เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากก้ม ๆ เงย ๆ เก็บไปสักพัก ฟางลดาทิ้งตัวลงนั่งใต้ตันปาล์มอย่างเหนื่อย
การก้ม ๆ เงย ๆ นี้กำลังทำให้เธอตาลาย
รสาเดินเข้ามาในสวนปาล์มก็เห็นเพื่อนอยู่ใต้ต้นปาล์ม
รสาปั่นจักรยานมาถึงสวนปาล์มเเล้วจอดจักรยานไว้ข้างทาง
“มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี่ยัยฟาง แกไม่ชวนฉันเลยนะจะมาสวีตกับพี่พฤกษ์สองคนเหรอ”
รสาพูดยิ้มๆ
“มาสวีตอะไรกันล่ะมาถึงสวนปาล์มพี่พฤกษ์ก็ไปดูคนงานขุดมันเเล้ว”
“ฉันเหนื่อยเลยนั่งพักนะ”
“แกไปทำอะไรมาถึงเหนื่อยล่ะ”
“ก็นี่ไงเก็บเม็ดปาล์มที่มันตกลงมาจนเหนื่อย”
ฟางลดาชี้กระสอบที่เธอเก็บให้เพื่อนดูหน้าตาฟางลดามือเเต่เหงื่อเต็มหน้าเลยผมที่รวบมัดไว้อย่างดีก็ตกลงมาปกหน้า
ทางด้านนภาพรตอนนี้เธอกำลังส่งรูปที่คุณพฤกษ์ยืนอยู่กับยัยฟางที่สวนปาล์มให้คุณลูกตาลดู
ถึงเธอจะไม่ได้ครอบครองคุณพฤกษ์ก็ไม่เป็นไรเเต่เธออยากให้คุณตาลได้เป็นแฟนกับคุณพฤกษ์เธอก็ดีใจเเล้วแถมได้เงินมาใช้ด้วยเเค่ทำงานเเค่นี้ให้คุณลูกตาลเธอไม่ชอบนังสากับเพื่อนมันเลย
ลูกตาลนอนเล่นอยู่ที่สระว่ายน้ำเธอใส่ชุดบิกีนี่สีฟ้าเธอพึ่งขึ้นมาจากน้ำได้สักพักเเล้วลูกตาลได้ยินเสียงการเเจ้งเตือนไลน์ดังขึ้น
มือบางหยิบเอาโทรศัพท์เครื่องหรูที่ว่าอยู่บนโต๊ะข้าง ๆ เธอขึ้นมาดูว่าใช่พี่ฟ้าที่ส่งไลน์มาหรือเปล่า
ติ้ง ติ้ง
“พี่ฟ้าค่อยตามพี่พฤกษ์ไปไหนมาไหนกับยัยฟางนะค่ะส่งรูปมาได้ยิ่งดี ถ้าทำสำเร็จเดี๋ยวลูกตาลจะตบรางวัลให้พี่อย่างงาม”
“ค่ะคุณลูกตาลได้เดี๋ยวถ้าคุณพฤกษ์ไปไหนกับยัยนั่นเมื่อไหร่ฟ้าจะรีบส่งไปให้คุณลูกตาลดูนะค่ะ”
“เราไปกินข้าวที่โรงอาหารกันเเกฉันหิวเเล้วอะเสียพลังงานไปตั้งเยอะกับการเก็บเม็ดปาล์ม”
พูดเเล้วฟางลดาก็ลุกขึ้นยืนเเละเธอก็เดินตามรสาไปที่ถนนรสาเอาจักรยานมี่จอดไว้ออกมาเเละให้ฟางลดาซ้อนท้ายเธอส่วนเธอจะเป็นคนปั่นเอง
โรงอาหาร
ตอนนั้นในโรงอาหารเต็มไปด้วยด้วยคนงานที่มากินข้าวกันบางคนก็ต่อเเถวเอาอาหารบางคนก็นั่งทานกับเพื่อนพูดคุยกันสนุกสนานส่วนบางคนก็เดินไปที่น้ำเปล่าเเละเครื่องดื่มชูกำลังกับที่ร้านค้าใกล้กับโรงอาหารรสากับฟางลดามานั่งที่เเคร่ไม้ไผ่เหมือนเดิมเพราะที่นั่งโรงอาหารเต็มเเต่นั่งที่นี่เธอว่าดีเเล้วเพราะตรงที่เธอนั่งมันอยู่ไม่มีใครเลยนอกจากเธอกับเพื่อนไม่เหมือนในโรงอาหารคนเยอะเสียงคนพูดคุยกันก็ดัง
“วินมานั่งจองไว้ให้พวกพี่หน่อยวินเดี๋ยวพี่เอาข้าวมาให้”
รสาเห็นวินกำลังเดินมาทางนี้เธอเลยบอกให้นาวินจองที่ไว้ให้หน่อยเธอกลัวว่าจะมีคนมาแทนที่เธอเเละเธอยังบอกอีกว่าจะเอาข้าวมาให้เขาด้วย
