เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"กูคิดว่าเจ้ฟ้าเป็นคนทำวะ"
ยิ้มคิดว่านภาพรเป็นคนจัดฉากคืนวันเลี้ยงส่งคุณฟางและคุณสา เพราะว่าต่างหูเพชรนั้นมันตกอยู่ที่หน้าบ้านคุณพฤกษ์ แล้วเจ้ฟ้าก็ไปหาต่างหูเพชรที่หน้าบ้านคุณพฤกษ์อีก และอาจเป็นไปได้ที่เจ้ฟ้าจะทำแบบนั้นเพราะไม่ชอบคุณสาอย่างที่ไอ้วินมันพูดหรือจะมีอะไรอีกที่เขาไม่รู้
"ทำไมวะ"
น้ำเอ่ยถามเพื่อนอย่างสงสัย
"ก็ต่างหูที่เราเจอเมื่อวานมันเป็นของเจ้ฟ้าไง"
"มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่มึงคิดก็ได้นะไอ้ยิ้ม ต่างหูนี้มันอาจหายนานแล้ว แต่เราเพิ่งเจอมัน"
วายพูดขึ้น
"ถ้ามันหายนานแล้ว แต่ทำไมเจ้ฟ้าถึงเพิ่งมาหาต่างหูหลังจากที่คุณสาและคุณฟางกลับกรุงเทพแล้วล่ะ"
"เออวะ"
น้ำเห็นด้วยกับยิ้ม นาววินและ วาย ก็พยักหน้าเห็นด้วย
"แล้วเจ้ฟ้าจะทำอย่างงั้นไปทำไมวะกูไม่เข้าใจ"
วายเอ่ยถามเพื่อนด้วยความสงสัย
"กูก็ไม่รู้เหมือนกันเรื่องนี้ต้องไปถามเจ้เขาดู"
"สมมุตินะครับแล้วถ้าเจ้ฟ้าไม่ได้เป็นคนทำ แล้วใครจะเป็นคนทำครับ อันนี้ผมแค่คิดนะครับ"
นาวินถามขึ้น เพราะถ้าเจ้ฟ้าไม่ได้ทำ แล้วใครกันที่ทำเรื่องแบบนี้
"มันก็น่าคิดนะว่าถ้าไม่ใช้เจ้ฟ้าที่เป็นคนทำแล้วใครล่ะ"
น้ำพูดขึ้นมา
"พวกเราอย่าเพิ่งคิดไปไกลว่าไม่ใช่เจ้ฟ้า เราควรจะไปถามเจ้เขาก่อน"
ยิ้มพูดขึ้นมาเขาไม่อย่าให้น้ำและวินคิดไปไกล เพราะยังไม่รู้เลยว่าเจ้ฟ้าเป็นคนทำเรื่องคืนนั้นหรือเปล่า
"ก็จริงของแก"
น้ำเอ่ยพูดมันก็ใช่อย่างที่ไอ้ยิ้มว่า เธอกับวินคิดไปไกลแล้ว
"คุยไรกัน ทำงาน เดี๋ยวข้าก็บอกคุณกรหรอกว่าพวกเอ็งอู้งาน"
วันชัยที่กำลังเดินมาดูคนงานใส่ปุ๋ย เขาก็เห็น วาย น้ำ ยิ้ม และลูกของเขากำลังคุยกัน
ทั้งสี่คนที่ได้ยินเสียงน้าชัยก็รีบแตกกลุ่มกันไปทำงาน
"พ่อก็พวกผมแค่คุยกันนะครับ พ่อจะคุมเข้มไปไหน"
นาวินเอ่ยถามพ่อของเขา
"ใช่ครับ"
วายพูด
"ถ้าไม่คุมเข้มพวกเอ็งจะทำงานเสร็จกันไหม
หรือจะให้ข้าไปบอกคุณกรว่าพวกเอ็งไม่ทำงานกัน"
"ทำคร้าบพวกผมก็ทำอยู่นี่ไงครับ"
12:00
"พี่ไปกินข้าวกันครับ"
นาวินเอ่ยบอกทุกคนไปกินข้าวกันเพราะว่าตอนนี้มันเที่ยงแล้ว
"พวกมึงไปกินกันก่อนเลยเดี๋ยวกูไปเอาต่างหูที่บ้านพักก่อนเดี๋ยวกูตามไป"
วายเอ่ยบอกเพื่อนและเดินออกไป
"เออ ๆ"
แล้วทั้งสามคนเดินไปที่โรงอาหาร
โรงอาหาร
"ยิ้มมึงนั่งจองไว้นะเดี๋ยวกูกับน้องวินจะไปเอากับข้าวมาให้"
เมื่อเดินมาถึงโรงอาหารน้ำก็เอ่ยบอกยิ้มว่าให้เขานั้นจองโต๊ะไว้ น้ำกับนาวินจะไปเอาอาหารมาให้เอง
"อืม"
