เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"คำถามสุดท้าย ผมจะถามเจ้ว่า ๆ เจ้เป็นคนทำใช่ไหมครับ"
ยิ้มถามนภาพรด้วยใบหน้าที่จริงจัง
"เอ่อออ เจ้ไม่ได้ทำ เจ้ตอบคำถามครบหมดแล้วเอาคืนมาเลย"
ยิ้มคิดอะไรดี ๆ ออกว่าจะทำยังไงให้เจ้ฟ้ายอมรับว่าตัวเองเป็นคนทำ เขามั่นใจว่านภาพรเป็นคนทำแน่ ๆ
นภาพรกำลังเดินไปแย่งเอาต่างหูในมือของวาย ไปแต่เท้าของเธอก็หยุดชะงักไป เมื่อได้ยินในสิ่งที่ยิ้มพูด เธอตกใจว่ายิ้มรู้เรื่องที่เธอทำได้ยังไง ทั้งเรื่องกล้องวงจรปิดนั้นอีก
"ถ้าเจ้ไม่บอกความจริง
ผมก็จะเอาหลักฐานไปให้คุณพฤกษ์นะครับ ผมรู้ว่าเจ้เป็นคนทำ และผมก็รู้ด้วยว่าเจ้ทำอะไรกับกล้องวงจรปิดในคืนนั้น และยังมีรถกระบะที่ขับออกไปจากบ้านคุณพฤกษ์ตอนเที่ยงคืนอีกด้วย"
น้ำ นาวิน และวายที่ได้ยินก็ตกใจว่าไอ้ยิ้มมันมีหลักฐานตอนไหน ทำไมไอ้ยิ้มไม่เห็นบอกพวกเขาเลย
ยิ้มก็แค่พูดในสิ่งที่เขารู้
ให้นภาพรฟัง ถ้ามันเป็นเรื่องจริงนภาพรก็อาจจะกลัวแล้วสารภาพออกมาก็เป็นได้ เพราะว่าเจ้ฟ้ากลัวว่าตัวเองจะตกงาน และจะโดนคุณพฤกษ์ไล่ออกจากรีสอร์ท
"คุยอะไรกันหน้าตาจริงจังเชียว"
ทุกคนหันไปมองราชพฤกษ์ แต่เมื่อนภาพรเห็นราชพฤกษ์ก็ตกใจเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าคุณพฤกษ์จะได้ยินในสิ่งที่ไอ้ยิ้มพูดหรือเปล่า นภาพรกังวลว่าราชพฤกษ์จะได้ยินที่ไอ้ยิ้มพูดเมื้อกี้
"คุณพฤกษ์"
นภาพรพูดเสียงเบาด้วยความตกใจตาเบิกกว้าง
"เจ้จะให้ผมบอกหรือเจ้จะเป็นคนบอกเองครับ"
ยิ้มพูดขึ้นมา เมื่อเห็นว่าราชพฤกษ์เดินเข้ามาในเคาน์เตอร์เช็คอินแล้ว
"บอกอะไร"
ราชพฤกษ์เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม มีเรื่องอะไรกันทำไมทุกคนถึงหน้าตาจริงจังกันขนาดนี้
นภาพรกำลังคิดว่าจะสารภาพกับคุณพฤกษ์ดีไหม ถ้าเธอไม่บอกคุณพฤกษ์ตอนนี้ คุณพฤกษ์ก็รู้อยู่ดี ไหน ๆ พวกไอ้ยิ้มก็รู้เรื่องแล้วเธอไม่จำเป็นต้องปกปิดอีกต่อไป คิดได้ดังนั้นเธอก็เอ่ยปากกำลังจะพูด แต่ไอ้ยิ้มก็พูดออกมาก่อน
เมื่อยิ้มเห็นนภาพรยังไม่พูดอะไรเขาก็เอ่ยปากบอกว่า
