จากเด็กที่ไถ่ชีวิตให้มาเป็นคนรับใช้แต่กลับกลายมาเป็นเมียที่เคยผูกพันธ์กันมาก่อน

มาเฟียหลงเด็ก - ตอนที่ 1 เฌอเอม โดย พีช'มะกรูด @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ผู้ใหญ่,ดราม่า,วิศวะ,มาเฟีย,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

มาเฟียหลงเด็ก

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

รัก,ผู้ใหญ่,ดราม่า

แท็คที่เกี่ยวข้อง

วิศวะ,มาเฟีย,รักวัยรุ่น

รายละเอียด

จากเด็กที่ไถ่ชีวิตให้มาเป็นคนรับใช้แต่กลับกลายมาเป็นเมียที่เคยผูกพันธ์กันมาก่อน

ผู้แต่ง

พีช'มะกรูด

เรื่องย่อ



สงคราม

มาเฟียหนุ่มสุดเท่ห์ อายุ29ปี ประธานบริษัทชื่อดังที่ไม่มีใครกล้าหยามได้ นอกซะจากเธอคนนี้คือยอมมอบชีวิตและหัวใจให้เธอเพียงคนเดียว โลกทั้งใบที่เคยแตกสลายไปแล้วเหลือแต่ความมืดมนแต่ก็มีโลกอีกใบหนึ่งอย่างเธอมาเติมเต็มชีวิตอีกครั้ง



เฌอเอม

เด็กสาวกำพร้าพ่อแม่เฟรชชี่เด็กใหม่ขวัญใจหนุ่มวิศวะฉายายัยตุ๊กตาเดินได้ใสซื่อและไม่ทันคน นิสัยที่ชอบเล่นเกมและเปลี่ยนเป็นคนละคนแต่ก็ถูกปรามได้เพราะสงคราม โลกทั้งใบที่เคยสดใสแม้มีรอยแตกร้าวแต่ก็มาพังลงเพราะคำว่าครอบครัวที่ถูกนำมาเลี้ยง แต่ก็มีเขาคนนี้ที่กลับมาทำให้เกิดโลกใบใหม่เกิดขึ้นเช่นกัน



-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

//ขอบอกโหน่ยจิ~~

**บุคคลในภาพไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับนิยายเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อยและต้องขออนุญาตด้วยนะคะ

**นิยายเรื่องนี้เป็นส่วนหนึ่งที่มาจากจินตนาการของพีชที่พีชได้สร้างขึ้นเองและไม่ได้ไปคัดลอกมาจากที่ใดเลยแม้แต่น้อย พีชไม่ได้มีเจตนาที่จะทำให้ใครเสียหายเลยนะคะและไม่ได้มีเจตนาที่จะหาผลประโยชน์จากช่องทางใดเลยที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะอยากเผยแพร่ให้คนได้อ่านและแบ่งปันเนื้อหาให้คนได้อ่าน

