เมื่อเดือนวิศวะสุดฮอตเจอสาวตรงสเปค แต่ดันโดนปฏิเสธด้วยประโยคสุดเจ็บว่า "โทษที พี่ไม่ชอบเด็ก"
รัก,ดราม่า,ตลก,ชาย-หญิง,ไทย,ต่างวัย,อีโรติก,20+,18+,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนที่ 2 “สตอล์คเกอร์”
หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้ามืด โดยมีแขนหนักของใครบางคนคร่อมเอวคอดเธออยู่ ใต้ผ้าห่มหนากลิ่นหอมที่ไม่คุ้นเคย เมื่อเธอขยับตัว แขนแกร่งก็ยิ่งรัดเอวเธอแน่นขึ้น ลมหายใจอุ่นรดต้นคอของหญิงสาวจนขนลุกซู่ ท่ามกลางแสงสลัวในขณะที่พระอาทิตย์ยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้าและเสียงเครื่องปรับอากาศในห้องที่ตกแต่งอย่างเรียบง่าย
หญิงสาวจำได้ว่าเมื่อคืนขณะที่เธอดื่มกับเพื่อนสาวคนสนิท ร่างสูงของเขาเดินแหวกฝูงชนเข้ามาและชวนเธอคุยอย่างสนุกสนานราวกับทั้งสองรู้จักกันมานาน เมื่อเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาชวนเธอกลับด้วย สาวโสดจึงไม่ปฏิเสธ เธอคิดว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นสิ่งที่ได้กันทั้งสองฝ่าย
ส่วนเขาก็ไม่ใช่คนที่จะนอนกับใครแล้วรอจนเช้าแบบนี้ แต่กับคนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาตอนนี้ ทำให้เขารู้สึกแปลกไป เขาไม่อยากยอมรับด้วยซ้ำว่ามันคือรักแรกพบ หรือเธอแค่เป็นคนในแบบที่เขาตามหากันแน่
“อืม…” เสียงครางต่ำในลำคอ เจ้าของอกแกร่งเริ่มขยับตัวและลืมตา หญิงสาวสัมผัสถึงคำพูดของเขาจากหลังลำคอบาง “ตื่นแล้วเหรอ”
“อืม” เธอตอบ ทั้งคู่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มเดียวกันด้วยร่างเปลือยเปล่า ดวงตาคู่สวยมองไปที่โต๊ะหัวเตียงก่อนจะหรี่ตาลงเพื่อจดจ่อกับข้อมูลบนบัตรนักศึกษาที่วางอยู่ข้างกองหนังสือ
มหาวิทยาลัย xxx
ชาตเวท เสรีศิวพัทธ์
วิศวกรรมศาสตร์
เธออ่านก่อนจะรู้สึกใจห่อเหี่ยวลงเอาซะดื้อ ๆ ไม่ว่าสาเหตุที่ทำให้คนบ้างานอย่างเธอมานอนอยู่ตรงนี้จะเป็นเพราะว่าเมา เพราะเขาหน้าตาดี เพราะเขาหุ่นดี หรือเพราะเขาพูดจาดี ทุกอย่างดูจะใช่ไปหมดยกเว้นเรื่องเดียว…เขายังเป็นเพียงเด็กนักศึกษา
ทั้งสองไม่ได้สนทนาอะไรกันมากเท่าเมื่อคืน หญิงสาวเพียงแค่ลุกขึ้นแต่งตัวเตรียมจะออกจากห้องของเขา
“เดี๋ยวเดินไปส่ง” เขาพูดขึ้นพร้อมกับรีบสวมเสื้อยืดสีพื้นกับกางเกงขาสั้น
“ไม่เป็นไร พี่นั่งแท็กซี่กลับได้” หญิงสาวตอบด้วยท่าทีสุภาพ แต่ประโยคนั้นกลับทำให้ชายหนุ่มรู้สึกงุนงง เธอแทนตัวเองว่า ‘พี่’ งั้นเหรอ?