แล้วนาวินกับน้ำก็พากันเดินไปต่อคิวเอาอาหาร
"เออวันนี้วินเห็นคุณกรไหม"
น้ำเอ่ยถามนาวินเมื่อเดินมาถึงโต๊ะ และหย่อนก้นนั่งลงที่เก้าอี้แล้ว น้ำไม่เห็นคุณกรตั้งแต่เมื่อวานแล้วเธอก็เลยเอ่ยถามนาวิน
"ไม่เห็นนะครับ แม่ผมบอกว่าเพื่อนคุณกรชวนคุณกรไปดื่มกันในเมืองครับ"
"ทำไมครับ"
"พี่ก็แค่ถามดูเฉย ๆ เพราะวันนี้พี่ไม่เห็นคุณกรอยู่ในสวนเลย"
"ออครับ"
17:00
ตอนนี้พวกเราทั้งสี่คน กำลังเดินไปที่เคาน์เตอร์เช็คอินของรีสอร์ท
นภาพรกำลังเก็บของจะกลับบ้านพักคนงาน
เธอก็เห็น วาย น้ำ นาวิน ยิ้มเดินเข้ามา พวกไอ้ยิ้มมาด้วยทำไมเธอไม่ได้นัดมันไว้นิ
"ผมเอาต่างหูมาคืนเจ้ครับ"
นาวินพูดน้ำเสียงปกติ และกำลังจะยื่นต่างหูให้เจ้ฟ้า แต่ก็มีมือของวายมาแย่งมันไปซะก่อน
นภาพรมองหน้าวายอย่างไม่พอใจที่นาวินจะเอาต่างหูให้เธอแล้วแต่ไอ้วายมันก็มาแย่ง
"ก่อนที่ผมจะคืนต่างหูให้เจ้ ผมของถามเจ้เรื่องหนึ่งก่อนครับ และเจ้ต้องตอบตามความเป็นจริงด้วย"
วายพูดขึ้นมา ตอนพักเที่ยงเขากลับไปเอาต่างหูเพชรพิกุลที่บ้านพักคนงาน เพื่อที่จะเอามาคืนให้นภาพรก่อนที่เขาจะคืนให้เจ้ฟ้าเขาอย่างถามเจ้ฟ้าเรื่องหนึ่งก่อน
"ฉันไม่ตอบคำถามอะไรทั้งนั้น เอามานะฉันจะกลับห้องแล้ว"
นภาพรไม่อยากตอบคำถามอะไรทั้งนั้นเพราะตอนนี้เธออยากจะกลับไปนอนที่บ้านพักแล้ว
"ก็แล้วแต่นะครับ ถ้าเจ้ไม่เล่นต่างหูนี้เจ้ก็ไม่ได้คืนนะครับ แต่ถ้าเจ้ไม่เล่นผมเอาไปขาย เอาเงินนะครับ"
พูดแล้ววายก็ชูต่างหูเพชรดอกพิกุลให้นภาพรดู
"นี่ไอ้วายแกทำไมไม่คืนต่างหูให้เจ้เขาดี ๆ วะ"
น้ำที่ยืนอยู่ข้างวายเอ่ยถามเพื่อนเสียงเบา
"ถ้าเกิดกูถามแล้วเจ้ฟ้าไม่บอกพวกเราทำไง เราก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันบ้างสิวะ"
"เออฉลาดวะ"
"เจ้ต้องตอบคำถามสี่คำถาม แต่ถ้าเจ้ตอบพวกเราไม่ได้ทั้งสี่ข้อ เจ้จะไม่ได้ต่างหูเจ้คืน โดยแต่ละคำถามพวกผมทั้งสี่คนจะตั้งคำถามกับเจ้ ถ้าเจ้ตอบได้สามข้อขึ้นไปเจ้จะได้ต่างหูคืน แต่ถ้าให้ดีเจ้ควรตอบคำถามพวกผมให้ได้ทั้งหมดนั้นจะดีมาก"
"เออฉันเล่น ถามมาเลย"
"ผมขอถามก่อน"
นาวินเอ่ยพูดว่าเขานั้นจะเป็นคนถามเจ้ฟ้าก่อน
"เจ้ทำต่างหูหายที่บ้านคุณพฤกษ์ได้ยังไงครับ"
"ก็เจ้ไปทำตาม เอ่อ เจ้เอาเอกสารไปให้คุณพฤกษ์เซ็นน่ะ เจ้ไม่รู้ว่าต่างหูมันหายไปตอนไหนด้วย"
นภาพรเกือบหลุดคำว่า เธอไปทำตามคำสั่งของลูกตาล ดีน่ะที่ยั้งปากได้ทัน ไม่อย่างนั้นเธอซวยแน่
"ทำไมถึงมาหาต่างหู หลังจากที่คุณสาและคุณฟางกลับกรุงเทพไปล่ะครับ"
วายเอ่ยถามนภาพรอย่างสงสัย
