เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลายวันที่ผ่านมาเธอทำตามที่เพื่อนเธอบอกว่าให้ค่อยๆเข้าหาพี่พฤกษ์ที่ละนิดโดยเธอตื่นเช้ามาทำกับข้าวช่วยป้าเเจ่ม
เเละทำกับข้าวที่พี่พฤกษ์ชอบกินทุกวันพี่พฤกษ์ชอบกินแกงเขียนหวานเเละข้าวผัดกุ้งพี่พฤกษ์ตักแกงเขียวหวานใส่จานเเล้วตักเข้าปากเขารู้เลยว่าป้าแจ่มไม่ได้เป็นคนทำอันนี้ป้าเเจ่มทำอาหารอร่อยแต่ไม่ค่อยถูกปากเขาสักเท่าไหร่เเต่เขากินได้ เเต่ที่เขากินแกงเขียวหวานถ้วยนี้มันอร่อยถูกปากเขามาก
“แกงเขียวหวานกับข้าวผัดกุ้งฟางทำเองค่ะ พี่พฤกษ์ชอบไหมค่ะ”
เธอพูดขึ้นมาว่าเธอเป็นคนทำอาหารพวกนี้เเละลุ้นรอฟังคำตอบจากปากพี่พฤกษ์ว่าเขาจะตอบว่าอย่างไร
“อร่อย”
ตอบคำเดียวง่ายๆสั้นๆ
เเค่นี้เธอก็ดีใจเเล้วที่พี่พฤกษ์บอกว่ามันอร่อย
เเละเธอก็ทำน้ำกระเจี้ยบเเละห่อข้าวฝีมือเธอให้พี่พฤกษ์ไปกินที่สวนเวลาพักเที่ยงตอนเเรกพี่พฤกษ์ก็ไม่รับหรอก
“ถ้าพี่พฤกษ์ไม่เอาเดี๋ยวฟางเอาไปให้วินกินก็ได้”
พอราชพฤกษ์ได้ยินที่ฟางลดาพูดก็รีบคว้าปิ่นโตสีครีมมาถือไว้ในมือทันที ที่เขาไม่รับเอาไว้เพราะว่าเกรงใจเธอที่ห่อกับข้าวไปให้เขาที่สวนข้าวที่โรงอาหารก็มีจะทำให้ตัวเองเหนื่อยทำไมที่เขาปฏิเสธตั้งเเต่เเรกก็เพราะอยากให้เธอเลิกทำอาหารให้เขาเเต่เธอก็พูดว่าจะเอาไปให้นาวินเขาก็รู้สึกแบบว่าไม่อยากให้ฟางลดาเอาอาหารที่เธอทำใส่ปิ่นโตไปให้ใคร เขาไม่รู้ทำไมเขาถึงมีความคิดเเบบนั้น
“อ้าว! ไหนพี่พฤกษ์บอกว่าไม่เอาไงค่ะ”
เธอถามราชพฤกษ์อย่างสงสัยที่พี่พฤกษ์มาคว้าปิ่นโตไปจากมือเธอ
เขาไม่ตอบเเละเดินไปขึ้นรถกะบะสีขาวขับออกไปที่สวนทันที
หลังจากวันนั้นเธอก็ทำกับข้าวใส่ปิ่นโตให้เขาทุกวัน
“พี่พฤกษ์ขาเราไปเที่ยวกันไหมค่ะ”
พูดขึ้นอย่างอ้อดอ้อนเเละเขาไปกอดเเขนราชพฤกษ์เธอเดินเข้ามาในสวนเเละเห็นพี่พฤกษ์กำลังยืนใส่ปุ๋ยต้นเงาะอยู่คนเดียวส่วนคนงานก็ใส่ปุ๋ยก็อยู่ไกลๆกันพวกคนงานเลยไม่เห็นเขาเเละเธอทำอะไรกัน
“ฉันไม่ได้เรียกเธอจะมาทำไม”
เขาพูดเสียงเข้มใส่เธอเขาไม่ได้เรียกเธอจะมาทำไม
“ช่วงนี้พี่พฤกษ์ไม่โทรมาหาตาลเลยนะค่ะ”
เธอพูดเสียงหวานหลายวันมานี้พี่พฤกษ์ไม่โทรมาปกติเวลาอยากเขาจะโทรมาอาทิยต์ละสองครั้งเเต่ผ่านมาตั้งเเต่เธอไปบ้านพี่พฤกษ์เขาก็ไม่โทรหาเธออีกเลยมันต้องมีอะไรเเน่ๆเธอถึงได้มาวันนี้ไงมาดูว่าทำไมพี่พฤกษ์ของเธอถึงเปลี่ยนไป
“เธอมาที่นี้มีอะไร”
ราชพฤกษ์พูดน้ำเสียงเคร่งขรึม
“ต้องมีอะไรด้วยเหรอค่ะตาลถึงจะมาได้”
“ถ้าไม่มีอะไรก็กลับไปซะฉันจะทำงานต่อ”
เขาพูดเสียงห้วนใส่เธอ
เเละเเกะมือเธอออกจากเเขนของเขาเเต่ลูกตาลก็เกาะเเขนเขาเเน่นขึ้นเเละไม่ยอมปล่อยเขาเลยปล่อยเลยตามเลย
“ไปเที่ยวกับตาลนะค่านะรับรองพี่พฤกษ์ต้องถูกใจเเน่ๆค่ะ”
เธอพูดเสียงอ่อนเสียงหวานเเละเอาปลายนิ้วชี้ลูบไล้ที่อกเขาไปมา
ราชพฤกษ์หงุดหงิดที่ลูกตาลไม่ฟังเขาเลยเขาเริ่มจะทันไม่ไหวเเล้วนะ
“ปล่อย! ฉันไม่ไปถ้าไม่ทำตามที่ฉันพูดเราจบกัน”
เขาประกาศกร้าวว่าถ้าเธอไม่ฟังที่เขาพูดเราจบกัน
“ก็ได้ค่ะ”
เธอพูดเสียงปกติเเละยิ้มให้เขา ทั้งที่ตอนนี้เธอโกรธเกรี้ยวเเต่ต้องทำหน้าปกติไว้ไม่งั้นพี่พฤกษ์จะว่าเธอไม่ฟังเขาเเละตัดความสัมพันธ์กับเธอ เธอเดินกลับมาที่รถด้วยความหงุดหงิดเปิดประตูรถเเล้วก้าวขาเรียวยาวของเธอเข้าไปในรถเเละปิดประตูเสียงดัง
“ปึ๊ก!!”
เธอระบายอารมณ์กับประตูรถหงุดหงิดที่พี่พฤกษ์ไม่ไปกับเธอแถมยังขู่เธออีกว่าถ้าไม่ทำตามที่เขาบอกเราจบกัน เธอจะพาพี่พฤกษ์ไปกินข้าวเเละหลังจากนั้นเธอจะทำให้เขามีความสุขที่สุดจนเขาลืมไม่ลง
“อร้าย!คอยดูนะฉันจะทำให้พี่พฤกษ์รักฉันให้ได้ไม่อยากมีควาสัมพันธ์เเบบคู่นอนอีกเเล้ว”
เธอพูดกับตัวเองด้วยใบหน้าที่มุ่งมาด
“วันนี้เธอไม่รู้ว่ามันมีอะไรที่ทำให้พี่พฤกษ์เปลี่ยนไปวันหน้าเธอต้องรู้ให้ได้”
พูดกับตัวเองและขับรถออกไปทันทีด้วยความเร็ว
