เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เช้าวันพุธ
07:00
ฟาลดาตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกและกดปิดมันเธอลุกขึ้นนั่งสักพักก็ลุกออกจากที่นอนเดินไปที่ระเบียงไปสูดอากาศตอนเช้าตรู่เมื่อคืนเธอนอนหลับดี
เธอเป็นคนนอนที่ไหนก็หลับสนิททุกคืน
“สดชื่นจังเลย”
เธอเงยหน้าสูดอากาศเข้าเต็มปอดที่นี้อากาศดีไม่เหมือนที่กรุงเทพมีแต่ควันและฝุ่นทั้งเสียงรถรารถก็ติดอีกด้วยพอชมนกชมวิวเสร็จเธอก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าและคิดว่าจะใส่เสื้อที่เพื่อนซื้อมาให้ดีไหมเเต่เธอรับปากกับเพื่อนเเล้วว่าจะใส่เสื้อผ้าที่เพื่อนซื้อให้วันนี้
‘ใส่ก็ใส่วะรับปากรสาไว้เเล้วว่าจะใส่’
เธอเลือกหยิบชุดเดรสกระโปรงสั้นแขนพองสีขาวเปิดไหล่มาวางไว้บนเตียงเเละเดินไปหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าไปอาบน้ำสระผมพออาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาใส่ชุดที่เธอเลือกไว้
“ทำไมสั้นอย่างนี้เนี่ย”
เธอใช่ชุดเสร็จก็มองดูตัวเองในกระจกพร้อมกับดึงกระโปรงลง กระโปรงมันสั้นเลยเข่าถ้าเธอก้มลงคงเห็นหมดเเน่เเถมยังเปิดไหล่อีก
เพื่อนเธอซื้อชุดอะไรมาให้เนี่ยโป๊ก็โป๊
“ถอดออกดีกว่าไม่สงไม่ใส่มันเเล้วโว้ย!”
เธอพูดพร้อมกับเอามือไปจับชุดกำลังถอดออกเธอคิดเเละปล่อยมือที่กำลังจะถอดชุดออก ถ้าเธอไม่ใส่พี่พฤกษ์จะตกหลุมเธอเหรอลองใส่ดูว่าพี่พฤกษ์จะมีอาการยังไงเวลาเห็นเธอใส่ชุดเเบบนี้พี่พฤกษ์ไม่เคยเห็นเธอใส่ชุดเเบบนี้เลยเธอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าพี่พฤกษ์จะมีอาการยังไง
พอเเต่งตัวเสร็จก็เดินไปเคาะห้องรสาเคาะสองครั้งเพื่อนเธอก็เดินมาเปิดประตูให้เธอเข้าไปรสาอาบเเต่งตัวเสร็จเเล้วพอเดินเข้ามาในห้องรสาก็ชมเธอ
“แกใส่ชุดนี้เเล้วสวยมากเลยวะ”
รสาชมเพื่อนตาโตที่เห็นฟางลดาใส่ชุดนี้เเล้วสวยมากมันเข้ากับเพื่อนเธอสุดๆ
“แกก็พูดไป”
ฟางลดายิ้มที่เพื่อนชมเธอว่าสวยเเต่เธอว่ามันโป๊ไป
“เดี๋ยวฉันเเต่งหน้าให้”
รสามองดูเพื่อนตั้งเเต่หัวจรดเท้าฟางลดาใส่ชุดนี้เเล้วสวยเเต่มันขาดอะไรไปอย่างหนึ่งเธอคิด คิดออกเเล้วต้องเเต่งหน้า
แล้วรสาก็จับเพื่อนเเต่งหน้าเธอเเต่งหน้าให้เพื่อนลุคหวานๆให้เข้ากับชุดที่ใส่พอเเต่งเสร็จเเล้วสวยมาก
