เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
12:00
แก่งกะเบา
ปกรณ์จอดรถแล้วพวกเราก็ลงจากรถเดินเข้าไปในร้านอาหารที่มีกระท่อมให้นั่งห้าหกหลังมีเด็กเดินมาจดอาหารว่าพวกเราจะเอาอะไร
"มีเมนูแนะนำไหมคะ"
รสาถามคนที่มาจดอาหารให้เธอ
"มีค่ะที่นี่หมูหันอร่อยค่ะ"
"เอาหมูหันหนึ่งตัวกับต้มเเซ่บเเละข้าวเหนียวสิบห่อคะ ใครจเอาอะไรอีกไหม"
รสาหันไปถามทุกคนว่ามีใครเอาอะไรอีกไหม
"เอาเเค่นี้เเหละ"
ฟางลดาเป็นคนตอบรสา
แก่งกะเบา สถานที่ท่องเที่ยวริมแม่น้ำโขง ของ อำเภอหว้านใหญ่ จังหวัดมุกดาหาร เป็นบริเวณของแก่งหินยาวไปตามลำน้ำโขง โดยมีลานหินกว้างใหญ่อยู่บนฝั่ง เป็นสถานที่พักผ่อนยอตฮิตของชาวมุกดาหารเลย ความพิเศษของที่นี่ก็จะต่างก็ไปในแต่ละฤดู เช่น ในช่วงฤดูแล้ง ที่น้ำลดจะเห็นเป็นเกาะแก่งกลางน้ำ และหาดทรายสวยๆ เลยค่ะ
แต่สิ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับการมาเยือน แก่งกะเบา นี้ ก็คือ หมูหัน ที่เป็นอาหารนี่แหลค่ะ เพราะถือได้ว่าเป็นของอร่อยที่มีรสชาติตามฉบับสูตรเด็ดของท้องถิ่น เป็นที่ขึ้นชื่อของที่นี่เลย รวมถึงมีแลนด์มาร์คที่ตั้งอยู่อย่างโดดเด่นอลังการ คือ รูปปั้นพญานาคหินอ่อน องค์พญาศรีภุชงค์มุกดานาคราช นี่เองค่ะ โดยลำตัวขององค์พญานาคนั้นจะมีสีขาว หันหน้าออกสู่ลำน้ำโขง มองแล้วดูยิ่งใหญ่อลังการอย่างมากเลยทีเดียว
"ลมเย็นมาแก"
รสาพูดน้ำเสียงสดใสด้วยความสบายที่ลมพัดเข้าหน้าเย็น ๆ
"สวยนะแกว่าไหม"
ฟางลดามองวิวข้างหน้าที่มีแม่น้ำและโขดหิน ต้นไม้สามารถลงไปดูข้างล่างได้ถ้าใครอยากจะไปดูใกล้ ๆ
"อืม"
"กรไปซื้อน้ำกับพี่ไหมพี่เห็นตอนที่เราเดินมามีรถพ่วงขายน้ำอยู่" รสาชวนปกรณ์ไปซื้อน้ำด้วยกันเธออยากให้ฟางลดาอยู่กับพี่พฤกษ์สองคน
เธอเดินไปจูงมือปกรณ์ให้ไปด้วยกันโดยที่เขานั้นยังไม่ได้ตอบตกลงว่าจะไปด้วย
"ครับ ๆ"
เเล้วรสาก็เดินออกไปซื้อน้ำด้วยกัน