"งั้นผมบอกคุณพฤกษ์เองครับ ถ้าเจ้ไม่อยากบอก"
"เดี๋ยวเจ้พูดเอง เอ่อออ คือว่าาาเรื่องคืนนั้นฟ้าเป็นคนทำเองคะ ฟ้าขอโทษนะค่ะ อย่าไล่ฟ้าออกนะค่ะคุณพฤกษ์"
นภาพรพูดด้วยความรู้สึกผิด
"เรื่องอะไร"
ราชพฤกษ์ถามนภาพร อย่างงงว่า มันเรื่องอะไรกันทำไมต้องทำหน้าตารู้สึกผิด และพูดแบบนั้นออกมา
"เอออ เรื่องคืนนั้นที่คุณสาและคุณฟางนอนกับวิน ฟ้าเป็นคนทำเองค่ะ"
ราชพฤกษ์ตกใจแค่แปปเดียวก็เอ่ยพูดออกมาด้วยความเกรี้ยวโกรธ
"ฉันไม่เคยคิดเลยนะว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้"
ราชพฤกษ์โมโหจัดไม่คิดว่านภาพรจะทำอย่างนี้กับน้องสาวของเขา
"คุณพฤกษ์ค่ะ ฟ้าขอโทษอย่าไล่ฟ้าออกเลยนะค่ะคุณพฤกษ์"
นภาพรร่ำไห้ออกมาที่เห็นท่าทางคุณพฤกษ์โมโหเธอ และคิดว่าคุณพฤกษ์ต้องไล่เธอออกเป็นแน่
"เธอทำแบบนี้ทำไม! น้องสาวฉันไปทำอะไรให้เธอ
เธอรู้ไหมฉันเสียใจแค่ไหนที่เห็นคนที่ฉันรักนอนอยู่กับผู้ชายคนอื่น"
ราชพฤกษ์พูดขึ้นมาเสียงเกรี้ยว เขาเสียใจมากที่เห็นฟางลดานอนกับนาวิน แถมน้องสาวของเขาก็นอนกับนาวินอีกด้วย ทุกคนเสียใจกันทั้งนั้นกับเรื่องที่เกิดขึ้น
"ฟ้าขอโทษค่ะ คุณลูกตาลสั่งให้ฟ้าทำ คุณลูกตาลไม่ชอบคุณฟาง เพราะว่าคุณพฤกษ์รักคุณฟาง และอยากที่จะกำจัดคุณฟาง และคุณสาออกไปจากรีสอร์ทพอดีกับที่คุณสา คุณฟางจะกลับกรุงเทพพอดี และก็อยากให้คุณพฤกษ์เข้าใจคุณฟางผิด เพื่อว่าคุณพฤกษ์จะหันกลับมามองคุณลูกตาลบ้าง และอีกเรื่องหนึ่งนะค่ะคุณลูกตาล ให้ฟ้าตามดูคุณฟางกับคุณพฤกษ์ด้วย"
นภาพรสารภาพออกมาหมดเปลือกเพื่อว่าเธอ จะไม่โดนไล่ออก เธอรู้สึกผิดจริง ๆ เธอไม่น่าเห็นแก่เงินเลย ถ้าคุณพฤกษ์ไล่เธอออกเธอก็ยินดีที่จะออกไปจากรีสอร์ท แห่งนี้ และเธอก็อยากที่จะขอโทษ คุณสา กับคุณฟางด้วยที่ทำไม่ดีใส่
ราชพฤกษ์ที่ได้ยินนภาพรพูดก็โกรธจัดยิ่งกว่าเก่า เขาไม่คิดว่าลูกตาลจะทำถึงขนาดนี้เลย เธอมันเลวจริง ๆ
ราชพฤกษ์รู้ว่าลูกตาลเป็นคนทำเรื่องนี้ทั้งหมดจากปากนภาพร เขาโกรธจัดและผลุนผลันเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