“แกสวยมากเลย ฉันอยากให้เเกแต่งแบบนี้บ่อยๆถ้าผู้ชายเห็นต้องตามจีบแกเป็นเเถวเเน่”
ฟางลดาที่ได้ยินเพื่อนชมก็ยิ้มหวานฟางลดาก็คว้ากระจกมาส่องดูไม่อยากจะเชื่อเลยเราสวยขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
“เราลงไปทานข้าวกันเถอะ”
รสาพูดกับเพื่อน
พอลงมาข้างล่างก็ไม่เห็นทั้งพี่พฤกษ์เเละกรเลย
ป้าเเจ่มที่เดินเอากับข้าวมาวางไว้บนโต๊ะก็พูดขึ้นมาว่า
“คุณพฤกษ์กับคุณกรไปที่สวนค่ะ คุณสากับคุณฟางทานเลยไหมค่ะ กว่าคุณพฤกษ์กับคุณกรจะกลับมาก็เที่ยงค่ะ”
“ออค่ะทานเลยค่ะ”
ทั้งสองนั่งลงทานข้าวกันอย่าง
เอร็ดอร่อยวันนี้ป้าเเจ่มทำต้มยำกุ้งกับลาบหมูอร่อยมาก
“แกฉันอุตส่าห์แต่งตัวสวยๆมาให้พี่พฤกษ์ดูเเต่พี่พฤกษ์ก็ไม่อยู่”
เธอพูดพร้อมกับทำหน้าตาเซ็งๆที่พี่พฤกษ์ไม่อยู่บ้านกว่าจะกลับมาก็ตอนเที่ยงโน้น
“ไม่ต้องเซ็งไปแกเราก็ไปหาพี่พฤกษ์ที่สวนสิ”
“เอ่อทำไมฉันคิดไม่ได้เนี่ย”
เธอบ่นพึมพำกับตัวเองเธอเเละเพื่อนเดินเข้าไปในสวนหลังบ้านเดินเข้าไปในสวนเงาะก็ไม่เห็นพี่พฤกษ์เห็นเเต่คนงานกำลังเดินมาทางนี้
รสาเดินเข้าไปถามคนงานชายสองคนอายุประมาณสี่สิบห้าสิบปี
08:00
“คุณน้าเห็นพี่พฤกษ์ไม่ค่ะ”
เธอถามคนงานชายทั้งสอง
“อยู่ไร่มันสำปะหลังครับ”
คนงานท่าทางเป็นมิตรคนที่ใส่เสื้อสีเขียวตอบเธอ
“ออค่ะพาพวกเราไปหน่อยได้ไหมค่ะ คือพวกเราไม่รู้มันอยู่ทางไหนค่ะ”
“ได้เลยครับผมก็จะไปที่นั่นเหมือนกันตามมาครับ”
ผู้ชายใส่เสื้อสีน้ำเงินตอบเธอ
เเละเดินนำเธอทั้งสองไปไร่มันสำปะหลัง
พี่พฤกษ์ปลูกเงาะ 10 ไร่ ลำไย 15 ไร่ มันสำปะหลัง10 ไร่ เเละต้นปาล์มอีก 15ไร่ พวกเราเดินตามคนงานชายทั้งสองไป
“โฮ้!ดูนั่นดิมีแต่ลูกใหญ่ๆ"
ฟางลดาชี้ให้เพื่อนดูลำไยเมื่อเดินเข้ามาในสวนลำไยเดินอีกประมาณสามกิโลก็ถึงไร่มันสำปะหลัง
“กว่าจะถึงเเน่ะฉันเดินจนปวดขา”
รสาบ่นอุบเดินมาตั้งเเต่สวนเงาะกับสวนลำไยกว่าจะถึงสวนเงาะก็มีตั้งสิบไร่ ส่วนสวนลำไยตั้งสิบห้าไร่ ปวดขาชะมัดเลย รสามั่วเเต่ปวดขาและก้มจับขาตัวเองอยู่จนไม่ได้มองดูรอบๆว่าเดินมาถึงสวนลำไยเเล้ว