ฟางลดาคิดมาตลอดทางว่าวันนี้จะสารภาพรักกับพี่ชายเพื่อนดีไหมแต่ถ้าไม่บอกวันนี้เเเล้วเธอจะบอกวันไหน ไม่รู้ว่าเธอจะได้มาที่นี่อีกไหมเธอเเอบชอบพี่พฤกษ์ตั้งเเต่มัธยมเเล้วฟางลดาไม่กล้าที่จะสารภาพรักกับพี่พฤกษ์เพราะกลัวคำตอบว่าพี่พกฤษ์นั้นไม่ได้รักเธอเเเต่รักหมือนน้องสาวคนหนึ่งถึงจะรู้คำตอบอยู่เเล้วก็เหอะเธอก็ไม่กล้าบอกพี่พฤกษ์อยู่ดีเพราะกลัวว่าคำตอบนั้นจะตรงอย่างที่เธอคิดไม่อยากเจ็บไปมากว่านี้เลยไม่กล้าที่จะสารภาพรักกับราชพฤกษ์ตอนที่เธอรู้ว่าพี่พฤกษ์กำลังจะเเต่งงานเธอเสียใจเป็นอย่างมากที่เธอนั้นไม่ได้เป็นเจ้าสาวของพี่พฤกษ์เเต่เป็นสาธิมาแฟนสาวของราชพฤกษ์เเละเธอคงไม่มีสิทธิ์ที่จะไปสารภาพรักกับพี่พฤกษ์ได้เพราะพวกเขากำลังจะเเต่งงานกัน
เเต่วันนี้เธอมั่นใจว่าพี่พฤกษ์เริ่มมีใจให้เธอบ้างเเล้ววันนี้เเหละเธอจะบอกพี่พฤกษ์ว่าเธอนั้นรู้สึกอย่างไรกับพี่พฤกษ์
"พี่พฤกษ์คะฟางมีอะไรจะบอก"
ฟางลดาเรียกราชพฤกษ์เสียงเบา ๆ
ราชพฤกษ์เงยหน้าขึ้นมาจากหน้าจอโทรศัพท์เเละเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามีอะไร
"เอ่อออ คือออ ว่าาาา"
ฟางลดาพูดน้ำเสียงตะกุกตะกักเธอไม่กล้าบอกพี่พฤกษ์พอเอาเข้าจริงก็ไม่กล้าบอก
"ฟางมีอะไรจะบอกพี่เหรอ"
ฟางลดาอั้ม ๆ อึ้ง ๆ ไม่เห็นเธอพูดสักทีเขาเลยเอ่ยถามขึ้น
"คือว่าฟางชอบพี่พฤกษ์ค่ะชอบมาตั้งเเต่มัธยมเเล้วค่ะ"
ฟางลดาพูดเสียงรัวเร็วเเละหลับตาปี๋ไม่กล้าสบตาเเละมองหน้าพี่พฤกษ์เธอเขินอาย
ราชพฤกษ์ที่ได้ยินที่เธอพูดก็ตกใจเเละดีใจไปพร้อมกันที่ฟางลดานั้นเเอบชอบเขามาตั้งเเต่เธออยู่มัธยมเเล้วทำไมเขาไม่เคยรู้ว่าเลยว่าฟางลดาแอบชอบเขาราชพฤกษ์ชอบสาธิมาเลยไม่รู้ว่าที่ฟางลดาชอบทำขนมมาให้เขาทุกวันโดยที่น้องสาวเขานั้นเป็นคนเอามาให้ทุกวันนั้นเป็นเพราะว่าฟางลดาแอบชอบเขาอยู่นั้นเอง ราชพฤกษ์รับเอาขนมจากน้องสาวทุกวันบางครั้งก็แบ่งให้พวกเพื่อน ๆ ไปกินกันบางครั้งเขาก็กินบ้างไม่กินบ้างโดยที่ไม่ได้เอ๊ะใจอะไรเลยว่าฟางลดานั้นจะทำขนมมาให้เขาทุกวันทำไม
ฟางลดาไม่ได้ยินเสียงพี่พฤกษ์เลยลืมตาขึ้นมาดูพี่พฤกษ์ดูตกใจมากที่เธอพูดออกไปว่าแอบชอบเขาเธอใจหายที่พี่พฤกษ์เอาเเต่เงียบไม่พูดอะไรเลยเธอกลัวว่าพี่พฤกษ์ต้องปฎิเสธเธอเเน่หรือที่เธอคิดว่าพี่พฤกษ์เริ่มมีใจให้เธอนั้นเธอคิดไปเองงั้นเหรอ
