เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“น้าชัยถ้าเก็บกันเสร็จเเล้วก็ขนมันขึ้นรถไปส่งที่โรงงานได้เลยนะครับ”
ปกรณ์ยืนสั่งงานกับน้าชัยที่ไร่มันสำปะหลังใกล้กับรถขนมัน
“ครับคุณกร”
“คุณสาคุณฟางสวัสดีครับ”
น้าชัยทักทายสวัสดีน้องสาวเจ้านายเเละเพื่อนเธอ
“สวัสดีค่ะ/ค่ะ”
“น้าขอตัวไปก่อนนะครับ”
“ครับ”
“น้าสามาทำอะไรที่นี่ครับมันเเดดมันร้อน”
เขาพูดพร้อมกับหยิบหมวกไม้ไผ่สานที่อยู่บนหัวตัวเองใส่ให้น้าสา
“น้ามาเดินเล่นมาดูสวนของพี่พฤกษ์ด้วยว่ามันเป็นยังไง”
“เเล้วเอามาให้น้าใส่ทำไมกรไม่ใส่เหรอ แกใส่ไหม”
เธอถามหลานชายเธอว่าเอามาให้เธอทำไมเขาไม่ร้อนเหรอ
เเละเธอกำลังจะถอดหมวกไม้ไผ่สานออกยื่นไปให้เพื่อนแต่ปกรณ์ก็พูดขึ้นมาเสียงดุเธอนิดๆ
“น้าใส่ไว้นะดีเเล้วครับหน้าจะได้ไม่ดำ ทีหลังถ้าน้ามาที่ไร่ก็ใส่หมวกด้วยนะครับ”
เขาบ่นเธอที่ไม่ใส่หมวกมามันเเดดมันร้อนเดี๋ยวหน้าก็ไหม้หรอก
“ไม่เป็นไรแกใส่เหอะ”
ฟางลดาที่เห็นปกรณ์ดุรสาก็ไม่อยากเอามาใส่หรอกเพราะปกรณ์ไม่ได้ให้เธอใส่เเดดเเค่นี้เองเธอทนได้
“จ้าคุณปกรณ์หลานรักของน้า”
เธอพูดเสียงนุ่มนวลที่หลานเธอเป็นห่วงว่าหน้าเธอจะดำ
“น้าฟางเเต่งตัวสวยจะไปไหนเหรอครับ”
เขาถามเมื่อเห็นน้าฟางเเต่งตัวสวยแถมยังเปลี่ยนลุคใหม่อีกด้วย
“น้าก็อยากเปลี่ยนลุคดูบ้างไม่ได้เเต่งไปไหนหรอก เป็นไงน้าสวยไหม”
“สวยครับ ชุดนี้เข้ากับน้าฟางมากๆเลยครับ”
ฟางลดาที่ได้ยินปกรณ์ชมก็อมยิ้ม
“ปากหวานที่สุดเลยเราเนี่ย”
ฟางลดาพูดแล้วอมยิ้ม
“พี่พฤกษ์ไปไหนเหรอกร”
ฟางลดาเอ่ยถามปกรณ์เพราะเธอเดินมาที่ไร่มันมองดูรอบๆก็ไม่เห็นพี่พฤกษ์เลย
“พ่อเดินทางไปโน้นครับน้าฟาง”
ปกรณ์ชี้นิ้วให้น้าฟางดูว่าพ่อเขาเดินไปทางนั้น
“ฉันไปก่อนนะแก”
เธอหันไปบอกเพื่อนเเละจะเดินไปหาพี่พฤกษ์
“ให้ฉันไปด้วยไหมแก”
รสาเอ่ยถามเพื่อนเพื่อฟางลดาจะมีอะไรให้เธอช่วย
“ปะ”
แล้วฟางลดาเเละรสาก็เดินไป
“เออแกไปก่อนเลยฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนเดี๋ยวฉันตามไป”
พูดจบก็หันไปถามปกรณ์ว่าห้องน้ำไปทางไหนพอเธอรู้แล้วก็กำลังเดินไปปกรณ์ก็เรียกเธอไว้ก่อน
“น้าให้ผมพาไปไหมครับ”
