เมื่อรสาอยากจะลาพักร้อนสักเดือนสองเดือน เธอได้ชวนฟางลดาไปเที่ยวด้วยกัน รสาอยากจะไปเที่ยวหอโหวตและไปเที่ยวบึงพลาญชัยด้วย น้องชายของเธอแนะนำว่าไปเที่ยวร้อยเอ็ดแล้ว ทำไมไม่ไปหาพี่พฤกษ์ด้วยล่ะ เพราะจังหวัดที่รสาไปเที่ยวนั้นมันก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เจอหน้าหลานชายสุดที่รักของเธอตั้งหลายปี ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานชายเธอจะโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง จะเกิดเรื่องอะไรวุ่น ๆ ที่รีสอร์ท และเรื่องความรักของทั้งสองสาวจะเป็นยังไงติดตามอ่านกันได้เลย ที่คุณน้ารสากับคุณหลานบ้านสวน
ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
"น้าสาครับหันมาหน่อยสิคร้าบผมมีอะไรจะให้"
เขาพูดน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้น้าสาหันมา
รัก,ชาย-หญิง,ราชพฤกษ์,ฟางลดา,ปกรณ์,รสา,บ้านสวน,คุณหลาน,คุณน้า,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ภัทรพลเปิดประตูเข้ามาในห้องเห็นพี่ชายนั่งหน้าเครียดอยู่ที่โซฟา และยังไม่รู้ตัวว่าเขาเดินเข้ามาในห้องนี้แล้ว
“พี่พฤกษ์”
ราชพฤกษ์ได้ยินเสียงน้องชายเรียกก็หันไปมอง
“ทำหน้าแบบนี้แสดงว่าไม่สำเร็จใช่ไหมครับ”
“อืม”
ราชพฤกษ์ตอบภัทรพลหน้าเซ็ง เขาไม่รู้ว่าจะง้อเธอยังไงดี ไม่รู้ด้วยว่าเธอชอบอะไรไม่ชอบอะไร เขาไม่รู้ว่าจะให้ของอะไรกับเธอดีเธอถึงจะหายโกรธเขา
“พี่ง้อพี่ฟางยังไงถึงทำไม่สำเร็จเนี่ย”
“ฉันซื้อดอกไม้มาง้อฟาง และบอกกับเธอว่าพี่ไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับลูกตาล และพี่ก็สารภาพรักกับฟางออกไป แต่เหมือนว่าฟางเขาจะหมดรักพี่แล้ว ฟางไม่ดีใจหรือแสดงอาการอะไรออกมาเลยมีแต่สีหน้าที่เรียบเฉยเท่านั้น”
ภัทรพลนั่งฟังที่พี่ชายพูด
“แล้วพี่ฟางได้เอาดอกไม้ที่พี่ให้หรือเปล่า”
“มันเกี่ยวอะไรกับดอกไม้ด้วยวะ”
ราชพฤกษ์เอ่ยถามน้องชายอย่างสงสัยว่ามันเกี่ยวอะไรกับดอกไม้ ถึงเธอจะเอาหรือไม่เอาดอกไม้มันก็ไม่เกี่ยวว่าเธอนั้นจะรักเขามั้ย ที่เธอรับเอาดอกไม้จากเขาไปก็เพราะว่าเธอแค่เสียดายเท่านั้นเอง
“พี่ตอบมาเถอะน่าว่าพี่ฟางได้เอาดอกไม้จากมือพี่ไปหรือเปล่า”
“เออ ๆ ฟางเขาเอาไปอยู่ เธอพูดว่าที่เธอเอาดอกไม้จากพี่ไปก็เพราะว่าเสียดายของแต่ ฟางเขายังไม่หายโกรธพี่นะ”