"ก็เจ้เพิ่งรู้ว่ามันหายไปน่ะสิ ตอนเช้าเจ้ก็ไปหาที่รีสอร์ทแล้ว แต่มันไม่เจอ เจ้ก็เลยคิดว่าเจ้คงไปทำตกที่บ้านคุณพฤกษ์ ถามเหมือนเจ้เป็นผู้ต้องสงสัยไปได้"
นภาพรคิดแต่ละคำถามเหมือนเธอเป็นผู้ต้องสงสัยยังไงยังงั้นแหละ
หรือว่าพวกมันจะรู้แล้วว่าเราเป็นคนทำเรื่องคืนนั้น ไม่หรอกมั้ง แต่ทำไมมันต้องถามเราเกี่ยวกับต่างหูที่ตกอยู่หน้าบ้านคุณพฤกษ์ด้วยล่ะ เราต้องนิ่ง ๆ ไว้ เดี๋ยวมันจับได้ หรือมันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้
"ผมก็แค่ถามเจ้ไปอย่างนั้นแหละครับ พวกผมอยากรู้ว่าเจ้ทำต่างหูตกที่บ้านคุณพฤกษ์ได้ยังไงก็เท่านั้นเองครับ"
วายอธิบายให้นภาพรเข้าใจว่าพวกเขาก็แค่ถามเฉย ๆ เท่านั้นเองไม่ได้มีอะไรแอบแฟง แต่จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่เลย พวกเขาอยากจะรู้ว่าเจ้ฟ้าได้เป็นคนจัดฉากให้คุณสาและคุณฟางเสียหายไหมก็แค่นั้น และก็อยากจะช่วยนาวินด้วย
"ออ"
"เจ้รู้ไหมคะว่าใครเป็นคนทำเรื่องแบบนั้นกับคุณสา คุณฟาง จนทำให้คุณพฤกษ์ และคุณกรเข้าใจผิดคิดว่า มันเป็นเรื่องจริง"
"..."
ทุกคนรอฟังคำตอบจากนภาพรอย่างตั้งใจ
"ตอบมาเถอะค่ะ ถ้าเจ้ไม่ตอบคำถามน้ำ เจ้ก็จะไม่ได้ต่างหูคืนนะค่ะ"
พวกมันต้องมาสืบอะไรจากเธอ และรู้อะไรมาถึงได้ถามเธอแบบนี้
"ทำไมถามเจ้แบบนี้ล่ะ"
นภาพรรู้สึกว่าเหงื่อมันออกที่มือ หรือว่าพวกมันจะรู้แล้ว
"ก็เพื่อว่าเจ้จะรู้ไงค่ะ"
"นี่แกหาว่าฉันเป็นทำเหรอ"
นภาพรพูดเสียงดังอย่างโมโหที่ยัยน้ำมากล่าวหาเธอ ว่าเธอนั้นเป็นคนทำ จนเธอลืมตัวไปว่าตัวเองต้องนิ่ง ๆ ไว้ไม่ให้ทั้งสี่คนจับได้
"น้ำยังไม่ได้พูดนะค่ะว่าเจ้เป็นคนทำ เจ้ร้อนตัวทำไม"
น้ำยังไม่ได้พูดว่านภาพรเป็นคนทำเลยนะ ดูเจ้จะร้อนตัวไปเอง สีหน้าท่าทางก็เหมือนโมโหเธอที่เธอไปกล่าวหาเจ้ฟ้าแบบนั้น มันดูแปลก ๆ ยังไงไม่รู้
"เจ้เป็นวันนั้นของเดือนเลยหงุดหงิดง่ายนะ ขอโทษด้วยนะที่เสียงดังใส่ เจ้ไม่รู้จริง ๆ ว่าใครเป็นคนทำเรื่องแบบนั้น"
นภาพรพูดแล้วยิ้มให้ทั้งสี่คน เพื่อว่าพวกมันจะได้ไม่สงสัยอะไรในตัวของเธอ
"ออค่ะ"
"พี่ยิ้มว่ามันดูแปลก ๆ ไหมครับ"
นาวินกระซิบถามยิ้มอย่างสงสัย
"ใช่เหมือนเจ้ฟ้าจะปิดบังอะไรเราอยู่"
ยิ้มดูจากอาการของนภาพรตอนที่ยัยน้ำถาม เจ้ฟ้าก็เงียบไป แต่พอยัยน้ำถามว่า เพื่อเจ้ฟ้าจะรู้ว่าใครเป็นคนทำ เจ้ฟ้าก็ดูหงุดหงิดโมโหขึ้นมา และหาว่ายัยน้ำกล่าวหาตัวเอง ทั้ง ๆ ที่ยัยน้ำแค่ถามเอง แต่นภาพรกับร้อนตัวไปเอง ถ้ามันไม่มีอะไรเจ้ฟ้าก็แค่ตอบว่าไม่รู้ก็แค่นั้น แต่นี้โมโหขึ้นมาเองเหมือนกับว่าตัวเองเป็นคนทำยังไงยังงั้น