เขาถามเพราะกลัวว่าน้าสาจะหลงทางเพราะไร่มันสำปะหลังมันใหญ่มาก เขาบอกให้น้าสาไปเข้าห้องน้ำคนงานเพราะมันใกล้ที่สุดเเล้วถ้าไปเข้าที่บ้านกลัวน้าสาจะได้เดินไกล
“ไม่ กรไปทำงานต่อเถอะ”
พูดจบก็รีบเดินไปทันทีเพราะตอนนี้เธอไม่ไหวแล้วปวดฉี่มากห้องน้ำมันก็ไม่ได้ไกลมากเดินมาสามไร่ก็ถึงบ้านพักคนงานเเล้ว บ้านพักคนงานมีทั้งหมดยี่สิบห้องมีห้องน้ำในตัวและมีห้องน้ำข้างนอกอีกสี่ห้องข้างหน้าบ้านพักคนงานจะมีเตียงไม้ไผ่อยู่สองเตียงเอาไว้นั่งเวลาพักผ่อนหรือสังสรรค์กัน
เธอรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ
ทางด้านฟางลดานั้นเธอก็เดินไปหาพี่พฤกษ์กำลังคุยกับนาวินอยู่พอเธอเดินไปใกล้จะถึงพี่พฤกษ์นาวินก็เดินออกไปพอดี
“พี่พฤกษ์”
ราชพฤกษ์ได้ยินเสียงฟางลดาเรียกเขาก็หันมาด้วยความตกตะลึงในความสวยของเธอเขามองหน้าเธอนิ่งไปจนถึงนาที พอเธอใส่ชุดเเบบนี้เเล้วสวย ใส่กระโปรงสั้นโชว์ผิวขาวเนียนใส โชว์ไหล่ขาวมลนั้นอีกแถมยังเเต่งหน้าเบาๆมองโดยรวมเเล้วสวยหวานปนเซ็กซี่
ฟางลดาที่เดินมาหาพี่พฤกษ์ตาเธอก็เหลือบไปเห็นงูที่อยู่คันแถนาใกล้ๆกับขาของเขาประมาณห้าเมตรและมันกำลังจะเลื้อยไปฉกที่ขาของพี่พฤกษ์
“พี่พฤกษ์ระวัง!”
เขาตื่นจากภวังค์ทันทีที่ฟางลดาดเรียกเขาเสียงดังเขาที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรก็โดนฟางลดาผลักเขาออกไปจนล้มลงกับพื้นจังหวะที่ฟางลดาผลักพี่พฤกษ์ออกไปเธอก็ล้มลงไปด้วย
จนเธอล้มลงนอนคร่อมทับพี่พฤกษ์หน้าเธอกระเเทกเขากับแผกอกใหญ่ของเขาอย่างจัง
“โอ๊ย!”
เธอร้องออกมาเสียงดังเมื่อหน้าผาเธอปะทะกับอกแข็งๆของพี่พฤกษ์โดยไม่ทันรู้ตัวเลยว่าเธอกับเขาอยู่ในท่าล่อเเหลม
พอเธอเงยหน้าขึ้นมาใจเธอเต้นเเรงมากกลัวว่ามันจะหลุดออกมาหน้าของเราสองคนใกล้กันมากอีกนิดเดียวก็จะจูบกันเเล้ว
ที่เธอผลักเขา เขาก็ตกใจที่อยู่ๆฟางลดาก็มาผลักเขาจนล้มลงกับพื้นเเถมเธอก็ล้มทับเขาอีกด้วยหน้าผาเธอกระแทกเข้ากับอกของเขาอย่างเเรงจนเธอร้องออกมาเสียงดังพอเธอเงยหน้าขึ้นมาเธอก็ตกใจตาโตที่เธอเพิ่งรู้ว่าหน้าผากเธอชนกับเเผงอกของเขาเเถมเราสองคนยังใกล้ชิดกันอีกเธอล้มทับเขาหน้าเราสองคนใกล้กันจนฟางลดาเขินอายจนแก้มทั้งข้างขึ้นสีเเดงระเรื่อเหมือนลูกตำลึงสุก
'เวลาตกใจโครตน่านักเลย'