“งั้นเดี๋ยวเดินไปส่งข้างล่าง” เขายืนยันที่จะไปส่งเธอให้ได้ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง
“โอเค” หญิงสาวพยักหน้ารับ ไม่อยากปฏิเสธให้เขาเสียน้ำใจเป็นครั้งที่สอง
เมื่อทั้งสองเดินมาถึงประตูคอนโด หญิงสาวหันมายิ้มให้เป็นการบอกลา ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันเมื่อคืนนี้เต็มไปด้วยความสุขและความพอใจของทั้งสองฝ่าย แม้จะเป็นเพียงการพบกันคืนเดียว ทว่าน่าเสียดายที่บัตรนักศึกษาของเขาทำให้เธอลังเลที่จะเปิดโอกาสให้มากกว่านี้
เจ้าของร่างสูงยืนนิ่ง มองตามหญิงสาวที่กำลังจะก้าวออกไปจากประตูคอนโด เขารู้สึกว่าความสัมพันธ์ครั้งนี้ไม่ควรจบลงแค่เพียงคืนเดียว เขาเคยมั่นใจว่าไม่ต้องการความสัมพันธ์เชิงรักใคร่เข้ามาเพิ่มในชีวิต แต่หญิงสาวตรงหน้ากลับทำให้เขาต้องทบทวนใหม่ ในใจของเขาเรียกร้องว่าต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อให้ได้สานสัมพันธ์กับเธอต่อ
“เดี๋ยวก่อน” เขาเรียกเธอให้หันกลับมามอง
“อะไรเหรอ”
“เราเจอกันอีกได้ไหม” คำถามนั้นทำให้เธอนิ่งไปครู่หนึ่ง มองใบหน้าคมด้วยสายตาลังเล หญิงสาวหายใจเข้าก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง
“โทษทีนะ” หญิงสาวเอ่ยปฏิเสธ “เธอ…เด็กเกินไปสำหรับพี่”
ดวงตาคมหรี่ลงหลังจากได้ยินประโยคปฏิเสธเมื่อครู่ หญิงสาวผมยาวสีน้ำตาลยิ้มบางด้วยความรู้สึกผิดก่อนจะเดินออกไปจากประตูคอนโด ก้าวขึ้นรถแท็กซี่ที่เพิ่งมาจอดรอ ร่างสูงยืนมองตามหลังเธอจนลับสายตา กลิ่นหอมของเธอก็จางไปด้วย ราวกับว่าเรื่องราวทั้งหมดไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
เขากลับเข้าห้องของตัวเองด้วยความคิดที่เริ่มตีกันในหัว นี่คือเรื่องที่เขาทำได้แค่ยอมรับมันอย่างนั้นหรือ? ทั้ง ๆ ที่มีคนในฝันยืนอยู่ตรงหน้าแล้ว แต่เขากลับยื้อเอาไว้ไม่ได้เลยด้วยซ้ำเนี่ยนะ?
“เชี่ย” คิวทำหน้าเหวอเมื่อได้ยินเรื่องที่เพื่อนสนิทเล่าให้ฟัง “คนแรกเลยปะที่กล้าปฏิเสธเบ้าหน้าแบบมึง”
“ไม่รู้ดิ” เซนค้ำคางทำหน้าหงอย ขณะมืออีกข้างกำลังเลื่อนเมาส์ดูงานวิจัยจบของตัวเอง คิวอยากรู้จริง ๆ ว่าหญิงสาวคนนั้นเป็นอย่างไร หน้าตาอย่างไร เพื่อนเขาถึงได้พร่ำเพ้อหาขนาดนี้
“อะไรมันก็ต้องมีครั้งแรกบ้างแหละเพื่อน” คิวพูดแล้วตบไหล่เซน ก่อนจะหันไปหาวิจัยของตัวเองบ้าง
“มึงหาโซเชียลเขาให้กูได้ปะ”
“จริงจังแค่ไหน” คิวถามกลับ ก่อนจะหันมาดูหน้าเพื่อนที่ดูเหมือนหมาหงอย ราวกับหมารอเจ้าของ แต่พยายามเก๊กทำหน้านิ่งอยู่ “เออ เดี๋ยวกูจัดการให้ โอนเงินมาด้วย”
“ช่วงนี้กูจน” เซนตอบ
“ไอ่ควายเอ๊ย! กูก็บอกแล้วไง ถ้ามึงอยากขายดีก็แค่ถ่ายรูปมึงคู่กับต้นไม้ จะงอแงทำเหี้ยไร มึงไม่ทำเอง” คิวบ่นอุบ เซนหุ้นขายต้นไม้กับเพื่อนในมหา’ลัยเพราะไม่อยากใช้เงินของคนที่บ้าน
พูดตามความจริง ถ้าเซนใช้ความฮอตของตัวเองโปรโมทร้านต้นไม้คงขายดีเป็นเทน้ำเทท่าไปนานแล้ว หนุ่มหล่อระดับเดือนวิศวะที่ไม่เคยอัพเดตอะไรลงโซเชียลเลยสักอย่าง ถึงกระนั้นก็ยังมีคนมาติดตามจำนวนมาก
“ติดไว้ก่อน”
“กูจดทุกบาท” คิวพูดประชด
“ไอ้สัส บ้านก็รวย มึงจะมาเรี่ยไรกับกูทำเพื่อ”
“กูไม่ได้ทำการกุศล ไอ้เหี้ย” ทั้งสองคนนั่งเถียงกันไปทำวิจัยไปด้วย ใครที่เดินผ่านไปมาแถวม้านั่งตรงนั้นต่างก็มองทั้งสองคนที่ราวกับกำลังนั่งถ่ายแบบกันอยู่
“งกสัส”
