เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นาวินขับรถเข้ามาจอดหน้าบ้านคุณพฤกษ์ แจ่มจันทร์ที่ได้ยินเสียงรถก็เดินออกมาดู นาวินเปิดประตูลงมาจากรถแล้วมาเปิดประตูรถอีกฝั่งให้ฟางลดา แจ่มจันทร์เห็นคุณฟางลงมาจากรถของคุณสา เธอคิดว่าลูกชายของเธอมากับคุณฟางได้ยังไง แล้วนั้นมันรอยอะไรอยู่ที่ปากของคุณฟาง แล้วทำไมคุณฟางต้องดูเศร้า ๆ อย่างนั้นด้วยแจ่มจันทร์นึกสงสัย
นาวินที่เห็นแม่ตัวเองกำลังเดินมาก็เอ่ยบอกกับแม่ว่า
"แม่พาคุณฟางขึ้นไปพักบนห้องหน่อยครับ"
"เกิดอะไรขึ้นลูก"
"อย่าเพิ่งถามเลยครับแม่เดี๋ยววินเล่าให้ฟัง"
พูดจบนาวินก็เดินไปเปิดประตูรถข้างหลัง เพื่ออุ้มพี่น้ำออกมา
"เออ ๆ"
แล้วป้าแจ่มก็จับมือฟางลดาพาเดินไปพักผ่อนบนห้องที่ฟางลดาเคยนอนตอนที่มารีสอร์ทนี้ใหม่ ๆ เมื่อพาคุณฟางเข้ามาในห้องแล้ว ป้าแจ่มก็เอ่ยบอกฟางลดาว่า
"เดี๋ยวป้าไปเอาชุดมาให้คุณฟางเปลี่ยนนะค่ะ ถ้าคุณฟ้าต้องการอะไรบอกป้าได้เลยนะค่ะ"
"ค่ะ"
ฟางลดาตอบแล้วยิ้มให้ป้าแจ่มทั้งที่ในใจเธอตอนนี้ไม่อยากยิ้มเลยสักนิด
"คุณฟางอยากกินอะไรไหมค่ะเดี๋ยวป้าไปทำมาให้"
"ฟางยังไม่หิวเลยค่ะป้า"
"ออค่ะงั้นป้าไปเอาชุดมาให้นะค่ะ"
"ค่ะ"
แล้วป้าแจ่มก็เดินออกไปจากห้อง ก็เห็นนาวินเดินออกมาจากห้องของคุณสาพอดี
"วินเข้าไปทำอะไรในห้องคุณสาเขา"
"ผมเอาพี่น้ำไปนอนห้องคุณสาครับแม่"
แจ่มจันทร์ไม่ได้ถามอะไรเรื่องที่ลูกชายเอาน้ำเข้าไปนอนในห้องคุณเจ้านาย เดี๋ยวนาวินก็เล่าให้เธอฟังเองแหละ เธอคิด ป้าแจ่มเดินกลับบ้านไปเอาชุดของตัวเองที่คุณฟางพอจะใส่ได้เสื้อผ้าของฟางลดานั้นเอากลับกรุงเทพไปหมดแล้วในตู้เสื้อผ้าไม่มีชุดของฟางลดาเลยสักตัว แจ่มจันทร์ก็เลยเอาเสื้อผ้าของตัวเองให้คุณฟางใส่ไปก่อน เธอเอาเสื้อคอกลมสีฟ้าและกางเกงลายไทยยาวถึงเข่าไปให้คุณฟางใส่ สองตัวนี้แหละที่คุณฟางพอจะใส่ได้เธอคิดแจ่มจันทร์เดินขึ้นไปข้างบนแล้วเอาเสื้อผ้าไปให้ฟางลดา และเธอก็เดินออกมาจากห้องเพื่อไปหาลูกชายในห้องครัว
ส่วนฟางลดาเมื่อได้เสื้อผ้าจากป้าแจ่มมาแล้วเธอก็เข้าไปอาบน้ำทันที อาบน้ำเสร็จเธอก็ล้มลงนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้าสักพักเธอก็ผล็อยหลับไป
ห้องครัว
