เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"เอาวางไว้ตรงนี้เลยจ๊ะวิน"
รสาเห็นนาวินเดินมาใกล้จะถึงโต๊ะเลยบอกวินให้เอาวางไว้ตรงนี้ข้าง ๆ เธอ
"วินตักข้าวให้กรหน่อยจ๊ะ"
ฟางลดาบอกนาวินให้ตักข้าวให้ปกรณ์หน่อย
"ครับ"
วินเดินไปหยิบเอาโถข้าวข้างฟางลดาเเละเดินไปตักข้าวใส่จานให้คุณกรพอตักเสร็จแล้วก็เดินออกไป
ฟางลดาเห็นบรรยายกาศไม่
ดีเลยชวนปกรณ์คุย
"น้องกรนั้นถุงอะไรจ๊ะ"
ฟางลดาเห็นถุงสีเเดงวางอยู่บนโต๊ะข้างๆเขาเลยถามเพื่อไม่ให้บรรยายมันเงียบเกินไป
"อออันนี้ผมเอามาง้อน้าสานะครับถ้าน้าสาเห็นเเล้วจะหายโกรธผมไหมก็ไม่รู้"
ปกรณ์ตอบคำถามของฟางลดาเสร็จก็พูดขึ้นมาเพื่อให้น้าสาวหันมาหาเขาแต่ก็ไม่หันมา
รสาที่ได้ยินก็อมยิ้มเล็กน้อย
เธออยากรู้ว่าในถุงนั้นมันมีอะไรกันแต่ไม่หันไปหรอกเดี๋ยวก็หาว่าเธอหายโกรธแล้ว
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
ฟางลดาที่ฟังอยู่นานเลยอยากจะช่วยปกรณ์ง้อรสา
"นี่แกหันไปหาหลานหน่อยกรมีอะไรจะให้เเกด้วยนะแกไม่อยากรู้เหรอ เลิกโกรธกรได้แล้วน่าแก"
ฟางลดาช่วยพูดให้เพื่อนหันไปหาปกรณ์
รสาที่ได้ยินที่เพื่อนพูดก็ไม่ยอมหันไป
"งั้นฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะแก น้าช่วยได้แค่นี้เเหละนะกร ไปละ"
"ครับ"
ปกรณ์ที่นั่งข้างรสาขยับเก้าอี้มาใกล้ๆเพื่อที่จะได้ง้อน้าสาวได้ถนัด
13:00
"น้าสาครับไม่อยากรู้หรอกว่าผมเอาอะไรมาให้"
เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆน้าสาเเละพูดน้ำเสียงออดอ้อน
ไม่มีเสียงตอบรับจากคนเป็นน้าเลย
"ว้าย!!"
เพราะน้าสาไม่หันมาเขาเลยจับเอวน้าสาให้มานั่งบนตักเขากักขังไม่ให้น้าสาไปไหนได้ตอนที่น้าสาตกใจจนหันหน้ามาแก้มน้าสาโดนปากผม
"นี่กรทำอย่างนี้ทำไม"
ตอนที่แก้มเธอโดนปากหลานชายเธอตกใจมากและหันหน้าหนีด้วยความเขินอาย
แก้มเธอต้องเเดงแน่ๆเลย
ส่วนปกรณ์ก็ตกใจเหมือนกันไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ แต่ใจเขานี้สิทำไมมันมันถึงเต้นตึกตักแบบนี้
ป้าเเจ่มจะมาทำความสะอาดห้องให้คุณสาเเละเพื่อน
พอเดินออกมาจากครัวก็เห็นคุณกรอุ้มคุณสาไปนั่งตักเธอเบิกตากว้างน้ากับหลานเขาทำกันอย่างนี้เหรอเธอคิด
พอดูไปสักพักก็รู้ว่าคุณสาคงงอนคุณกรเรื่องอะไรสักอย่าง
เธอไม่คอยเห็นมุมนี้ของคุณกรเลยดูๆไปแล้วก็น่ารักดี
คุณกรก็หล่อคุณสาก็สวยดูเเล้วเหมาะสมกันสุดๆแต่เสียดายที่เป็นน้ากับหลานกัน
ไม่งั้นเธอคงเชียร์ให้คุณกรจีบคุณสาเเล้ว
"เอ่อ เอ่อ ผมขอโทษครับน้าสา แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้น้าสาจะหันมาเหรอครับ"
"ปล่อยน้าเดี๋ยวนี้นะกร! เดี๋ยวใครมาเห็นเข้ามันจะดูไม่ดี"
รสาพูดเสียงดังเพื่อให้ปกรณ์ปล่อยยิ่งพูดหลานเธอยิ่งกอดรัดเเน่นขึ้นไปอีกแถมยังเอาคางมาวางไว้บนไหล่เธออีก
"ผมจะกอดน้าเเบบนี้จนกว่าน้าจะหันมาให้คนอื่นเห็นไปเลย"
เขาบอกน้าสาพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปากเขาไม้ได้ขู่นะทำจริง
'ผมน้าหอมจัง'คิดเเล้วก็สูดดมผมน้าสา
'ไอ้กรปกติไม่เคยเป็นอย่างนี้นิ ทำตัวเหมือนโรคจิตไปได้'
"เออ...นะนะน้ายอมก็ได้กรช่วยเอาคางออกก่อนได้ไหม"
รสาพูดเสียงตะกุกตะกัก เธอรู้สึกเขินอายที่กรมาทำอย่างนี้กับเธอจะไม่ให้เขินได้ยังไงหล่อซะขนาดนี้หล่อกว่าดาราอีก ถ้ากรไปทำงานกับเธอที่กรุงเทพสาวๆในโรงเเรมกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่เเน่ถ้าได้เห็นหน้าหล่อๆของหลานเธอ
"ถ้าผมปล่อยน้าสาจะไม่หนีผมใช่ไหม"
"กร! น้าบอกให้ปล่อย ไม่งั้นน้าจะไม่พูดด้วยแล้ว"
รสาว่าให้หลานชายเสียงดุพร้อมกับทำหน้าหงิกหน้างอ
ไม่พอใจที่เธอบอกให้ปล่อยก็ไม่ยอมปล่อย
ปกรณ์ได้ยินดังนั้นก็ยอมปล่อยมือออกจากเอวน้าสา
'น่ารักวะ'
เขาคิดในใจที่เห็นน้าทำหน้าตาอย่างนัันแล้วมันโครตน่ารักเลย
พอกรปล่อยเธอเป็นอิสระแล้วเธอก็รีบมานั่งที่เดิมทันทีกลัวว่าป้าแจ่มกับวินจะมาเห็นเข้า
"ไหนละของที่จะให้น้า!"
