวว่าให้ก็หมดอารมณ์ที่จะเเซวหนุ่มน้อยเลยบอกให้ลูกสาวตักเร็วๆหน่อยเพราะคนต่อคิวกันยาวเเล้วมั่วเเต่พูดอยู่นั้นแหละเมื่อไรจะเสร็จ
"จ้าเเม่จะไม่พูดมากแล้วจ๊ะ"
ป้าสม หรือสมใจอายุสี่สิบห้ายังสาวยังสวยอยู่ชอบแซวหนุ่มๆที่มาทานข้าวโรงอาหารเป็นประจำเห็นหล่อไม่ได้มันต้องเเซวมันชุ่มชื่นหัวใจดี
กาน หรือ กานดา เป็นลูกสาวของป้าสมใจ หน้าหวาน ตากลมโต คิ้วสวย ผิวขาว ผอมเป็นคนตัวเล็กสูงร้อยหกสิบสองเซน เรียนจบเเล้ว อายุยี่สิบสามปี
"อ้าว! น้าชัยทำไมมาคนเดียวละคะวันนี้แล้วพี่กรไปไหน"
เธอถามน้าวันชัยด้วยใบหน้าสงสัยปกติพี่กรจะมาทานที่นี่ประจำถ้าไม่ได้มาก็มีธุระข้างนอกแปลกแฮะ
"คุณกรเขากับไปบ้านนะ"
"ออค่ะ"
พี่กรกลับบ้านไปทำไมกันนะถ้าไม่มีธุระอะไรก็มากินที่นี่ตลอดสงสัยเราคงคิดมากไปเอง
พอคนงานและเขากินข้าวเสร็จก็รีบเดินไปที่ร้านค้าที่อยู่ไม่ไกลจากโรงอาหารมากนัก
"เฮ้ยพวกเราถ้าใครอยากกินอะไรก็ไปหยิบเอานะคนละสามชิ้น วันนี้นายเลี้ยง"
วันชัยบอกพวกคนงานให้ไปหยิบอะไรก็ได้คนละสามชิ้นที่ร้านค้าใกล้กับโรงอาหาร
"วันนี้นายใจดีแปลกๆนะครับน้าชัย"
ชายคนงานชื่อยิ้มถามขึ้น
"แปลกตรงไหนวะ"
น้าชัยตอบกลับคนงานชายคนนั้นด้วยความสงสัย
"ก็แปลกตรงที่ไม่มากินกับเราไงครับน้า"
"ช่าย"
คนงานหญิงที่ชื่อน้ำพยักหน้าและพูดเห็นด้วยกับยิ้ม
"ปกตินะน้าคุณกรเลี้ยงพวกเราต้องมากินกับพวกเราตลอดเลย"
คนงานที่ชื่อวายพูดขึ้นอย่างสงสัย
"ก็คงจะไปหาคุณสาละมั้ง"
"คุณสาใครคือคุณสาคะน้าชัย"
น้ำคิ้วขมวดแล้วถามขึ้นว่าใครคือคุณสาตั้งแต่ทำงานที่นี้มายังไม่เคยได้ยินชื่อนี่เลย
"ไปทำงานกันได้เเล้วหมดเวลาพักเที่ยง"
วันชัยไม่ตอบแต่ไล่ให้พวกคนงานไปทำงานได้เเล้วเพราะมันบ่ายโมงตรงเเล้ว
"โฮ....แค่นี้ก็บอกไม่ได้ "
ยิ้มที่ลุ้นว่าใครคือคุณสาก็ร้องโฮออกมาอย่างเซ็งๆที่มาพูดให้อยากรู้สุดท้ายเเล้วก็ไม่บอกอะไรเลย
กานดาที่ได้ยินที่น้าชัยกับคนงานคุยกันก็อยากรู้ว่าคุณสานี่ใครกันหน้าตาเป็นไงทำไมพี่กรถึงต้องกลับบ้านไปหาด้วย หรือเพื่อนเหรอ ไม่น่าจะใช่เพราะเพื่อนพี่กรมีเเเต่ผู้ชาย
พี่กรไม่เคยมีเพื่อนผู้หญิงเลยเพราะเธอเคยเห็นเพื่อนพี่กรเเล้วมีเเต่ผู้ชายทั้งนั้นไม่เคยเห็นเพื่อนผู้หญิงเลย