เมื่อแจ่มจันทร์เดินเข้ามาในห้องครัวก็เห็นลูกชายกำลังนั่งกินข้าวอยู่
เมื่อเช้านาวินไม่ได้กินข้าวพอหลังจากที่เอาพี่น้ำเข้าไปนอนในห้องของคุณสา เขาก็ลงมากินข้าวในครัวด้วยความหิว
แจ่มจันทร์เดินมานั่งข้าง ๆ ลูกชาย
"วิน"
แจ่มจันทร์พูดได้คำเดียวนาวินก็ยกมือห้ามไว้ทันที
"แม่อย่าพึ่งถามให้วินกินข้าวก่อนตอนนี้หิวข้าวมาก"
"เออ ๆ กินให้เร็วเลยนะฉันอยากรู้เรื่องจะแย่แล้ว"
แจ่มจันทร์เอ่ยบอกลูกชายให้กินข้าวเสร็จเร็ว ๆ เธออยากรู้เรื่องแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมคุณฟางดูเศร้า ๆ แถมยังมีแผลที่มุมปากอีกส่วนน้ำลูกชายเธอก็อุ้มเข้าไปนอนในห้องคุณสาอีก
นาวินกินข้าวเสร็จแล้วก็เอาจานชามที่กินเสร็จแล้วไปไว้ที่ซิงล้างจาน แล้วมานั่งคุยกับแม่ที่โต๊ะ
"เรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับแม่ คือลูกตาลมันจับตัวคุณฟางไปไว้ที่โกดัง เพื่อที่จะเอาตัวคุณฟางไปเป็นตัวประกัน"
"ห๊ะยัยลูกตาลจับตัวคุณฟาง แล้วมันจับตัวคุณฟางไปเพื่ออะไร"
เธอตกใจที่ลูกชายเล่าให้เธอฟังว่าลูกตาลจับตัวคุณฟางไปไว้ที่โกดัง
แล้วเธอก็สงสัยว่ายัยลูกตาลจับตัวคุณฟางไปทำไม
"ก็จับตัวไปเพื่อให้คุณพฤกษ์จดทะเบียนสมรสกับตัวเอง"
เรื่องนี้เธอพอจะดูออกว่าคุณฟางรักคุณพฤกษ์แล้วคุณ
พฤกษ์ก็รักคุณฟาง
ยัยลูกตาลก็เลยจับตัวหนูฟางไปเพื่อให้คุณพฤกษ์จดทะเบียนสมรสกับตัวเองง่าย ๆ
โดยที่ราชพฤกษ์ยินยิมอย่างง่ายดายโดยไม่ต้องบังคับอะไรมากนัก
"เลวจริง ๆ"
"แล้วแม่รู้ไหมว่าทำไมพี่น้ำถึงกลับมาในสภาพแบบนั้น ก็เพราะพี่น้ำช่วยล่อผู้ชายที่เฝ้าอยู่หน้าประตูออกไปแล้วให้ผมเข้าไปช่วยพี่ฟาง จนพี่น้ำเกือบโดนมันข่มขืนดีที่คุณกร กับคุณสาไปช่วยไว้ได้ทัน ผมนี่นับถือใจพี่น้ำสุด ๆ ที่กล้าทำแบบนั้นเพื่อช่วยคุณฟางออกมา"
"ยัยน้ำมันก็ใจกล้านะถ้าเป็นแม่นะแม่ไม่ใจกล้าแบบมันหรอก"
ถ้าเป็นเธอ เธอไม่กล้าทำแบบนั้นหรอก เธอกลัว
"เออแล้วไอ้ยิ้ม ไอ้วายทำไมไม่ไปช่วยยัยน้ำมัน"
"พี่วายกับพี่ยิ้มล่อผู้ชายอีกคนออกไปครับก็เลยไม่ได้อยู่ช่วยพี่น้ำ ตอนแรกผมนึกว่ามันจะไปด้วยกันสองคนที่ไหนได้มันไปแค่คนเดี๋ยวพี่น้ำก็เลยล่อให้มันออกไปจากห้องที่พี่ฟางโดนขังไว้แล้วให้ผมเข้าไปช่วยพี่ฟางครับ"
"ออ แล้ววินรู้ได้ยังไงว่าหนูฟางโดนจับตัวไป"