“เหรอครับ มันจะจริงเหรอที่พี่ฟางหมดรักพี่ พี่ฟางแอบรักพี่มาก็ตั้งหลายปีจะหมดรักกันง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ ที่พี่ฟางบอกว่าเสียดายของ ผมว่ามันไม่ใช่แล้วมั้ง ถ้าพี่ฟางไม่รักพี่จะเอาดอกไม้ที่พี่ให้ไปทำไม ถ้าไม่รักแล้วจะเอาไปทำไมกัน ถ้าไม่เอาไปทิ้ง”
“ฟางเขาตัดใจจากพี่ได้แล้วละ แต่แค่เสียดายดอกไม้ก็เลยรับไว้ก็เท่านั้นเอง มันไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิดหรอกไอ้ภัทร”
ราชพฤกษ์เชื่อว่าน้องฟางตัดใจจากเขาได้แล้วดูจากสีหน้าและการแสดงออกของเธอ เขาคงจะช้าไปแล้วจริง ๆ ฟางลดาที่แอบรักเขามานานมันก็ต้องมีบ้างแหละที่จะหมดรักเพราะรอเขานาน เกินไป หรือไม่เธอก็แค่ไม่อยากให้เขาเสียใจมากก็เลยรับช่อดอกไม้ของเขาเอาไว้ ไม่ก็เอาไปทิ้งอย่างที่น้องชายเขาว่าก็ได้ใครจะไปรู้
“ผมไม่เชื่อหรอกว่าพี่ฟางจะหมดรักพี่แล้ว พรุ่งนี้ผมจะพิสูจน์ว่าพี่ฟางยังรักพี่อยู่เหมือนเดิม ไม่ได้หมดรักพี่อย่างที่พี่พฤกษ์คิด”
แล้วภัทรพลก็เล่าแผนการที่ตัวเองคิดออกให้พี่ชายฟัง
ภัทรพลไม่เชื่อหรอกว่าฟางลดาจะหมดรักพี่ชายของเขาแล้วคนที่แอบรักมานานอย่างพี่ฟางจะตัดใจจากพี่พฤกษ์ได้จริง ๆ เหรอ จะตัดใจง่าย ๆ อย่างงี้เลยเหรอ
“พี่จะได้คำตอบจากฟางจริง ๆเหรอภัทร”
ราชพฤกษ์ไม่แน่ใจในแผนการของน้องชายตัวเองสักเท่าไหร่
“ได้สิพี่ คำตอบของพี่ฟางคำเดียวพี่ก็รู้แล้วว่าพี่ฟางคิดยังไงกับพี่”
แค่ฟางลดาตอบออกมาคำเดียวก็รู้แล้วว่าเธอรักพี่ชายเขาเหมือนเดิมมั้ยภัทรพลคิด
เขาว่าจะถามเรื่องพี่สาและกร กับพี่พฤกษ์ว่าสองคนนี้รักกันไหมหรือมีอะไรที่น่าสงสัยไหม แต่เห็นพี่พฤกษ์เป็นแบบนี้แล้วเขาไม่ถามดีกว่า เพราะกลัวราชพฤกษ์ยิ่งจะเครียดมากกว่าเก่า
17:00
“เมื่อไรน้าจะทำงานเสร็จครับ ผมหิวข้าวแล้วเนี่ย”
ปกรณ์ที่นอนเล่นอยู่บนโซฟาบ่นหิวข้าวกับรสา เขานอนเล่นในห้องนี้หลายชั่วโมงแล้วน้าสาก็ยังทำงานไม่เสร็จสักที นี่มันก็ค่ำแล้วตอนนี้เขาหิวข้าวมาก
“หิวข้าวก็ไปกินสิ จะมารอน้าทำไม”
รสาบอกหลานชายโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามอง
“ก็ผมอยากไปทานข้าวกับน้าสานิครับ”
“เหลืออีกแค่นิดเดียวน้าก็จะเซ็นเสร็จแล้ว ถ้ากรรอไม่ไหวก็ไปกินข้าวก่อนเลยนะ”
เหลืออีกไปกี่แผ่นเธอก็จะเสร็จแล้ว เพื่อว่าปกรณ์รอเธอไม่ไหว
“ผมรอน้าได้อยู่แล้วครับ กรก็บ่นไปอย่างนั้นแหละน้าสาออกจะน่ารักขนาดนี้”
เขาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม รสายิ้มเขินและสงสัยว่ามันเกี่ยวอะไรกับเธอน่ารักด้วย เธอไม่เข้าใจ
“เกี่ยวอะไรกับน้าน่ารักด้วยเนี่ย”
รสาเขินที่ปกรณ์บอกว่าเธอน่ารัก