รสาที่ได้ยินเพื่อนพูดว่ามีเเต่ลูกใหญ่ๆเธอเงยหน้ามองดูมือที่เพื่อนชี้ไปก็เห็นต้นลำไยเต็มไปหมดมีเเต่ลูกใหญ่ๆทั้งนั้นเลยตอนนี้พวกเราเดินมาถึงสวนมันสำปะหลังเเล้วพวกเราเดินผ่านคนงานทั้งชายเเละหญิงพวกเขาหันมองเธอเเละสงสัยว่าเธอมาทำอะไรที่นี้กลางไร่มันเเดดๆแบบนี้ส่วนพวกผู้ชายมองดูด้วยความชอบใจที่มีสาวสวยสองคนเดินผ่านมาเห็นเเล้วก็ยิ้มให้ทั้งสองสาวก็ยิ้มตอบ
“นั้นใช่คุณสาไหมวะคนที่ใส่เสื้อสีส้มนะ”
ยิ้มเอ่ยถามเพื่อนที่ขุดมันใกล้ๆกันเขาเห็นคุณฟางกับใครก็ไม่รู้เดินผ่านพวกเขาไปเหมือนจะไปหาคุณกรเลย
“ไหนๆไอ้ยิ้มคนไหนที่ชื่อรสา"
ป้าหมอนเอ่ยถามยิ้มด้วยความอยากรู้อยากเห็นคนงานในไร่รู้เเล้วว่าคุณพฤกษ์มีน้องสาวเเละเพื่อนน้องสาวมาเยี่ยมพี่ชายป้าหมอนอยากรู้ว่าคนไหนคือน้องคุณพฤกษ์
ที่คนงานในไร่รู้เพราะวายเเละเพื่อนพูดคุยกันเสียงดังจนคนงานในไร่เเถวนั้นได้ยินกันจนเอาไปเล่าต่อๆกันไป
“เสื้อสีส้มมั้งป้าคนที่ใส่ชุดสีขาวนั้นคุณฟางเพื่อนคุณสา ฉันคิดว่านะคุณที่เดินมากับคุณฟางต้องเป็นคุณสาแน่”
ยิ้มพูดขึ้นป้าก็มองดูสองสาวทั้งสองคนแล้วพูดว่า
“น้องสาวคุณพฤกษ์นี่สวยเนาะ ทั้งขาวทั้งสูงส่วนเพื่อนคุณสาก็สวยหวานน่ารักน่าเอ็นดู”
“ใช่ป้าคุณสาสวยมาก”
น้ำเห็นด้วยกับป้าหมอน คุณสาผิวก็ขาว จมูกก็โด่ง ปากก็สวย หุ่นก็ดี แถมยังสูงอีกเป็น
นางเเบบได้สบายๆเลยนะเนี่ย
“ใช่ครับป้าสวยเหมือนนางฟ้า”
วายอ้าปากค้างพูดโดยไม่ละสายตาไปจากคุณสาเลยเหมือนคนเหม่อลอย เมื่อวานคุณฟางว่าสวยเเล้วพอเเต่งหน้าใส่ชุดสวยหวานปนเซ็กซี่มากส่วนคุณสาก็สวยเเบบเท่ๆปนหวานเพราะเธอใช่เสื้อคอกลมสีส้มกับกางกางยีนขาดเข่าสีน้ำเงินรัดรูป
“ไอ้วายมึงเเมลงวันมันบินเข้าปากมึงเเล้วมั้งนั้น”
น้ำเเซวเพื่อนที่อ้าปางค้างเพราะเห็นสาวสวย เเถมยังมองดูตาไม่กะพริบอีกต่างหาก
10:00
“ไหนๆไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย”
วายที่ได้ยินเพื่อนพูดก็หันมาพูดกับเพื่อนว่าไม่เห็นมีเเมลงวันสักตัวบินเข้าปากเขาเลย
“ถ้าฉันไม่พูดเเบบนี้มันคงบินเข้าปากเเกแล้วอ้าปากกว้างสะขนาดนั้น“
น้ำว่าให้เพื่อน
“แกเหมือนกันไอ้ยิ้มฉันเห็นนะ”
น้ำเห็นเพื่อนชายอีกคนก็ไม่ต่างจากไอ้วายเลย
“อะไร!”
ยิ้มพูดขึ้นเสียงดัง
“ไปๆทำงานได้เเล้วพวกนี้เดี๋ยวตาชัยก็มาเห็นหรอกว่าพวกแกอู้งาน”
ป้าหมอนที่เห็นทั้งสามคุยกันไม่หยุดก็ห้ามไว้เพราะถ้าวันชัยเดินมาเห็นต้องดุพวกเธอเเน่
ทั้งสามที่ได้ยินดังนั้นก็เลิกสนใจคุณรสากับเพื่อนเเละกลับไปทำงานต่อ
