เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
21:00
รสาได้ขับรถมาถึงกรุงเทพฯเเล้วกว่าจะมาถึงกรุงเทพก็ดึกพอดีเพราะเธอออกจากรีสอร์ทของพี่พฤกษ์สิบโมงกว่าก็เลยมาถึงกรุงเทพดึกแบบนี้เเละตอนนี้เธอก็กำลังขับรถไปส่งเพื่อนที่บ้านโดยทั้งสองคนนั้นไม่มีใครพูดกันเลยตั้งเเต่ออกมาจากรีสอร์ทบ้านสวนราชพฤกษ์
บ้านฟางลดา
รสาขับรถเข้ามาจอดในบ้านฟางลดาเเละเธอก็ช่วยฟางลดาขนของเข้ามาในบ้านพ่อกับเเม่ฟางลดาที่นั่งเล่นรอลูกสาวกลับบ้านได้ยินเสียงรถเข้ามาจอดก็พากันเดินออกไปดู
ฟางลดาได้โทรบอกพ่อกับเเม่เเล้วตั้งเเต่เมื่อวานว่าจะกลับกรุงเทพวันพรุ่งนี้
ฟางลดากับรสากำลังเดินเข้าไปในบ้านในมือเธอถือกระเป๋าช่วยฟางลดา
อยู่
"สวัสดีค่ะ"
รสายกมือไหว้พ่อแม่เพื่อนด้วยรอยยิ้ม
รสาที่กำลังเดินเข้าบ้านกับฟางลดาเธอก็เห็นพ่อกับเเม่ของเพื่อนกำลังเดินมาทางนี้
"จ๊ะ มากันเหนื่อย ๆ เข้าไปกินน้ำก่อนไหมลูก"
พราวฟ้าถามรสาด้วยรอยยิ้มเเละหันหน้าไปบอกสาวใช้
"น้อยหน่าเอากระคุณฟางขึ้นไปเก็บบนห้อง"
พราวฟ้าแม่ของฟางลดาบอกสาวใช้ให้เอากระเป๋าขึ้นไปเก็บบนห้อง
"ค่ะคุณนาย"
รสายื่นกระเป๋าให้สาวใช้
"สาว่าจะกลับเลยค่ะคุณพ่อคุณแม่"
"จ้าไม่เป็นไร"
"สวัสดีค่ะ"
รสายกมือไหว้พราวฟ้าเเละพ่อของฟางลดา
ทั้งสองพยักหน้าให้รสา
"ขับรถดี ๆ นะแก"
รสายิ้มเเละพยักหน้าให้เพื่อนเเละเธอก็เดินไปที่รถกระบะทันที
รสาขับรถเข้ามาจอดที่โรงจอดรถตอนเธอขับรถเข้ามาไฟในบ้านปิดหมดเเล้วพ่อกับเเม่เเละน้องชายเธอคงจะนอนกันเเล้ว
รสาขนของลงจากรถเธอเดินถือกระเป๋าสองใบเข้าบ้านส่วนพวกของฝากค่อยมาเอาก็ได้ตอนเช้า
รสาเดินขึ้นไปชั้นสองด้วยความเหนื่อยล้าจากการขับรถเป็นเวลานานถึงจะเปลี่ยนกันขับกลับฟางลดาก็เถอะ
เเต่เธอก็เหนื่อยอยู่ดีทั้งเหนื่อยกายเเละเหนื่อยใจไม่รู้ป่านนี้หลานชายเธอเป็นยังไงบ้างจะคิดถึงเธอไหมนะคิดเเล้วก็เศร้าใจไม่รู้ว่านาวินจะได้หลักฐานมาเพิ่มไหมคิดเเล้วก็รีบเดินไปที่ห้องนอนของตัวเองพอรสาเดินเข้ามาในห้องเธอก็เปิดไฟเเละวางกระเป๋าลงบนเตียงนอนเเละหยิบโทรศัพท์ออกมาต่อสายหานาวินทันที
รอไม่นาวินก็รับสายเธอ
วันชัยเดินเข้ามาในห้องของนาวินวันชัยจะมาขอโทษลูกชายที่พลั้งมือตบหน้านาวินเเละบอกเขาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกนาวินยิ้มดีใจตั้งเเต่พ่อเดินเข้ามาในห้องเเล้วเเต่เขาก็ยังโกรธพ่ออยู่
"ให้อภัยพ่อได้ไหมลูก"
"พ่อขอโทษที่หลังพ่อจะฟังวินก่อนพ่อจะไม่ทำเเบบนี้อีก"
วันชัยพูดด้วยใบหน้ารู้สึกผิด
"ครับผมยกโทษให้พ่อ"
นาวินพูดด้วยรอยยิ้ม
เเล้ววันชัยก็เข้ามากอดเขา
"ขอบคุณที่ยกโทษให้พ่อนะ"
วันชัยพูดด้วยรอยยิ้มที่ลูกชายยกโทษให้
