เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รสาที่เข้าห้องน้ำเสร็จเเละเดินมาหาพี่พฤกษ์ก็เห็นพี่พฤกษ์กำลังปัดดินออกจากเสื้อเเละยิ้มหน้าระรื่นอยู่คนเดียวเธอเลยเข้าไปถาม
“พี่พฤกษ์ยิ้มอะไรค่ะ”
“พี่ไม่ได้ยิ้มสักหน่อย”
เขาปฏิเสธเธอน้ำเสียงปกติ
“เหรอค่ะเเล้วพี่พฤกษ์มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวคะ”
เธอถามพี่ชายเธออย่างสงสัยว่าทำอะไรตรงนี้คนเดียว
“พี่มาคุยกับวินเรื่องจะปลูกดอกไม้ข้างหน้ารีสอร์ทพื้นที่ตรงนั้นมันวางถ้าปลูกดอกไม้ตรงนั้นคนที่มาพักจะถ่ายรูปกันและเอาไปโพสต์ลงโซลเซียลที่รีสอร์ทของเราจะได้มีคนมาพักกันเยอะๆ”
เขาอธิบายให้น้องสาวเขาฟังว่าที่เขามายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวเพราะอะไร
“ออค่ะ แล้วยัยฟางไปไหนคะได้มาหาพี่พฤกษ์ไหม”
เธอถามพี่ชายเธออย่างสงสัยว่าเพื่อนเธอได้มาหาพี่พฤกษ์หรือเปล่าเพราะเพื่อนเธอบอกว่าจะมาหาเเต่ไม่เห็นเพื่อนเลยเอ่ยถามขึ้น
“มาหาพี่อยู่ตอนนี้เดินไปไหนเเล้วไม่รู้สงสัยจะกลับบ้านละมั้ง”
เขาตอบน้องสาวน้ำเสียงปกติ
“เหรอค่ะ งั้นสาไปหาเพื่อนก่อนนะค่ะ”
ว่าเเล้วเธอก็เดินไปหาเพื่อนที่บ้าน
ระหว่างทางเธอคิดว่าโทรหาเพื่อนดีกว่าเพื่อว่าเพื่อนเธอไม่ได้อยู่ที่บ้านเดี๋ยวจะเสียเวลาเดินไปหาอีก
[ฮัลโลว่าไงเเก]
รสาโทรหาเพื่อนรอไม่นานเพื่อนเธอก็รับสาย
“แกอยู่ไหนตอนนี้”
[กำลังไปโรงอาหาร]
“โรงอาหาร”
[ใช่โรงอาหารวินชวนฉันไปกินข้าวที่โรงอาหารวินบอกว่าอาหารที่นั้นอร่อยมากฉันเลยอยากลองกินดูว่ามันจะอร่อยเเค่ไหนนะ โรงอาหารคนงานอยู่ข้างรีสอร์ทมีกำเเพงกั้นระหว่างรีสอทร์กับโรงอาหารแกตามมานะ]
ตอนที่ฟางลดาจะเดินกลับบ้านระหว่างทางวินได้ชวนเธอไปกินข้าวที่โรงอาหารเพราะตอนนี้มันก็เที่ยงเเล้วและบอกเธอว่าอาหารที่นั้นอร่อยมากในเเต่ละวันเมนูอาหารจะไม่ซ้ำกันเลย
“วินพี่พฤกษ์คุยอะไรกับวินเหรอ?”
ฟางลดาถามนาวินเพราะเธออยากรู้ว่าพี่พฤกษ์คุยอะไรกับวิน
“คุณพฤกษ์บอกให้ผมปลูกดอกไม้ข้างหน้ารีสอร์ทนะครับ”
“ออ”
12:30
โรงอาหารคนงาน
“วินคนเยอะจัง เราจะไปนั่งตรงไหน”
พอเดินเข้ามาในโรงอาหารเธอก็เห็นผู้คนกำลังนั่งกินข้าวกันบ้างคนก็มองดูเธอเพราะพวกคนงานไม่เคยเห็นหน้สเธอมาก่อนคนนั่งเต็มเลย มองดูแล้วไม่น่าจะมีที่ว่างให้พวกเรานั่งเลย
โรงอาหารที่นี่เหมือนโรงอาหารโรงเรียนมีที่นั่งทั้งหมดหกโต๊ะ โต๊ะเเละเก้าอี้จะเป็นปูนทั้งหมดโต๊ะกับเก้าอี้มีสองฝั่งมันจะเป็นโต๊ะยาวๆสามารถนั่งได้หลายคนดูจากที่คนนั่งกินข้าวกันก็ฝั่งละห้าคนรวมทั้งโต๊ะก็นั่งได้สิบคน
นาวินมองหาที่นั่งจนทั่วก็ไม่เห็นมีโต๊ะให้นั่งเขาเลยมองดูที่แคร่ไม้ไผ่ใกล้กับต้นมะม่วงใหญ่ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับโรงอาหารที่นั้นไม่มีคนนั่งเขาเลยบอกคุณฟางไปนั่งจองไว้เดี๋ยวเขาไปเอาอาหารมาให้เอง
รสาที่เดินมาถึงโรงอาหารเเล้วก็เหลียวมองหาฟางลดาเเละนาวินมองหาสักพักเธอก็เห็นเพื่อนเธอนั่งอยู่ที่เเคร่ไม้ไผ่คนเดียวเธอเดินไปหาเพื่อนเเละเอ่ยถามเพื่อน
“วินไปไหนแก”
“ไปเอากับข้าววินบอกให้ฉันจองที่ไว้เพราะโต๊ะในโรงอาหารมันเต็มเเล้ว ”
“ออเเล้ววินจะเอามาให้ฉันด้วยไหมอะ”
เธอถามเพราะไม่รู้ว่านาวินจะเอาอาหารมาให้เธอไหมเพราะนาวินก็ไม่รู้ว่าเธอจะมาตอนไหน
“ไม่รู้อะ”
เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่านาวินจะเอามาให้รสาไหมเธอก็ลืมบอกเขาว่าเอามาให้เพื่อนเธอด้วย
“งั้นฉันเดินไปดูก่อนนะว่ามีอะไรให้กินบ้าง”
พูดจบรวาก็เดินเข้าไปในโรงอาหาร