"ถ้าพี่พฤกษ์ไม่ได้ชอบฟางก็พูดออกมาเถอะค่ะ"
"เอออ พี่"
เขาก็ไม่เเน่ใจเเละไม่รู้ว่าตัวเองรักฟางลดาหรือเปล่า
"ฟางเข้าใจเเล้วค่ะ"
เธอเห็นเเววตาลั่งเลของพี่พฤกษ์เเละพี่พฤกษ์คงยังไม่ลืมสาธิมาฟางลดาพูดน้ำเสียงสั่นเครือเธอรู็เเล้วว่าพี่พฤกษ์ไม่มีวันรักเธอหรอกเพราะพี่พฤกษ์ยังไม่เคยลืมสาธิมาภรรยาเก่าของเขาเลยตอนเป็นไข้ก็ละเหม่อถึงยัยนั้น
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะฟาง"
"ไม่ต้องพูดอะไรเเล้วค่ะฟางเข้าใจ"
ทางด้านรสานั้นเธอจูงมือหลานชายไปซื้อน้ำด้วยกัน
ตอนนี้เธอก็มายืนอยู่หน้ารถพ่วงขายน้ำเเล้ว
"ป้าค่ะเอาน้ำเเคนตาลูปสองเเก้วค่ะ กรจะเอาอะไรเดี๋ยวน้าเลี้ยงเอง"
บอกป้าขายน้ำเสร็จหันไปถามหลานชายว่าจะเอาอะไรไหม
"ผมเอาโกโก้เเละคาปูชิโนอย่างละเเก้วครับ"
"จ้าเดี๋ยวป้าทำให้ไม่นานหรอก"
รสามองดูรอบ ๆ เธอก็ไปสะดุดตากับผู้ชายคนหนึ่งกำลังจะเดินผ่านหน้าเธอไป
เธอรู้สึกคุ้น ๆ หน้าผู้ชายคนนี้จังเธอคิออยู่สักพักก็คิดออกว่านั้นมันไอ้นัทเพื่อนเธอสมัยที่เรียนอยู่มหาลัยด้วยกัน
"กรเดี๋ยวน้ามานะ"
พูดจบก็รีบวิ่งไปหาผู้ชายคนนั้น
ปกรณ์มองตามน้าสาไปก็เห็นน้าสาเดินไปหาผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งที่เขาไม่รู้จัก
"นัท!"
รสารีบวิ่งไปหาผู้ชายคนนั้น
เเละเรียกชื่อนัทเสียงดัง
นัทหันมามองเขารู้สึกคุ้น ๆ หน้าผู้หญิงคนนี้เหมือนเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนนึกยังไงก็นึกไม่ออก เธอรู้จักชื่อเขาด้วย รสาเดินเข้าไปหานัทเเล้วถามว่า
"นัทจำเราได้ไหม"
รสาถามเพื่อนด้วยรอยยิ้มเเละดีใจที่ได้เจอเพื่อนสมัยเรียนแถมตอนนี้ไอ้นัทก็ดูหล่อกว่าตอนที่เรียนด้วยกัน
นัททำหน้าครุ่นคิดว่าจำรสาได้ไหมเเต่เขาก็จำไม่ได้เเต่มันคุ้น ๆ อยู่นะ
"เราเพื่อนแกไง รสาคนที่ชอบขึ้นรถเมล์ไปเรียนทุกวันบางวันก็ให้น้องชายไปส่งจำได้ไหม"
"ออจำได้เเล้วรสานั้นเอง"