"คุณพฤกษ์จะไปไหนค่ะ"
น้ำเห็นเจ้านายเดินออกไปอย่างรวดเร็วก็เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
ราชพฤกษ์เดินออกไปโดยที่ไม่หันหน้ากลับตอบลูกน้อง เพราะว่าตอนนี้เขากำลังโกรธลูกตาลเป็นอย่างมาก
"เอ้าเจ้เอาคืนไป"
วายยื่นต่างหูให้นภาพร พอให้เสร็จทั้งสี่ก็เดินกลับบ้านพักไปโดยที่ไม่ได้สนใจเจ้ฟ้าอีกเลย
นภาพรได้แต่รู้สึกผิดที่ไม่น่าไปทำตามที่ลูกตาลสั่งเลย และอีกอย่างเธอก็ไม่ชอบยัยฟาง กับยัยสานั่นด้วย ก็เลยร่วมมือที่จะกำจัดสองคนนั้นออกไปจากรีสอร์ท และอีกอย่างเธอก็อยากได้เงินด้วย ถ้าเธอคิดสักนิดว่า ถ้าเธอทำเรื่องแบบนี้ สักวันก็ต้องมีคนรู้เรื่องนี้และเธอก็ต้องโดนไล่ออกแน่ ไม่มีงานที่ไหนจะดีเท่ารีสอร์ทของคุณพฤกษ์อีกแล้ว
นภาพรเก็บกระเป๋ากลับบ้านพักด้วยใบหน้ารู้สึกผิดปนเศร้า ที่ตัวเองคงจะโดนคุณพฤกษ์ไล่ออกแน่ ๆ
ระหว่างทางที่กำลังเดินกลับบ้านพักคนงานทั้งสี่คนก็พูดคุยกัน
"พี่ตอนที่คุณพฤกษ์รู้ความจริงจากปากเจ้ฟ้านะ ผมนี่กลัวมากเลยนะพี่"
ตอนที่ราชพฤกษ์รู้ตวามจริงจากปากนภาพร และเจ้ฟ้าก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง และรู้ว่าลูกตาลเป็นคนสั่งให้เจ้ฟ้าทำ หน้าตาคุณพฤกษ์นี่โครตน่ากลัวเลย คงจะเกรี้ยวโกรธ และโมโห ลูกตาลมากที่ทำเรื่องแบบนั้นเพื่อให้คุณพฤกษ์เข้าใจผิด จนต้องรีบขับรถออกไป
"ใช่คุณพฤกษ์คงจะโกรธแค้นคุณลูกตาลมากที่ทำเรื่องแบบนี้จนทำให้ทุกคนเข้าใจผิด พี่ถามก็ไม่ตอบ และรีบเดินออกไปด้วยใบหน้าที่โกรธจัดแบบนี้ คงจะไปต่อว่าคุณลูกตาลแน่ก็สมควรโดนแล้วล่ะ"
"ใช่ครับพี่น้ำ"
"เออไอ้ยิ้มมึงรู้ได้ไงวะว่าเจ้ฟ้าเป็นคนทำ"
วายถามเพื่อนด้วยความสงสัยว่าไอ้ยิ้มมันรู้ได้ยังไง
"กูก็ไม่รู้หรอกว่าเจ้ฟ้าได้เป็นคนทำไหม กูก็แค่พูดว่ากูรู้เรื่องทั้งหมดของเจ้
ถ้าเจ้ฟ้ามีทางท่าทีเปลี่ยนไปก็แสดงว่าที่กูพูดเป็นเรื่องจริง แต่ถ้าไม่ใช่ก็แล้วไป"
ยิ้มอธิบายให้เพื่อนฟัง
"หลอกเจ้ฟ้าว่างั้นเถอะ"
น้ำพูดขึ้น
"เออ"
"พี่นี่ฉลาดมากเลยครับ"
นาวินเอ่ยชมยิ้มด้วยรอยยิ้ม
