เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลูกตาลประคองราช
พฤกษ์เดินเข้ามาในห้อง ราชพฤกษ์ไม่รู้ตัวว่าลูกตาลพาเข้าเดินเข้ามาในห้องนอน เพราะตอนนี้เขารู้สึกง่วงนอนเป็นอย่างมาก พอเข้ามาในห้องแล้วราชพฤกษ์ก็หลับไปเลย ลูกตาลประคองเขาไปวางที่เตียงนอน และจัดท่าทางให้เขาได้นอนสบายขึ้น
"วันนี้พี่พฤกษ์เป็นของลูกตาลนะค่ะ"
ลูกตาลก้มลงไปพูดใกล้ ๆ หน้าของราชพฤกษ์ และเอานิ้วมือไปเกลี่ยหน้าราชพฤกษ์เล่นไปด้วย
พูดแล้วก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวอย่างอารมณ์ดี แล้วเดินเข้าไปในอาบน้ำ
ตอนที่ลูกตาลเข้าไปในห้องครัวไปเอาน้ำเปล่ามาให้พี่พฤกษ์ดื่มนั้น เธอได้แอบใส่ยานอนหลับลงไปในแก้วให้ราชพฤกษ์กิน
พออาบน้ำเสร็จลูกตาลก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
ด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่พันตัวเธออยู่ ลูกตาลเดินไปทาครีมที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง และไม่ลืมฉีดน้ำหอมแบรนด์ดังอีกด้วย
ลูกตาลเดินไปที่เตียงนอน และถอดเสื้อผ้าของราชพฤกษ์ออกจนหมด เธอขึ้นไปบนเตียงและเอามือไปลูบไล้ร่างกายของเขาอย่างหลงไหล หลายวันแล้วที่เธอไม่ได้ทำแบบนี้กับพี่พฤกษ์
วันนี้เธอจะไม่ปล่อยพี่พฤกษ์ไปง่าย ๆ หรอกพี่พฤกษ์ต้องอยู่กับเธอจนถึงเช้า
ลูกตาลดึงผ้าเช็ดออกจากตัวและล้มตัวลงนอนไปกอดเอวพี่พฤกษ์
อย่างรักใคร่ และเธอก็ไม่ลืมที่จะถ่ายรูปเธอคู่กับราชพฤกษ์เก็บไว้อีกด้วย
วันพฤหัสบดี
08:00
ราชพฤกษ์ตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย และรู้สึกปวดหัวนิด ๆ
เขามองไปรอบ ๆ ห้อง นี่มันไม่ใช่ห้องเขานิ ราชพ
ฤกษ์กำลังเลิกผ้าห่มออกจากตัว เขาก็เห็นตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อผ้า
"เฮ้ย!"
ราชพฤกษ์ตกใจจนร้องออกมาเสียงดังที่ตัวเองไม่ได้ใส่อะไรเลยนอกจากกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว
เขาคิดว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เขาจำได้แล้ว เขาเจอลูกตาลที่ห้าง และเธอก็ชวนเขามาดื่มที่ห้อง และหลังจากที่เขากินน้ำเปล่าที่เธอเอามาให้ และเธอก็ยังเอาไวน์ให้เขากินด้วย แต่เขาก็กินไปแค่นิดเดียว สักพักเขาก็รู้เวียนหัว ง่วงนอน และนอนพักที่ คอนโดของลูกตาล เขากินไวน์แค่นิดเดียวเอง เขาจะเวียนหัวได้ยังไงเธอต้องใส่ยานอนหลับให้เขากินแน่ คิดได้ดังนั้นราชพฤกษ์ก็รีบใส่เสื้อผ้าที่มันตกอยู่ที่พื้นทันที
ลูกตาลที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ห้องนั่งเล่น ได้ยินเสียงราชพฤกษ์เดินมาก็เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
"พี่พฤกษ์ตื่นแล้วเหรอค่ะ"
"เธอใส่ยานอนหลับให้ฉันกินใช่ไหม"
ราชพฤกษ์ไม่ตอบแต่
เอ่ยถามเธอด้วยความโมโหแทน
"อะไรกันค่ะพี่พฤกษ์ ตาลจะไปทำอย่างนั้นได้ยังไงกันค่ะ"
"เธอไม่ต้องมาโกหกฉันหรอกลูกตาล ถ้าเธอไม่ได้ใส่แล้วอยู่ ๆ ฉันจะง่วงนอนได้ยังไง"
ราชพฤกษ์ถามลูกตาลเสียงดังอย่างโมโหที่เธอไม่ยอมรับว่าเธอทำ หลังจากที่เขากินน้ำเปล่าและไวน์เข้าไป เขาก็รู้สึกง่วงขึ้นมาทันทีเลย ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นมันเพิ่งเที่ยงเอง
"ตาลไม่ได้ใส่อะไรลงไปในแก้วของพี่พฤกษ์นะค่ะ"
พูดแล้วลูกตาลก็แกล้งทำท่าร้องไห้ให้พี่พฤกษ์เชื่อว่าเธอไม่ได้ทำจริง ๆ