"เรื่องที่คุณฟางโดนจับตัวไป คุณพฤกษ์มาบอกวินกับพวกพี่ยิ้มครับแล้วให้พวกผมไปช่วยคุณฟางครับแม่ แล้วตัวคุณพฤกษ์เองก็ไปที่ว่าการอำเภอ แต่ถ้าคุณพฤกษ์ไม่ไปตามที่ลูกตาลบอกคุณฟางก็อาจจะตาย คุณพฤกษ์ก็เลยเลือกที่จะไปที่อำเภอแล้วให้พวกผมไปช่วยคุณฟางแทน"
"แม่ไม่คิดเลยว่ายัยลูกตาลมันจะเลวขนาดนี้ แม่ว่ายัยนี่มันก็เป็นคนไม่ค่อยดีนะ แต่ไม่คิดว่าจะกล้าทำถึงขนาดนี้ แล้วคุณพฤกษ์ได้จดทะเบียนกับยัยคนเลวนั้นแล้วหรือยัง"
ตอนที่ยัยลูกตาลมาบ้านคุณพฤกษ์แรก ๆ เธอก็รู้สึกไม่ชอบลูกตาล เธอจากดูท่าทางของลูกตาลแล้วน่าจะเป็นคนไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ แต่พอมารู้แบบนี้แล้ว เธอไม่คิดว่าลูกตาลจะเลวถึงขั้นจับตัวคุณฟางไปเป็นตัวประกันเพื่อให้คนที่ตัวเองรักจดทะเบียนสมรสด้วย เพื่อความรักแล้ว มันทำได้ทุกอย่างจริง ๆ
"ไม่รู้เหมือนกันครับ"
"ยัยลูกตาลนี่มันเลวจริง ๆ ถึงขนาดกล้าจับตัวคุณฟางไปเป็นตัวประกันเพื่อที่จะให้คุณฟฤกษ์จดทะเบียนสมรสกับมันด้วย แม่ว่าแล้วมันต้องเป็นคนไม่ดี"
นาวินเล่าทุกอย่างให้แม่ตัวเองฟังตั้งแต่คุณฟางโดนจับตัวไปจนถึงช่วยคุณฟางออกมาได้
รู้อย่างนี้แล้วเธอก็หายสงสัย
"ขอให้คุณพฤกษ์ไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับลูกตาลสาธุเพี้ยง"
แจ่มจันทร์พนมมือแล้วอธิษฐานขอให้เป็นอย่างที่พูดเมื่อกี้
"แม่ขึ้นไปดูคุณฟางกับยัยน้ำก่อนนะ"
ว่าแล้วแจ่มจันทร์ก็ขึ้นไปข้างบน
เธอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นฟางลดาหลับไปแล้ว คงจะเหนื่อยมาก
เธอปิดประกลับดังเดิมแล้วเดินไปยังห้องถัดไป ป้าแจ่มมองน้ำนอนหลับอยู่บนเตียง
เสื้อผ้าของน้ำมีแต่รอยเปื้อนแถมยังมีคราบน้ำตาเลอะเต็มใบหน้า เห็นอย่างนั้นเ
ธอก็เดินลงไปข้างล่างเพื่อไปเอากะละมังกับผ้าผืนเล็กมาเช็ดตัวให้น้ำ และเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ให้เพื่อที่จน้ำจะได้นอนหลับสบายตัวขึ้น
และป้าแจ่มก็ห่มผ้าให้เสร็จแล้ว เธอก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อให้น้ำได้พักผ่อน
12:00
ราชพฤกษ์ขับรถเข้ามาจอดในโรงจอดรถเสร็จเขาก็รีบเปิดประตูรถเดินเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว
"ป้าครับ"
