เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
10:00
"อย่ามั่วเเต่เสียใจไปเลยครับผมว่าเราควรไปใส่เสื้อผ้าก่อนดีกว่านะครับ"
นาวินเอ่ยบอกคนทั้งสองที่กำลังเสียใจอยู่รสานั้นถึงกับนั่งเหม่อลอยส่วนฟางลดานั้นก็เหมือนกัน
ทั้งสองคนไม่ตอบเขาเลยเปิดผ้าห่มดูว่าตัวเองได้ใส่กางเกงหรือไม่
พอเขากำลังจะเอามือไปจับเเละเปิดดูรสากับฟางลดาก็รู้สึกตัวหันมามอง
"วินจะทำอะไร"
รสาถาม
นาวินก้มเปิดดูก็เห็นตัวเองนั้นใส่กางเกงบ็อกเซอร์อยู่
"ผมไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะครับ"
พูดจบก็ลุกขึ้นอย่างระวังมัดระวังเพราะกลัวว่าผ้าห่มมันจะหลุดออกมาตัวของรสาเเละฟางลดา
รสาพยักหน้าให้นาวินด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีหนัก
พอนาวินหยิบเสื้อที่กองอยู่บนพื้นขึ้นมาเเละนาวินก็เดินเข้าห้องน้ำไป
รสาคิดขึ้นได้ว่าเธอต้องกลับกรุงเทพวันนี้
"ฟางเราควรไปใส่เสื้อก่อนเราต้องกลับกรุงเทพวันนี้นะ"
รสาพูดบอกเพื่อน
"เออจริงสิฉันมั่วเเต่เสียใจจนลืมไปเลย"
ฟางลดามั่วเเต่เสียใจเรื่องพี่พฤกษ์จนลืมไปว่าต้องกลับกรุงเทพวันนี้แล้วทั้งสองคนเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่กองอยู่ที่พื้นมาใส่พอใส่เสร็จฟางลดาก็กลับห้องตัวเองไป
พอนาวินออกมาจากห้องน้ำรสาก็เอ่ยถามขึ้นมาอย่างอยากรู้ว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น
"วินเมื่อคืนขึ้นมานอนบนห้องพี่ได้ยังไง"
เธอถามอย่างสงสัย
"ก็พี่สาเมาผมก็เลยแบกพี่สาขึ้นมาส่งห้องเเต่ระหว่างทางผมที่จะเดินเข้าบ้านผมก็รู้สึกว่าเหมือนมีใครเอาค้อนมาทุบที่ทายทอยครับหลังจากนั้นผมก็ไม่รู้อะไรเลย"
นาวินเล่าให้รสาฟัง
เขารู้สึกจริง ๆ นะเมื่อคืน
"เหรอ"
รสาทำหน้ครุ่นคิดว่ามันจะใช่อย่างที่นาวินพูดเหรอเพราะเมื่อคืนก็มีเเต่พวกเธอหกคนที่กินเลี้ยงกันจะมีคนมาตีที่ทายทอยของนาวินได้อย่างไรเธอล่ะสงสัยในข้อนี้จริง ๆ
"ครับผมรู้สึกจริง ๆ ว่าจะมาส่งพี่สาก่อนเเล้วค่อยกลับไปอุ้มพี่ฟางเเต่ผมจำได้ว่าผมไม่ได้เป็นคนอุ้มพี่ฟางขึ้นมานะครับ"
"เเล้วใครเป็นคนอุ้มยัยฟางขึ้นมาแต่คงไม่ใช่พี่พฤกษ์เพราะทุกคนในบ้านก็นอนหลับเเล้วตอนนั้นมันก็ดึกมากด้วย"
"หรือว่าจะมีคนแกล้งเราวิน"
เธอคิดอย่างสงสัยว่าจะมีคนมาเเกล้งเธอ นาวินคิดตามอย่างที่รสาพูดมันอาจจะมีคนมาเเกล้งเราก็ได้
"น่าจะใช่นะครับพี่"
นาวินเห็นด้วยกับรสามันอาจจะมีคนเเกล้งเราก็เป็นได้เเต่ใครล่ะที่จะทำเรื่องเเบบนี้ได้