รสาถามเสียงเข้มและเเบมือมาตรงหน้าเขา
"นี่ไงครับ"
ปกรณ์หยิบถุงสีเเดงที่อยู่ข้างๆเขาไปวางบนมือรสา
เธอเปิดดูและเอาลำไยมาวางไว้บนโต๊ะ
"นี่เอาลำไยมาล่อน้าเหรอ น้าไม่เอา!"
ปกรณ์จำได้ด้วยเหรอว่าเธอชอบกินลำไยยังจำได้อยู่อีกเหรอเนี่ยไม่ได้เจอกันตั้งเเปดปีเเค่ลำไยเธอไม่เอาหรอกหาซื้อกินที่ตลาดก็ได้
"แล้วน้าอยากได้อะไรละครับ"
รสาที่ได้ยินดั้งนั้นก็ยิ้มกริ่มอย่างพอใจจะเอาให้หมดเนื้อหมดตัวเลยคอยดูเธอคิด
"กรกินข้าวให้เสร็จก่อนเดี๋ยวน้าจะบอกอีกที"
พูดจบรสาก็เดินออกไปแต่ปกรณ์ก็เรียกเธอไว้ก่อน
"น้าจะไปไหนครับไม่ทานข้าวด่วนกันเหรอครับ"
"น้าอิ่มแล้ว น้าจะขึ้นไปบนห้อง"
"ครับ"
รสาเดินขึ้นไปชั้นสองก็เห็นฟางลดาเดินออกมาจากห้อง
ห้องหนึ่งที่อยู่ในสุดฝั่งขวา
บ้านพี่พฤกษ์มีห้องนอนทั้งหมดสี่ห้องมีทางเดินตรงกลางฝั่งละสองห้อง
"แกเป็นไรเข้าห้องน้ำนานเชียว"
รสาถามฟางลดาเพราะไม่เห็นเพื่อนลงมาข้างล่างตั้งนาน
"ท้องเสียอะเเก"
"แกกินเกลือเเร่รึยัง ฉันมีอยู่นะในกระเป๋า ห้องเราห้องไหนแกรู้ไหม"
รสาถามฟางลดาเพราะเธอไม่รู้ว่าห้องของพวกเราห้องไหนนาวินก็ไม่ได้บอก เพื่อว่าเพื่อนเธอจะรู้เพราะมาเข้าห้องน้ำชั้นบน
"มีอยู่สองห้องไม่มีใครใช้ห้องนี้นานหลายปีแล้ววินเอากระเป๋าวางไว้หน้าห้องตอนนี้ป้าเเจ่มทำความสะอาดเสร็จเเล้วแกจะเอาห้องไหนเลือกเลย"
ตอนที่เธอเดินขึ้นมาเธอไม่รู้ว่าจะเข้าห้องไหนดีตอนนั้นเธอกำลังจะเปิดห้องๆหนึ่งที่อยู่ใกล้กับบันไดทางฝั่งขวาแล้วป้าเเจ่มก็ขึ้นมาทำความสะอาดพอดีป้าเเจ่มบอกเธอว่าห้องนั้นห้ามใครเข้าไปเด็ดขาดเพราะเป็นห้องของคุณพฤกษ์เข้าไม่ได้ นอกจากน้องกรกับป้าแจ่มที่มาทำความสะอาดเท่านั้นและห้องฝั่งตรงข้ามห้องพี่พฤกษ์ก็เป็นห้องของปกรณ์ป้าแจ่มบอกว่ามีสองห้องที่ไม่มีใครใช้นานแล้วเธอเลยรีบเข้าไปห้องใดห้องหนึ่งเพราะตอนนี้เธอไม่ไหวเเล้ว พอออกมาก็ไม่เห็นป้าเเจ่มเเล้วเธอคิดว่าป้าคงทำความสะอาดเสร็จก็ลงไปข้างล่าง
"ฉันเอาห้องฝั่งซ้ายสุด"
ฟางลดาที่ได้ยินเพื่อนเอาห้องนั่นเธอก็ดีใจที่ได้อยู่ห้องใกล้พี่พฤกษ์
"แกยิ้มอะไร"
พอรสาบอกว่าเลือกห้องนี้ปุ๊บเพื่อนเธอก็ยิ้มน้อยๆรสาที่เห็นเพื่อนยิ้มก็สงสัย
"เปล่า แกขนของเข้าไปเก็บสิ ฉันจะขนของเขาห้องเหมือนกัน"
"แปลกๆนะเเกเนี่ย"
เพื่อนเธอไม่ฟังเเละเดินไปหยิบกระเป๋าที่นาวินวางไว้ที่หน้าห้องรสาเเละเดินเข้าห้องของตัวเองไป