"คุณฟางนอนหลับไปแล้วค่ะ"
ราชพฤกษ์พูดยังไม่ทันจบแจ่มจันทร์ก็พูดขึ้นมาก่อน เธอรู้ว่าคุณพฤกษ์จะถามเธอเรื่องอะไร
เมื่อได้ยินดังนั้นเขาก็รีบเดินขึ้นไปข้างบนเพื่อไปดูฟางลดา
"ฟางพี่ขอโทษที่ไม่ได้ไปช่วยฟาง"
ราชพฤกษ์เห็นรอยแผลที่มุมปากของฟางลาดาเขาก็พูดขึ้นมาด้วยรู้สึกผิดที่ตัวเองนั้นไม่ได้ไปช่วยเธอ
เขาหย่อนก้นนั่งลงข้างเตียงใกล้กับฟางลดาที่นอนอยู่และเอื้อมไปจับแผลที่มุมปากของฟางลดาเบา ๆ อย่างรู้สึกผิดที่เธอต้องมาเจ็บตัวเพราะเขาคนเดียว ราชพฤกษ์จูบที่หน้าผากของฟางลดาเบา ๆ แล้วผละออกไปเขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกมาจากห้องเพื่อให้เธอได้นอนหลับพักผ่อน เธอเหนื่อยมาทั้งคืนแล้ว
18:50
น้ำค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาตอนนี้ในห้องมืดสนิทจนเธอมองไม่เห็นอะไรเลย
"ค่ำแล้วเหรอเนี่ย"
น้ำพูดกับตัวเอง และเธอก็ล้วงหาโทรศัพท์ในกระเป๋าก็ไม่เจอ เธอก็ควานหาโทรศัพท์ที่หัวเตียงมือของเธอก้ไปโดนอะไรบางอย่างมันเป็นรูปสีเหลี่ยมน้าหยิบมันขึ้นมามันเป็นโทรสัพท์มือถือนั้นเอง
แล้วเธอก็กดเปิดไฟฉายในมือถือเพื่อส่องหาสวิตช์ไฟ
พรึบ (เสียงเปิดไฟ)
แล้วทั้งห้องก็สว่างจ๊า
"เราอยู่ที่ไหนเนี่ย"
น้ำพูดขึ้นมาและนึกคิดไปด้วยว่าตัวเองมาอยู่ที่ไหน เธอเดินไปเปิดผ้าม่านออกก็รู้ทันทีว่าตัวเองอยู่ที่ไหน และเธอก็เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างหน้าหน้าตาให้สดชื่น น้ำมองตัวเองในกระจก
ก็เห็นเสื้อที่ตัวเองใส่ตอนนี้ มันไม่ใช่เสื้อของเธอ สงสัยเป็นเสื้อของป้าแจ่ม เธอคิดเพราะกางเกงที่เธอใส่นั้นมันเป็นกางเกงขาสั้นลายไทย เธอเคยเห็นป้าแจ่มใส่อยู่บ่อย ๆ
"ป้าแจ่มไปเรียกคุณฟางกับน้ำมาทานข้าว"
ราชพฤกษ์เอ่ยบอกป้าแจ่มที่นำอาหารมาวางบนโต๊ะจนครบหมดแล้ว แจ่มจันทร์เดินออกมายืนข้าง ๆ ห่างจากโต๊ะอาหารไม่ไกลมากนัก เพื่อว่าคุณพฤกษ์ต้องการอะไรเธอจะได้เอามาให้ทันที
"ค่ะ"
ป้าแจ่มรับคำเจ้านายและกำลังจะเดินออกไปตามน้ำกับฟางลดา
"เดี๋ยวสาไปเรียกยัยฟางเองค่ะป้า"
พูดแล้วรสาก็เดินขึ้นไปเรียกเพื่อนข้างบน
ก๊อก ก๊อก
"ฟางแกตื่นรึยัง"
รสาเคาะประตูสองครั้งเพื่อว่าเพื่อนจะตื่นแล้ว
