เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เธอเดินเข้ามาในสวนเห็นคนงานกำลังเก็บเงาะกันอยู่
เธอเห็นต้นเงาะที่มีลูกสีเเดงสุกทั้งต้นกว้างไกลสุดลูกหูลูกตาเเละเธอก็เดินเข้าไปใกล้ๆต้นเงาะเเละจับดู มีแต่ลูกใหญ่ทั้งนั้นเลย
พอเดินมาเรื่อยๆก็ถึงตรงที่มีคนงานเก็บเงาะกันอยู่ พวกคนงานเห็นเธอก็หันมาดูว่าใครเดินมาทางนี้บางคนก็ยิ้มให้บางคนมองดูแล้วก็หันกลับไปทำงานต่อ ยิ้มที่เก็บเงาะอยู่เเถวนั้นก็หันมามองดูเธอและถามเพื่อน
"เฮ้ยไอ้วายดูนั่นดิผู้หญิงที่ไหนมาเดินเเถวนี้วะ"
เขาเรียกให้ไอ้วายหันไปดู
"ไม่รู้วะ สวยวะมึงถึงจะไม่ได้เเต่งหน้าก็สวย"
วายไม่เคยเห็นผู้หญิงมาเดินเล่นเเถวนี้ พอหันไปมองตามเพื่อนบอกก็ยิ้มมองเธอเพราะนานทีจะได้เจอคนสวยมาเดินเเถวนี้
"ใช่ฉันก็ว่าเธอสวยนะ"
น้ำเห็นด้วยเธอหันมองตามพวกผู้ชายที่มองอะไรก็ไม่รู้เลยหันไปดูเป็นผู้หญิงตัวสูงหน้าตาดีผิวขาว เธอใช่ชุดเดรสยาวสีขาวกับรองเท้าเเตะ
รวงผมเป็นหางม้า
"พวกเอ็งมองดูอะไรกันทำงานได้เเล้ว"
เขาพูดเสียงเข้มดุคนงานน้าชัยที่เดินมาตรวจดูว่าคนงานเก็บเงาะกันเสร็จรึยังเพราะพรุ่งนี้จะเอาไปส่งที่ตลาดเเต่เช้า
"คุณฟางมาทำอะไรที่นี่"
เขาพูดกับตัวเอง
วายได้ยินเข้าพอดีเลยถามขึ้น
"น้าชัยรู้จักผู้หญิงคนนั้นด้วยเหรอครับ"
วายถามขึ้นเเละน้ำกับยิ้มก็รอฟังคำตอบจากน้าชัย
"ไปๆทำงานได้เเล้ว"
เขาไม่ตอบคำถามของวายเเต่บอกให้เลิกสนใจเเละกลับไปทำงานได้เเล้วพูดจบก็เดินออกไปหาคุณฟางที่เดินดูต้นเงาะกำลังเพลินๆอยู่
"ไม่บอกกันอีกแหละ"
ยิ้มว่าขึ้นอย่างเซ็งๆเเละกลับไปทำงานต่อ
"อ้าวคุณฟางมาทำอะไรที่นี่ครับ"
ฟางลดาที่มั่วเเต่ชมนู่นี่นั้นอยู่ก็ได้ยินเสียงคนทักเธอก็หันไปดูเป็นน้าวันชัยนั้นเอง
"เดินมาเรื่อยๆจนมาเจอสวนเงาะค่ะ ฟางขอเก็บมาชิมได้ไหมค่ะ"
เธอถามน้าวันชัยด้วยรอยยิ้มเพราะอยากลองเก็บกินจากต้นว่ามันจะอร่อยไหม
"ได้สิครับ เดินตามผมมานะครับคุณฟาง"
"ค่ะ"
"พวกเอ็งข้าฝากพาคุณฟางเก็บเงาะหน่อยนะข้าว่าจะไปตรวจดูทางนั้นหน่อยเก็บกันเสร็จรึยัง"
วันชัยพูดจบก็เดินจากไปทันทีทิ้งให้ฟางลดาอยู่กับวาย ยิ้มเเละน้ำ