ถ้าผิดพลาดตรงไหนต้องขออภัยด้วยนะคะ

**โปรดพิจารณาก่อนที่จะเข้าไปอ่านขอบคุณค่ะ**

สารบัญ

มาเฟียหลงเด็ก-ตอนที่ 1 เฌอเอม,มาเฟียหลงเด็ก-ตอนที่ 2 สงคราม

เนื้อหา

ตอนที่ 1 เฌอเอม

มาเฟียหลงเด็ก
ตอนที่1 เฌอเอม

เด็กสาวน่ารักยิ้มแย้มแจ่มใส ใบหน้าที่ดูคล้ายบาบี้โดยที่ได้รับรูปร่างและหน้าตามาทางพ่อและแม่เต็มๆ เธอเป็นคนที่เพรียบพร้อมไปซะทุกอย่างจนผู้คนในโรงเรียนต่างต้องพากันอิจฉาไปทั่ว
ด้วยความที่น่ารักเรียบร้อยเลยทำให้แทบจะทุกคนที่เข้ามาหาต่างก็ต้องหลงไหล แต่ทว่าเธอกลับเป็นคนละคนเมื่อในมือนั้นถือโทรศัพท์เล่นเกมกับแก็งค์เพื่อนอยู่
"ไอ้เฌอ เล่นกะ...."
"มึงหยุดเลยนะ อย่าคิดจะชวนมันเล่นเกมก็รู้อยู่ถ้ามันเล่นแล้วจะเกิดอะไรขึ้น"
"ยัยหัวหน้า นี่ก็แค่เล่นรอเวลาเท่านั้นแหละ"
"ใช่ๆ นะเมอรีน ให้เฌอเล่นเกมนะ"ฉันพูดอ้อนเพื่อนสาวคนสนิทที่คอยห้ามฉันเวลาเล่นเกมกับพวกมันเพราะถ้าเล่นเกมแล้วฉันจะหยุดไม่ได้แถมยังหัวร้อนและชอบพ่นคำหยาบออกมาอีก
"ไม่ได้ รอรับใบจบก่อนแล้วแกค่อยเล่น เอาโทรศัพท์มานี่เลย ปิดเครื่องซะ"เมอรีนกดปิดโทรศัพท์ของฉันเมื่อกำลังจะเข้าเล่นเกม ฉันหันไปมองทางกายและกีต้าร์พวกมันก็ทำหน้าบึ้งบูดเหมือนกัน
"แกนี่มันมารชัดๆ"
"ชู่~~ เงียบได้แล้วพิธีกำลังจะเริ่ม"
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการมาโรงเรียนซึ่งวันนี้เป็นวันปัจฉิมนิเทศของพวกเรา ฉันกับกายเลือกที่จะไปเรียนวิศวะด้วยกัน ส่วนเมอรีนและต้าเลือกไปเรียนหมอเพราะพวกนั้นชื่นชอบอยู่แล้ว
พวกเราไปเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน สอบพร้อมกัน สมัครพร้อมกันอีกด้วยและก็ติดมหาลัยนี้เรียบร้อย มหาลัยCXเป็นมหาลัยที่สอบเข้ายากมากแถมยังแพงสุดๆถ้าไม่มีกำลังมากพอก็คงเรียนไม่ได้ ที่นี่คัดความเก่งและความสามารถกันทั้งนั้น แต่ส่วนใหญ่ก็เข้าได้เพราะเงิน
พิธีเริ่มขึ้นและจบลงไปในไม่ช้า พวกเรา4คนนัดกันไปถ่ายรูปเล่นกันอย่างสนุกสนานตามประสาเพื่อน และแยกย้ายกันไปกลับบ้าน ส่วนมากทุกวันจะมีคนมารับฉันที่หน้าโรงเรียนแต่ทว่าวันนี้กลับไร้วี่แวว
ฉันทั้งโทรหาพ่อแม่และคนขับรถก็ไม่มีใครรับเลยแม้แต่สายเดียว มีแต่ข้อความของแม่ที่พิมพ์มาหาบอกว่าโชคดี ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยกับคำพูดนั้นก่อนที่จะตัดสินใจเดินไปหารถเพื่อต่อกลับไปที่บ้าน
"เท่าไหร่คะ"