“เอ่อ....เดี๋ยวฟางลุกก่อนคะ”
เธอพูดเสียงตะกุกตะกักไม่รู้จะทำตัวยังไงเลยบอกเขาว่าเธอจะลุกขึ้นก่อนถูกต้องเเล้วเธอต้องลุกออกจากตัวเขา เขาถึงจะลุกขึ้นมาได้
ฟางลดามั่วเเต่เขินจนเอามือที่ค่ำพื้นไว้จะดันตัวลุกขึ้นมือเธอก็ไปโดนตรงนั้นของเขาเธอตกใจมากรีบชักมือออกทันทีเเละมาวางที่พื้นเหมือนเดิม
เขาก็ตกใจเหมือนที่มือเธอปัดไปโดนของสงวนของเขาตอนมือเธอโดนเขานี่ใจเต้นเเรกมากเหมือนหัวใจจะกระเด็นกระดอนออกมาจากอก
เขาเลยไม่เคยใจเต้นเเบบนี้กับใครมาก่อนเลยเเม้เเต่กับสาธิมาก็ไม่เคยเป็นเลยสักครั้งจนขอเธอเเต่งงานพอเธอเเตะโดนตรงนั้นของเขามันก็เเข็งขึ้นมาทันทีเเละอดทนอดกลั้นไว้ไม่ตัวเองจับเพื่อนน้องสาวกินตรงนี้
“อะๆเอ่อ พะๆพี่พฤกษ์ฟางขอโทษค่ะฟางไม่ได้ตั้งใจไปโดนตรงนั้นนะค่ะ”
พูดเเล้วเธอก็เขินอายมากที่มือไม่รักดีของเธอไปโดนของสงวนของเขา
'น่าอายที่สุดเลยยัยฟางมั่วเเต่เขินจนมือไปโดนของพี่พฤกษ์เขาคงคิดว่าเธอตั้งใจเเน่เลย ไม่น่าเอามือไปโดนตรงนั้นเลยน่าอายที่สุด'
เขาเห็นเธอเขินอายเเละเเก้มทั้งสองข้างก็เเดงเขาเลยอยากจะเเกล้งเธอ
“โดนตรงไหนหึ”
เขาพูดเสียงยั่วเเหย่เธอสายตาเขาพราวระยับและยังยิ้มเย็นให้เธออีก
'อร๊ายยยยโครตเท่เลยอะ'
“เอ่อ....ก็ตรงนั้นไงค่ะพี่พฤกษ์”
เธอไม่รู้จะตอบเขายังไงจะให้ตอบว่าก็น้องชายพี่พฤกษ์ไงค่ะเธออายตายเเน่ ไม่กล้าพูดมันออกมาหรอก
“ตรงไหนครับถ้าฟางไม่บอกพี่จะรู้ไหมครับ”
เขาเเกล้งพูดเเละยิ้มกริ่มอย่างพอใจที่ได้เเกล้งเธอให้เขินอาย เวลาเธอเขินอายมันน่ารักมาก แถมน่าหยิกอีกด้วย
“ไม่คุยด้วยเเล่วปวดเเขน”
พูดจบเธอก็จะลุกขึ้นอีกแต่มือเธอมันก็ไปโดนอีก บ้าไปโดนอีกเเล้วนะมือเธอมันอยากจับของพี่พฤกษ์หรือไงเนี่ยโดนสองครั้งเเล้วนะเธออายมากครั้งเเรกว่าอายมากแล้วครั้งนี้อยากจะมุดดินหนีให้หายไปจากสถานการ์ณอันชวนวาบหวิวนี้
“ฟางอยากจับของพี่ก็ไม่บอก”
เขาพูดแกล้งเธอเล่นๆทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจเอามือมาโดนเเต่ขอแกล้งอีกละกัน
แล้วเขาก็รวบเอวเธอเข้ามากอดเเนบชิดกันจนหน้าอกเธอโดนกับอกแกร่งของเขา
“ว้าย!!พี่พฤกษ์ปล่อยฟางนะค่ะ”
เธอดีนดิ้นออกจากอ้อมกอดของเขากลัวว่าคนงานเเถวนี้จะมาเห็นเธอเข้า