“ครับ พวกพี่ไปเถอะเดี๋ยวตรงนี้ผมนั่งจองไว้ให้”
“จ๊ะ”
รสาพูดเเละยิ้มให้นาวินที่เขาจองเเคร่ไม้ไผ่ให้เธอ
รสากับฟางลดาเดินไปต่อเเถวกับพวกคนงาน
“วันนี้คุณสารับอะไรดีค่ะ”
ป้าสมเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
“เอาผัดเปรี้ยวหวานกับไก่ทอดค่ะเอาสามจานค่ะ”
“ได้เลยค่ะ”
“ยัยกานตักข้าว”
เธอหันบอกลูกสาว
“นี่ไงเเม่หนูตักตั้งนานเเล้วเเม่นั้นเเหละที่มั่วเเต่คุยจนไม่รู้ว่าหนูตักข้าวเเล้ว”
เธอเห็นคุณสามาเอาข้าวเธอเลยตักข้าวไว้ก่อนที่เเม่จะพูดเเต่แม่ก็ไม่เห็นจานข้าวที่เธอยืนไปให้เธอเลยวางลงข้างๆเเม่สองจานเพราะรู้ว่าคุณสาเป็นคนกินข้าวเยอะเดี๋ยวแม่ก็มาว่าเธอตักข้าวชักช้าทีคนงานงานผู้หญิงเเม่ก็พูดคุยธรรมดาถ้าเป็นเด็กหนุ่มนะพูดหวานเชียวเเถมเอากับข้าวให้เยอะๆอีกด้วยกับคุณสานี่พูดดีมีค่ะมีค่าด้วย
“เออ ๆ เดี๋ยวป้าตักให้เยอะ ๆ เลยค่ะ”
พูดกับลูกสาวทำหน้าหงุดหงิดเเละหันไปพูดกับรสาด้วยรอยยิ้ม
“ลำเอียงชัดๆที่กับลูกพูดเสียงดังใส่ที่กับคุณสาพูดอ่อนนุ่มค่ะค่า”
“ขอบคุณค่ะ”
รสานั่งลงเเละยื่นจานข้าวให้นาวินนั่งรอให้ยัยฟางมาก่อนเธอถึงจะกิน
พอยัยฟางมาเเล้วเธอก็ลงมือกินทันที
“ฉันจะไปซื้อน้ำโค้กแกกับวินจะเอาอะไรไหมเดี๋ยวฉันซื้อมาให้”
“ฉันเอาขนมกับโออิชินะ”
เเล้วรสาก๋เอาเงินแบงค์เเดงให้เพื่อนไป
“ผมเอาเอ็มร้อยขวดหนึ่งครับ”
นาวินกำลังจะเอาเงินให้ฟางลดา
“เดี๋ยวพี่เลี้ยงเองวิน”
“ขอบคุณครับพี่สา”
“จ้า”
แล้วฟางลดาก็เดินไปที่ร้านค้า
“พี่สาครับข้าวติดตรงเเก้มครับ”
“ตรงนี่เหรอ”
“ไม่ใช่ครับ"
“ตรงนี่เหรอ”
“ไม่ใช่ครับพี่สา”
เขาว่าจะปัดออกให้พี่สาเเต่เขาไม่อยากตอนนั้นเองที่เขาเห็นคุณกรกำลังเดินถือจานข้าวมาทางนี่เขาเลยติดสินใจจะปัดออกให้พี่สาเพราะอยากรู้ว่าคุณกรได้หวงพี่สาอย่างที่พี่ยิ้มว่าไหม
รสานั่งตรงข้ามกับเขาเธอเลยไม่เห็นว่าปกรณ์กำลังเดินมาทางนี้
“เดี๋ยวผมปัดออกให้ครับ”
นาวินยื่นหน้าเข้าไปใกล้ให้เหมือนว่าเขากำลังจูบกับพี่สาเเละค่อยปัดข้าวที่อยู่ตรงเเก้มให้รสาถ้าคนอื่นมาคงเห็นว่าเขากำลังจูบกับรสาแต่มันไม่ได้มีอะไรเลย
ปกรณ์เดินเข้ามาเห็นนาวินยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆน้าสาเหมือนกำลังจะจูบน้าสาเลยเขาหงุดหงิดไม่พอใจที่รสาไม่ผลักไสนาวินออกเเละยังให้มันจูบอีกหรือว่าน้าสาจะชอบไอ้วินเขารีบเดินไปที่เเคร่ไม้เเละวางจานข้าวลงเสียงดัง
“ปึ๊ก!!”
รสากับนาวินผละออกจากกันเมื่อได้ยินเสียงใครงางอะไรลงโต๊ะเสียงดัง
“กร!”