รสาพยักหน้าเห็นด้วยกับนาวิน
"แล้วเราจะเอายังไงกันต่อดีครับ"
นาวินถามอย่างกุ้มใจเเละถอนหายใจออกมา
"พี่ไม่เอาเรื่องวินเหรอนะวินสบายใจได้"
เธอเห็นนาวินถอนหายเเรงเลยพูดให้เขาสบายใจขึ้น
"มันไม่ใช่เรื่องนั้นครับพี่สาผมกุ้มใจเรื่องคุณพฤกษ์กับคุณกรมากกว่าครับคงจะโกรธพวกพี่ทั้งสองคนมากคุณกรถึงขั้น"
นาวินพูดเเล้วก็หยุดไว้ทันทีเพราะรถสากำลังเสียใจอยู่เขาไม่ควรพูดเรื่องนี้ออกมาให้พี่สาเสียใจไปมากกว่านี้
"พี่ไม่ได้เป็นไรเหรอวินพี่เชื่อนะว่าเมื่อคืนวินไม่ได้ทำอะไรพวกพี่"
รสาตื่นขึ้นมาเธอไม่รู้สึกเจ็บตรงนั้นเลยถ้าวินทำเมื่อคืนตอนที่เธอก้าวลงจากเตียงก็รู้สึกเจ็บตรงนั้นเเล้วถึงเธอจะไม่เคยมีแฟนมาก่อนเเต่ก็รู้เรื่องพวกนี้
"วินจะเอายังไงต่อกรไล่เราออกเเล้ว"
"ไม่รู้เหมือนกันครับ ป่านนี้แม่ผมคงจะรู้เรื่องเเล้ว"
นาวินออกจากห้องไปเธอก็เดินไปหยิบผ้าขนหนูที่ตากไว้หน้าห้องน้ำเเละเดินเข้าไปอาบน้ำด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยว
รสากับฟางลดาขนของออกมาไว้ที่หน้าห้อง
เธอเห็นเพื่อนกำลังขนของออกมาด้วยเช่นกัน
เเละพวกเธอสองคนก็ขนกระเป๋าไปไว้ข้างล่าง
"คุณสาคุณฟางเดี๋ยวป้าช่วยค่ะ"
ป้าเเจ่มที่กำลังมาเก็บโต๊ะเห็นรสากับฟางลดากำลังขนของลงมาก็เลยเข้าไปถือกระเป๋าช่วยรสา
"ขอบคุณค่ะป้า
รสาเอ่ยขอบคุณป้าเเจ่มด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง
ป้าเเจ่มที่เห็นก็เลยเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเเละเธอก็หันไปมองคุณฟางฟางลดามีสีหน้าเหมือนกันกับคุณสาเลย
ป้าเเจ่มเลยเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นห่วงคนทั้งสอง
"คุณสาคุณฟางเป็นอะไรค่ะทำไมทำหน้าดูไม่ค่อยสดใสเลย"
"ป้าเเจ่มยังไม่รู้เรื่องเหรอคะ"
"เรื่องอะไรค่ะ ตอนที่ป้าอยู่ในครัวป้าได้ยินเสียงกรี๊ดดังมาจากข้างบนอยู่นะค่ะมีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าค่ะคุณสา"
ป้าเเจ่มเอ่ยถามอย่างสงสัยตอนที่เธอเอาอาหารไปเสริฟ์ให้เจ้านายเเละเข้าครัวไปทำน้ำลำไยเธอก็ได้ยินเสียงกรี๊ดมาจากข้างบนเเต่เธอก็ไม่ได้เดินขึ้นไปดูเธอคิดว่าคุณกรคงขึ้นไปดูเเล้วเธอเลยทำน้ำลำไยต่อ
"ก็เรื่องที่น้าสากับน้าฟางลากลูกชายป้าขึ้นไปกินที่ห้อง
ไงครับ"
ปกรณ์เดินเข้ามายืนอยู่หน้าบันได
เเล้วพูดขึ้นด้วยความเสียใจที่น้าสาทำกับเขาแบบนี้ เขาอยากจะเขาคืนน้าสาด้วยการพูดจาไม่ดีใส่
"กร!"