ราชพฤกษ์เห็นแบบนั้นเขาก็ไม่ได้สนใจอะไร และเดินออกไปจากห้องเธอ ดูก็รู้ว่าเธอโกหกเขา ถ้าเธอไม่ได้ใส่ยานอนหลับลงไปในแก้ว เขาจะรู้สึกง่วง และเวียนหัวได้ยังไง ไม่เขาเชื่อที่เธอพูดหรอก
"พี่พฤกษ์จะไปไหนคะ"
ลูกตาลที่แกล้งร้องไห้ก็รีบร้องถามราชพฤกษ์เสียงดัง
"กลับบ้าน"
ราชพฤกษ์หันหลังกับมาตอบลูกตาลสีหน้าหงุดหงิด
"ใช่ค่ะ ตาลใส่ยานอนหลับให้พี่พฤกษ์กินเอง พี่พฤกษ์อย่าไปเลยนะค่ะ อยู่กับตาลอีกหนึ่งวันได้ไหมค่ะ"
ลูกตาลเห็นราชพฤกษ์กำลังจะกลับบ้านไป เธอก็เลยบอกความจริงกับเขาไป เพื่อว่าพี่พฤกษ์จะอยู่กับเธออีกสักหน่อย ยังไงพี่พฤกษ์ก็ไม่เชื่อที่เธอพูดอยู่ดี
"เธอทำแบบนี้ทำไมลูกตาล"
ราชพฤกษ์ถามลูกตาลเสียงดัง
"พี่พฤกษ์ไม่มาหาตาลเลยนิค่ะ"
"ออ! เธอก็เลยทำแบบนี้กับฉันเหรอลูกตาล
ฉันเคยบอกเธอแล้วว่าถ้าไม่ทำตามที่ฉันพูดเราจบกัน เธอเป็นแค่คู่นอนไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวฉัน ฉันเคยบอกเธอแล้วลูกตาล แต่วันนี้เธอทำแบบนี้กับฉันเราก็จบกันตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราไม่ต้องมาเจอกันอีก และไม่มีอะไรที่ต้องเกี่ยวข้องกันอีกด้วย"
ราชพฤกษ์บอกลูกตาลเสียงเข้ม ว่าเขาและเธอไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว และเขาก็ยุติความสัมพันธ์การเป็นคู่นอนของเขา ราชพฤกษ์กำลังจะเปิดประตูออกไปจากห้อง แต่เขาก็ถูกลูกตาลกอดไว้จากทางด้านหลัง
"พี่พฤกษ์ตาลขอโทษ ตาลจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วค่ะ"
ลูกตาลพูดน้ำเสียงสั่นเครือที่พี่พฤกษ์ประกาศยุติการเป็นคู่นอนของเขา
"ปล่อย!"
เขาบอกเธอเสียงเกรี้ยว
"ไม่ค่ะ ตาลรักพี่พฤกษ์นะค่ะ"
ลูกตาลบอกรักพี่พฤกษ์เสียงสั่นเครือ และกอดเขาแน่นขึ้น
"แต่ฉันไม่ได้รักเธอ ปล่อย!"
ราชพฤกษ์พูดเสียงดัง ลูกตาลยอมปล่อยมือออกจากเอวเขา แล้วเขาก็หันหน้ามาหาเธอ
ลูกตาลได้ยินที่เขาพูดแบบนั้น เธอก็รู้สึกเสียใจ
จนร้องไห้ออกมา เธอรู้อยู่ว่าพี่พฤกษ์ไม่ได้รักเธอ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ตั้งแต่ที่เธอเป็นคู่นอนของเขา เขาก็ไม่เคยรักเธอ มีแต่เธอคนเดียวที่รักเขา ราชพฤกษ์บอกตั้งแต่แรกแล้ว ว่าเธออยู่ในสถานะอะไร ไม่มีสิทธิ์ อะไรในตัวของเขา เพราะเธอเป็นแค่คู่นอน ไม่ใช่แฟน ถ้าเขาจะมีคู่นอนหลายคน เธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปห้ามเขา และอีกอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มาก้าวก่ายชีวิตของเขา เพราะเขาให้เธอได้แค่คู่ นอน เธอรู้มาตลอด
ตั้งแต่ที่นังฟางเขามาที่รีสอร์ทพี่พฤกษ์ก็ไม่โทรมาหาเธอเลย และไม่มาหาเธอตอนที่เขาอยากได้เธอเหมือนเมื่อก่อน
"เพราะมันใช่ไหมค่ะ ที่ทำให้พี่พฤกษ์ของตาลเปลี่ยนไป"
ลูกตาลถามราชพฤกษ์เสียงสั่นเครือ ในตาของเธอทั้งสองข้างตอนนี้แดงกล่ำด้วยความเสียใจ
และร้องไห้
"เพราะมันใช่ไหม! คะ"
ลูกตาลถามราชพฤกษ์เสียงดัง
"ฉันไม่ได้รักเธอและมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับใครทั้งนั้นแหละ"
พูดจบราชพฤกษ์ก็เปิดประตูออกไปจากห้องของลูกตาล
"กรี๊ดดดดดด"
ลูกตาลกำมือทั้งสองข้างและกรี๊ดออกมาเสียงดัง
เธอเดินมาที่โซฟาด้วยความโมโห และหยิบหมอนขึ้นมาโยนใส่พื้นอย่างแรง
"นังฟาง! เพราะแกพี่พฤกษ์ถึงไม่รักฉัน"
ลูกตาลพูดด้วยความเจ็บใจที่ราชพฤกษ์ไปรักมัน ขนาดเธอวางแผนทำให้พี่พฤกษ์เกลียดมัน
และเป็นคนไม่ดีในสายตาพี่พฤกษ์ พี่พฤกษ์ก็ยังรักมันอีก
ทั้ง ๆ ที่เธอมาก่อนมันกลับได้ใจพี่พฤกษ์ไป