"120"ฉันยื่นเงินให้กับลุงแท็กซี่คนนั้นไปก่อนที่จะเดินลงมาจากรถและเปิดประตูเข้าไปในบ้าน แต่ทว่าตอนนี้มันกลับไร้วี่แววของผู้คนทุกคน ประตูหน้าก็ปิดทุกคนหายไปไหนกันหมดก็ไม่รู้ แต่พอเข้ามาถึงตัวบ้านก็เจอเข้ากับรถสีดำคันหนึ่งที่จอดอยู่หน้าบ้าน ฉันจึงเดินเข้าไปอย่างไม่รอช้า
"พ่อคะแม่คะ......สวัสดีค่ะ คุณเป็นใครหรอคะ"
"มาแล้วงั้นหรอครับน้องเฌอเอม"ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยคนที่นั่งอยู่ที่โซฟาเรียกชื่อฉันแบบนั้น ฉันพยายามหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาพ่อกับแม่
"ไม่ต้องหาหรอกค่ะ พ่อกับแม่หนูหนีไปละ"
"หนี คุณหมายความว่าไงคะ"
"หึ คงไม่รู้ล่ะสิท่าว่าตอนนี้บ้านเธอล้มลายติดหนี้พวกฉันเป็น10ล้าน"ฉันเบิกตาโตเมื่อเขาพูดออกมาแบบนั้น ฉันไม่เคยรู้เลยว่าที่บ้านตัวเองเกิดปัญหาอะไรขึ้นในตอนนี้
"หนูไม่รู้ ขอตัวก่อนนะคะ"พอเหมือนท่าจะไม่ดีฉันจึงพยายามจะเดินหนีออกไปจากบ้านแต่ทว่ากลับมีคนเดินเข้ามาจับตัวฉันไว้ เขาคนนั้นก็เดินเข้ามาง้างมือตบหน้าฉันอย่างแรง
ปั้วว
"อ๊ะ!"
"มึงคิดจะหนีกูเหมือนพ่อกับแม่มึงงั้นหรอ ในเมื่อพ่อแม่มึงคิดจะหนีกูมึงก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบ เรือนร่างของมึงยังมีประโยชน์มากกับลูกกู"
"ไอ้ชั่ว แกมันเลวทำได้แม้กระทั่งเด็ก ใครติดหนี้พวกแกพวกแกก็ไปหาจากคนนั้นสิ มายุ่งกับฉันทำไมไอ้เฒ่าหัวงู"เขาแสยะยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะหันหลังไปหัวเราะคนเดียวก่อนที่เขาเองจะหยิบปืนฟาดเข้ามาตรงหน้าฉันและใช้ปลายกระบอกปืนจอที่หน้าผากของฉันไว้
แกร๊ก
"ปากดีนักนะมึง อยากตายมากนักรึไงถึงพูดแบบนี้กับกู กูจะให้เวลามึงไปหาเงินมาภายใน3วัน ถ้ากูไม่ได้มึงก็ต้องใช้ร่างกายของมึงเข้าแลกกับลูกชายกู แล้วถ้ามึงคิดจะหนีมึงตาย"พูดจบเขาก็บอกให้ลูกน้องปล่อยตัวฉันที่ตอนนี้ได้ล้มลงไปกับพื้นแล้ว นํ้าตาที่ไหลรินออกมาอย่างหมดหนทางกับเงิน10ล้าน ที่เด็กอายุ18จะต้องหามาคืนให้กับเจ้าหนี้ที่พ่อกับแม่ที่ได้ก่อเอาไว้
"อ้อ อีกอย่างนะ จำชื่อกูไว้ให้ดี กูชื่อชลันธรณ์"พูดจบเขาก็เดินออกไปจากบ้านหลังนี้ของฉันทันที ฉันรีบกดโทรไปหาพ่อกับแม่ก็ถูกตัดสายไปจนหมด พอเดินขึ้นไปชั้นบนกลับพบว่าข้าวของทุกอย่างหายไปหมดเกลี้ยงไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว
มีเพียงจดหมายที่วางไว้อยู่บนเตียงนอน ฉันเปิดมันอ่านอย่างคิดบวกว่าพ่อกับแม่คงจะหาทางนำเงินมาคืนเขาใช่ไหมแต่เปล่าเลยมันคือคำพูดที่น่ากระอักกระอวนสิ้นดี

เฌอเอม มีเรื่องที่หนูไม่รู้เกี่ยวกับบ้านของเรา ตอนนี้พ่อกับแม่ล้มละลายและเป็นหนี้กับเสี่ยชลัน10ล้าน พวกเขาจะมาเอาชีวิตพ่อกับแม่ พ่อกับแม่จะต้องหนีไปก่อน อาจจะหายไปเลยแม่รู้ว่าลูกเก่งและเอาตัวรอดได้ เสี่ยเค้าเคยพูดบอกกับแม่ว่าถ้าลูกยอมตกลงแต่งงานกับลูกชายเขาที่ชื่อเจเดน เค้าอาจจะลดหนี้ให้พวกเรา ถ้าลูกอยากให้พ่อกับแม่กลับไปหาลูกเร็วๆ ลูกก็ยอมนอนกับเขาและทำตัวดีๆกับเขานะลูกแล้วเราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง แล้วแม่จะรีบกลับไปหาหนู

ฉันอ่านจบก็ขยำจดหมายนั้นทิ้งลงกับพื้นตอนนี้ทุกอย่างเหมือนแตกสลายลงไปเมื่อพ่อกับแม่บุญธรรมของฉันพูดแบบนี้ ใช่ฉันไม่ใช่ลูกแท้ๆของพวกเขาเพราะพ่อกับแม่ฉันเสียไปแล้วตั้งแต่ฉันยังเด็กๆ พวกเขาเป็นเพื่อนสนิทของพ่อแม่ฉัน พวกเขาอยากมีลูกมากเลยรับเลี้ยงฉันเป็นลูกแท้ๆ
ฉันรักและเคารพพวกท่านมาโดยตลอดเพราะคิดว่าพวกเขาเปรียบเสมือนพ่อแม่แท้ๆของฉันที่น่ารักเอามากๆ จนมาถึงวันนี้ทุกความเชื่อใจและไว้ใจได้แตกสลายออกไปจนหมด 
"ทำไมพวกคุณถึงทำกับฉันแบบนี้"
แต่พอฉันนั่งควบคุมสติตัวเองได้ไม่นานข้อความต่างๆนาๆก็โผล่เข้ามาในเครื่องของฉันและนั่นเป็นข้อความของเพื่อนต่างแก็งค์และเพื่อนในแก็งค์ที่ทักมาถาม ฉันไม่รู้เลยว่านั่นคืออะไรแต่พอเปิดเข้าไปดูกลับพบว่ามันคือข่าวของครอบครัวฉันที่ล้มละลาย
ฉันกดเข้าไปอ่านข่าวต่างๆในโซเชียลซึ่งตอนนี้ผู้ที่เป็นฝ่ายโดนโจมตีคือฉันที่ถูกผู้คนกระหนำกันยกใหญ่ว่าเป็นคุณหนูตกกระป๋องนู้นนี่นั่น
ฉันเขวี้ยงโทรศัพท์นั้นลงกับพื้นก่อนที่จะวิ่งออกไปจากที่บ้านโดยสมองตอนนี้คิดแค่ว่าจะต้องทำยังไงก็ได้ให้ตัวเองไม่ฟุ้งซ่าน ฉันเดินเหม่อลอยตั้งแต่ตัวบ้านจนตอนนี้เดินมาถึงไหนไม่รู้แล้ว
เด็กสาวในชุดนักเรียนที่ใบหน้าเลอะคราบนํ้าตาและบริเวณใบหน้าที่มีรอยแผลจากการถูกกระทำ พอเดินมาได้ไม่นานเสียงของรถต่างๆก็ดึงฉันออกจากภวังค์ของการเหม่อลอยจนตอนนี้ฉันเดินมาถึงที่สะพานใหญ่แล้ว
ภาพต่างๆและข้อความที่ได้เห็นตีกลับเข้ามาในหัวพร้อมกับคำพูดของเจ้าหนี้ที่พูดออกมาว่าจะต้องทำยังไงก็ได้ให้หาเงินมาคืนภายใน3วัน
หายไปก็คงไม่ทันและต้องจำนนนอนกับใครก็ไม่รู้ที่ไม่รู้จักเลยด้วยซํ้า ตอนนี้เมื่อมาถึงที่สะพานภาพในหัวกลับคิดอะไรไม่ได้เลยนอกซะจากการฆ่าตัวตายเพื่อหนีปัญหา
ฉันยืนเกาะสะพานอยู่สักพักใหญ่ก่อนที่จะตัดสินใจเหยียบราวเหล็กไว้เพื่อจะกระโดนลงไป แต่ทว่ากลับมีเสียงของใครคนหนึ่งพูดออกมาจนน่ากลัวเอามากๆ
"คิดจะทำอะไรโง่ๆของเธอ!!"