พวกเขาสามคนมองหน้าฟางลดาด้วยร้อยยิ้มฟางลดาก็ยิ้มให้เหมือนฉัน
"สวัสดีค่ะคุณฟาง/ครับ"
"จ้าสวัสดีจ้า"
"ผมชื่อวายนะครับ ส่วนนี่ชื่อน้ำกับยิ้มครับ"
วายเเนะนำตัวเองเเละเพื่อนๆให้รู้จัก
"ค่ะส่วนฉันชื่อฟางลดานะค่ะจะเรียกฟางเฉยๆก็ได้ แล้วน้องวายรู้จักชื่อพี่ได้ยังไงค่ะ"
ฟางลดาเเนะนำตัวกับทั้งสามคนเเละถามกลับว่ารู้จักชื่อเธอได้ยัง เขาได้ยินที่คุณฟางลดาเรียกเขาว่าว่าน้องก็ขมวดคิ้วครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
"ฟางพูดอะไรผิดไปเหรอค่ะ เรารุ่นเดียวกันเหรอค่ะ"
ฟางลดาเห็นวายขมวดคิ้วเหมือนสงสัยอะไรบางอย่าง
วายนึกว่าคุณฟางเป็นน้องเขาหลายปีเห็นครั้งนึกว่าเด็กอายุยี่สิบสามปีเห็นคุณฟางเรียกเข้าน้องเธอคงอายุมากว่าเขาสองปีละมั้งเขาคิดในใจ
"ได้ยินน้าชัยเรียกชื่อคุณฟางนะครับ พวกผมอายุสามสิบครับ"
ยิ้มเป็นคนตอบฟางลดา
"ออค่ะ พี่อายุสี่สิบปีค่ะ"
เธอพูดหยอกทั้งสามคนยิ้มๆ
"ห๊ะ!!"
ทั้งสามคนอ้าปากค้างตกใจอุทานออกมาเสียงดังอย่างพร้อมเพรียงกัน
ฟางลดาที่เห็นหน้าทั้งสามคนอ้าปากค้างตาโตตกใจเธออมยิ้มกั้นขำไว้จน
ทั้งสามคนที่เห็นหน้าของฟางลดาแล้วรู้เลยว่าโดนเเกล้งแน่ๆ
"พี่สามสิบห้าปี เมื่อกี้หยอกเล่นขำๆ ค่ะ"
ฟางลดาพูดแล้วอมยิ้ม
"โห...คุณฟางก็พวกเราเกือบเชื่อเเล้วนะคะถ้าไม่เห็นหน้าคุณฟางก่อน"
"ใช่ครับ"
ยิ้มพูดขึ้นมาเขาเกือบจะเชื่อเหมือนกันถ้าไม่เห็นหน้าคุณฟางอมยิ้มแถมยังกั้นขำอีก
ด้วย
"ยัยน้ำแกว่าไหมคุณฟางสวยเเล้วยังน่ารักอีก ชอบอะ"
วายหันไปกระซิบกับเพื่อนสาวด้วยใบหน้ายิ้มเเย้ม
"แกนี่นะเห็นคนสวยเป็นไม่ได้"
น้ำว่าให้เพื่อนไม่จริงจังหนัก
"เดี๋ยวน้ำจะพาคุณฟางเก็บเงาะเองค่ะ"
น้ำว่าขึ้นเเละจะพาคุณฟางเดินเก็บเงาะเเต่ไอ้วายก็พูดขึ้นมา
"แกนะเก็บได้ตะกร้าเดียวเองเดี๋ยวฉันพาคุณฟางเก็บเอง"
วายหันไปพูดกับเพื่อนสาวเบาๆกันสองคน
"ฉันรู้นะว่าแกคิดทำอะไรอยู่"
เธอกระซิบพูดกับเพื่อนชายเบาๆไอ้วายเห็นคนสวยเป็นไม่ได้อยากอยู่ใกล้นานๆทีพวกนี้จะเห็นใครสวยๆเดินอยู่ในสวนเงาะ เห็นคนสวยๆแล้วมันกระชุ่มกระชวยหัวใจตามประสาชายโสดอะนะ
"เดี๋ยวไปกับผมดีกว่าครับ