เเล้วรสาก็เข้าไปกอดเพื่อน
ชายที่ไม่ได้เจอกันนานหลายปีตั้งเเต่จบมหาลัย
รสาถามสารทุกข์สุกดิบเพื่อนว่าเป็นไงบ้าง
"นัทตอนนี้เเกเลิกเป็นเกย์รึยังวะ เเล้วเเกมาเที่ยวกับใคร"
รสาถามเพราะอยากรู้ว่าเพื่อนเธอเลิกเป็นเกย์เเละเลิกชอบผู้ชายเเล้วหรือยัง
"ยังถามทำไมจะหาผู้ชายให้กูเหรอ กูมาเที่ยวคนเดียว"
"ไม่ใช่กูอยากให้มึงไป
แกล้งจีบยัยฟางนะ"
รสาคิดอะไรดี ๆ ออกเลยจะให้เพื่อนชายแกล้งจีบยัยฟางเพราะเธออยากรู้ว่าพี่ชายเธอจะมีอาการหึงหวงยัยฟางมั้ยเเละก็อยากรู้ด้วยว่าพี่พฤกษ์คิดยังไงกับเพื่อนเธอเพราะตั้งเเต่มาอยู่ที่นี่เธอยังไม่เห็นความคืบหน้าของฟางลดาเลย
"ฟางก็มากับมึงด้วยเหรอกูนึกว่ามึงมาเที่ยวคนเดียวสะอีก"
"ฉันมากับยัยฟาง พี่ชายเเละหลานนะ"
เธอบอกให้นัทรู้ว่าเธอมากับใครบ้าง
"พี่ชายแกที่หล่อ ๆ ที่ดังในเพจมหาลัยจนมีสาว ๆ ตามกรี้ดกร้าดนะเหรอ"
"ใช่เเล้วแก"
"พี่ชายแกมีแฟนรึยังเเล้วชอบไม้ป่าเดียวกันไหม"
นัทถามพร้อมกับเลียริมฝีปากไปด้วยเขาเคยเห็นในเพจมหาลัยพี่ชายยัยสาหล่อ มากหล่อกว่าดาราอีกหุ่นน่ากินสุด ๆ เเต่เขาจำชื่อพี่ชายยัยสาไม่ได้ รสาที่เห็นอย่างนั้นก็รู้ว่าเพื่อนชายคิดอะไรอยู่
"ไม่มีเเต่จะมีเร็ว ๆ นี้เเหละ"
"หมายความว่ายังไง"
นัทถามเพื่อนสาวอย่างสงสัย
“ก็หมายความว่ายัยฟางชอบพี่พฤกษ์นะสิ ฉันเลยอยากให้เเกช่วยแกล้งไปจีบยัยฟางให้หน่อยฉันอยากรู้ว่าพี่พฤกษ์จะหึงหวงยัยฟางไหมเเกช่วยฉันหน่อยนะ ฉันจ้างเเกก็ได้"
นัทตอบตกลงที่จะช่วยเพื่อน
ปกรณ์มองน้าสาตั้งเเต่ที่เธอเดินไปหาผู้ชายคนนั้นเเล้วเเละก็เห็นน้าสาพูดคุยกับผู้ชายคนนั้นอย่างสนิทสนมกันเเถมน้าสาก็เข้าไปกอดผู้ชายคนนั้นด้วย
ปกรณ์ทำหน้าไม่พอใจทำไมน้าสาต้องไปกอดมันด้วย
"พ่อหนุ่ม"
ป้าขายน้ำเรียกปกรณ์
เเต่ปกรณ์กรไม่หันมา
“พ่อหนุ่มน้ำได้เเล้วจ๊ะ"
แล้วเขาก็ได้ยินที่ป้าขายน้ำเรียกเลยหันมามอง
"ครับ"
ปกรณ์ยื่นเงินเเบงค์สีเเดงให้ป้าขายน้ำเเล้ว
เขาเดินดุ่ม ๆ ไปหาน้าสาด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง
