รัก,ชาย-ชาย,ผู้ใหญ่,ครอบครัว,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“ไอ้ฟลุ๊ค”
เสียงของชาลีร้องเรียกคนยืนเหม่อมองไปยังเต็นท์คุณหมอ ที่กำลังฉีดวัคซีนให้ชาวบ้านอยู่ไกลๆ
“อื้อ..เสียงดังทำไม่อยู่กันแค่นี้”
“ก็กูเรียกมึงตั้งนาน..” ชาลีต่อว่า
“ถ้าพวกมึงจะกลับ ก็ก่อนเลย..พอดีกูมีธุระ” ฟลุ๊ครีบเอ่ย
“อ่าว..แล้วมึงไม่ไปกินต้มไก่บ้านกูเหรอ?”
“เดี๋ยวตามไป”
ในขณะที่ทุกคนกำลังทำหน้าที่ของตน ระหว่างคุณหมอกับผู้มารีบวัคซีน ส่วนหนุ่มๆ ที่มาช่วยดูแล กำลังจะแยกย้ายกลับบ้าน
แต่แล้วก็มีรถมอเตอร์ไซซ์คนเก่าๆ เสียงท่อไอเสียดังลั่น ขับเข้ามา พร้อมหญิงวัยห้าสิบส่งเสียงร้องเรียกหมอ
“คุณหมอช่วยด้วยจ้า..ตาทอง..ตาทองตัวร้อนซักไม่ยอมหยุด”
น้าพิมลงจากรถมอเตอร์ไซส์ที่ลูกชายวัยสิบสามปี ขับพามา ทำให้ทั้งคุณหมอที่ทำหน้าที่ และชาวบ้านที่มารับวัคซีนถึงกับแตกตื่น แม้แต่หนุ่มๆ ที่อยู่ไกลๆ ก็วิ่งมาดู
“มีอะไรหรือเปล่าครับคุณป้า” ดิวรีบวิ่งเข้าไปรีบซักถาม
“ช่วยหน่อยค่ะคุณหมอ ผัวป้าเป็นไข้ตั้งแต่เมื่อคืน จนช่วงสายอาการหนักทั้งชักทั้งตัวร้อน ป้าไม่รู้จะทำยังไง จะพาลงมาก็ไม่ได้ เพราะป้ากับลุงทำสวนยางอยู่บนเขา” น้าพิมพูดด้วยน้ำเสียงสั่น
“ส้ม..เรา..” ดิวรีบหันไปหาเพื่อนรัก
“อื้อ..ได้ๆ”
แกงส้มรีบวิ่งไปเก็บกระเป๋าพยาบาลอย่างเร่งรีบ พร้อมแฟนหมอที่ช่วยอีกแรง แต่แล้วกระเป๋านั้นที่แกงส้มกำลังจะสะพายก็ถูกแย่งไป
“ผมเองคุณหมอ”
ฟลุ๊ครีบแย้งกระเป๋าจากเพื่อนอดีตแฟนที่คุ้นเคยกันดี ตอนที่เขาคบกับดิว และเมื่อเช้าพวกเขาก็ได้เจอกันแล้ว ตอนที่ฟลุ๊คเข้าไปช่วยยกของ
“อ๊ะ!..ฟะ..ฟลุ๊ค”
แกงส้มส่งเสียงตาม พยายามห้าม เพราะรู้ดีว่าเพื่อนของเขายังโกรธเคืองฟลุ๊คอยู่ ขืนปล่อยให้ไปด้วยกันมีหวัง เพื่อนของเขาเล่นงาน อดีตคนรักที่หักอกแบบไร้สาเหตุเป็นแน่
“เชิญครับคุณหมอ”
ฟลุ๊ครีบคว้าแขนคุณหมอด้วยหัวใจเต้นสั่น แต่ความเป็นความตายของคนที่ป่วยสำคัญกว่า ซึ่งเขารู้จักน้าพิมดี แม้จะไม่ใช่ญาติ
แต่ก็เป็นคนในหมู่พบเจอกันบ่อย ซ้ำยังรู้ด้วยว่าการที่จะขึ้นไปหาคนป่วยจะต้องใช้รถมอเตอร์ไซซ์เหมือนที่น้าพิมเดินทางลงมาเท่านั้น
“ฟลุ๊ค”
ดิวหัวใจเต้นสั่นน้ำตาคลอ หลายปีแล้วที่ไม่ได้เจอหน้า แม้โทรหาก็ไม่เคย แต่ตอนนี้กลับมายืนอยู่ตรงนี้ ความขุ่นเคืองเรื่องวันก่อนมันกำลังจะย้อนเล่าเหตุการณ์ แต่มันสำคัญน้อยกว่า เมื่อเทียบกับชีวิตที่รอการรักษาจากเขา
“รู้ว่าโกรธแต่เอาไว้ก่อน ตอนนี้น้าทองกำลังรอหมอ มาเร็ว”
“ดะ..เดี๋ยว..รถ.รถดิว” ดิวพยายามข่มความรู้สึกส่วนตัว แล้วคิดถึงคนไข้
“รถยนต์ไปไม่ได้”
“หา!”
ฟลุ๊คเดินไปยังรถมอเตอร์ไซซ์ของเพื่อนที่จอดอยู่ ขณะที่เจ้าของรีบโยนกุญแจให้อย่างรู้กัน
“น้าพิม นำเลยครับเดี๋ยวกับคุณหมอตาม”
ฟลุ๊ครีบตะโกน พลางสตาร์รถ ขณะที่ลูกชายของน้าพิม พยักหน้าส่งสายตาอย่างมีความหวัง แล้วมองไปยังคุณหมอ เพียงเสี้ยวนาที แต่มันทำให้หัวใจของคนเป็นหมอ มีความมุ่งมั่น จะต้องทำให้ฝันของสองคน ที่ส่งมายังเขาเป็นจริงให้จงได้
“เอากระเป๋ามา”
ดิวรีบยื่นมือไปดึงกระเป๋าพยาบาล จากไหล่ของคนขับ ก่อนจะปีนขึ้นรถมอเตอร์ไซซ์คันใหญ่อย่างรีบเร่ง
“ดิว..ดูแลตัวเองด้วยนะ..ฟลุ๊คฝากดิวด้วยนะ”
แกงส้มวิ่งมารีบเอ่ย ขณะที่กลุ่มเพื่อนๆ ของฟลุ๊คที่ยืนอยู่สี่คนได้แต่มึนงง โดยเฉพาะชาลีที่ตั้งข้อสงสัย ทำไมหมอแกงส้มรู้จักกับเพื่อนของเขา และดูราวกับว่าจะสนิทสนม เหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน
รถมอเตอร์ไซซ์วิบากคันใหญ่ วิ่งออกจากจุดฉีดวัคซีน ในระยะแรกๆ เป็นถนนค่อนข้างดี แต่สักพักก็เริ่ม ขรุขระ จนเข้าไปในป่า รกทึบมีต้นไม้ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ส่งผลให้หมอดิวเริ่มรู้สึกหวาดกลัว จนเผลอกอดเอวคนขับแน่น
“กลัวเหรอ?”
ฟลุ๊ครู้จักอีกคนดี จนรีบเอ่ย แม้จะตั้งใจขับรถอย่างเร่งรีบ เพราะชีวิตคนที่รอการช่วยเหลือ สำคัญกว่าการหยอกเยินอดีตคนรัก ที่ยากจะหักห้าม เพราะว่าอีกคนเปลี่ยนไปทั้งหน้าตารูปร่าง จนเขาอดคิดย้อนวันวานที่ได้กอดเสียไม่ได้
“ห้ามส่งเสียง” ดิวออกคำสั่ง ด้วยหัวใจตื่นเต้น ไม่รู้ว่าเพราะยังคิดถึงหรือโกรธแค้นอยู่เวลานี้
เวลาเกือบสามสิบนาที พวกเขาก็เดินทางมาถึงบ้านหลังเล็กกลางป่ายาง น้าพิมรีบมาช่วยถึงยกกระเป๋า แต่หมอดิวบอกให้เธอรีบเดินนำทางไปหาคนป่วยดีกว่า และพอเข้าไปก็การรักษาในทันที
“ไข้มาลาเรียนะครับ เดี๋ยวหมอฉีดยาฆ่าเชื้อและรอดูอาการสักพัก ระหว่างนี้ก็เช็ดตัวลดไข้ และหมอจะอธิบายการรักษา และการกำลังจัดยุงพาหะ”
หมอดิวรักษาคนไข้ พร้อมอธิบายให้ครอบครัวผู้ป่วยให้ดูแล ซึ่งน้าพิม ลูกชายและลูกสาวก็ตั้งใจรับฟังเป็นอย่างดี ในขณะที่ฟลุ๊คก็นั่งอยู่ห่างๆ แต่หัวใจกลับหน่วงๆ เพราะเขาไม่อาจวางสายตาจากอดีตคนรักได้แม้สักวินาทีเดียว
“ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ..โชคดีและเป็นบุญของอิฉันที่ได้เจอคุณหมอวันนี้”
น้าพิมเดินออกมาส่งหมอ หลังจากนั่งดูอาการของคนไข้และหมอประเมินอาการแล้วว่าน่าจะดีขึ้น ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่หมอจะต้องเดินทางกลับ
“อ๊ะ..น้าเบอร์ผม ถ้าฉุกเฉิน ให้เจ้าแม็คโทรหาหรือไปที่บ้านได้ตลอด”
ฟลุ๊คเขียนเบอร์โทรศัพท์ของเขาส่งให้ ขณะที่หญิงวัยใกล้เคียงกับแม่ของเขาได้แต่จ้องมองแผ่นกระดาษอย่างทราบซึ่ง เพราะวันนี้เธอได้รับการช่วยเหลือจากคนที่เธอไม่เคยสนิทพูดคุยด้วยมาก่อน แม้จะอยู่หมู่บ้านเดียวกัน
“ขอบใจมากพ่อฟลุ๊ค..น้าไม่มีอะไรตอบแทน”
“ไม่เป็นไรหรอกน้า..คนบ้านเดียวกัน ผมกับคุณหมอต้องกลับแล้ว ยังไงถ้าอาการน้าทองไม่ดีขึ้นก็โทรหาผมแล้วกันนะ”
“จ๊ะ..ขอบคุณอีกครั้งนะคะคุณหมอ เดินทางปลอดภัยนะพ่อฟลุ๊ค”
หลังจากนั้นฟลุ๊คกับคุณหมอก็เดินทางลงจากสวนยาง อย่างรีบเร่งเพราะเวลาจวนจะมืดเข้ามาเต็มที
ระหว่างการเดินทาง คนขับพยายามแกล้งเหวี่ยงไปมา เพื่อให้คุณหมอที่ระมัดระวังตัวเผลอไผลกอดเขาสักครั้ง
ซึ่งตั้งแต่ตอนมาจนถึงเวลานี้ หมอดิวใช้กระเป๋าพยาบาลวางบนตัก แม้ที่นั่งจะน้อยนิด และหนทางที่ไม่ราบเรียบเป็นหลุม
แต่คนขับก็ไม่หลบเลยสักหลุม ดูจงใจจะแกล้งอย่างแจ่มชัดในเจตนา แต่คุณหมอก็ไม่ยอมพลาดท่า เอาแต่นั่งเกร็ง มือจับท้ายรถอย่างเหนียวแน่น
“มีอะไรเหรอ” ดิวรีบเอ่ยถามเมื่ออยู่ดีๆ ฟลุ๊คก็หยุดรถเอาดื้อๆ