ไม่มีเสียงตอบรับจากคนในห้องรสาก็เลยตัดสินใจบิดลูกบิดประตูเข้าไปในห้อง เธอเห็นฟางลดายังนอนอยู่บนเตียง เพื่อนเธอยังไม่ตื่นนั้นเอง
"ยัยฟาง ตื่น ๆ"
รสาปลุกเพื่อนให้ตื่นและเขย่าแขนฟางลดาไปด้วย ฟางลดางัวเงียลืมตาตื่นขึ้นมามองหน้าคนที่เขย่าแขนเธอ
"อะไร"
ฟางลดาถามเพื่อนและหลับตาลง
"นี่ยัยฟางลืมตาขึ้นมาคุยกับฉันก่อนพี่พฤกษ์ให้ฉันเรียกแกไปกินข้าว"
ฟางลดาที่ได้ยินชื่อของราชพฤกษ์เธอก็นอนหันข้างให้เพื่อนทันที
"ฉันไม่หิวแกลงไปกินข้าวเหอะ"
เธอไม่ได้โกหกเพื่อนแต่เธอไม่รู้สึกหิวข้าวเลยจริง ๆ และอีกอย่างเธอไม่อยากลงไปเจอหน้าพี่พฤกษ์
"ไม่หิวข้าวจริง ๆ หรือแกไม่อยากลงไปเจอพี่พฤกษ์กันแน่"
"ฉันไม่หิวข้าวจริง ๆ แกคิดว่าฉันโกหกอย่างนั้นเหรอสา"
"ไม่ใช่อย่างนั้นฉันก็แค่ถามแกเฉย ๆเอง เดี๋ยวฉันบอกป้าแจ่มเอาข้าวขึ้นมาให้แกนะ"
"อืม"
รสารู้ว่ายัยฟางโกรธพี่ชายของเธอจนไม่อยากลงไปกินข้าวด้วย
และยัยฟางคงจะเสียใจที่พี่พฤกษ์ไม่มาช่วยยัยฟาง และยังคิดว่าพี่พฤกษ์ไม่ได้รักตัวเอง รสาก็เลยบอกให้ป้าแจ่มเอาข้าวมาให้ฟางลดาถึงยัยฟางบอกว่าไม่หิวแต่พอเห็นอาหารฟางลดาก็อดใจไม่ไหวแล้วลงมือกินในที่สุด ถ้ายัยฟางไม่กินก็เอาไว้อย่างนั่นแหละเพื่อว่ายัยฟางอาจจะหิวกลางดึก
รสาเดินออกมาจากห้องฟางลดาและเดินตรงไปยังห้องของตัวเองที่ตอนนี้มีน้ำนอนอยู่ในห้อง
เธอกำลังจะเปิดประตูเข้าไปน้ำก็เปิดประตูออกมาเสียก่อน
"คุณสา"
"หายกลัวรึยังน้ำ พี่มาชวนเราไปกินข้าวด้วยกัน"
"เดี๋ยวน้ำกลับไปกินที่บ้านดีกว่าค่ะ"
"ไม่ต้องเกรงใจหรอก ปะไปลงไปข้างล่างกัน"
พูดจบรสาก็เข้าไปจับมือน้ำให้ลงไปกินข้าวด้วยกัน น้ำทำอะไรไม่ได้ก็ต้องเดินตามรสาลงไป
ราชพฤกษ์เมื่อไม่เห็นฟางลดาลงมาเขาก็หันไปดูที่บันไดเพื่อว่าน้องฟางจะเดินลงมาทีหลัง แต่ก็ไม่เห็นเธอเดินลงมาเลย
พอรสากับน้ำนั่งลงที่โต๊ะแล้ว รสาก็เอ่ยบอกป้าแจ่มว่า
"ป้าค่ะเอาอาหารขึ้นไปบนห้องให้ยัยฟางหน่อยค่ะ"
"ได้ค่ะคุณสา"
ได้ยินที่น้องสาวบอกกับป้าแจ่มเขาก็รู้ได้ทันทีว่าฟางลดาไม่ลงมาทานข้าวเธอคงจะโกรธที่เขาไม่ได้ไปช่วยเธอ และคงจะโกรธเขามากแน่ ๆ ถึงกับไม่อยากเจอหน้าและไม่ลงมาทานข้าวกับเขาด้วย
พอทุกคนกินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันขึ้นไปนอน ส่วนรสานั้นไปส่งน้ำที่บ้านพักคนงาน