"จริงเหรอค่ะคุณสา"
ป้าเเจ่มตกใจเมื่อได้ยินที่คุณกรบอกเธอก็หันไปถามรสา
ว่ามันใช่เรื่องจริงไหมที่คุณกรพูด
"เอ่อไม่จริงค่ะที่กรพูดมา สาไม่รู้ว่าวินขึ้นมานอนในห้องสาได้ยังไงตอนนั้นสากับฟางเราเมามากเเละอีกอย่างวินก็บอกว่าเขาก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกันค่ะว่ามาอยู่ที่ห้องสาได้ยังไง"
"ใช่ค่ะ"
ฟางลดาที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยก็บอกว่าใช่ตามที่เพื่อนเธอพูดเพราะไม่อยากให้ตัวเองเเละเพื่อนโดนเข้าใจผิดไว้ก่อนส่วนเรื่องที่รสาพูดนั้นเธอก็ค่อยไปถามเพื่อนอีกทีก็ได้ว่าที่รสาพูดมานั้นมันเป็นความจริงไหม
ปกรณที่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกลังเลว่า
ที่เขาคิดนั้นมันจริงไหมเเละอีกใจหนึ่งก็ยังเชื่อที่ตัวเองคิดอยู่
"ป้าขอตัวไปหาลูกป้าก่อนนะค่ะ"
พูดเสร็จก็วางกระเป๋าที่ถืออยู่ลงบนพื้นเเล้วรีบเดินไปที่บ้านตัวเองไปถามไอ้ลูกตัวดีว่ามันใช่เรื่องจริงอย่างที่คุณกรพูดมาไหมเเละก็อยากจะฟังจากปากลูกชายด้วยว่าที่คุณสาพูดมันจริงหรือเปล่า
พอป้าเเจ่มเดินออกไปเเล้วปกรณ์ก็เดินออกไปเช่นกัน
บ้านป้าเเจ่ม
ป้าเเจ่มเดินตรงไปที่ห้องนาวินด้วยใจที่ร้อนรนป้าเเจ่มเคาะประตูห้องลูกชายสองสามทีนาวินก็เดินมาเปิดประตูให้
"มีอะไรครับเเม่"
เขาถามเเละมองหน้าแม่
"เรื่องที่แกขึ้นไปนอนบนห้องกับคุณสาเเละคุณฟางใช่เรื่องจริงไหม"
"ใช่ครับ"
เมื่อได้ยินที่ลูกตัวเองพูดป้าเเจ่มก็เดินเข้าไปหยิกเเขนลูกชายทันที
"โอ๊ย!แม่มาหยิกวินทำไม"
นาวินร้องออกมาเสียงดังที่เเม่ตัวเองมาหยิกแขนตัวเอง
"แกทำอย่างนี้ทำไมไอ้ลูกเลวคุณพฤกษ์เขาดีกับพวกเรามากแกทำอย่างนี้ทำไม!"
ป้าเเจ่มถามลูกชายด้วยความโมโหเเละผิดหวังกับลูกชายที่มันไปทำเรื่องไม่ดีไว้คุณพฤกษ์ให้งานดี ๆ มันทำ
เเล้วมันตอบแทนอย่างนี้กับคุณพฤกษ์เหรอ
"ใช่ครับเเม่ที่ผมไปนอนกับคุณสาเเละเพื่อนเเต่ผมไม่รู้เรื่องจริง ๆ นะครับเเม่ว่าตัวเองไปอยู่บนห้องคุณสาได้ยังไง"
นาวินพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง
"คุณสาก็พูดแบบนี้แต่ฉันอยากรู้จากแม่เเกเลยมาถาม"
"ผมยังพูดไม่จบเเม่ก็หยิกผมเเล้ว"
"ก็ฉันโมโหนิที่เเกไปทำแบบนั้นกับคุณสาเเละคุณฟาง"
"แกไม่ได้ทำอะไรคุณเขาใช่ไหม"
"ไม่ได้ทำอะไรเลยครับเเม่ ย้ำครับผมไม่ได้ทำอะไรเลย"
"เอ่อฉันได้ยินที่แกพูดอยู่จะย้ำอะไรนักหน่า"
"ก็ผมกลัวแม่ไม่เชื่อนิครับ"
"เรื่องนี้มันแปลก ๆนะแกว่าไหม"
"นี่แกจะไปไหน"
ป้าเเจ่มถามเมื่อเห็นลูกชายเดินไปหยิบกระเป๋าเป้ใบใหญ่ถือออกมา
"ผมจะไปทำงานกับพี่สาครับ"