ยิ้ม ยิ้มออกมาเมื่อนาวินชมเขา
"ใช่มึงนี่เก่ง จริง ๆ วะ"
วายเอ่ยชมเพื่อนอีกคน
"ใช่กูเก่ง"
"เอ่อพวกมึงรู้ไหมว่าคุณพฤกษ์รักคุณฟาง"
น้ำพูดขึ้นมาอย่างสงสัย
ตอนที่ได้ยินเจ้ฟ้าพูด
ว่าคุณพฤกษ์รักคุณฟาง เธอก็คิดอยู่ว่าทั้งสองคนรักกันตอนไหน เธอไม่เห็นรู้เลย ก็เลยเอ่ยถามพวกมันเพื่อพวกมันจะรู้เรื่องนี้
"ไม่รู้วะ"
ยิ้มก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสองคนนี้ไปรักกันตอนไหน
"จะว่าไปแล้วคุณพฤกษ์กับคุณฟางเหมาะสมกันเนาะว่าไหม"
"ใช่ครับ"
นาวินพูดเห็นด้วยกับน้ำ
ราชพฤกษ์กับฟางลดาเหมาะสมกันมาก คุณพฤกษ์ก็หล่อ แถมการงานก็ดี ที่สำคัญคุณพฤกษ์รวยด้วย ส่วนคุณฟางก็สวย น่ารัก นิสัยดี
เหมาะสมกันที่สุด ยิ่งตอนนั้นที่เขาเห็นคุณพฤกษ์แกล้งคุณฟางนะ เขาคิดเลยว่าเจ้านายของเขา กับพี่ฟางรักกันแน่นอน ชั่งเหมาะสมกันจริง ๆ
"เสียใจวะ"
วายพูดขึ้นมาด้วยใบหน้าเศร้านิด ๆ
"เสียใจอะไรวะ แล้วมึงจะทำหน้าเศร้าทำไมวะ"
ยิ้มเอ่ยถามวาย
"เสียใจที่คุณฟางมีคนรักแล้วเหรอครับพี่"
นาวินเอ่ยถามวาย
"ไม่ใช่เว้ย เสียใจที่กูยังไม่มีแฟนกับเขาสักที คนที่กูชอบก็ ไม่ชอบกู"
วายพูดขึ้นมาอย่างหงุดหงิดที่คนที่เขาชอบกลับไม่ชอบเขา
"ไม่ต้องเสียใจไปเพื่อน ดีแล้วล่ะที่คุณฟางไม่รักมึง"
น้ำพูด
วายเกือบจะดีใจอยู่แล้วที่ยัยน้ำพูดมันปลอบเขา ถ้าไม่ได้ยินที่มันพูดประโยคหลังออกมา
"ทำไมวะ"
วายเอ่ยถามน้ำอย่างสงสัย
"ก็มึงไม่เหมาะสมกับคุณฟางไง"
"เออกูรู้ว่ากูไม่เหมาะสม"
เขารู้ว่าตัวเองไม่คู่ควรกับคุณฟาง
"ทำเป็นเสียใจไปได้พี่ เดี๋ยวพี่เจอคนสวย ๆ ก็ลืมคุณฟางแล้ว"
"จริง พอมึงเจอใครที่สวย ๆ มึงก็ชอบหมดแหละ พอเขามีแฟนมึงก็เสียใจแค่แปบเดียว เจอคนใหม่อีกมึงก็ลืม วนเวียนแบบนี้ทุกทีแหละมึงน่ะ"
เวลาที่วายเจอใครที่สวย ๆ เข้ามาเก็บผลไม้ในสวนมันก็ชอบหมดแหละ
แต่ถ้าใครไม่สวยมันไม่มองเลย มันก็ชอบคนสวยตามประสาชายโสดนั่นแหละ พอรู้ว่าเขามีแฟนก็แค่เสียใจแค่วันเดียว พอเจอสาวสวยคนใหม่ก็ลืมแล้ว วนเวียนอยู่แบบนี้แหละ ไม่มีใครคบกับมันเลย หมายถึงคบเป็นแฟนนะ