“ก็น้าสาน่ารักผมเลยตกหลุมรักน้าไงครับ”
ปกรณ์เดินไปข้างหน้าโต๊ะพูดกับน้าสาวด้วยรอยยิ้ม
“พูดจาเหลวไหล”
“ไม่ได้เหลวไหลนะ ครับ เหลวเป็นน้ำต่างหาก หัวใจผมเนี่ยมันเหลวจนกลายเป็นน้ำ”
รสายิ้มเมื่อได้ยินมุขจีบสาวของเขา
18:00
ร้านก๋วยเตี๋ยว
ภัทรพลเดินเข้ามาในร้าน คนมากินก๋วยเตี๋ยวเต็มร้านเลย เขามองหาที่นั่งก็ไม่มีโต๊ะไหนว่างเลย พอมองไปทางขวาก็เห็นผู้หญิงกับผู้ชายท่าทางคุ้น ๆ กำลังคีบลูกชิ้นใส่ปากให้กันอยู่ เขาไม่แน่ใจว่าใช่พี่สาวของตัวเองมั้ยก็เลยเดินเข้าไปใกล้ ๆ โดยที่ไม่ให้สองคนนั้นรู้ตัว
เป็นรสา กับปกรณ์จริงด้วย เหมือนพี่สากับกรจะมาเดตกันยังไงยังงั้นเลย
ใบหน้าของทั้งสองเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาไม่เคยเห็นพี่สาจะยิ้มแบบนี้ให้ผู้ชายคนไหนเลย ดูเหมือนว่าปกรณ์จะรักรสา เป็นผู้ชายด้วยกันเขาย่อมดูออก ถ้าสังเกตดี ๆ เวลาปกรณ์มองรสาตาจะเป็นประกายและหน้าตาก็ดูยิ้มแย้มตลอด ภัทร
พลเห็นเพื่อนโพสต์ว่า เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ ก็เลยโทรชวนเพื่อนมากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านประจำด้วยกัน วันนี้เขาเกิดอยากจะกินขึ้นมา ก็เลยชวนมันมากินเป็นเพื่อนด้วย
“มึงถึงไหนแล้ววะกูมาถึงร้านแล้ว เอาเส้นอะไรกูจะสั่งให้”
“ใกล้ถึงแล้ว เอาเส้นเล็กพิเศษใส่ลูกชิ้นเยอะ ๆ”
“เออ ๆ รีบมาเลยกูมีเรื่องอะไรจะให้มึงช่วย”
พูดจบภัทรพลก็กดวางสายจากเพื่อนไปและเดินไปสั่งก๋วยเตี๋ยวกับพ่อค้า
“เฮียครับทำเสร็จแล้วเอาไปเสริฟ์ที่โต๊ะนั้นนะครับ”
ภัทรพลพูดพลางชี้นิ้วไปที่โต๊ะสุดท้ายทางขวามือที่รสากับปกรณ์นั่งอยู่
ภัทรพลรอให้เพื่อนมาถึงก่อนค่อยไปนั่งโต๊ะพร้อมกัน รอไม่นานไอ้ไผ่มันก็มา เขากวักมือเรียกมัน
“คนเยอะจังวะ มึงได้โต๊ะนั่งรึยังวะ”
ไผ่พูดขึ้นและมองไปรอบ ๆ เพื่อหาโต๊ะนั่ง
“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง”
ภัทรพลพูดยิ้ม ๆ
“เออมึงมีเรื่องอะไรจะให้กูช่วยวะ”
“กูอยากมึงทำให้ผู้ชายคนนั้นหึงพี่สาวกู”
ภัทรพลพูดแล้วก็ชี้นิ้วไปที่โต๊ะที่รสานั่งอยู่
“อย่าบอกนะว่ามึงจะไปนั่งโต๊ะนั้นนะ”
โต๊ะทุกโต๊ะมีคนนั่งเต็มหมดแล้ว เขาก็สงสัยอยู่ว่าไอ้ภัทรหาโต๊ะนั่งได้ยังไงทั้ง ๆ ที่โต๊ะมีคนนั่งเต็มหมดแล้ว ที่แท้มันก็จะไปนั่งกับพี่สาวมันนี่เอง ไผ่รู้จักรสา แต่ไม่ได้สนิทกันมากนัก
“อืม”
“ทำไมมึงจะสแกนผู้ชายให้พี่สาวมึงเหรอ”
“เออ ตกลงมึงจะทำไม ถ้าไม่ทำกูจะได้กลับ”