“ฟางอยากจับของพี่ก็ไม่บอกถ้าบอกกันตรงๆพี่ก็ให้จับอยู่แล้วพี่ไม่ห่วงหรอก”
เขาพูดเสียงยั่วเเย่ให้เธอเขินอายอีกครั้ง
'บ้าพูดอะไรออกมาหน้าไม่อาย เขาไม่อายเลยหรือไงพูดออกตรงๆเเบบนี้'
“ไม่ได้อยากจับสักหน่อยมือไปโดนเองฟางไม่ได้ตั้งใจ พี่พฤกษ์คิดไปเองว่าฟางอยากจับของพี่เล็กก็เล็ก”
เธอพูดคำว่าเล็กเสียงเบาไม่ให้เขาได้ยินหมั่นไส้มาตู่ว่าเธออยากจะจับของเขาเธอเลยพูดใส่เขาเสียงเบาๆเเต่ราชพฤกษ์ดันได้ยินเสียงที่เธอพูดเพราะพวกเราสองคนอยู่ใกล้กันมากเขาเลยได้ยินเสียงเธอพูด
“อะไรเล็กนะ”
เขาเเกล้งถามเธอ
ฟางลดาที่ได้ยินก็ตกใจเขาได้ยินเสียงเธอได้ยังไงวะเราพูดเสียงเบาๆนะหูดีเสียจริง
“เปล๊าค่ะ”
“ทำไมตอบเสียงสูงจัง”
ตายเเล้วยัยฟางเเกจะตอบพี่พฤกษ์เสียงสูงทำไม
“ลองไหมละครับ”
ลองๆอะไรอย่าบอกนะว่า
ไม่น่าพูดเลยเราโดนตัวเองเลย
“ลองอะไรค่ะ”
เธออยากรู้ว่ามันจริงอย่างที่เธอคิดไหมเธอเลยพูดออกไปโดยที่ไม่ทันคิด
เขาไม่ตอบเเต่ยิ้มพรายให้ฟางลดาพร้อมกับทำสายตากรุ้มกริ่มให้ฟางลดาอีกด้วย
“ไอ้พี่พฤกษ์บ้าปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!”
เธอเห็นเขายิ้มเเละสายตานั้นอีกต้องใช่เเน่ๆพอเธอรู้เเล้วเธอก็พูดน้ำเสียงจริงจังเธอไม่ไหวเเล้วยิ่งพูดยิ่งไปกันใหญ่
เขายอมปล่อยเธอไปแต่โดยดีพอเธอเป็นอิสระก็รีบวิ่งออกมาทันทีราชพฤกษ์พูดไล่หลังเธอเสียงดังว่า
“ไม่ลองจริงเหรอฟาง”
“ไม่ค่ะ!”
เธอตอบกลับราชพฤกษ์เสียงดังเเละไม่หันไปมองเขาอีกเธออายไม่น่าพูดเลยว่าเขาเล็กปากนะปากโดนตัวเองเลย
“บ้าที่สุดไม่น่าไม่ผลักพี่พฤกษ์เลยน่าจะบอกว่ามีงูอยู่ตรงนั้นพี่พฤกษ์เก่งจะตายเราทำอะไรเนี่ย”
พอหัวใจกับมาเต้นปกติเธอก็บ่นตัวเองที่ไม่คิดให้ดีก่อนจนกลายเป็นว่าเธอนอนคร่อมทับพี่พฤกษ์เราสองเเนบชิดใกล้กันมาก แต่ก็ดีเหมือนกันที่ได้ใกล้ชิดแบบนี้กับพี่พฤกษ์ไม่รู้ว่าเธอจะมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับพี่พฤกษ์เเบบใกล้ชิดมากๆเเบบนี้อีกไหม
“อร๊ายยเขินอะกลิ่นตัวพี่พฤกษ์หอมห๋อมกล้ามพี่พฤกษ์ก็เเข็งๆ”
เธอพูดกับตัวเอง
พอเธอวิ่งหนีไปเขาก็ลุกขึ้นมาปัดเสื้อผ้าที่เปื้อนดินออกเเละยิ้มหน้าตาระรื่นโดยไม่รู้ตัวว่าตัวเองยิ้มกว้างขนาดนี้