เขาตัดสินใจได้เเล้วว่าจะไปทำงานกับรสาอยู่ที่นี่ไปก็ไม่มีประโยชน์ในเมื่อคุณกรไล่เขาออกเเล้วเเละไม่อยากเห็นหน้าเขาด้วยเเละอีกอย่างคุณกรก็เกลียดเขาด้วยดูจากสายตาเเล้วดูๆไปแล้วตอนที่พี่สากับคุณกรทะเลาะกันเสียงดังเหมือนคุณกรเสียใจเเละผิดหวังในตัวพี่สาเลย
เเละการที่พี่สาพูดว่ารักเขาจนอยากจะเเต่งงานด้วยนั้นมันทำให้คุณกรโกรธจนเลือดขึ้นหน้าเขาคิดว่าคุณกรต้องรักพี่สามากแน่ ๆ เลยจนโมโหมากขนาดนี้เเละถึงขนาดพูดจาหยาบคายเเบบนี้ใส่น้าตัวเองเพราะความเสียใจที่เห็นเขานอนอยู่บนเตียงกับพี่สาโดยไม่ฟังเหตุผลอะไรเลยเเละเอ่ยปากไล่เขาออกจากรีสอร์ท
"แกจะไปทำไมเดี๋ยวคุณกรได้ยิงแกแน่"
"แม่ก็รู้เหรอครับ"
"เออสิฉันอาบน้ำร้อนมาก่อนเเกทำไมฉันจะไม่รู้ว่าคุณกรนั้นรักคุณสาโดยไม่รู้ตัว"
เธอเห็นหลายครั้งที่คุณกรนั้นมองคุณสาด้วยเเววตาอ่อนโยนโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวเลยสักนิดพอมีคุณสาเข้ามาอยู่ในไร่คุณกรก็ดูมีความสุขตอนที่เธอได้ยินว่าคุณสาเเละคุณฟางกลับกรุงเทพเเล้วเธอคงจะคิดถึงคุณสาและคุณฟางมากเเน่เเต่มีอยู่สองคนที่น่าจะคิดถึงมากกว่าเธอเลยแหละ
"แกไม่ต้องไปทำงานกับคุณสาหรอกอยู่ที่นี่กับเเม่"
"แต่คุณกรไล่ผมออกเเล้วนะเเม่เเถมคุณกรยังพูดอีกด้วยว่าไม่ต้องมาให้เขาเห็นหน้าอีกเเม่จะให้ผมอยู่ไปทำไม"
"แกไม่ได้ทำอะไรผิดแกจะไปทำไมแกก็พิสูจน์ให้คุณกรเห็นสิว่าแกไม่รู้เรื่องอะไรในคืนนั้น"
ป้าเเจ่มไม่อยากให้ลูกชายออกไปจากรีสอร์ทเลยพูดโน้มนาวใจให้นาวินพิสูจน์ตัวเองว่าเขานั้นไม่ได้เป็นคนทำ
"ครับเเม่"
จริงอย่างที่เเม่พูดเขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยคืนนั้นเเล้วคุณกรมาไล่เขาออกได้ยังไงเขาต้องหาหลักฐานมาให้ได้ว่าใครกันเเน่ที่เป็นคนทำเรื่องเเบบนี้ได้
นาวินรีบเดินไปที่บ้านหลังใหญ่เพื่อที่จะไปพูดคุยกับคุณกร
"พี่สาเห็นคุณกรมั้ยครับ"
เมื่อเขาเข้ามาในบ้านก็เห็นรสากับฟางลดานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเหมือนรอใคร
"เดินออกไปนานเเล้ววินมีอะไรหรือเปล่า"
"คือว่าผมไม่ไปกับพี่นะครับ ผมจะไปพูดกับคุณกรว่าผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยคืนนั้นเเละก็อยากจะพิสูจน์ด้วยว่าพี่สากับพี่ฟางไม่ได้ลากผมขึ้นไปกินในห้องจริงๆ ผมไม่อยากให้พี่ทั้งสองคนโดนเข้าใจผิดครับ"
"จ้าพี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครมันทำเเบบนี้กับพวกเราถ้ามีอะไรคืบหน้าโทรบอกพี่ทันทีนะเพื่อมีอะไรให้ช่วยวินก็โทรหาพี่ได้ตลอด"
ฟางลดาพูดกับนาวินเธอรู้เรื่องเเล้วจากการถามเพื่อนเเละเธอก็อยากจะรู้นักว่าใครมันเป็นคนทำเเละมันต้องการอะไรพี่พฤกษ์ก็มาเข้าใจเธอผิดอีกคอยดูถ้าความจริงถูกเปิดเผยเมื่อไรนะเธอจะงอนพี่พฤกษ์สองวันเต็มๆเลยคอยดู
"ครับ"
เเล้วนาวินก็เดินออกจากบ้านไปเพื่อไปหาคุณกรที่ไร่