ครืด ครืด
"พ่อไม่กวนเเล้ว"
พูดจบวันชัยก็เดินออกไป
นาวินหยิบโทรศัพท์ที่เขาว่าอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดูว่าใครโทรมา
"ฮัลโลครับ"
"วินได้หลักฐานอะไรไหมวันนี้"
"ไม่ได้ครับเเต่ผมไปเช็คกล้องวงจรปิดเเล้วครับเวลาตอนเที่ยงคืนมันหายไปครับมีคนมาลบมันออกไป"
"เเล้วรู้ยังว่าใครเป็นคนทำ"
"ยังเลยครับ พี่ยิ้มเล่าให้ผมฟังว่าเห็นรถกระบะสีน้ำเงินขับออกไปบริเวณหน้าบ้านคุณพฤกษ์ด้วยนะครับตอนเที่ยงคืน"
"เเล้วเห็นคนในรถไหมว่ามันเป็นใคร"
"พี่ยิ้มบอกว่าไม่เห็นครับเพราะมันมืดมากข้างในรถ"
"พี่ได้มีเรื่องกับคนในไร่ไหมครับ"
นาวินถามเพื่อรสามีศัตรูที่ไหนคนที่ทำอาจจะไม่ได้เเกล้งเขาก็ได้เขาเลยถามเธอ
"ไม่นะ อ๋อมีอยู่คนหนึ่ง ตอนที่พี่ไปรีสอร์ทครั้งเเรกพี่มีเรื่องกับคนที่ชื่อฟ้าพนักงานต้อนรับ"
"ผมคิดว่าเจ้ฟ้าคงไม่กล้าทำเรื่องนี้เหรอครับ"
"ทำไมถึงมั่นใจจังล่ะ"
"เจ้ฟ้าก็ดูไม่ใช่คนที่จะทำเรื่องเเบบนี้ได้นะครับ ถ้าคุณพฤกษ์รู้เธอก็ถูกไล่ออกเจ้ฟ้าคงไม่กล้าเสี่ยงทำเเบบนี้เหรอครับอีกอย่างเงินเดือนที่เจ้ฟ้ารับก็ตั้งเยอะ"
"เเล้ววินเห็นยัยตาลเน่ามาที่รีสอร์ทบ้างไหม"
"ไม่เห็นเป็นอาทิตย์เเล้วครับ"
"ปกติยัยนั้นจะมาที่บ้านพี่พฤกษ์บ่อยไหม"
"ไม่บ่อยยนะครับ"
"ออ"
"งั้นเเค่นี้ก่อนนะมีคนโทรมา"
"ครับ"
เเล้วนาวินก้วางสายไป
"สาถึงบ้านรึยัง"
"ถึงเเล้วค่ะ พี่พฤกษ์
มีอะไรค่ะถึงโทรมาหาสาดึกดื่นเชียว"
"พี่อยากจะถามเราว่าเมื่อคืนไอ้วินได้ทำอะไรเราไหม"
"ไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ พี่พฤกษ์อย่าโกรธยัยฟางเลยนะค่ะวินไม่ได้ทำอะไรพวกเราสองคนจริง ๆ "
ราชพฤกษ์ได้ยินที่น้องสาวพูดก็ยกยิ้มที่มุมปากเขาไม่ตอบน้องสาวว่าเขาหายโกรธฟางลดาเเล้ว
"สากินข้าวรึยัง"
ราชพฤกษ์ถามน้องสาวด้วยความเป็นห่วง
"ยังค่ะ"
"ทำไมไม่กินเดี๋ยวก็เป็นลมหรอกขับรถกลับตั้งไกล"
"สาไม่หิว เเล้วกรล่ะค่ะพี่พฤกษ์"
"กินข้าวเสร็จก็เข้าห้องเลย"
"ออค่ะเเค่นี้นะค่ะสาไปอาบน้ำก่อน"
เเล้วรสาก็วางสายไป
พออาบน้ำเสร็จรสาก็มานั่งเป่าผมที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งมือหนึ่งถือไดร์เป่าผมอีกมือหนึ่งถือโทรศัพท์และกำลังกดโทรออกหาปกรณ์รสาโทรหาหลานชายตั้งสามสายเเต่ปกรณ์ก็ไม่รับสายเธอเลย
คงจะโกรธเธอมากจนไม่อยากรับสายเธอ
ราชพฤกษ์ว่าจะโทรไปหาฟางลดาเเต่ว่าตอนนี้มันดึกมากเเล้วเเละเขาก็ไม่อยากรบกวนเธอด้วยอีกอย่างเขาอยากให้ฟางลดาพักผ่อนเขาว่าจะโทรไปหาพรุ่งนี้เช้าตอนนี้เขาไม่ได้โกรธเธอเเละอยากโทรไปถามเธอว่าเรื่องเมื่อคืนมันเป็นมายังไงเเละอยากได้ยินจากปากฟางลดาด้วย