พอดีว่ายัยน้ำต้องเก็บให้เต็มตะกร้าก่อนไม่งั้นยัยน้ำโดนน้าชัยว่าแน่ครับ"
วายพูดไปอย่างงั้นแหละที่จริงยัยน้ำไม่ได้โดนน้าชัยว่าหรอกเขาเเค่อยากพาคุณฟางไปเก็บเงาะก็เเค่นั้นเองไม่มีไรเลย
แล้ววายก็พาฟางลดาไปเก็บเงาะไม่ไกลจากเพื่อนขอวเขา
"ค่ะ"
"หมั่นไส้มันวะ แกว่าไหมยิ้ม"
น้ำหมั่นไส้เพื่อนที่ไม่ให้เธอพาคุณฟางไปแถมยังโกหกเพื่อที่ตัวเองจะได้ไปกับคุณฟางสองต่อสอง
และหันไปถามเพื่อนชายที่กำลังเก็บเงาะอยู่ข้างๆเธอ
"ไม่นะ มันก็จริงอย่างที่ไอ้วายว่านั้นเเหละเธอเก็บได้ตะกร้าเดียวเองยังจะพาคุณฟางไปเก็บเงาะอีก"
ยิ้มพูดไปเก็บไปไม่ได้สนใจน้ำเลยที่ทำหน้าไม่พอใจอยู่
"โอ้ย!อะไรเนี่ยยัยน้ำมาตีฉันทำไม"
ยิ้มร้องออกมาเสียงดังเมื่อเพื่อนสาวตีหลังเข้าอย่างเเรง
"นี่เเนะ แกไม่เข้าข้างฉันเลย"
น้ำปาเงาะใส่หัวยิ้มแต่ยิ้มหลบได้ทันน้ำไม่พอใจที่เพื่อนไม่เข้าข้างเธอเลยดูก็รู้ว่าอยากพาคุณฟางไปเก็บเงาะกันสองต่อสอง
"ลูกนี้น่าอร่อยเดี๋ยวผมเก็บให้ครับ"
เขาเห็นลูกนี้มันใหญ่เเละสีเเดงสดใสดูแล้วลูกน่าจะหวานมากเขาอาสาเป็นคนเก็บให้ฟางลดาชิม
"ขอบคุณค่ะ หวานมากเลยค่ะ"
ฟางลดาลองชิมดูว่ามันหวานอย่างที่วายพูดไหม
"คุณสานี่ใครครับคุณฟางรู้ไหมครับ"
เขาถามเธอเพื่อเธอจะรู้เเละบอกเขา
"สาเพื่อนพี่เองเป็นน้องสาวพี่พฤกษ์นะ"
"ห๊ะ!น้องสาวคุณพฤกษ์"
เขาตกใจไม่รู้ว่าคุณพฤกษ์มีน้องสาวด้วยไม่เคยได้ยินคุณพฤกษ์พูดถึงเลย
"ใช่ค่ะ"
"งั้นผมช่วยเก็บใส่ถุงให้ครับ"
เขาช่วยเธอเก็บจนเต็มถุงและเธอก็ขอบคุณเขาที่ช่วยเธอเก็บเงาะจนเต็มถุง เเละเธอก็ขอตัวกลับบ้านตอนนี้มันห้าโมงเย็นเเล้ว
เธอเดินเข้ามาในครัวมาหาน้ำดื่มทางเข้าครัวจะมีอยู่สองทางคือประตูหลังบ้านทางไปสวนเงาะเเละจะมีประตูด้านหน้าอยู่ในบ้าน
พอเธอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นป้าเเจ่มทำอาหารอยู่
"มีไรให้ฟางช่วยทำไหมค่ะ"
ป้าเเจ่มกำลังปรุงอาหารอยู่หันมาตอบ
"มีไม่ค่ะ ป้าทำเสร็จหมดเเล้ว คุณฟางไปไหนมาค่ะ "
เธอถามฟางลดาเพราะเห็นคุณฟางถือถุงสีฟ้าอยู่ในมือ
"ไปเก็บเงาะที่สวนมาค่ะ นี่ไงฟางได้มาเยอะเลยค่ะ"
เธอชูถุงเงาะให้ป้าเเจ่มดู
